Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.28.2017.2.KM
z 23 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 28 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji polegającej na nabyciu maszyny wraz z montażem od Kontrahenta Zagranicznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji polegającej na nabyciu maszyny wraz z montażem od Kontrahenta Zagranicznego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 28 kwietnia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT działającym w branży poligraficznej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, dokonał on nabycia fleksograficznej maszyny drukującej od Kontrahenta z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (dalej: Kontrahent Zagraniczny). Zakupioną maszynę Wnioskodawca wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W celu nabycia maszyny został zawarty kontrakt, w którym określono warunki transakcji. Kontrahent Zagraniczny, dostawca maszyny, zgodnie z kontraktem zobowiązał się wykonać, uruchomić i dostarczyć kupującemu, łącznie z transportem, montażem oraz doprowadzić do eksploatacji przedmiot kontraktu zwany dalej „maszyną”. Wnioskodawca zobowiązał się prowadzić uzgodnione i niezbędne współdziałanie względem dostawcy celem wypełnienia jego zobowiązań, przyjąć towar i zapłacić jego cenę, na warunkach określonych w kontrakcie. Cena określona w kontrakcie zawierała: maszynę, opakowanie, transport wraz z ubezpieczeniem podczas transportu, montaż, uruchomienie oraz testy techniczne, a także szkolenie personelu technicznego. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty wartości kontraktu w trzech ratach, z czego ostatnia rata płatna jest w terminie 60 dni po uruchomieniu i wprowadzeniu maszyny do eksploatacji oraz po podpisaniu protokołu przekazania maszyny. W kontrakcie zawarto zapis, iż prawo własności przedmiotu kontraktu przechodzi na kupującego po zapłaceniu pełnej wartości kontraktu.

Wnioskodawca był zobowiązany przygotować materiały niezbędne do wykonania końcowego testu odbiorczego, zabezpieczyć niezbędny sprzęt i służby do rozładunku dostarczonych elementów i ich składowanie zgodnie z planem montażu. Odpowiedzialność za możliwe uszkodzenia dostarczonych elementów podczas rozładunku, rozpakowania i okresowego składowania ponosił Wnioskodawca. Ponadto był on zobowiązany przygotować miejsce do montażu linii łącznie z przyłączeniami energetycznymi oraz zabezpieczyć dla prac montażowych: urządzenia do podnoszenia i przenoszenia elementów, pracowników do realizacji prac montażowych, wydzielone i zamykane pomieszczenia do przechowywania narzędzi, instrumentów, drobnych materiałów montażowych i przyrządów kontrolnych, warunki socjalne dla pracowników dostawcy uczestniczących w pracach montażowych, uruchomieniu oraz teście odbiorczym urządzenia. W kontrakcie jasno określono, iż montaż maszyny jest realizowany w zakładzie Wnioskodawcy przez specjalistów dostawcy, prace montażowe będą wykonywane przez upoważnionych pracowników dostawcy.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawca rozliczył podatek od towarów i usług jako dostawę towarów dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż uznał, iż na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia przy dostawie towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. W przedstawionym stanie faktycznym miejscem tym było miejsce wykonywania działalności przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Kontrahent Zagraniczny nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Kontrahent Zagraniczny był zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Montaż maszyny wymagał od Kontrahenta Zagranicznego posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności oraz wykonania szeregu prac specjalistycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób rozliczania podatku od towarów i usług, polegający na wykazaniu podatku należnego i naliczonego z dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca jest prawidłowe pomimo, że dostawcą maszyny był Kontrahent Zagraniczny?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 97 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   2. w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Dalsze warunki rozliczenia VAT z dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT określa art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, który stanowi, iż miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Wnioskodawca uznaje rozliczenie VAT z dostawy maszyny jako dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca jako prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Ustawodawca uznał, że mogą zaistnieć sytuacje, w których poza dokonaniem dostawy towarów, dostawca zobowiązuje się również zainstalować/zamontować dostarczany towar, przy użyciu środków własnych, lub przy wykorzystaniu zasobów innego podmiotu. Ponadto, ustawodawca uznał, że w takich sytuacjach świadczeniem nadającym charakter wszystkim podjętym przez dostawcę czynnościom jest właśnie dostawa towarów.

Przepisy ustawy nie definiują ww. pojęć, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, na terytorium którego wykonywany jest montaż lub instalacja towarów. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.pwn.pl), „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei instalacja to montowanie gdzieś urządzeń technicznych. Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem tutejszego organu, jako „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT działającym w branży poligraficznej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonał on nabycia fleksograficznej maszyny drukującej od Kontrahenta Zagranicznego z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Kontrahent Zagraniczny nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, był jednak zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy.

W celu nabycia maszyny został zawarty kontrakt, w którym określono warunki transakcji. Kontrahent Zagraniczny, dostawca maszyny, zgodnie z kontraktem zobowiązał się wykonać, uruchomić i dostarczyć kupującemu, łącznie z transportem, montażem oraz doprowadzić do eksploatacji przedmiot kontraktu zwany dalej „maszyną”. Wnioskodawca zobowiązał się prowadzić uzgodnione i niezbędne współdziałanie względem dostawcy celem wypełnienia jego zobowiązań, przyjąć towar i zapłacić jego cenę, na warunkach określonych w kontrakcie.

W kontrakcie jasno określono, że montaż maszyny jest realizowany w zakładzie Wnioskodawcy przez specjalistów dostawcy, prace montażowe będą wykonywane przez upoważnionych pracowników dostawcy. Montaż maszyny wymagał od Kontrahenta Zagranicznego posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności oraz wykonania szeregu prac specjalistycznych.

Wnioskodawca rozliczył przedmiotową transakcję jako dostawę towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy oraz określił miejsce dostawy na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na względzie opis sprawy oraz przedstawione powyżej przepisy, należy stwierdzić, że czynności wykonywane na rzecz Wnioskodawcy przez Kontrahenta Zagranicznego stanowiły transakcję dostawy towaru z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaną w miejscu dokonywania montażu tego towaru, czyli na terytorium Polski.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   2. w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. przepisy przewidują tzw. instytucję odwrotnego obciążenia, polegającą na przerzuceniu ze sprzedawcy na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji. Z wyżej wskazanych przepisów wynika, że dla uznania nabywcy za podatnika z tytułu rozliczenia danej transakcji, zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej).

Jak wskazał Wnioskodawca, nabył on towar – maszynę fleksograficzną wraz z jej montażem na terytorium kraju od Kontrahenta Zagranicznego, który był zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie został zatem spełniony warunek dotyczący statusu podatkowego dostawcy, ponieważ był on zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług w momencie dokonania dostawy towaru – maszyny fleksograficznej. Tym samym to Kontrahent Zagraniczny był podmiotem zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od tej transakcji. W związku z tym na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek rozliczenia podatku należnego od nabywanego towaru – maszyny fleksograficznej, ponieważ nie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób rozliczania podatku od towarów i usług, polegający na wykazaniu zarówno podatku należnego jak i naliczonego z tytułu dostawy towarów dla Wnioskodawcy jest nieprawidłowy, ponieważ podmiotem zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu przedmiotowej transakcji był dostawca maszyny – Kontrahent Zagraniczny.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.