Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.89.2017.1.JM
z 26 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego członkowi rady nadzorczej spółki francuskiej – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej pytania Nr 2, 3, 4, 5, 6
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej pytania Nr 1.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego członkowi rady nadzorczej spółki francuskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 i la ustawy PIT. Wnioskodawczyni pełni funkcję członka rady nadzorczej spółki akcyjnej z siedzibą we Francji, notowanej na giełdzie papierów wartościowych w Paryżu (dalej: Spółka francuska), która to spółka jest francuskim rezydentem podatkowym, przy czym wskazać należy, że Wnioskodawczyni w radzie nadzorczej Spółki francuskiej reprezentuje jej pracowników, będących jednocześnie akcjonariuszami.

W związku z pełnioną funkcją, Wnioskodawczyni będzie otrzymywać od Spółki francuskiej wynagrodzenie wypłacane w euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie, które Wnioskodawczyni będzie otrzymywała z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, nie podlega, w świetle brzmienia art. 16 polsko – francuskiej UPO, opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe, do wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej znajdzie zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania, określona w art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO?
3. Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej będzie stanowić przychód z działalności wykonywanej osobiście na mocy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT?
4. Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 2 za prawidłowe, Wnioskodawczyni będzie uprawniona, przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, do odliczenia podatku zapłaconego we Francji?
5. Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 3 za prawidłowe, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do przeliczania, dla celów obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak i dla celów obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych należnego za dany rok podatkowy, wynagrodzenia z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, wypłacanego w euro, na złote, na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy PIT, według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu ww. wynagrodzenia na rachunek bankowy Wnioskodawczyni?
6. Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 2 za prawidłowe, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej, określonej w art. 27g ustawy PIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, wynagrodzenie, które będzie otrzymywała z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, nie podlega, w świetle brzmienia art. 16 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5, dalej „polsko – francuska UPO”), opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, dalej „ustawa PIT”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie zaś do art. 3 ust. la ustawy PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Z kolei, na mocy art. 4a ustawy PIT, przepisy art. 3 ust. 1 oraz la stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawartych przez Polskę.

W świetle powyższego, jako że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie Wnioskodawczyni będzie wypłacane przez podmiot będący francuskim rezydentem podatkowym, należy odnieść się do postanowień polsko – francuskiej UPO.

W myśl art. 16 polsko – francuskiej UPO, wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej albo radzie zarządzającej spółki mającej siedzibę w drugim umawiającym się państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim państwie. W konsekwencji, na mocy art. 16 polsko – francuskiej UPO, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej będzie podlegać opodatkowaniu we Francji.

W świetle powyższego należy więc wskazać, że, ponieważ, na mocy przepisu art. 4a ustawy PIT, przepisy o nieograniczonym obowiązku podatkowym stosuje się z uwzględnieniem polsko – francuskiej UPO, w ocenie Wnioskodawczyni, wziąwszy pod uwagę literalne brzmienie art. 16 polsko – francuskiej UPO (w związku z którym wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej będzie podlegać opodatkowaniu we Francji), ww. wynagrodzenie nie będzie podlegać opodatkowaniu PIT w Polsce.

Przeciwna wykładnia, przyjmująca podleganie przez Wnioskodawczynię obowiązkowi w zakresie PIT w Polsce w związku z otrzymywaniem wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, byłaby sprzeczna z literalną wykładnią art. 16 polsko – francuskiej UPO (który to artykuł odnosi się tylko do prawa do opodatkowania przedmiotowego wynagrodzenia we Francji) a przez to stanowiłaby naruszenie zasady prymatu wykładni językowej w polskim systemie prawa podatkowego.

Należy wskazać, że w prawie podatkowym wykładni językowej przyznawane jest pierwszeństwo przed innymi metodami wykładni ze względu na szczególny, ingerencyjny charakter prawa podatkowego. Źródłem wiedzy podatnika o prawie podatkowym (a więc w konsekwencji – o obowiązkach z niego wynikających) jest tekst aktu normatywnego. Jeśli więc, z natury rzeczy, interpretacja tekstu prawno – podatkowego spoczywa na podatniku, należy uznać, że podstawowe znaczenie ma przekaz językowy, jako że podatnik nie ma ani możliwości, ani obowiązku badania intencji ustawodawcy czy celów ustawy.

