Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.78.2017.2.IZ
z 25 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 9 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmowanego lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmowanego lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma W. nabyła pod kątem prowadzonej działalności gospodarczej lokal. Lokal jest mieszkaniem dwupokojowym.
Zamierzeniem inwestycji było otwarcie biura dla prowadzonej działalności związanej z projektowaniem architektonicznym, ale w wyniku współpracy z inną firmą projektową biuro nie zostało otwarte, a lokal wynajęto innej firmie o działalności między innymi w sektorze specjalizującym się w wynajmie nieruchomości.

W myśl podpisanej 27 lutego 2017 roku umowy najmu Wnioskodawca jest wynajmującym lokal, a F. sp. z o.o. jest najemcą lokalu.

W celu comiesięcznych rozliczeń wystawiane są faktury obciążone kwotą VAT w wysokości 8 % dla pozycji comiesięcznej opłaty czynszowej oraz 23% dla pozycji związanej z opłatami eksploatacyjnymi.

Ustalono w umowie, że opłata eksploatacyjna jest opłatą ryczałtową na poczet wszelkich kosztów wynikających ze zużycia mediów.

Mieszkanie wynajmowane jest na krótkotrwałe zakwaterowanie związane z biznesem bądź turystyką – dlatego też, dla opłaty związanej z czynszem przyjęto stawkę VAT 8%.

Wynajem ma charakter zbliżony do usługi hotelowej.

Użyty w rozliczeniach na fakturach numer PKWiU (dla czynszu) 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, bez obsługi.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność w zakresie krótkotrwałego wynajmu. Umowa z M. sp. z o.o. zawarta jest na czas nieokreślony. Z zapisów umowy wynika, że kontrahent będzie wynajmował lokal mieszkalny na krótkotrwały pobyt. Wnioskodawca będzie otrzymywał miesięczne raporty określające liczbę najemców i długość ich pobytu w mieszkaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy właściwe jest zastosowanie stawki VAT w wysokości 8 % na wystawianych fakturachza miesięczny czynsz ?

Zdaniem Wnioskodawcy

Mieszkanie wynajmowane jest na krótkotrwałe zakwaterowanie związane z biznesem bądź turystyką, dlatego Zdaniem Wnioskodawcy 8% stawka VAT jest stawką właściwą dla opłat związanych z comiesięcznym czynszem.

Podatkowo ważną informacją jest fakt, że Wnioskodawca wynajmował uprzednio mieszkanie firmie komputerowej. O przypisaniu stawki VAT decydował charakter w jakim firma komputerowa najmująca mieszkanie je użytkowała.

Firma komputerowa użytkowała mieszkanie na cele mieszkaniowe pracowników rotacyjnie znajdujących się i pracujących w Warszawie. Dlatego stawka VAT była przyznana 0%.

Mimo, że istniały wątpliwości jak powinna być stawka VAT – ostatecznie stawka 0% została potwierdzona przez Ministerstwo Finansów w interpretacji indywidualnej. Jeśli teraz mieszkanie jest wynajmowane docelowo na krótkotrwałe zakwaterowanie, zbliżone do hotelowej, ale bez obsługi. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że naliczana stawka VAT jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiemod towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy – stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi wymienione „Usługi związane z zakwaterowaniem” - PKWiU 55.

Zgodnie z pkt 1 objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Natomiast zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu/dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia. W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajmem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Zwrócić należy uwagę, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył pod kątem prowadzonej działalności gospodarczej lokal stanowiący dwupokojowe mieszkanie. Zamierzeniem inwestycji było otwarcie biura dla prowadzonej działalności związanej z projektowaniem architektonicznym, ale w wyniku współpracy z inną firmą projektową biuro nie zostało otwarte, a lokal wynajęto innej firmie o działalności między innymi w sektorze specjalizującym się w wynajmie nieruchomości. Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego wynajmu.

W myśl podpisanej 27 lutego 2017 roku umowy najmu Wnioskodawca jest wynajmującym lokal, a F. sp. z o.o. jest najemcą lokalu. Umowa zawarta jest na czas nieokreślony. W celu comiesięcznych rozliczeń wystawiane są faktury obciążone kwotą VAT w wysokości 8 % dla pozycji comiesięcznej opłaty czynszowej oraz 23 % dla pozycji związanej z opłatami eksploatacyjnymi.

W umowie ustalono, że opłata eksploatacyjna jest opłatą ryczałtową na poczet wszelkich kosztów wynikających ze zużycia mediów. Z zapisów umowy wynika, że najemca lokalu będzie go wynajmował na krótkotrwałe zakwaterowanie związane z biznesem bądź turystyką. Wnioskodawca otrzymuje miesięczne raporty określające ilość najemców i długość ich pobytu. Wynajem ma charakter zbliżony do usługi hotelowej. Użyty w rozliczeniach na fakturach numer PKWiU (dla czynszu) 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, bez obsługi.

Z okoliczności sprawy wynika więc, że na podstawie umowy zawartej w dniu 27 lutego 2017 r. Wnioskodawca wynajmuje co prawda lokal mieszkalny, ale nie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz na cel krótkotrwałego zakwaterowania związanego z biznesem bądź turystyką. Oznacza to więc, że usługa ta nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Analizując zatem opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca świadczy usługi wynajmu lokalu mieszkalnego, ale nie na cele mieszkaniowe lecz na cel krótkotrwałego zakwaterowania związanego z biznesem bądź turystyką, które Wnioskodawca sklasyfikował do PKWiU 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, bez obsługi, co uwzględnia w wystawianych fakturach, to usługi te na podstawie poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

W tym miejscu podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji świadczonej przez Wnioskodawcę usługi według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zastosowania preferencyjnej stawki dla usługi wynajmu lokalu mieszkalnego świadczonej na podstawie umowy zawartej w dniu 27 lutego 2017 r. z F. sp. z o. o.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organuna wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.