2017.05.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.18.2017.2.JO
z 17 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 9 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w związku z ewentualną sprzedażą nieruchomości należącej do dłużników:

Nieruchomość stanowi własność dłużników:

ul. „a” w udziałach po 1/2

na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz w związku z tym, że komornicy sądowi w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów informuje o aktualnym stanie nieruchomości w celu uzyskania odpowiedzi w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości:

1. Nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości D. na działce ewidencyjnej nr 68/3, zabudowanej halą produkcyjno-usługową.

Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość gruntowa, działka nr 68/3 o powierzchni 0,3075 ha zabudowana jest halą produkcyjno-usługową jednokondygnacyjną, niepodpiwniczoną, wzniesioną w latach 70-tych XX wieku, w konstrukcji stalowej obudowanej. Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 568 m2, powierzchnia użytkowa 537 m². Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną, wodną, kanalizacyjną, centralnego ogrzewania.

Do budynku prowadzą wrota metalowe i aluminiowe znajdujące się od strony północnej i zachodniej. Od strony zachodniej do budynku przylega stalowa konstrukcja wiaty bez zadaszenia.

Budynek jest wykorzystywany jako hala mechanicznej obróbki drewna. Zakres wyceny nie obejmuje maszyn i urządzeń do obróbki drewna, zbiornika i silosa na trociny oraz przewodów odciągowych i innych urządzeń stanowiących linię technologiczną związaną z działalnością prowadzoną na nieruchomości, które nie stanowią części składowych nieruchomości gruntowej i nie są z nią trwale związane. Ogólny stan techniczny hali produkcyjno-usługowej określono jako średni.

Działka nr 68/3 ma kształt regularny, zbliżony do kwadratu. Opisywana działka posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej gminnej, do której przylega jednym bokiem. Na dzień oględzin działka nr 68/3 stanowi zorganizowaną całość z sąsiednimi działkami o nr. 66/13, 68/1, 67/1, a dojazd i dojście do wycenianej działki nr 68/3 zorganizowany jest poprzez sąsiednią działkę nr 67/1.

Wpis w dziale I księgi wieczystej jest zgodny z danymi zawartymi w ewidencji gruntów. Wpisy w dziale II księgi wieczystej są niezgodne z danymi zawartymi w ewidencji gruntów tzn. wg księgi wieczystej współwłaścicielami nieruchomości są B. oraz A. w udziałach po 1/2, natomiast wg rejestru gruntów właścicielem nieruchomości są B. i A. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

2. Nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości D. na działce ewidencyjnej nr 66/13, zabudowanej halą produkcyjno-usługową.

Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość gruntowa, działka nr 66/13 o powierzchni 0,0627 ha zabudowana jest halą produkcyjno-usługową, jednokondygnacyjną, niepodpiwniczoną, wzniesioną w latach 70-tych XX wieku, w konstrukcji stalowej obudowanej. Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 342 m², powierzchnia użytkowa 312 m². Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną i centralnego ogrzewania. Budynek jest wykorzystywany jako magazyn do przechowywania materiałów i produktów drewnianych. Ogólny stan techniczny hali produkcyjno-usługowej określono jako średni.

Działka nr 66/13 ma kształt regularny, prostokątny. Teren działki jest w większości porośnięty trawą, zakrzaczony i zachwaszczony.

Opisywana działka posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej gminnej, do której przylega krótszym bokiem. Na dzień oględzin działka nr 66/13 stanowi zorganizowaną całość z sąsiednimi działkami o nr. 67/1, 68/1, 68/3, a dojazd i dojście do wycenianej działki nr 66/13 zorganizowany jest poprzez sąsiednie działki nr 67/1 oraz nr 68/3.

3. Nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości D. na działce ewidencyjnej nr 68/1, zabudowanej dwoma halami produkcyjno-usługowymi.

Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość gruntowa zabudowana jest dwoma halami produkcyjno-usługowymi, jednokondygnacyjnymi, niepodpiwniczonymi, wzniesionymi w latach 70-tych XX wieku, w konstrukcji stalowej obudowanej. Powierzchnia zabudowy większego budynku wynosi 653 m², powierzchnia użytkowa 939 m², powierzchnia zabudowy mniejszego budynku wynosi 653 m², powierzchnia użytkowa 620 m². Budynki wyposażone są w instalację elektryczną, wodną, kanalizacyjną, centralnego ogrzewania. Jedna hala położona na działce nr 68/1 połączona jest przejściem oraz instalacjami z halą na sąsiedniej działce nr 68/3.