Zasada prymatu wykładni językowej znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), zgodnie z którą stosowanie wykładni systemowej czy funkcjonalnej jest dopuszczalne jedynie w celu potwierdzenia wykładni językowej.

Jak wskazał NSA w uchwale z dnia 1 października 2010 r., sygn. I OSK 1624/09: „Wśród wszystkich typów wykładni, wykładnia językowa odgrywa rolę podstawową i można tym samym mówić o zasadzie pierwszeństwa wykładni językowej oraz subsydiarności wykładni systemowej i funkcjonalnej. Zgodnie z tą zasadą, gdy wykładnia językowa daje rezultat jasny i jednoznaczny interpretator może (i powinien) się oprzeć na wyniku wykładni językowej, a jedynie w celu jej potwierdzenia może posłużyć się wykładnią systemową i funkcjonalną.”.

NSA doprecyzował w wyroku z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. II FSK 1495/09, że „(...) punktem wyjścia dla wszelkiej interpretacji prawa jest bez wątpienia wykładnia językowa, która jednocześnie zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym. Jedną z podstawowych zasad wykładni językowej jest domniemanie języka potocznego, co oznacza, że tak daleko, jak to możliwe – nadajemy zwrotom prawnym znaczenie występujące w języku potocznym, chyba że istnieją dostateczne racje przypisywania im swoistego znaczenia prawnego (...)”.

Wskazać również należy na uchwałę NSA z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. II FPS 2/10, zgodnie z którą „(...) na gruncie prawa podatkowego ze względu na jego tetyczny i z istoty swojej ingerencyjny charakter, przyznać należy pierwszeństwo zasadzie wykładni gramatycznej (językowej), ograniczając dyrektywy odstępstwa od językowego sensu interpretowanego przepisu do przesłanek klasycznych: gdy wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego, niedorzecznego, gdy godzi w cel instytucji prawnej (podważa ratio legis przepisu), gdy pomija oczywisty błąd legislacyjny oraz gdy prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi (...)”.

W świetle powyższego, należy zauważyć, że brzmienie art. 16 polsko – francuskiej UPO jest jasne i nie budzi żadnych wątpliwości, jak również wykładnia językowa przedmiotowego artykułu daje czytelny, racjonalny rezultat i nie prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego czy niedorzecznego. Rezultat tej wykładni nie podważa również ratio legis art. 16 polsko – francuskiej UPO, nie prowadzi do pominięcia jakiegokolwiek błędu legislacyjnego ani do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi. W związku z tym, nie sposób uznać, że występują tutaj jakiekolwiek przesłanki do zastosowania innych niż językowa metod wykładni, której rezultat jest w tym przypadku jasny i racjonalny.

Wziąwszy pod uwagę brzmienie art. 16 polsko – francuskiej UPO, nie sposób uznać, że polski rezydent podatkowy, otrzymujący od spółki francuskiej wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, powinien podlegać opodatkowaniu z tego tytułu w Polsce, jako że artykuł ten odnosi się wyłącznie do opodatkowania we Francji. Gdyby intencją stron polsko – francuskiej UPO było poddanie przedmiotowego wynagrodzenia opodatkowaniu w Polsce, wówczas art. 16 polsko – francuskiej UPO uzyskałby odmienne brzmienie, jak np. w przypadku opodatkowania dywidend (art. 10) oraz należności licencyjnych (art. 12).

Stosownie do art. 10 ust. 1 polsko – francuskiej UPO, dywidendy, które płaci spółka mająca siedzibę w umawiającym się państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim państwie, natomiast, zgodnie z art. 10 ust. 2 polsko – francuskiej UPO, dywidendy te mogą być jednak opodatkowane w tym umawiającym się państwie i według prawa tego państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale gdy osoba, która pobiera dywidendy jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek ten nie może przekroczyć:

1. 5% kwoty dywidendy brutto, jeżeli odbiorca jest spółką (z wyłączeniem spółek osobowych), rozporządzającą bezpośrednio co najmniej 10% kapitału spółki wypłacającej dywidendy,
2. 15% kwoty dywidendy brutto we wszystkich innych przypadkach.
   
