2017.05.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.74.2017.2.AT
z 11 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016, poz. 1948), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego w związku z usługami budowlanymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego w związku z usługami budowlanymi.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka … nabywa usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku o towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. Spółka wykorzystuje te nabycia do świadczenia usług o takim samym charakterze, tj. usługi wymienione w załączniku nr 14. Spółka bierze udział w przetargach publicznych, jak i niepublicznych. W ramach procedury przetargowej musi dopełnić wszelkich formalności związanych ze zgłoszeniem podwykonawcy do realizacji danej inwestycji. Ponadto w przypadku przetargów niepublicznych również istnieje formalna procedura zgłaszania podwykonawców do Inwestora. Jest ona najczęściej zbliżona do tej opisanej w ustawie o zamówieniach publicznych. Reasumując, występują podmioty, które zgodnie z ustawą, bądź wymaganiami formalnymi związanymi z przetargiem, Spółka zgłasza jako podwykonawcy oraz pozostali świadczący usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, którzy nie wymagają takiego zgłoszenia.

Ponadto zdarza się, iż dany podmiot (zarówno ten zgłoszony, jak i niezgłoszony) świadczy na rzecz Spółki kompleksowe prace np. ma wybudować fragment linii energetycznej oraz jednocześnie wykonać prace pomocnicze takie jak prace administracyjne, uzyskanie uzgodnień lub pozwoleń (jest to część przygotowawcza przed pracami budowlanymi).

Spółka uczestniczy również w konsorcjach mających różny charakter. W ramach konsorcjum pierwszego rodzaju, Spółka z punktu widzenia charakteru realizacji prac jest podwykonawcą. W umowie występuje jako członek konsorcjum. Wystawia faktury za usługi budowlane na rzecz Lidera Konsorcjum. Lider natomiast wystawia faktury na rzecz Zamawiającego (Inwestora).

Drugi typ konsorcjum (Spółka nie jest Liderem) charakteryzuje się tym, że jego członkowie wykonują wspólne przedsięwzięcie dla określonego Inwestora. Umowa konsorcjum zawiera zasady rozliczenia między jego uczestnikami. Spółka otrzymała wcześniej interpretację indywidulaną sygn. akt … z dnia 6 lipca 2015 r. mówiącą o tym, iż wzajemne rozliczenia pomiędzy członkami konsorcjum nie stanowią świadczenia usług i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast prace budowlano-montażowe realizowane na rzecz Lidera stanowią świadczenie usług i Spółka występuje w charakterze podwykonawcy, mimo tego iż z prawnego punktu widzenia jest Wykonawcą jako strona Umowy zawartej z Inwestorem.

Trzecim typem konsorcjum (Spółka jest Liderem) charakteryzuje się tym, że jego członkowie wykonują wspólne przedsięwzięcie dla określonego Inwestora. Umowa konsorcjum zawiera zasady rozliczenia między jego uczestnikami. Spółka otrzymała wcześniej interpretację indywidulaną sygn. akt … z dnia 6 lipca 2015 r. mówiącą o tym, iż wzajemne rozliczenia pomiędzy członkami konsorcjum nie stanowią świadczenia usług i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast prace budowlano-montażowe realizowane przez członków konsorcjum na rzecz Lidera stanowią świadczenie usług i wówczas członkowie konsorcjum występują w charakterze podwykonawcy, mimo tego iż w prawnego punktu widzenia każdy uczestnik konsorcjum jest Wykonawcą jako strona Umowy zawartej z Inwestorem. Lider, tj. Spółka, wystawia fakturę na rzecz Inwestora zawierającą zarówno swoją część prac jak również część prac wykonanych przez członków konsorcjum ówcześnie rozliczonych w wystawionych fakturach na rzecz Lidera.

Kolejnym typem transakcji jest świadczenie usług jako członek konsorcjum na rzecz lidera, polegających na usługach kompleksowych. Mianowicie usługa polega na wybudowaniu danego fragmentu linii elektroenergetycznej w skład czego wchodzą prace budowlane związane z samą budową jak również przygotowanie spraw formalno-prawnych oraz projektowych. W takim przypadku Spółka zleca wykonanie projektu podmiotowi trzeciemu pod zlecenie natomiast uzgodnienia formalno-prawne realizuje we własnym zakresie (swoimi zasobami). Prace budowlane w zależności od posiadanych mocy przerobowych są dywersyfikowane. Rozliczenie takiej transakcji następuje poprzez wystawienie faktury za usługi realizacji projektu przez podzleceniobiorcę (firmę projektową) na Spółkę. Następnie w momencie realizacji danego „kamienia milowego” następuje częściowy odbiór prac na podstawie protokołu odbioru i faktury.

Czynności objęte zapytaniami Wnioskodawcy wykonują przedsiębiorcy, którzy stanowią Podwykonawcę w rozumieniu przepisów ustawy o zamówieniach publicznych z uwagi na fakt, iż taki przedsiębiorca został przez Spółkę zgłoszony w oparciu o przepisy powyższej ustawy.

Ponadto, część przedsiębiorców nie zostaje zgłoszona w oparciu o przepisy ustawy o zamówieniach publicznych, bądź w oparciu o regulamin przetargu, gdyż nie ma takiego wymagania. Taki przedsiębiorca świadcząc usługę na rzecz Spółki działa na podstawie zawartej umowy pomiędzy Spółką, a danym przedsiębiorcą. Umowa określa szczegółowy zakres prac jaki dany kontrahent ma wykonać na rzecz Spółki.

Natomiast odnosząc się do kwestii klasyfikacji PKWiU świadczonych usług zarówno przez Spółkę na rzecz Inwestora, jak i kontrahentów na rzecz Spółki, we wniosku wskazano, co następuje.

Usługi, jakie Spółka wykonuje na rzecz Zamawiających, są to prace związane z budową linii i stacji elektroenergetycznych. Spółka świadczy usługi następujących prac „Projekt techniczny i budowa linii energetycznych 220 kV i 110 kV”. Innymi słowy, umowa swym zakresem obejmuje wykonanie prac:

projektowych;
robót budowlanych.

Ustalone wynagrodzenie pomiędzy stronami obejmuje zakres prac zarówno projektowych, jak i prac budowlanych. Natomiast kwestie rozliczeń stopnia zaawansowania prac zostały uzgodnione pomiędzy stronami na podstawie odbiorów częściowych.

Spółka ma wykonać projekt techniczny przebudowy danej linii jak również ją wybudować „pod klucz”. Główne czynności, jakie mają miejsce podczas realizacji takiego przedsięwzięcia, to miedzy innymi:

komunikacja społeczna - etap I (do uzyskania pozwolenia na budowę);
zmiana lub uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub uzyskanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego i uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia;
uzyskanie tytułu prawnego do nieruchomości łącznie z wpisem do ksiąg wieczystych i z zapłatą wynagrodzenia;
uzyskaniem pozwolenia na budowę (opracowanie projektu budowlanego, złożenie wniosku, ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę);
projekty wykonawcze;
część budowlana m.in. wykonanie fundamentów słupów, dostawa i montaż słupów, dostawa i montaż przewodów roboczych, dostawa i montaż przewodów odgromowych, w tym skojarzonych ze światłowodem oraz zabezpieczenie antykorozyjne, demontaż i utylizacja istniejącej linii jeśli zachodzi taka potrzeba;
odbiór końcowy techniczny przedmiotu umowy (w tym m.in.: wycinka drzew, badania i testy gotowość linii do załączenia pod napięcia, pozwolenie na użytkowanie, dokumentacja podwykonawcza, paszport linii);
Komunikacja Społeczna etap II;
odbiór końcowy.

Nie sposób wymienić wszystkich czynności, gdyż jest on uzależniony od danego zakresu prac w konkretnym przetargu, jednak w przypadku usług w kategorii „zaprojektuj, dostarcz i wybuduj” są to główne czynności wymienione powyżej. Przechodząc do określenia PKWiU, przedmiotem Umowy zawartej pomiędzy stronami jest jedna kompleksowa usługa budowlana, która obejmuje swym zakresem szereg różnych elementów. Spółka zobligowała się bowiem do wykonania usługi budowlanej wraz z szeregiem innych czynności niezbędnych do prawidłowej realizacji usługi zasadniczej. Dlatego też w tym przypadku dochodzi do wykonania jednej usługi kompleksowej, a nie kilku czynności autonomicznych. Dlatego też w oparciu o powyższe, zdaniem Spółki, taka usługa jako całość mieści się w klasyfikacji PKWiU 42.22.21.0 „Roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych”.

Choć usługa budowlana w systemie „zaprojektuj, dostarcz i wybuduj” bez wątpienia składa się z czynności elementarnych, to jednak z punktu widzenia odbiorcy dzielenie tej usługi na czynności elementarne miałoby sztuczny charakter. Usługę taką należy traktować jako jedno świadczenie złożone.

Odnosząc się natomiast do uszczegółowienia usług jakie inni kontrahenci wykonują na rzecz Spółki, Wnioskodawca przedstawia dwie przykładowe Umowy.

W pierwszej z nich kontrahent ma za zadanie wykonać prace polegające na „rozbudowie stacji 400/110 kV …”. Do zakresu jego prac wchodzą następujące czynności:

opracowanie harmonogramu prac i dostaw;
dostawa materiałów niezbędnych do wykonania prac na plac budowy;
budowa stanowiska dławika kompensacyjnego (tom … Projektu Wykonawczego, kompletny z wymianą gruntu);
budowa fundamentu bramki dławika przy stanowisku dławika;
budowa odwodnienia dławika z zakupem i dostawą;
przebudowa dróg wewnętrznych, przepustu drogowego, fundamentu szyn dławika;
montaż konstrukcji wysokich.

Dochodząc do klasyfikacji PKWiU ww. czynności, zdaniem Spółki, jest to usługa - roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze 42.21.22.0 oraz 42.11.20.0 „Roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych”.

Natomiast kolejny przykład takiej umowy dotyczy następujących prac „Rozbudowa i modernizacja stacji 400/220/110kV …”. W zakres prac wchodzi wykonanie prac związanych z odwodnieniem terenu stacji wraz z wykonaniem przewodów tłoczonych i wlotu do rowu na terenie stacji SE 400/220/110 kV …. Dochodząc do klasyfikacji PKWiU ww. czynności zdaniem Spółki należy zakwalifikować jako usługa 43.22.11.0 – „Roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających”.

Doprecyzowanie stanu faktycznego w zakresie rozliczenia konsorcjum. Spółka zapytuje o następującą sytuację dotyczącą Konsorcjum.

Sytuacja 1. Spółka zawarła Umowę Konsorcjum, w której jest członkiem konsorcjum. Rozliczenie polega na tym, iż z uwagi na zapisy Umowy głównej z Inwestorem rozlicza się Lider Konsorcjum, dlatego też Spółka za swoją część prac budowlanych wystawia fakturę na rzecz Lidera Konsorcjum.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu do wniosku zadano ostatecznie następujące pytania:

Czy opisany kontrahent (zgłoszony lub niezgłoszony do Inwestora) w stanie faktycznym spełnia warunki podwykonawcy i zakup usług z tytułu usług budowlanych zawartych w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług - od tych kontrahentów powinien być rozliczany w procedurze odwrotnego obciążenia?

Spółka zapytuje czy fakt, iż dany przedsiębiorca w zależności od danego projektu i jego wymogów zostaje zgłoszony jako podwykonawca w oparciu o ustawę o zamówieniach publicznych, bądź nie zostaje zgłoszony, a jednocześnie świadczy usługi na rzecz Spółki wymienione w zał. 14 do ustawy VAT, stanowi podwykonawcę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy usługa kompleksowa uznana za budowlaną i mieszcząca się w katalogu z załącznika nr 14 winna być rozliczana w procedurze odwrotnego obciążenia?
Czy w opisanej sytuacji nr 1 w przypadku, gdy Spółka wystawiając fakturę na rzecz członka konsorcjum i jednocześnie świadcząc usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy winna zastosować procedurę odwrotnego obciążenia?
Jak należy postąpić w przypadku, gdy Spółka otrzyma od podwykonawcy fakturę za usługi budowlane z 23%, a transakcja powinna być objęta odwrotnym obciążeniem?
W którym okresie należy ująć fakturę korygującą wystawioną przez Spółkę, korygującą błędnie doliczony podatek zamiast zastosowanie procedury odwrotnego obciążenia (pytanie oznaczone pierwotnie we wniosku z nr 6)?
Czy usługi projektowe oraz formalno-prawne będące I etapem realizacji umowy dotyczącej zamówienia budowy linii, bądź stacji elektroenergetycznej, świadczone jako podwykonawca należy traktować jako usługę kompleksową i opodatkować odwrotnym obciążeniem (pytanie oznaczone pierwotnie we wniosku z nr 7)?

Wnioskodawca wycofał, w uzupełnieniu do wniosku, pierwotnie oznaczone w sprawie pytanie nr 5.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy przez podmioty zarówno zgłoszone jako podwykonawcy, jak i podmioty nie zgłoszone, świadczą usługi jako podwykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Jak stanowi natomiast art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Z powyższych regulacji wynika, że odwrotne obciążenie w transakcjach krajowych wystąpi w przypadku, jeżeli spełnione zostaną dwa warunki:

świadczenie dotyczy usług budowlanych lub okołobudowlanych z poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT oraz,
usługodawca w ramach takiej usługi działa jako podwykonawca.

Zdaniem Spółki, istotą drugiej z przesłanek jest uczestnictwo usługodawcy w łańcuchu świadczeń budowlanych. Świadczący jest więc podwykonawcą wtedy, gdy nabywca usługi będzie je wykorzystywał do dalszego świadczenia usług budowlanych. Co istotne, świadczenie podwykonawcy nie musi być identyczne ze świadczeniem usługobiorcy. Zdaniem Spółki, nie ma wątpliwości, że z podwykonawstwem mamy do czynienia wtedy, gdy zarówno podwykonawca, jak i dalszy wykonawca, wykonują czynności budowlane określone w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Podobne stanowisko znajduje potwierdzenie w raporcie z konsultacji w ramach Rady Ministrów, dotyczącym zmian wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2017 r. Z tego dokumentu wynika, że należy się odwoływać do potocznego rozumienia pojęcia podwykonawcy, którym jest „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. Stwierdzono także, że „przy dalszych podzleceniach należy przyjąć podejście, zgodnie z którym podwykonawca (zlecający) jest głównym zlecającym swojego zakresu prac”. Tak więc zasadne jest potoczne rozumienie odnośnie tego, kto jest podwykonawcą, bez ścisłego powiązania tego pojęcia z regulacjami prawnymi np. z zakresu ustawy o zamówieniach publicznych.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, całość usługi powinna być rozliczona zgodnie z procedurą odwrotnego obciążenia. Na gruncie rozliczeń ustawy VAT całość takich usług powinna być traktowana jednorodnie. Tak więc, jeżeli świadczenie główne w ramach usługi kompleksowej jest objęte odwrotnym obciążeniem, to należy tak traktować wszystkie czynności pomocnicze wobec niego.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki, we wszystkich przypadkach, gdy usługa jest objęta odwrotnym obciążeniem, to usługobiorca jest zobowiązany do rozliczenia należnego podatku niezależnie od tego czy na fakturze widnieje podatek w wysokości 23%.

Spółka jest nabywcą rozliczającym podatek i to Spółka powinna zastosować ogólną zasadę ustalania podstawy opodatkowania wyrażoną w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, podstawą opodatkowania jest, z zasady wszystko co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży usługobiorcy. Tak więc, podstawą opodatkowania jest kwota zapłacona lub należna do zapłaty. Jeżeli tą kwotą jest wartość z nieprawidłowo doliczonym przez usługodawcę podatkiem, to właśnie ją Spółka powinna uznać za podstawę opodatkowania. Tak obliczoną podstawę opodatkowania Spółka wykaże w poz. 34 deklaracji VAT-7. Od niej także należy odprowadzić należy VAT wykazywany w poz. 35 deklaracji.

Ad. 4.

Zdaniem Spółki, nie ma ona prawa odliczyć podatku naliczonego z faktury otrzymanej od usługodawcy z doliczonym VAT 23% w przypadku, gdy prawidłowo winna być ona rozliczona w procedurze odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z regulacją art. 88 ust. 3 pkt 7 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku gdy wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności. Spółka nie może więc w analizowanym przypadku odliczać podatku naliczonego z otrzymanej od usługodawcy faktury. Innymi słowy, samo otrzymanie faktury nie będzie wtedy uprawniało do odliczenia podatku naliczonego w niej zawartego.

Niemniej jednak, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. 4 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest usługobiorca. W konsekwencji, faktycznie wykazany przez Spółkę podatek należny stanowić będzie dla niej podatek naliczony możliwy do odliczenia. Jak stanowi art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Ponadto w świetle art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT, w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2017 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku usług objętych odwrotnym obciążeniem powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

Tak więc, rozliczenie podatku należnego, zdaniem Spółki, pozwoli na łączne wykazanie podatku naliczonego w tej samej deklaracji podatkowej.

Doprecyzowując stanowisko Wnioskodawca zaznaczył, że Jego zdaniem, nie ma prawa odliczyć podatku naliczonego z faktury otrzymanej od usługodawcy z doliczonym VAT 23%. Jak również z oparciu o przepisy art. 29a ustawy VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę. W analizowanym przypadku kontrahent deklaruje, iż wartość stanowiąca zapłatę jest wartością brutto, dlatego też, zdaniem Spółki, winna ona rozliczyć podatek w procedurze odwrotnego obciążenia od wartości brutto z wystawionej faktury od kontrahenta na rzecz Spółki.

Ad. 5. (stanowisko odnoszące się pierwotnie do pytania nr 6).

Zdaniem Spółki, winna ona wystawić fakturę na rzecz Lidera jako jedną fakturę dokumentującą realizację usługi budowlano-montażowej, będącej przedmiotem umowy zawartej z kontrahentem, przy czym wszystkie świadczone w ramach tego zlecenia usługi w tym usługi projektowe oraz formalno-prawne powinny zostać ujęte zbiorczo i rozliczone w procedurze odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17.

W pierwszej kolejności należy określić charakter prawny zawartej z kontrahentem umowy. Zdaniem Spółki, przedmiotem umowy pomiędzy Spółką a Liderem konsorcjum jest jedna kompleksowa usługa budowlana, która obejmuje swym zakresem szereg różnych elementów. Spółka zobowiązała się bowiem do wykonania usługi budowlanej wraz z szeregiem innych czynności niezbędnych do prawidłowej realizacji usługi zasadniczej, tj. wybudowanie danego fragmentu linii elektroenergetycznej. W analizowanym przypadku dochodzi do wykonania jednej kompleksowej usługi budowlanej a nie kilku czynności autonomicznych. Tym, samym wykonanie projektu, bądź wykonanie uzgodnień formalno-prawnych jest niezbędnym warunkiem do realizacji usługi zasadniczej. Powyższa kwalifikacja przedmiotowej usługi znajduje oparcie w orzecznictwie i praktyce organów podatkowych, z których wynika, iż w przypadku gdy umowa cywilnoprawna łącząca podatnika z kontrahentem obejmuje swym zakresem szereg czynności, właściwym jest - dla celów podatku od towarów i usług - uznanie przedmiotowych czynności jako jednej kompleksowej usługi. O celowości traktowania jednej zasadniczej usługi jako usługi kompleksowej świadczy także bogate w tym zakresie orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Dla przykładu, orzeczenie w sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Custom and Excise (Wielka Brytania) Trybunał dokonał wykładni pojęcia „świadczenie złożone” oraz wskazał zasady opodatkowania. Trybunał wskazał mianowicie, iż zgodnie z artykułem 2(1) VI dyrektywy, co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zdaniem Trybunału z pojedynczą usługą w sensie ekonomicznym mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub więcej elementów traktuje się jako usługi pomocnicze. Usługa ma natomiast charakter usługi pomocniczej, jeśli nie stanowi dla klienta celu samego w sobie, a jedynie prowadzi do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W przypadku świadczeń złożonych o zasadach opodatkowania usług pomocniczych decyduje zawsze charakter usługi zasadniczej. W analizowanym przypadku należy uznać, iż usługę zasadniczą stanowić będzie wykonanie przez Spółkę usługi budowlanej, natomiast wszelkie inne czynności niezbędne do prawidłowej realizacji przedmiotu umowy, stanowić będą usługi pomocnicze.

W oparciu o przepisy art. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, kompleksowa usługa budowlana świadczona przez Spółkę na rzecz Lidera konsorcjum winna być rozliczona na zasadach odwrotnego obciążenia.

Reasumując, w przypadku usług konsorcjum, jeżeli Spółka będzie zobligowana do wystawienia faktury na rzecz Lidera konsorcjum, wówczas będzie działać w charakterze podwykonawcy i faktura winna być rozliczona w procedurze odwrotnego obciążenia. Lider nie jest ostatecznym odbiorcą usług budowlanych. Taka sytuacja czyni ze Spółki de facto podwykonawcę w szerokim rozumieniu.

Zdaniem Spółki, korekta winna być ujęta na bieżąco. Korygowanie rozliczenia pomiędzy usługodawcą a Spółką, polegające na zmianie (obniżeniu) kwoty należnej z tytułu usługi, będzie powodem korekty zarówno podatku należnego jak i naliczonego. Należy zauważyć, iż przyczyną tych korekt będzie zmiana (obniżenie) kwoty należnej z tytułu świadczenia usługi. Zatem Spółka winna dokonać takiej korekty na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę korygującą. Moment ten można bowiem uznać za chwilę w której dojdzie do obniżenia kwoty należnej.

Ad. 6. (stanowisko odnoszące się pierwotnie do pytania nr 7).

Zdaniem Spółki, winna ona wystawić fakturę na rzecz Lidera jako jedną fakturę dokumentującą realizację usługi budowlano-montażowej będącej przedmiotem umowy zawartej z kontrahentem, przy czym wszystkie świadczone w ramach tego zlecenia usługi w tym usługi projektowe oraz formalno-prawne powinny zostać ujęte zbiorczo i rozliczone w procedurze zgodnie z art. 17 odwrotnego obciążenia.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w pierwszej kolejności należy określić charakter prawny zawartej z kontrahentem umowy. Zdaniem Spółki, przedmiotem umowy pomiędzy Spółką, a Liderem konsorcjum jest jedna kompleksowa usługa budowlana, która obejmuje swym zakresem szereg różnych elementów. Spółka zobowiązała się bowiem do wykonania usługi budowlanej wraz z szeregiem innych czynności niezbędnych do prawidłowej realizacji usługi zasadniczej, tj. wybudowanie danego fragmentu linii elektroenergetycznej. W analizowanym przypadku dochodzi do wykonania jednej kompleksowej usługi budowlanej a nie kilku czynności autonomicznych. Tym, samym wykonanie projektu, bądź wykonanie uzgodnień formalno-prawnych jest niezbędnym warunkiem do realizacji usługi zasadniczej. Powyższa kwalifikacja przedmiotowej usługi znajduje oparcie w orzecznictwie i praktyce organów podatkowych, z których wynika, iż w przypadku gdy umowa cywilnoprawna łącząca podatnika z kontrahentem obejmuje swym zakresem szereg czynności, właściwym jest - dla celów podatku od towarów i usług - uznanie przedmiotowych czynności jako jednej kompleksowej usługi. O celowości traktowania jednej zasadniczej usługi jako usługi kompleksowej świadczy także bogate w tym zakresie orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Dla przykładu, orzeczenie w sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Custom and Excise (Wielka Brytania) Trybunał dokonał wykładni pojęcia „świadczenie złożone” oraz wskazał zasady opodatkowania. Trybunał wskazał mianowicie, iż zgodnie z artykułem 2(1) VI dyrektywy, co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zdaniem Trybunału, z pojedynczą usługą w sensie ekonomicznym mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub więcej elementów traktuje się jako usługi pomocnicze. Usługa ma natomiast charakter usługi pomocniczej, jeśli nie stanowi dla klienta celu samego w sobie, a jedynie prowadzi do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W przypadku świadczeń złożonych o zasadach opodatkowania usług pomocniczych decyduje zawsze charakter usługi zasadniczej. W analizowanym przypadku należy uznać, iż usługę zasadniczą stanowić będzie wykonanie przez Spółkę usługi budowlanej, natomiast wszelkie inne czynności niezbędne do prawidłowej realizacji przedmiotu umowy, stanowić będą usługi pomocnicze.

Dlatego też przedmiot umowy stanowi wykonanie przez Spółkę kompleksowej usługi budowlanej łącznie z niezbędnymi usługami pomocniczymi służącymi do jej wykonania, jak projekt oraz usługi formalno-prawne winny być ujęte na fakturze jako jedna usługa i opodatkowane właściwą stawką dla danej usługi. W oparciu o przepisy art. 17 ustawy o podatku od towarów i usług kompleksowa usługa budowlana świadczona przez Spółkę na rzecz Lidera konsorcjum winna być rozliczona na zasadach odwrotnego obciążenia.

Reasumując, w przypadku usług konsorcjum, jeżeli Spółka będzie zobligowana do wystawienia faktury na rzecz Lidera konsorcjum wówczas będzie działać w charakterze podwykonawcy i faktura winna być rozliczona w procedurze odwrotnego obciążenia. Lider nie jest ostatecznym odbiorcą usług budowlanych, Taka sytuacja czyni ze Spółki de facto podwykonawcę w szerokim rozumieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Dla celów podatkowych złożone działania podatnika powinny być – co do zasady – traktowane jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

W ramach świadczenia złożonego wyróżnić można świadczenie podstawowe (zasadnicze) oraz świadczenia pomocnicze, które nie stanowią celu samego w sobie, ale służą wykonaniu świadczenia podstawowego. Świadczenie złożone jako jedną całość należy opodatkować według zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 do ustawy określający wykaz usług, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obejmuje m.in.:

(…);

4 – 42.11.20.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych;

(…)

8 – 42.21.22.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze;

(…)

11 – 42.22.21.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych;

(…)

24 – 43.22.11.0 – Roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających;

(…).

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Dla jednoznacznego wyjaśnienia jakie relacje łączą inwestora, wykonawcę i podwykonawcę (dalszych podwykonawców) trzeba odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

I tak, według art. 647¹ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) – dalej jako „K.c.” – w umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców.

Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy (art. 647¹ § 2 K.c.).

Do zawarcia przez podwykonawcę umowy z dalszym podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora i wykonawcy. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 647¹ § 3 K.c.).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Według art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy);
kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, o czym stanowi art. 86 ust. 10 ustawy.

Według ar. 86 ust. 10b ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (pkt 1);

(…)

ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy (pkt 3).

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Jak stanowi art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14 (m.in. kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto).

Rozstrzygając niniejszą sprawę w zakresie żądania wyrażonego przez Wnioskodawcę w postawionych pytaniach należy stwierdzić, że o charakterze świadczonych robót decyduje całokształt okoliczności faktycznych jakie towarzyszą realizacji tych czynności. Dlatego też wnioski płynące ze wskazanego wcześniej wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96), na który zresztą powołuje się sam Wnioskodawca, przystają do okoliczności przedmiotowej sprawy. Znamienne jest również, że Wnioskodawca klasyfikuje świadczone przez siebie czynności zasadniczo jako roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych.

Niezależnie od powyższego zauważyć jednak należy, że wskazane we wniosku usługi budowlane, projektowe oraz formalno-prawne (tu: wskazane w kontekście pytania nr 6) mają charakter samoistny i mogą być wykonywane niezależnie od siebie, jak również nie występuje między nimi tak ścisły związek, by nie było możliwe ich wyodrębnienie. Stosowana przez Wnioskodawcę praktyka wskazuje, że takie wyodrębnienie jest nie tylko możliwe, ale i stosowane przez Wnioskodawcę, bowiem realizowane przez Wnioskodawcę projekty przybierają formułę „zaprojektuj, dostarcz i wybuduj”, a ponadto jest to I etap realizacji umowy (umowa swym zakresem – zgodnie ze wskazaniami Wnioskodawcy – obejmuje wykonanie: prac projektowych, robót budowlanych). Bez znaczenia natomiast w przedmiotowej sprawie pozostaje, że usługi projektowe, formalno-prawne i usługi budowlane wynikają z jednej umowy i są realizowane w ramach jednej inwestycji budowlanej. Co do zasady, są to różne i niezależne od siebie usługi, a zatem w przedmiotowej sprawie, mamy więc do czynienia z odrębnymi świadczeniami, tj. świadczeniem usług budowlanych oraz świadczeniem usług projektowych i formalno-prawnych. Wobec czego w odniesieniu do tych czynności nie można mówić o jednej kompleksowej usłudze. Ponadto wskazać należy, iż usługi projektowe oraz formalno-prawne, mimo iż, są czynnościami pośrednio związanymi z robotami budowlanymi nie stanowią robót budowlanych. Roboty budowlane polegają na bezpośrednim wykonawstwie, natomiast usługi projektowe polegają na współdziałaniu w zakresie bezpośredniego wykonawstwa budowlanego. Nie tworzą w sposób bezpośredni nowych dóbr, dlatego nie mogą być uznane za roboty budowlane.

Z powyższego wynika więc, że usługa wykonania projektu i formalno-prawna oraz usługa budowlana nie są ze sobą tak ściśle i nierozerwalnie związane, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Z tych też względów nie ma podstaw aby opisane we wniosku czynności traktować jako usługę kompleksową. W konsekwencji, mimo że czynności opisane przez Wnioskodawcę wykonywane są w ramach jednej umowy, należy zakwalifikować je jako dwa odrębne, niezależne świadczenia, które powinny zostać rozliczone (opodatkowane) wg właściwych dla nich zasad.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzeń przyszłych oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że:

w zakresie pytań nr 1 i 2 – Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia w trybie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT nabywanych od podwykonawców robót wymienionych w poz. 4 oraz 8 załącznika nr 14 do ustawy (odpowiednio PKWiU: 42.11.20.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych; 42.21.22.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze). W tej sytuacji Wnioskodawca winien dokonać stosownego naliczenia podatku należnego (w odniesieniu do każdej tak nabywanej usługi od podwykonawców). Wskazana forma opodatkowania będzie niezależna od tego, czy kontrahenci są zgłoszeni, bądź nie są zgłoszeni do inwestora;
w zakresie pytania nr 3 – w przypadku dotyczącym sytuacji 1. Wnioskodawca powinien wskazywać na fakturach, że sprzedaż przez niego robót wymienionych w poz. 11 załącznika nr 14 do ustawy (PKWiU 42.22.21.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych) w ramach umowy konsorcjum, której jest członkiem, na rzecz Lidera konsorcjum po dniu 1 stycznia 2017 r. nie będzie opodatkowana VAT – po stronie Spółki – z zastosowaniem właściwej dla tych robót stawki VAT, albowiem czynności te będą opodatkowane w ramach odwrotnego obciążenia przez usługobiorcę (Lider). W tej sytuacji Wnioskodawca będzie działał w charakterze podwykonawcy Lidera, tj. nie będzie świadczył robót bezpośrednio na rzecz Inwestora. Skutkuje to tym, że na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek deklarowania podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. robót. Innymi słowy, Wnioskodawca winien wystawić fakturę z uwzględnieniem art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy. Tym samym błędnie Spółka przyjmuje w stanowisku, że „(…) Spółka jest nabywcą rozliczającym podatek (…)”;
w zakresie pytania nr 4 – Wnioskodawca nie będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur VAT otrzymanych od usługodawcy z naliczonym podatkiem w okolicznościach, gdy to na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek rozliczenia podatku należnego od takiej transakcji w trybie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy);
w zakresie pytania nr 5 – Wnioskodawca winien uwzględnić wystawioną przez siebie fakturę korygującą błędnie doliczony podatek (gdy faktycznie zastosowanie znajdzie tzw. procedura odwrotnego obciążenia) w rozliczeniu za okres, w którym powstał pierwotnie obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy. W tej sytuacji brak oparcia w przepisach obowiązujących na gruncie ustawy o VAT dla stanowiska Wnioskodawcy, aby korektę taką ująć na bieżąco;
w zakresie pytania nr 6 – usługi projektowe oraz formalno-prawne w ramach I etapu realizacji umowy Wnioskodawca nie powinien wskazywać w fakturach jako sprzedaży w ramach kompleksowej usługi budowlanej. Przy robotach budowlanych, co do zasady, projekt ma bardzo istotne znaczenie i sam w sobie stanowi pewną odrębną całość, tym samym nie może wraz z usługą budowlaną składać się na jedno świadczenie kompleksowe. Wobec tego świadcząc te czynności dla Lidera konsorcjum winny być opodatkowane osobno, tj. usługę projektową oraz formalno-prawną należy opodatkować na zasadach ogólnych. Oznacza to, że odpowiednie zasady opodatkowania wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie mają zastosowania w tej sytuacji.

Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej nie rozstrzygano w zakresie skutków podatkowych związanych z wykazywaniem opisanych we wniosku czynności podstawy opodatkowania oraz wykazywania czynności w deklaracji VAT-7. Wnioskodawca wskazał na nie w swoim stanowisku do pytania nr 3, jednak treść tego pytania (co jest równoznaczne z treścią żądania) dotyczy tylko kwestii zastosowania, bądź nie, procedury tzw. odwrotnego obciążenia VAT usług świadczonych na członka (tu: na Lidera) konsorcjum.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin