Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.146.2017.3.AR
z 26 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) uzupełnionym 21 kwietnia 2017 r. oraz 10 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z 11 kwietnia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.146.2017.1.AR oraz z 28 kwietnia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.146.2017.2.AR, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnień dokonano 21 kwietnia 2017 r. oraz 10 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 6 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca ze względu na stan zdrowia aktem notarialnym przekazał swojemu synowi gospodarstwo wraz z domem. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką nabyli ww. gospodarstwo 2 lutego 2012 r. do ich majątku wspólnego. Syn ustanowił na rzecz swojego ojca oraz matki nieodpłatną dożywotnią służebność polegającą na prawie zamieszkania i korzystania ze wszystkich pomieszczeń znajdujących się w budynku wchodzącym w skład gospodarstwa.

W dniu 17 grudnia 2015 r. Wnioskodawca sprzedał Urzędowi Gminy działkę wokół szkoły o powierzchni 0,2543 ha, którą nabył 2 lutego 2012 r. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej (zasiedzenie w dobrej wierze). Całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczył na remont ww. domu. W dniu 28 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wpłacił zaliczkę na wymianę okien w kwocie 2.000 zł. Jednocześnie ustalono, że reszta należności w wysokości 13.000 zł płatna będzie po ich montażu. Zgodnie z umową okna miały być zamontowane w terminie 3 miesięcy. Firma nie dotrzymała jednak tego terminu tłumacząc się, że nie otrzymała części do okien od firmy zachodniej. Ostatecznie prace zostały zakończone 18 kwietnia 2016 r. i w tym dniu wystawiono fakturę. Wnioskodawca przekazał gospodarstwo (w tym remontowany dom) synowi przed zakończeniem ww. prac z uwagi na fakt, że już 2 miesiące wcześniej ustalił termin z notariuszem. Pozostałą część pieniędzy ze sprzedaży działki Wnioskodawca wydał do końca 2016 r. na remont związany z wykończeniem wnętrza domu, tj. m.in. kuchni, łazienki itp. W dniu 26 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną złożyli zeznania PIT-39. Każdy z nich uwzględnił w swoim rozliczeniu połowę przychodu ze sprzedaży działki deklarując jednocześnie przeznaczenie całego dochodu na remont domu w ustawowym terminie 2 lat. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką posiadają faktury potwierdzające poniesione wydatki na cele mieszkaniowe (po połowie każdy). Faktury te są jednak wystawione po dacie przekazania gospodarstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może uznać za wydatki na cele mieszkaniowe tylko wydatki poniesione na wymianę okien, czy też wszystkie wydatki poniesione na remont domu udokumentowane fakturami?
2. Czy Wnioskodawca powinien zrobić korektę zeznania PIT-39 uwzględniając w zeznaniu tylko okna, czy też prawidłowo uwzględnił wszystkie faktury wystawione do końca 2016 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wydatki jakie poniósł do końca 2016 r. powinny zostać uwzględnione jako wydatki na cele mieszkaniowe. Budynek, w którym Wnioskodawca mieszka wymagał i nadal wymaga remontu. Wnioskodawca sprzedał działkę z zamiarem pozyskania środków na ww. remont. Wydatki na wymianę okien powinny zostać uwzględnione z uwagi na fakt, że zaliczka została wpłacona dużo wcześniej. Wnioskodawca nie miał wpływu na opóźnienie i ostateczny termin ich montażu. Resztę wydatków Wnioskodawca poniósł w późniejszym terminie ze względu na to, że w okresie zimowym niektórych prac remontowych nie można było wykonywać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 2 lutego 2012 r. nabył wraz ze współmałżonką w drodze zasiedzenia nieruchomość (działkę), która następnie została sprzedana 17 grudnia 2015 r. Ww. nieruchomość została sprzedana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Tak więc transakcja sprzedaży tej nieruchomości stanowiła źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny zbywanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Z kolei stosownie do przepisu z art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży nieruchomości,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży nieruchomości.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, do których ustawodawca zalicza m.in. remont własnego budynku mieszkalnego.