   

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 polsko – francuskiej UPO, należności licencyjne pochodzące z umawiającego się państwa wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie podlegają opodatkowaniu w tym drugim państwie, natomiast w myśl art. 12 ust. 2 polsko – francuskiej UPO, w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym umawiającym się państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego państwa, lecz gdy osoba pobierająca należności licencyjne jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności.

Jak wynika z ww. treści przepisów art. 10 i art. 12 polsko – francuskiej UPO, w przypadku dywidend i należności licencyjnych strony polsko – francuskiej UPO uzgodniły opodatkowanie tych przychodów zarówno w kraju rezydencji odbiorcy, jak i w kraju podmiotu je wypłacającego.

W tym kontekście, wskazać należy, że art. 16 polsko – francuskiej UPO odnosi się wyłącznie do opodatkowania wskazanego w nim przychodu w państwie podmiotu wypłacającego, stąd nie sposób z jego treści wywodzić prawa do opodatkowania tych przychodów w państwie rezydencji ich odbiorcy.

Reasumując powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawczyni, wynagrodzenie, które będzie otrzymywała z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, nie podlega, w świetle brzmienia art. 16 polsko – francuskiej UPO, opodatkowaniu PIT w Polsce.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe, do wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej znajdzie zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania, określona w art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO.

Jak już uprzednio wskazano, na gruncie ustawy PIT, przepisy art. 3 ust. 1 oraz la stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawartych przez Polskę.

W świetle powyższego, jako że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie Wnioskodawczyni będzie wypłacane przez podmiot, będący francuskim rezydentem podatkowym, należy odnieść się do postanowień polsko – francuskiej UPO.

Na mocy art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO, w przypadku osiągania przez polskiego rezydenta podatkowego przychodów, które zgodnie z postanowieniami art. 16 polsko – francuskiej UPO podlegają opodatkowaniu we Francji, Polska zaliczy na poczet podatku należnego od dochodu tej osoby kwotę, która odpowiada podatkowi zapłaconemu we Francji. Podlegająca zaliczeniu kwota nie może jednak przekraczać części podatku obliczonego przed zaliczeniem, która przypada na przychody osiągane we Francji.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zastosowania do przychodów osiąganych z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, podlegających opodatkowaniu we Francji na mocy art. 16 polsko – francuskiej UPO, metody proporcjonalnego zaliczenia, określonej w art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO. Innymi słowy, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do odliczenia od podatku należnego w Polsce kwoty podatku zapłaconego we Francji, jednakże odliczana kwota podatku zapłaconego we Francji nie będzie mogła przewyższać części podatku obliczonego przed odliczeniem, przypadającej na przychody z Francji.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej będzie stanowić przychód z działalności wykonywanej osobiście na mocy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, natomiast, na mocy art. 13 pkt 7 ustawy PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskiwane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu rad nadzorczych.

Na mocy art. 44 ust. la pkt 3 ustawy PIT, podatnicy osiągający dochody z działalności wykonywanej osobiście bez pośrednictwa płatników są zobowiązani do wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek na PIT, według zasad ustalonych w ust. 3a. Stosownie zaś do art. 44 ust. 3a ustawy PIT, podatnicy uzyskujący dochody z działalności wykonywanej osobiście są zobowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania dochodu, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, do wpłacania miesięcznych zaliczek, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 18%), z tym, że przy obliczaniu zaliczki podatnicy mają również prawo stosowania wyższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 32%).

Tak więc, w związku z otrzymywaniem wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana, na mocy art. 44 ust. la i ust. 3a ustawy PIT, do wpłacania w ciągu roku podatkowego miesięcznych zaliczek na PIT według stawki 18% lub 32% (według jej wyboru), w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania przedmiotowego wynagrodzenia, z wyjątkiem zaliczki należnej za grudzień, która podlega uiszczeniu w terminie złożenia rocznego zeznania podatkowego.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku uznania jej stanowiska w zakresie pytania Nr 2 za prawidłowe, Wnioskodawczyni będzie uprawniona, przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na PIT, do odliczenia podatku zapłaconego we Francji.

Jak uprzednio wskazano, na mocy art. 44 ust. la pkt 3 ustawy PIT, podatnik osiągający dochody z działalności wykonywanej osobiście bez pośrednictwa płatników jest zobowiązany do wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek na PIT, według zasad ustalonych w ust. 3a. Stosownie zaś do art. 44 ust. 3a ustawy PIT, podatnik uzyskujący dochody z działalności wykonywanej osobiście jest zobowiązany w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania dochodu, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, do wpłacania miesięcznych zaliczek według stawki 18% lub 32% (według wyboru).

Z kolei, na mocy art. 44 ust. 3e ustawy PIT, przepisy art. 44 ust. la stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartych przez Polskę.

Jak wskazano w punkcie 2, na mocy art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO, w przypadku osiągania przez polskiego rezydenta podatkowego przychodów, które zgodnie z postanowieniami art. 16 polsko – francuskiej UPO podlegają opodatkowaniu we Francji, Polska zaliczy na poczet podatku należnego od dochodu tej osoby kwotę, która odpowiada podatkowi zapłaconemu we Francji. Podlegająca zaliczeniu kwota nie może jednak przekraczać części podatku obliczonego przed zaliczeniem, która przypada na przychody osiągane we Francji. W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zastosowania do przychodów osiąganych z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, podlegających opodatkowaniu we Francji na mocy art. 16 polsko – francuskiej UPO, metody proporcjonalnego zaliczenia, określonej w art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO.

Jako że, stosownie do art. 44 ust. 3e ustawy PIT, przepisy odnoszące się do obowiązku wpłacania przez Wnioskodawczynię zaliczek na PIT należy stosować z uwzględnieniem polsko – francuskiej UPO, która to umowa przewiduje zastosowanie metody proporcjonalnego zaliczenia, należy w ocenie Wnioskodawczyni, uznać, że będzie ona uprawniona, przy obliczaniu wysokości należnych, miesięcznych zaliczek na PIT, do odliczenia od kwoty obliczonej zaliczki podatku zapłaconego we Francji, zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO.

Ad. 5

W ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku uznania jej stanowiska w zakresie pytania Nr 3, za prawidłowe, będzie ona zobowiązana do przeliczania, dla celów obliczania zaliczek na PIT, jak i dla celów obliczenia PIT należnego za dany rok podatkowy, wynagrodzenia z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, wypłacanego w euro, na złote, na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy PIT, według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu ww. wynagrodzenia na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, wprowadzającym ogólne pojęcie przychodu na gruncie ustawy PIT, przychodami, z określonymi zastrzeżeniami, które nie znajdują zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, przez pojęcie „otrzymane” należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu możliwych form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Dlatego też, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy PIT, momentem powstania przychodu Wnioskodawczyni z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej będzie dzień wpływu na rachunek bankowy Wnioskodawczyni kwot w euro. W tym właśnie dniu będą otrzymane przez Wnioskodawczynię środki finansowe z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do przeliczania, dla celów obliczania zaliczek na PIT, jak i dla celów obliczenia PIT należnego za dany rok podatkowy, wynagrodzenia z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej, wypłacanego w euro, na złote, według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu ww. wynagrodzenia na rachunek bankowy Wnioskodawczyni,stosownie do art. 11 a ust. 1 ustawy PIT.

Ad. 6

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku uznania jej stanowiska w zakresie pytania Nr 2 za prawidłowe, będzie ona uprawniona do zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej, określonej w art. 27g ustawy PIT.

W myśl art. 27g ust. 1 ustawy PIT, polski rezydent podatkowy, rozliczający przy zastosowaniu metody proporcjonalnego zaliczenia dochody z działalności wykonywanej osobiście, uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Polski, ma prawo do odliczenia od podatku różnicy pomiędzy podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody kredytu a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją (tzw. ulga abolicyjna).

Zgodnie zaś z art. 27g ust. 3 ustawy PIT, odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł wskazanych w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6, przy czym wskazać należy, że Francja nie została wymieniona w tym rozporządzeniu.

Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że dochód uzyskany ze źródeł położonych za granicą wyłącza się z podstawy opodatkowania w Polsce. Brany jest on jednak pod uwagę przy ustalaniu podatku należnego od dochodu osiągniętego w Polsce. Do tego dochodu stosuje się wówczas stawkę podatkową właściwą dla kwoty łącznego dochodu podatnika, tj. dochodu osiągniętego zarówno w kraju, jak i za granicą.

Jak już wskazano uprzednio w punkcie 2, w ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe, do wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawczynię z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej znajdzie zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania, określona w art. 23 ust. 1 lit. b) polsko – francuskiej UPO (tj. metoda proporcjonalnego zaliczenia).

W konsekwencji, na mocy art. 27g ust. 1 i ust. 2 ustawy PIT, Wnioskodawczyni, jako podatnik rozliczający zagraniczne przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście przy zastosowaniu metody proporcjonalnego zaliczenia, będzie uprawniona do odliczenia od podatku różnicy pomiędzy podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody proporcjonalnego kredytu a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, jeśli taka wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego członkowi rady nadzorczej spółki francuskiej jest prawidłowe w części dotyczącej pytania Nr 2, 3, 4, 5, 6 oraz nieprawidłowe w części dotyczącej pytania Nr 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni pełni funkcję członka rady nadzorczej spółki akcyjnej z siedzibą we Francji, notowanej na giełdzie papierów wartościowych w Paryżu (dalej: Spółka francuska), która to spółka jest francuskim rezydentem podatkowym, przy czym wskazać należy, że Wnioskodawczyni w radzie nadzorczej Spółki francuskiej reprezentuje jej pracowników, będących jednocześnie akcjonariuszami. W związku z pełnioną funkcją, Wnioskodawczyni będzie otrzymywać od Spółki francuskiej wynagrodzenie wypłacane w euro.

Zgodnie zatem z art. 16 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej albo radzie zarządzającej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód (wynagrodzenie) „podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie” nie oznacza, że dochód ten nie będzie podlegał opodatkowaniu w pierwszym umawiającym się państwie, tj. w państwie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni. Postanowienie to wskazuje jedynie, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Wobec powyższego należy wskazać, że wynagrodzenie uzyskane z członkostwa w radzie nadzorczej spółki francuskiej podlega opodatkowaniu również w Polsce.

Potwierdza to również zapis wynikający z art. 23 ust. 1 lit. a) ww. umowy, zgodnie z którym, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody lub posiada majątek, które stosownie do postanowień niniejszej umowy podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska – z zastrzeżeniem postanowień punktu b), wyłączy te przychody albo ten majątek spod opodatkowania; może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu albo pozostałego majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która zostałaby zastosowana, gdyby te przychody albo ten majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania.

Natomiast, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 12, 14, 16 i 17 podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska zaliczy na poczet podatku należnego od dochodu tej osoby kwotę, która odpowiada podatkowi zapłaconemu we Francji. Podlegająca zaliczeniu kwota nie może jednak przekraczać części podatku obliczonego przed zaliczeniem, która przypada na przychody osiągane we Francji (art. 23 ust. 1 lit. b) umowy).

Zatem w myśl ww. przepisu art. 16 umowy, dochód osoby mającej zamieszkanie na terytorium Polski pełniącej funkcję członka rady nadzorczej w spółce mającej siedzibę na terytorium Francji, podlega opodatkowaniu w państwie źródła, tj. we Francji oraz w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce.

W Polsce powyższe dochody podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy i przy zastosowaniu zasady określonej w art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłem przychodów, zgodnie z pkt 2, jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W przypadku natomiast gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku.

Zgodnie z art. 27g ust. 1 ustawy podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ustawy).

Przy czym, podkreślić należy, że do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 27g ww. ustawy, nie liczy się fakt zapłaty podatku tylko czy dochód ten zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania podlega opodatkowaniu w kraju źródła i czy ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia. Żaden element konstrukcji tej metody nie przewiduje bowiem, aby zapłata podatku była warunkiem kwalifikującym do jej zastosowania. Niezapłacenie podatku w państwie źródła oznacza jedynie, że stosując metodę proporcjonalnego zaliczenia podatnik nie ma możliwości odliczenia zagranicznego podatku, gdyż nie poniósł z tego tytułu żadnego obciążenia.

Ponadto podkreślić należy, że ulga, wynikająca z art. 27g ustawy ma charakter powszechny, gdyż stosuje się ją wobec wszystkich podatników spełniających określone w tym przepisie warunki. W systemie prawa podatkowego, idea ulg podatkowych w postaci zwolnień przedmiotowych, koncentruje się na zniesieniu obowiązku podatkowego wobec określonych kategorii dochodów, o ile podatnik spełnia określone w danym przepisie warunki. Każda ulga podatkowa (o ile nie zawiera ograniczeń i limitów) potencjalnie zmierza do całkowitego zniesienia opodatkowania grupy podatników w zakresie ograniczonym dyspozycją danej normy. Brak jest zatem uzasadnionych przesłanek dla stwierdzenia, że zastosowanie ulgi abolicyjnej w sposób niekonstytucyjny uprzywilejowuje grupę podatników kwalifikujących się do skorzystania z tej ulgi.

W konsekwencji, w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce w związku z osiągnięciem dochodów z członkostwa w radzie nadzorczej w spółce francuskiej Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z członkostwa w radzie nadzorczej za granicą w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, przewiduje w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, bądź dochody są osiągnięte w Państwie, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikania podwójnego opodatkowania winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy.

Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Przy tym – jak wynika jednoznacznie z dyspozycji art. 27g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dla potrzeb określenia wysokości ww. ulgi należy przyjmować podatek obliczony zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ww. ustawy, tj. od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce (uzyskanych ze źródeł położonych w kraju i poza granicami kraju) oblicza się podatek według skali podatkowej i dokonuje wyłącznie stosownych odliczeń podatku dochodowego zapłaconego w obcym państwie.

Przychód (dochód) ten uzyskany przez Wnioskodawczynię należy wykazać, zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy w zeznaniu, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym. W takim przypadku osiągnięty dochód będzie podlegał opodatkowaniu według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku Wnioskodawczyni będzie mogła dokonać odliczenia podatku zapłaconego we Francji.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W tym samym terminie, stosownie do art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie bez pośrednictwa płatnika, a zatem samodzielnie będzie zobowiązana do wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych według właściwej stawki skali podatkowej wynikającej z art. 27 ust. 1 ustawy, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Zgodnie z art. 44 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 44 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1a i 7 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy art. 27 ust. 9 i 9a stosuje się odpowiednio.

Dla celów obliczania zaliczek na podatek dochodowy, jak i dla celów obliczenia podatku należnego za dany rok, wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej spółki francuskiej wypłacanego w euro winny zostać przeliczone na polskie złote. Przeliczenia przychodu w walutach obcych należy dokonać zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W pierwszej kolejności należy ustalić dzień uzyskania przychodu. Co do zasady jest nim dzień otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniędzy i wartości pieniężnych oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie zaś art. 11 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że będzie ona zobowiązana do przeliczania – dla celów zaliczek na podatek dochodowy, jak i dla celów obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych, wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej wypłacanego w euro na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu ww. wynagrodzenia na rachunek bankowy, stosownie do art. 11a ust. 1 ustawy.

Podsumowując powyższe, wynagrodzenie, które Wnioskodawczyni będzie otrzymywała z tytułu pełnienia przez nią funkcji członka rady nadzorczej spółki francuskiej podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania znajduje zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia w myśl art. 23 ust. 1 lit. b) umowy w zw. z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni będzie miała możliwość zastosowania odliczenia wynikającego z treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. skorzystania z tzw. „ulgi abolicyjnej”. Ponadto, w Polsce Wnioskodawczyni samodzielnie będzie zobowiązana do wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych według właściwej stawki skali podatkowej wynikającej z art. 27 ust. 1 ustawy, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego. Przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawczyni będzie uprawniona do odliczenia podatku zapłaconego we Francji. Dla celów obliczania zaliczek na podatek dochodowy, jak i dla celów obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do przeliczania wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej Spółki francuskiej wypłacanego w euro na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu ww. wynagrodzenia na rachunek bankowy, stosownie do art. 11a ust. 1 ustawy. Następnie po zakończeniu roku podatkowego, w którym został uzyskany przychód Wnioskodawczyni ma obowiązek złożenia zeznania podatkowego na formularzu PIT-36 wraz z informacją o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym (załącznik PIT-ZG) w terminie do 30 kwietnia roku następnego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądowych stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.