Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.126.2017.1.ISK
z 2 czerwca 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla sprzedaży nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca (dalej: „Sprzedający”) planuje sprzedaż:
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/289 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/292) (dalej: „Nieruchomość nr 4/289”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/290 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/292) (dalej: „Nieruchomość nr 4/290”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/292 (dalej: „Nieruchomość nr 4/292”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/293 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/292) (dalej: „Nieruchomość nr 4/293”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/294 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/292) (dalej: „Nieruchomość nr 4/294”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/295 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/292) (dalej: „Nieruchomość nr 4/295”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/296 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/292) (dalej: „Nieruchomość nr 4/296”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/297 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/300) (dalej: „Nieruchomość nr 4/297”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/298 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/300) (dalej: „Nieruchomość nr 4/298”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/299 wraz udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/300) (dalej: „Nieruchomość nr 4/299”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/300 (dalej: „Nieruchomość nr 4/300”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/301 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/300) (dalej: „Nieruchomość nr 4/301”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/302 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/300) (dalej: „Nieruchomość nr 4/302”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/303 wraz z udziałem w drodze (Nieruchomość nr 4/300) (dalej: „Nieruchomość nr 4/303”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/304 (dalej: „Nieruchomość nr 4/304”),
- nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym 4/305 (dalej: „Nieruchomość nr 4/305”),
- zwane łącznie „Nieruchomościami”.
Zgodnie z operatami szacunkowymi Nieruchomość nr 4/289, Nieruchomość nr 4/290, Nieruchomość nr 4/293, Nieruchomość nr 4/294, Nieruchomość nr 4/295, Nieruchomość nr 4/296, Nieruchomość nr 4/297, Nieruchomość nr 4/298, Nieruchomość nr 4/299, Nieruchomość nr 4/301, Nieruchomość nr 4/302, Nieruchomość nr 4/303, Nieruchomość nr 4/304, Nieruchomość nr 4/305 to teren uporządkowany, zadarniony, z pozostałościami fragmentów sieci uzbrojenia terenu po byłym stanowiącym większą całość, ośrodku wypoczynkowym.
Zgodnie z operatami szacunkowymi Nieruchomość nr 4/292 i Nieruchomość nr 4/300 to teren niezabudowany, zadarniony. Pod powierzchnią gruntu i na jej powierzchni występują fragmenty nieczynnych sieci uzbrojenia terenu kanalizacji sanitarnej, fragmenty ogrodzenia z siatki stalowej w ramach, tworzących w czasie funkcjonowania byłego pola namiotowego wewnętrzną infrastrukturę.
Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 8 lutego 2017 r. wydanym przez Urząd Miejski Sprzedający uzyskał informację, że dla sprzedawanych Nieruchomości nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto Sprzedający został poinformowany przez Urząd Miejski w formie pisemnej, że dla Nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowany i zagospodarowania terenu.
Nieruchomości powstały przez podział działki nr 4/288 zgodnie z decyzją Wójta Gminy z dnia 9 września 2013 r. Działka nr 4/288 powstała przez podział działki nr 4/15.
Dla Nieruchomości nr 4/289, Nieruchomości nr 4/290, Nieruchomości nr 4/293, Nieruchomości nr 4/294, Nieruchomości nr 4/295, Nieruchomości nr 4/296, Nieruchomości nr 4/297, Nieruchomości nr 4/298, Nieruchomości nr 4/299, Nieruchomości nr 4/300, Nieruchomości nr 4/301, Nieruchomości nr 4/302, Nieruchomości nr 4/303, Nieruchomości nr 4/304, Nieruchomości nr 4/305 prowadzona jest wspólna księga wieczysta (dalej: „KW Nieruchomości 1”). Dla Nieruchomości nr 4/292 prowadzona jest księga wieczysta (dalej: „KW Nieruchomości 2”).
Zgodnie z KW Nieruchomości 1:
- Nieruchomość nr 4/289, Nieruchomość nr 4/290, Nieruchomość nr 4/293, Nieruchomość nr 4/294, Nieruchomość nr 4/295, Nieruchomość nr 4/296, Nieruchomość nr 4/297, Nieruchomość nr 4/298, Nieruchomość nr 4/299, Nieruchomość nr 4/301, Nieruchomość nr 4/302, Nieruchomość nr 4/303, Nieruchomość nr 4/304, Nieruchomość nr 4/305 to zurbanizowane tereny niezabudowane (BP);
- Nieruchomość nr 4/300 to droga (DR).
Zgodnie z KW Nieruchomości 2 Nieruchomość nr 4/292 to droga (DR).
Nieruchomości nie stanowią samodzielnego przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części w rozumieniu Ustawy o VAT.
Zgodnie z decyzją nr 106/2011 Prezesa z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie zmian organizacyjnych, mienie użytkowane przez jednostkę organizacyjną pod nazwą Ośrodek Szkoleniowo - Wypoczynkowy wraz z m.in. działką nr 4/15 (w dalszej kolejności podzieloną m.in. na działkę nr 4/288) stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa i zostały wniesione przez Skarb Państwa jako wkład niepieniężny do Sprzedającego w 2011 r., co potwierdza akt notarialny z dnia 30 czerwca 2011 r.
Sprzedającemu przy nabyciu Nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.
Po nabyciu Nieruchomości Sprzedający nie poniósł na nich żadnych nakładów, w stosunku do których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku VAT.
Sprzedający jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy, w świetle przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym sprzedaż Nieruchomości będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawa o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Stosownie do art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a Ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f Ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13 Ustawy o VAT, art. 109 ust. 2 Ustawy o VAT i art. 110 Ustawy o VAT, wynosi 23%.
Jednakże w treści Ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT. Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.
Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 nr 80 poz. 717, z późn. zm.) (dalej: „Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.
Stosownie do art. 4 ust. 2 Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:
- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.
Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.
Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedaż:
Na Nieruchomościach nie ma żadnych budynków ani budowli, a jedynie pozostałości odciętych podzielnych sieci energetycznych i wodociągowych. Fragmenty sieci uzbrojenia terenu nie tworzą jednej całości. Pozostałości ogrodzenia z siatki nie zawierają żadnych elementów murowanych i kwalifikują się do rozbiórki.
Zdaniem Wnioskodawcy pozostałości po nieczynnych sieciach uzbrojenia terenu nie spełniają definicji żadnego z obiektów budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 89 poz. 414, z późn. zm.) (dalej: „Ustawa prawo budowlane”). Tym samym Nieruchomości stanowią tereny niezabudowane.
Zgodnie z informacjami uzyskanymi przez Wnioskodawcę, Nieruchomości nie są w ogóle objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, oraz w stosunku do Nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tym samym Nieruchomości nie spełniają przesłanek „terenu budowlanego’’ w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży Nieruchomości przysługuje mu prawo do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.
Powyższe stanowisko potwierdził Minister Finansów w wydanej dnia 14 czerwca 2013 r. interpretacji ogólnej (sygn. PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639). Zgodnie z interpretacją ogólną: „W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Potwierdzają to również interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 lipca 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-534/16-2/IGo) oraz z dnia 15 września 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-625/15-2/MJ).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-l2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
O charakterze danego gruntu powinien więc rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza sprzedać Nieruchomości gruntowe niezabudowane o numerach 4/292, 4/293, 4/294, 4/295, 4/296, 4/297, 4/298, 4/299, 4/300, 4/301, 4/302, 4/303, 4/304, 4/305. Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 8 lutego 2017 r. wydanym przez Urząd Miejski Sprzedający uzyskał informację, że dla sprzedawanych Nieruchomości nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto Sprzedający został poinformowany przez Urząd Miejski w formie pisemnej, że dla Nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowany i zagospodarowania terenu.
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomości gruntowe niezabudowane, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz dla których nie została wydana decyzja o warunkach zabudowany i zagospodarowania terenu, to ich sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.