Przy czym przez „własny” należy w szczególności rozumieć budynek, w stosunku do którego przysługuje podatnikowi prawo własności (współwłasności) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459), na co wskazuje treść cytowanego art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przychód jaki Wnioskodawca uzyskał 17 grudnia 2015 r. z odpłatnego zbycia działki, wydatkował na – wymianę okien oraz remont pomieszczeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca mieszka i który od 2 lutego 2012 r. do 6 kwietnia 2016 r. stanowił jego współwłasność. Wnioskodawca zaliczkę na wymianę okien wpłacił 28 grudnia 2015 r., fakturę otrzymał 18 kwietnia 2016 r., a pozostałe wydatki na remont domu poniósł do końca 2016 r. Po przekazaniu aktem notarialnym 6 kwietnia 2016 r. gospodarstwa synowi, na podstawie ustanowionej tym aktem nieodpłatnej, dożywotniej, osobistej służebności, Wnioskodawca oraz jego współmałżonka mają prawo zamieszkiwania i korzystania ze wszystkich pomieszczeń znajdujących się w tym domu.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego – ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.

W myśl art. 2451 ww. Kodeksu – do przeniesienia ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości potrzebna jest umowa między uprawnionym a nabywcą oraz – jeżeli prawo jest ujawnione w księdze wieczystej – wpis do tej księgi, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

W myśl art. 302 § 1 ww. Kodeksu – mający służebność mieszkania może korzystać z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dożywotnia służebność polega na obciążeniu nieruchomości, za zgodą jej właściciela, prawem zamieszkiwania w niej przez osobę uprawnioną. Dożywotnia służebność jest ograniczonym prawem rzeczowym, nie jest jednak prawem odpowiadającym prawu własności.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że prawem własności nie jest ustanowiona na rzecz Wnioskodawcy dożywotnia służebność. Niewątpliwie ustanowienie takiego prawa na rzecz Wnioskodawcy pozwala mu na korzystanie z budynku mieszkalnego dla zaspokojenia osobistych potrzeb na zasadach i w granicach określonych w akcie notarialnym o ustanowieniu dożywotniej służebności, nie jest to jednak prawo równoznaczne z prawem własności, pomimo że zgodnie z umową notarialną o dożywotnią służebność Wnioskodawca ma prawo pozwalające mu korzystać z wszystkich pomieszczeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego. Istotny jest fakt, że Wnioskodawca nie posiada prawa własności lub współwłasności do budynku mieszkalnego, na remont którego wydatkował przychód uzyskany z odpłatnego zbycia działki bowiem jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, 6 kwietnia 2016 r. przekazał gospodarstwo z domem swojemu synowi, który ustanowił na jego rzecz nieodpłatną, dożywotnią, osobistą służebność, polegającą na korzystaniu przez Wnioskodawcę z wszystkich pomieszczeń wchodzących w skład tego domu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki na wymianę okien oraz remont pomieszczeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkuje na podstawie ustanowionej dożywotniej służebności, poniesione po dacie, od której nie przysługuje mu do niego prawo własności (współwłasności), nie stanowią wydatków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie uprawniony do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Za wydatki na cele mieszkaniowe nie można uznać również zaliczki wpłaconej na poczet wymiany okien pomimo, że wydatek ten poniesiony został w momencie kiedy Wnioskodawca był jeszcze współwłaścicielem gospodarstwa wraz z domem. Ostatecznie bowiem montaż okien i płatność za usługę miała miejsce po ustanowieniu dożywotniej służebności i wtedy to wystawiona została faktura. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca dużo wcześniej planował przekazanie synowi gospodarstwa (2 miesiące wcześniej został ustalony termin u notariusza), a więc wiedział, że docelowo nie będzie mu przysługiwało prawo własności do remontowanej nieruchomości. Wydatków poniesionych na remont budynku, co do którego już wcześniej zostały podjęte kroki prawne zmierzające do jego zbycia na rzecz syna, nie można rozpatrywać w kontekście spełnienia warunków, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lecz w kontekście chęci „skonsumowania” ulgi i chęci uniknięcia płacenia podatku. Takie działania wykluczają możliwość skorzystania z omawianego zwolnienia.

Reasumując, środki pieniężne ze sprzedaży działki przeznaczone na remont domu, który Wnioskodawca przekazał na rzecz syna, nie zostały poniesione na remont własnego budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żadne z wymienionych przez Wnioskodawcę wydatków nie mogą zostać uznane za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Tym samym Wnioskodawca winien złożyć korektę zeznania PIT-39 za 2015 r., gdyż nieprawidłowo wykazał, że poniósł wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.