Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP2-3.4512.59.2017.2.IP
z 18 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania transakcji sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w wyłączenia od opodatkowania transakcji sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 18 kwietnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w części dotyczącej podatku od towarów i usług, brakującą opłatę oraz podpis Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 9 grudnia 2011 r. Wnioskodawca kupił niezabudowaną działkę rolną nr 27/3, powierzchnia 0,6048 ha oznaczoną w księdze wieczystej jako grunty orne-R.

14 maja 2012 r. Wójt gminy wydał 3 decyzje o warunkach zabudowy dla działki o nr 27/3 AM 1.

13 sierpnia 2012 r. Wójt gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości gruntowej oznaczonej geodezyjnie działką nr 27/3 AM 2, , o pow. 0,6048 ha na 3 działki o nr:

• 27/5 o powierzchni 0,3000 ha,
• 27/6 o powierzchni 0,1524 ha,
• 27/7 o powierzchni 0,1524 ha.
  
  

11 października 2012 r. Starostwo Powiatowe zawiadomiło o zmianach w danych ewidencji gruntów i budynków w wyniku podziału działki nr 27/3 na działki nr 27/5, 27/6, 27/7.

17 października 2013 r. Urząd Gminy wszczął postępowanie w sprawie naliczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej działką gruntu nr 27/3 o pow. 0,6048 ha, w związku z jej podziałem na działki nr 27/5, 27/6, 27/7.

10 listopada 2012 r. zostały zawarte warunki przyłączenia, a następnie umowa o przyłączenie dla działek nr 27/5, 27/6, 27/7.

18 kwietnia 2013 r. wójt gminy wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego dla S.A., dla inwestycji polegającej na demontażu istniejącej linii napowietrznej nN oraz budowie linii kablowej nN dla działek o nr 27/5, 27/6, 27/7, 216 i 218 AM 1.

28 czerwca 2013 r. Starosta wydał decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzielił pozwolenia na budowę dla S.A. zamierzenia budowlanego obejmującego demontaż linii napowietrznej i kablowej 0,4 kV o długości 136 m i budowę linii kablowej 0,4 kV o długości 153 m – kat. XXVI, ew. gruntów: 27/5, 27/6, 27/7, 216 i 218.

Wymienione prace wraz ze złączami kablowymi (dz. 27/5, 27/6, 27/7) wykonała firma B.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą właścicielem niezabudowanej działki gruntowej. Nie prowadzi działalności gospodarczej, nigdy nie był i nie jest płatnikiem podatku VAT. Nie zajmował się sprzedażą nieruchomości, chciałby to zrobić okazjonalnie. Sprzedać jedną lub dwie działki.

W związku z tym, że ta sprzedaż nie będzie miała ciągłego charakteru, czynność ta związana jest ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W piśmie z dnia 13 kwietnia 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że działka o numerze 27/3 została zakupiona z myślą o budowie domu jednorodzinnego. Od momentu zakupu do chwili obecnej działka nie była w żaden sposób wykorzystywana (stoi odłogiem). Zainteresowany wnioskował osobiście o podział działki o numerze 27/3 z myślą o późniejszej darowiźnie, lecz niestety jego sytuacja materialna uległa zmianie (ślub i budowa domu) i chciałby sprzedać jedną, bądź dwie powstałe z podziału działki (o numerze 27/3). Zainteresowany występował osobiście o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki o numerze 27/3. Wnioskodawca ogłosił sprzedaż działek będących przedmiotem zapytania jedynie poprzez jedną tablicę ogłoszeniową znajdującą się na działce o numerze 27/6. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej – w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia nieruchomości (w okresie przed i po podziale) innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.

Na pytanie tutejszego organu o treści: „Na czyj wniosek wydana została decyzja Starosty i z czyjej inicjatywy wykonane zostały prace związane z demontażem linii napowietrznej i kablowej oraz budową linii kablowej? Czy Wnioskodawca poniósł koszty związane z wykonaniem przyłączy kablowych do działek o nr 27/5, 27/6 i 27/7?” Zainteresowany wskazał, że „Decyzja Starosty została wydana na wniosek S.A. z mojej inicjatywy i poniosłem koszty związane z wykonaniem przyłączy kablowych do działek o numerach 27/5, 27/6 i 27/7”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 13 kwietnia 2017 r.).

Czy czynność o tak niskiej częstotliwości pozwala Wnioskodawcy zastosować zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 13 kwietnia 2017 r.), zgodnie z przytoczonymi artykułami ustaw:

• art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 823, z późn. zm.),
• art. 10 pkt 1 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 846, z późn. zm.)

sprzedaż przedmiotów interpretacji jest w obydwu przypadkach przedstawionych w pytaniach zwolniona zarówno z podatku dochodowego od osób fizycznych jak i podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych dla celów zarobkowych.

W związku z tym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Zatem przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Udzielając odpowiedzi na postawione pytanie prejudycjalne, w powołanym wyżej orzeczeniu Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił TSUE – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym – podkreślił Trybunał.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą właścicielem niezabudowanej działki gruntowej nr 27/3 o powierzchni 0,6048 ha, oznaczonej w księdze wieczystej jako grunty orne-R, która została nabyta w dniu 9 grudnia 2011 r. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, nigdy nie był i nie jest płatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie zajmował się sprzedażą nieruchomości, chciałby to zrobić okazjonalnie, sprzedać jedną lub dwie działki. Działka nr 27/3 została zakupiona z myślą o budowie domu jednorodzinnego, ale od momentu zakupu do chwili obecnej działka nie była w żaden sposób wykorzystywana – w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy (stoi odłogiem). W dniu 14 maja 2012 r. wójt gminy wydał 3 decyzje o warunkach zabudowy dla przedmiotowej działki o nr 27/3, o które to decyzje Zainteresowany występował osobiście z myślą o późniejszej darowiźnie, lecz niestety z powodu zmiany sytuacji materialnej (ślub i budowa domu) chciałby sprzedać jedną, bądź dwie powstałe z podziału działki. W dniu 13 sierpnia 2012 r. wójt gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości gruntowej oznaczonej geodezyjnie działką nr 27/3 na 3 działki o nr: 27/5 o powierzchni 0,3000 ha, 27/6 o powierzchni 0,1524 ha, 27/7 o powierzchni 0,1524 ha. W dniu 10 listopada 2012 r. zostały zawarte warunki przyłączenia a następnie umowa o przyłączenie dla działek nr 27/5, 27/6, 27/7. W dniu 18 kwietnia 2013 r. wójt gminy wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego dla spółki, dla inwestycji polegającej na demontażu istniejącej linii napowietrznej nN oraz budowie linii kablowej nN dla działek o nr 27/5, 27/6, 27/7, 216 i 218. W dniu 28 czerwca 2013 r. Starosta wydał decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzielił pozwolenia na budowę dla spółki zamierzenia budowlanego obejmującego demontaż linii napowietrznej i kablowej 0,4 kV o długości 136 m i budowę linii kablowej 0,4 kV o długości 153 m – kat. XXVI położonych na działkach nr 27/5, 27/6, 27/7, 216 i 218. Zainteresowany wskazał, że decyzja Starosty została wydana na wniosek S.A., ale z inicjatywy Wnioskodawcy i to on poniósł koszty związane z wykonaniem przyłączy kablowych do działek o numerach 27/5, 27/6 i 27/7. Zainteresowany ogłosił sprzedaż działek będących przedmiotem zapytania jedynie poprzez jedną tablicę ogłoszeniową znajdującą się na działce o numerze 27/6. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia nieruchomości (w okresie przed i po podziale) innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.

Na tle powyższego wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się de facto do ustalenia, czy sprzedaż działek nie będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, tylko w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

W związku z powyższym należy wskazać, że w przypadku sprzedaży nieruchomości elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawca podejmował w odniesieniu do tejże nieruchomości przez cały okres jej posiadania, w tym w związku z przygotowaniem jej do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że Zainteresowany nabył niezabudowaną działkę rolną (oznaczoną w księdze wieczystej jako grunty orne-R) w dniu 9 grudnia 2011 r., należy jednak zauważyć, że w krótkich odstępach czasu po nabyciu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca dokonał szeregu działań, które wskazują na zamiar sprzedaży nieruchomości, tj.:

• wystąpienie o podział nieruchomości,
• wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek powstałych w wyniku podziału,
• wystąpienie z inicjatywą demontażu linii napowietrznej i budowy linii kablowej oraz poniesienie kosztów związanych z wykonaniem przyłączy kablowych do ww. działek.
  
  

Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawcy koncepcja wykorzystania nieruchomości dowodzi, że w krótkim czasie od jej nabycia zostały przez niego podjęte czynności, które świadczą o tym, że przyszła sprzedaż działek powstałych z podziału tej nieruchomości nie może stanowić – wbrew twierdzeniom Zainteresowanego – jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z powyższym należy wskazać, że istotnym elementem, przesądzającym o uznaniu planowanej przez Zainteresowanego transakcji sprzedaży za prowadzenie działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, są czynności, jakie poczynił Wnioskodawca w związku z zamierzoną dostawą działek powstałych z podziału przedmiotowej nieruchomości, które to działania są charakterystyczne dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą nieruchomości.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży opisanych we wniosku działek w sposób profesjonalny, bowiem Wnioskodawca podjął szereg – wskazanych powyżej – czynności, których celem jest uatrakcyjnienie przedmiotu sprzedaży w postaci działek powstałych z podziału działki o nr 27/3. W przeciwnym bowiem razie ponoszenie wskazanych w opisie sprawy nakładów, byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Zainteresowanego świadomych, aktywnych działań zmierzających do podniesienia atrakcyjności nieruchomości i sprzedaży działek w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Zaznaczyć przy tym należy, że na ocenę dokonanych przez Wnioskodawcę działań nie może mieć wpływu to, że nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej oraz to, że sprzedaż nie będzie miała ciągłego charakteru i stanowi czynność o niskiej częstotliwości. Skala podjętych przez Wnioskodawcę w krótkim czasie od nabycia nieruchomości o nr 27/3 działań wskazuje, że czynności te wyrażają wolę Zainteresowanego i jego zamiar wykorzystania majątku nie na cele osobiste, lecz w celu odniesienia korzyści finansowej. Bez wpływu na ocenę analizowanego przypadku pozostaje także fakt, że działka o nr 27/3 (powierzchnia 0,6048 ha) – jak wskazał Zainteresowany – została zakupiona z myślą o budowie domu jednorodzinnego.

Należy bowiem podkreślić, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że podjęte przez Wnioskodawcę działania (w wyniku których działka o nr 27/3 została podzielona, wydane zostały 3 decyzje o warunkach zabudowy dla działek powstałych w wyniku podziału, zostały zawarte warunki przyłączenia oraz zdemontowana została linia napowietrzna i kablowa, a w ich miejsce – z inicjatywy i na koszt Zainteresowanego – wykonane zostały przyłącza kablowe do działek powstałych w wyniku podziału) były podjęte nie w celu wykorzystywania nieruchomości do zaspokojenia potrzeb osobistych Zainteresowanego (np. budowa domu), tylko w celach handlowych. Takie postępowanie jest charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym.

Zatem nie cele osobiste – w przypadku Wnioskodawcy brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Zainteresowanego, wobec czego czynność zbycia działek powstałych z podziału działki o nr 27/3 nie będzie stanowiła – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, ponieważ w okolicznościach analizowanej sprawy Zainteresowany będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji rozstrzygano wyłącznie kwestię zastosowania dla opisanej sytuacji normy przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, związanego z nim art. 15 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ww. przepisy nie regulują jednak żadnego „zwolnienia” od podatku, określają wyłącznie, czy dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, czy nie. Możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT regulują inne przepisy ustawy, np.:

• zwolnienie podmiotowe, kierowane do określonej grupy podatników – art. 113 ustawy,
• zwolnienie przedmiotowe dla danej grupy towarów i usług – art. 43 ustawy (w tym przepisy dotyczące dostawy nieruchomości niezabudowanych – art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).
  
  

Ponieważ jednak w przedmiotowej sprawie nie sformułowano pytań odnoszących się do zastosowania ww. przepisów regulujących zwolnienia od podatku VAT, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga tych kwestii.

Należy również zaznaczyć, że przedstawiając w uzupełnieniu wniosku własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca podał art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 823, z późn. zm.) oraz art. 10 pkt 1 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 846, z późn. zm.). Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tutejszy organ przyjął, że Wnioskodawca miał na uwadze treść art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). Powyższe potraktowano jako omyłkę pisarską która nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania transakcji sprzedaży działek. Natomiast, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.