W ewidencji Urzędu Skarbowego dłużnik B. figuruje w rejestrze podatników, prowadzonym przez tutejszy Urząd i posiada identyfikator podatkowy. Odnotowane adresy:

ul. „b” – adres prowadzenia działalności
ul. „ax” – adres prowadzenia działalności
ul. „c” – adres prowadzenia rachunkowości.

10 maja 1989 r. rozpoczął działalność gospodarczą pod nazwą „E” – wyłączny właściciel.

Nie odnotowano dokumentów wymiarowych oraz dokumentów od płatników podatku dochodowego za ostatnie lata. W stosunku do ww. prowadzona jest egzekucja administracyjna. Nie odnotowano nabycia praw majątkowych lub rzeczy podlegających opodatkowaniu lub zwolnionych.

Od dnia 17 lutego 2014 r. dłużnik zawarł umowę dzierżawy ww. nieruchomości wraz z maszynami (dłużnik jest właścicielem w udziałach po 1/2 w 29 sztukach maszyn i urządzeń o niewielkiej wartości handlowej) na okres dwóch lat. Całkowity czynsz dzierżawy wynosił 10 000,00 zł.

Dłużniczka A. figuruje jako osoba fizyczna, która nie zgłosiła faktu prowadzenia działalności gospodarczej, nie figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług prowadzonej przez tutejszy Urząd Skarbowy.

Dłużnicy nabyli opisaną we wniosku nieruchomość na potrzeby prywatne. Nieruchomość nie jest i nie była zaliczana do środków trwałych. Nieruchomość była wykorzystywana przez dłużników na potrzeby prywatne. Budynki nie były wykorzystywane przez dłużników w działalności gospodarczej wyłącznie na cele zwolnione od podatku VAT.

Dłużnicy nabyli działkę wraz z budynkami. Dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Część działek była dzierżawiona od września 2013 r. do kwietnia 2014 r. odpłatnie za ok. 3000,00 zł miesięcznie przez Sp. z o.o. Od dnia 17 lutego 2014 r. dłużnik zawarł umowę dzierżawy ww. nieruchomości wraz z maszynami (dłużnik jest właścicielem w udziałach po 1/2 w 29 sztukach maszyn i urządzeń o niewielkiej wartości handlowej) na okres dwóch lat. Całkowity czynsz dzierżawy wynosił 10 000,00 zł. Dłużnicy poczynili wydatki stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej, lecz nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wynajmu nieruchomości dokonali oboje dłużnicy razem.

W piśmie z dnia 24 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca udzielił następujących informacji:

Na pytanie tut. Organu: „Kiedy dłużnicy nabyli opisane we wniosku nieruchomości, tj. nr 68/3, nr 66/13 i nr 68/1? Czy nabycie powyższych nieruchomości było transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – opodatkowaną czy zwolnioną od podatku? Informację należy wskazać dla każdej z nieruchomości odrębnie”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Dłużnicy nabyli działkę:
- nr 68/3 dnia 28 stycznia 1998 r. – nabycie ww. działki nie było opodatkowane;
- nr 66/13 dnia 21 września 2004 r. – nabycie ww. działki nie było opodatkowane;
- nr 68/11 dnia 19 czerwca 1995 r. – nabycie ww. działki nie było opodatkowane.
Na pytanie tut. Organu: „Od kogo dłużnicy kupili opisane we wniosku nieruchomości (nr 68/3, nr 66/13 i nr 68/1), tj. od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, czy od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Działkę nr 68/3 oraz nr 68/1 nabyli od osoby posiadającej osobowość prawną, prowadzącej działalność gospodarczą, a działkę nr 66/13 nabyli od Skarbu Państwa – starosty.
Na pytanie tut. Organu: „W jakim celu dłużnicy nabyli opisane we wniosku nieruchomości, tj. nr 68/3, nr 66/13 i nr 68/1 – czy w celu prowadzenia działalności gospodarczej, czy na potrzeby prywatne? Informację należy wskazać dla każdej z nieruchomości odrębnie”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Dłużnicy nabyli działki:
- nr 68/3 na potrzeby prywatne;
- nr 66/13 na potrzeby prywatne;
- nr 68/1 na potrzeby prywatne.
Na pytanie tut. Organu: „Czy nieruchomości o nr 68/3, nr 66/13 i nr 68/1 stanowiły majątek przedsiębiorstwa dłużników zaliczany na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych? Informację należy wskazać dla każdej z nieruchomości odrębnie”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Nr 68/3 nieruchomość nie była zaliczana do środków trwałych; nr 66/13 nieruchomość nie była zaliczana do środków trwałych; nr 68/1 nieruchomość nie była zaliczana do środków trwałych.
Na pytanie tut. Organu: „Jak nieruchomości o nr 68/3, nr 66/13 i nr 68/1 były wykorzystywane przez dłużników, w całym okresie posiadania? Informację należy wskazać dla każdej z nieruchomości odrębnie”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi:
nr 68/3 – tak, na cele handlowe; nr 66/13 – tak, na cele handlowe; nr 68/1– tak, na cele handlowe.
Na pytanie tut. Organu: „Należy wskazać, która z nieruchomości (nr 68/3, nr 66/13, nr 68/1) była przedmiotem dzierżawy w okresie od września 2013 r. do kwietnia 2014 r. przez Sp. z o.o.?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: część działki nr 68/3 była dzierżawiona od września 2013 r. do kwietnia 2014 r. odpłatnie za ok. 3 000,00 zł przez sp. z o.o. Od dnia 17 lutego 2014 r. dłużnik zawarł umowę dzierżawy ww. nieruchomości wraz z maszynami (dłużnik jest właścicielem w udziałach po 1/2 w 29 sztukach maszyn i urządzeń o niewielkiej wartości handlowej) na okres dwóch lat. Całkowity czynsz dzierżawy wynosił 10 000,00 zł.
Na pytanie tut. Organu: „Jakiej nieruchomości dotyczy informacja wskazana przez Wnioskodawcę we wniosku, tj. (((…) od dnia 17-02-2014 roku dłużnik zawarł umowę dzierżawy w/w nieruchomości wraz z maszynami (dłużnik jest właścicielem w udziałach po 1/2 w 29 sztukach maszyn i urządzeń o niewielkiej wartości handlowej) na okres dwóch lat. Całkowity czynsz dzierżawy wynosił 10 000,00 zł (…)))?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: dotyczy to nieruchomości działki 68/3.
1. Na pytanie tut. Organu odnośnie nieruchomości nr 68/3 zabudowanej halą produkcyjno-usługową oraz wiatą należało wskazać:: „Czy na moment sprzedaży nieruchomości, znajdująca się na niej wiata o konstrukcji stalowej będzie stanowić budowlę w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.)?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: wiata o konstrukcji stalowej stanowi budowlę niezwiązaną na stałe z gruntem. Wiata jest budowlą, ponieważ:
  - nie jest wydzielona z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych;
  - nie jest trwale związana z gruntem;
  - nie posiada fundamentów – więc nie jest budynkiem.
2. Na pytanie tut. Organu: „Czy hala produkcyjno-usługowa oraz wiata znajdowały się już na przedmiotowej nieruchomości w chwili nabycia, czy też zostały one wybudowane we własnym zakresie? Jeżeli zostały wybudowane to należy wskazać w jakim celu, datę wybudowania oraz czy dłużnikom przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast, jeżeli zostały nabyte to w wykonaniu jakiej czynności (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: hala produkcyjno-usługowa oraz wiata znajdowały się już na przedmiotowej nieruchomości w chwili nabycia – czynność nieopodatkowana.
3. Na pytanie tut. Organu: „Czy dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem hali produkcyjno-usługowej oraz wiaty?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie przysługiwało prawo do odliczenia.
4. Na pytanie tut. Organu: „Czy hala produkcyjno-usługowa oraz wiata były wykorzystywane przez dłużników w działalności gospodarczej?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: tak.
5. Na pytanie tut. Organu: „Czy w stosunku do ww. nieruchomości doszło do pierwszego zasiedlenia, tj. pierwszego zajęcia (hali produkcyjno-usługowej oraz wiaty) oddania do używania (wykorzystywania)? Jeżeli odpowiedź jest twierdząca, to czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dokonaną dostawą nieruchomości, o których mowa powyżej upłynie okres krótszy niż 2 lata?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie, wszystkie nieruchomości znajdujące się na nieruchomości były już zasiedlone przed zakupem dokonanym przez dłużnika.
6. Na pytanie tut. Organu: „Czy dłużnicy ponieśli wydatki na ulepszenie hali produkcyjno-usługowej jak i wiaty, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej? Czy w stosunku do tych wydatków dłużnicy mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: dłużnicy nie poczynili wydatków na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej, nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego.
7. Na pytanie tut. Organu: „Czy od momentu zakończenia ulepszenia, zostały one (tj. hala produkcyjno-usługowa jak i wiata) oddane do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, np. najem, dzierżawa? Jeżeli tak, to należy wskazać datę.”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
8. Na pytanie tut. Organu: „Czy hala produkcyjno-usługowa oraz wiata w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
9. Na pytanie tut. Organu: „Czy hala produkcyjno-usługowa i wiata były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
1. Na pytanie tut. Organu odnośnie nieruchomości nr 66/13 zabudowanej halą produkcyjno
  -usługową należało wskazać: „Czy hala produkcyjno-usługowa znajdowała się już na przedmiotowej nieruchomości w chwili nabycia, czy też została ona wybudowana we własnym zakresie? Jeżeli została wybudowana to należy wskazać w jakim celu, datę wybudowania oraz czy dłużnikom przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast, jeżeli została nabyta to w wykonaniu jakiej czynności (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)?:. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: hala produkcyjno-usługowa znajdowała się już na przedmiotowej nieruchomości w chwili nabycia – czynność nieopodatkowana.
2. Na pytanie tut. Organu: „Czy dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem hali produkcyjno-usługowej?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
3. Na pytanie tut. Organu: „Czy przedmiotowa hala produkcyjno-usługowa była wykorzystywana przez dłużników w działalności gospodarczej?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: tak.
4. Na pytanie tut. Organu: „Czy w stosunku do ww. nieruchomości doszło do pierwszego zasiedlenia, tj. pierwszego zajęcia (hali produkcyjno-usługowej) oddania do używania (wykorzystywania)? Jeżeli odpowiedź jest twierdząca, to czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dokonaną dostawą nieruchomości, o której mowa powyżej upłynie okres krótszy niż 2 lata?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie, wszystkie nieruchomości znajdujące się na nieruchomości były już zasiedlone przed zakupem dokonanym przez dłużnika.
5. Na pytanie tut. Organu: „Czy dłużnicy ponieśli wydatki na ulepszenie hali produkcyjno-usługowej, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej? Czy w stosunku do tych wydatków dłużnicy mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: dłużnicy nie poczynili wydatków na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej, nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego.
6. Na pytanie tut. Organu: „Czy od momentu zakończenia ulepszenia, została ona oddana do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, np. najem, dzierżawa? Jeżeli tak, to należy wskazać datę.”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
7. Na pytanie tut. Organu: „Czy hala produkcyjno-usługowa w stanie ulepszonym była wykorzystywana przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
8. Na pytanie tut. Organu: „Czy przedmiotowa hala produkcyjno-usługowa była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie.
1. Na pytanie tut. Organu odnośnie nieruchomości nr 68/1 zabudowanej dwoma halami produkcyjno-usługowymi należy wskazać odrębnie do każdej z nich: „Czy hale produkcyjno-usługowe znajdowały się już na przedmiotowej nieruchomości w chwili nabycia, czy też zostały one wybudowane we własnym zakresie? Jeżeli zostały wybudowane to należy wskazać w jakim celu, datę wybudowania oraz czy dłużnikom przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast, jeżeli zostały nabyte to w wykonaniu jakiej czynności (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)? Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: hale produkcyjno-usługowe znajdowały się już na przedmiotowej nieruchomości (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
2. Na pytanie tut. Organu: „Czy dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem ww. hal?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
3. Na pytanie tut. Organu: „Czy ww. hale był wykorzystywane przez dłużników w działalności gospodarczej? Jeśli nie, to należy wymienić, konkretnie która z nich była wykorzystywana w działalności gospodarczej, a która nie?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: tak, wszystkie (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
4. Na pytanie tut. Organu: „Czy w stosunku do ww. nieruchomości doszło do pierwszego zasiedlenia, tj. pierwszego zajęcia (hal produkcyjno-usługowych) oddania do używania (wykorzystywania)? Jeżeli odpowiedź jest twierdząca, to czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dokonaną dostawą nieruchomości, o których mowa powyżej upłynie okres krótszy niż 2 lata?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: wszystkie budynki znajdujące się na nieruchomości były już zasiedlone przed zakupem dokonanym przez dłużnika (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
5. Na pytanie tut. Organu: „Czy dłużnicy ponieśli wydatki na ulepszenie ww. hal produkcyjno
  -usługowych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej? Czy w stosunku do tych wydatków dłużnicy mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
6. Na pytanie tut. Organu: „Czy od momentu zakończenia ulepszenia, zostały one oddane do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, np. najem, dzierżawa? Jeżeli tak, to należy wskazać datę.”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
7. Na pytanie tut. Organu: „Czy hale produkcyjno-usługowe w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat?” Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie (odpowiedź dotyczy obydwu hal).
8. Na pytanie tut. Organu: „Czy hale produkcyjno-usługowe były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?”. Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: nie (odpowiedź dotyczy obydwu hal).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji komornik będzie płatnikiem podatku od towarów i usług, czy też będzie zwolniony od ww. obowiązku?

Zdaniem Wnioskodawcy, komornik nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, na podstawie art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, komornik sądowy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w imieniu dłużnika, jeśli dłużnik występowałby w charakterze podatnika VAT obowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu tej czynności.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że dłużnicy nabyli opisane we wniosku działki, tj. nr 68/3, nr 66/13 i nr 68/1 na potrzeby prywatne – nabycie ich nie było opodatkowane. Działki te nie stanowiły majątku przedsiębiorstwa dłużników zaliczanego na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych. Przedmiotowe działki były wykorzystywane przez dłużników na cele handlowe, w całym okresie posiadania. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że działka nr 68/3 była przedmiotem dzierżawy w okresie od września 2013 r. do kwietnia 2014 r. przez Sp. z o.o. Dzierżawy nieruchomości dokonali oboje dłużnicy za kwotę ok. 3 000,00 zł. Ponadto, dłużnik zawarł od dnia 17 lutego 2014 r. umowę dzierżawy ww. nieruchomości wraz z maszynami na okres dwóch lat. Całkowity czynsz dzierżawy wynosił 10 000,00 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji komornik będzie płatnikiem podatku od towarów i usług, czy też będzie zwolniony z tego obowiązku.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości składającej się z trzech działek o nr 68/3, 66/13 i 68/1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej, bowiem w rozpatrywanej sprawie mające być przedmiotem sprzedaży działki były przez cały okres ich posiadania wykorzystywane do celów handlowych. Ponadto, jedna z działek o nr 68/3 była przedmiotem dzierżawy. Zatem, zarówno działka, która była przedmiotem dzierżawy, jak i pozostałe działki były wykorzystywane do celów zarobkowych przez dłużników.

W rezultacie, dostawa opisanej we wniosku nieruchomości (składającej się na działki o nr.: 68/3, 66/13 i 68/1) będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatników podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego planowana przez komornika sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, należy zauważyć, że dostawa nieruchomości, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub,
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja ((pierwszego zasiedlenia (zajęcia))) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku.

Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako ((pierwsze zajęcie budynku, używanie)). Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto, w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący komornikiem prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom. Egzekucji podlega nieruchomość składająca się z trzech działek.

Działka ewidencyjnej nr 68/3, zabudowana halą produkcyjno-usługową. Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość gruntowa, działka nr 68/3 o powierzchni 0,3075 ha zabudowana jest halą produkcyjno-usługową jednokondygnacyjną, niepodpiwniczoną, wzniesioną w latach 70-tych XX wieku, w konstrukcji stalowej obudowanej. Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 568 m², powierzchnia użytkowa 537 m2. Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną, wodną, kanalizacyjną, centralnego ogrzewania. Do budynku prowadzą wrota metalowe i aluminiowe znajdujące się od strony północnej i zachodniej. Od strony zachodniej do budynku przylega stalowa konstrukcja wiaty bez zadaszenia. Budynek jest wykorzystywany jako hala mechanicznej obróbki drewna. Zakres wyceny nie obejmuje maszyn i urządzeń do obróbki drewna, zbiornika i silosa na trociny oraz przewodów odciągowych i innych urządzeń stanowiących linię technologiczną związaną z działalnością prowadzoną na nieruchomości, które nie stanowią części składowych nieruchomości gruntowej i nie są z nią trwale związane. Ogólny stan techniczny hali produkcyjno-usługowej określono jako średni. Wiata o konstrukcji stalowej stanowi budowlę niezwiązaną na stałe z gruntem. Wnioskodawca wskazał, że wiata jest budowlą, ponieważ, nie jest wydzielona z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, nie jest trwale związana z gruntem i nie posiada fundamentów – więc nie jest budynkiem. Część działki nr 68/3 była dzierżawiona od września 2013 r. do kwietnia 2014 r. odpłatnie za ok. 3 000,00 zł przez sp. z o.o. Od dnia 17 lutego 2014 r. dłużnik zawarł umowę dzierżawy ww. nieruchomości wraz z maszynami (dłużnik jest właścicielem w udziałach po 1/2 w 29 sztukach maszyn i urządzeń o niewielkiej wartości handlowej) na okres dwóch lat. Całkowity czynsz dzierżawy wynosił 10 000,00 zł.

Działka ewidencyjna nr 66/13, zabudowana halą produkcyjno-usługową. Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość gruntowa, działka nr 66/13 o powierzchni 0,0627 ha zabudowana jest halą produkcyjno-usługową, jednokondygnacyjną, niepodpiwniczoną, wzniesioną w latach 70-tych XX wieku, w konstrukcji stalowej obudowanej. Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 342 m², powierzchnia użytkowa 312 m². Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną i centralnego ogrzewania. Budynek jest wykorzystywany jako magazyn do przechowywania materiałów i produktów drewnianych. Ogólny stan techniczny hali produkcyjno-usługowej określono jako średni.

Działka ewidencyjna nr 68/1, zabudowana dwoma halami produkcyjno-usługowymi. Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość gruntowa zabudowana jest dwoma halami produkcyjno-usługowymi, jednokondygnacyjnymi, niepodpiwniczonymi, wzniesionymi w latach 70-tych XX wieku, w konstrukcji stalowej obudowanej. Powierzchnia zabudowy większego budynku wynosi 653 m², powierzchnia użytkowa 939 m², powierzchnia zabudowy mniejszego budynku wynosi 653 m², powierzchnia użytkowa 620 m². Budynki wyposażone są w instalację elektryczną, wodną, kanalizacyjną, centralnego ogrzewania. Jedna hala położona na działce nr 68/1 połączona jest przejściem oraz instalacjami z halą na sąsiedniej działce nr 68/3.

Dłużnicy nabyli działki: nr 68/3 dnia 28 stycznia 1998 r., nr 66/13 dnia 21 września 2004 r., nr 68/11 dnia 19 czerwca 1995 r. – nabycie ww. działek nie było opodatkowane. Dłużnicy działkę nr 68/3 oraz nr 68/1 nabyli od osoby posiadającej osobowość prawną, prowadzącej działalność gospodarczą, a działkę nr 66/13 nabyli od Skarbu Państwa – starosty. Dłużnicy nabyli przedmiotowe działki na potrzeby prywatne. Żadna z działek nie była zaliczana do środków trwałych. Przedmiotowe działki były wykorzystywane przez dłużników w całym okresie ich posiadania na cele handlowe. Przedmiotowe działki, na których znajdują się hale produkcyjno-usługowe oraz wiata znajdowały się już na przedmiotowych działkach w chwili nabycia – czynności nieopodatkowane. Dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia związanego z ich nabyciem. Wszystkie hale produkcyjno-usługowe oraz wiata były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Wszystkie nieruchomości znajdujące się na działkach były już zasiedlone przed zakupem dokonanym przez dłużników. Dłużnicy nie poczynili wydatków na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej, nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku czy też opodatkowanie należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem hal produkcyjno-usługowych oraz wiaty znajdujących się na przedmiotowych działkach nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed zakupem dokonanym przez dłużników. Jak wynika z opisu sprawy, dłużnicy nabyli działkę o nr 68/3 w dniu 28 stycznia 1998 r. od osoby posiadającej osobowość prawną, prowadzącej działalność gospodarczą, o nr 66/13 w dniu 21 września 2004 r. od Skarbu Państwa – starosty i działkę o nr 68/1 w dniu 19 czerwca 1995 r. od osoby posiadającej osobowość prawną, prowadzącej działalność gospodarczą. W konsekwencji należy wskazać, że od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto, dłużnicy w trakcie użytkowania ww. nieruchomości nie poczynili wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej lokalu i nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia ze zwolnienia od podatku – zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy.

Tym samym, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, zbycie gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe hale produkcyjno-usługowe oraz wiata, również będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Zatem z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości w drodze licytacji Komornik nie będzie zobowiązany do uiszczenia należnego podatku, co oznacza, że nie wystąpi w charakterze płatnika tego podatku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin