Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.41.2017.1.MW
z 17 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 22 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych przez Gminę od Ubezpieczyciela środków tytułem dofinansowania zadań prewencyjnych w jednostkach oświatowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku w zakresie opodatkowania otrzymywanych przez Gminę od Ubezpieczyciela środków tytułem dofinansowania zadań prewencyjnych w jednostkach oświatowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (dalej: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

W ramach Gminy funkcjonują jednostki budżetowe zajmujące się działalnością oświatową (przedszkola i szkoły, dalej: „jednostki oświatowe”). Placówki te realizują zadania własne Gminy w zakresie edukacji publicznej w myśl art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 446).

W toku działalności niektórych jednostek oświatowych, pojawiają się przychody związane z przekazaniem środków z funduszu prewencyjnego od spółki ubezpieczeniowej (dalej: „Ubezpieczyciel”).

W takich przypadkach jednostki występują z wnioskiem o finansowanie określonego zadania prewencyjnego do Ubezpieczyciela. Po rozpatrzeniu wniosku Ubezpieczyciel wydaje decyzję prewencyjną, na mocy której zleca jednostce oświatowej wykonanie wskazanego zadania prewencyjnego, które ma na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia wypadków lub zmniejszenie ich skutków, np. instalacji systemu monitoringu, która to instalacja będzie wyłączną własnością jednostki oświatowej (a nie Ubezpieczyciela) i będzie wykorzystywana przez tą jednostkę. Następnie na podstawie decyzji Ubezpieczyciela jednostce zostaje wypłacona kwota dofinansowania. Środki te muszą zostać wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, pod rygorem obowiązku zwrotu dofinansowania.

Przekazanie tego rodzaju środków nie jest skorelowane z żadną dokonaną przez jednostki oświatowe (Gminę) dostawą ani też świadczeniem usług na rzecz Ubezpieczyciela. W szczególności Gmina nie zobowiązuje się do świadczenia jakichkolwiek usług reklamowych względem Ubezpieczyciela.

Przedmiotowy wniosek dotyczy zdarzeń mających miejsce po podjęciu przez Gminę wspólnych rozliczeń wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w ramach tzw. „centralizacji” rozliczeń VAT Gminy i jej jednostek organizacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki otrzymywane przez Gminę od Ubezpieczyciela tytułem dofinansowania zadań prewencyjnych w jednostkach oświatowych będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymywane przez niego od Ubezpieczyciela na realizację zadań prewencyjnych w jednostkach oświatowych nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Uwagi ogólne

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższego wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Wobec tego stwierdzić należy, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Ponadto jednakże, z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług zasadniczo podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie, tj. za wynagrodzeniem. Oznacza to, że musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za określoną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego, lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna więc być faktyczną konsekwencją wykonania świadczenia (usługi).

Natomiast stosownie do art. 29a ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest – co do zasady – wszystko co stanowi zapłatę którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego w szczególności wynika, że przekazanie środków o charakterze dopłaty stanowić będzie podstawę opodatkowania VAT wyłącznie, jeśli ma bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Środki otrzymywane od Ubezpieczyciela na realizację zadania prewencyjnego

Jak wskazano wyżej, opodatkowaniu VAT podlega dostawa towarów lub świadczenie usług, które co do zasady powinno mieć charakter odpłatny.

Z okoliczności sprawy wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego wynika, że środki finansowe jakie jednostki oświatowe otrzymują od Ubezpieczyciela wykorzystywane są na dofinansowanie wykonania zadania prewencyjnego mającego na celu poprawę bezpieczeństwa w tych jednostkach.

Jednostki oświatowe nie wykonują na rzecz Ubezpieczyciela żadnego ekwiwalentnego świadczenia (w tym usługi reklamowej), a uzyskane dofinansowanie nie ma związku z żądną realizowaną przez jednostki oświatowe sprzedażą (dostawą towarów lub świadczeniem usług).

Wnioskodawca zauważa, że Ubezpieczyciel nie jest więc beneficjentem jakichkolwiek usług w związku z wypłacanymi środkami, np. jednostki nie świadczą żadnego rodzaju usług reklamowych na jego rzecz. Tym samym nie można go uznać za wynagrodzenie za dokonaną przez jednostki sprzedaż.

Jednocześnie Gmina podkreśla, że dofinansowanie udzielone na podstawie decyzji prewencyjnej jest w istocie zbliżone swym charakterem do dotacji. Ma zasadniczo charakter celowy, tj. musi zostać wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem ustalonym przez Ubezpieczyciela. Podkreślenia jednakże wymaga, że nie ma ono bezpośredniego wpływu na cenę towarów lub usług świadczonych przez jednostki. Jak wynika natomiast z przedstawionych wyżej przepisów, otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu tylko jako składnik ceny czynności opodatkowanych VAT, z którymi są związane. W konsekwencji nie są spełnione przedstawione wyżej ustawowe przesłanki opodatkowania dotacji określone w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, co oznacza, że przedmiotowe dofinansowanie nie może być uznane za podstawę opodatkowania w VAT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 11 września 2014 r., sygn. ILPP5/443-146/14-4/KG.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie dofinansowania od Ubezpieczyciela na realizację zadania prewencyjnego, wobec braku jakiejkolwiek dostawy lub usługi ze strony Gminy stanowiącej jej ekwiwalent, nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.