Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.60.2017.1.MJ
z 31 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenia za usługi doradcze stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenia za usługi doradcze stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w związku z zamiarem pozyskania środków finansowych w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, działanie 3.2.1 "Badania na rynek" z przeznaczeniem na sfinansowanie planowanego projektu, polegającego na budowie hali produkcyjnej (wytworzenie środka trwałego), zawarł umowę o doradztwo finansowe przy pozyskaniu środków finansowych z instytucji finansujących. W ramach przedmiotowej umowy przyjmujący zlecenie zobowiązał się do przeprowadzenia usługi zgodnie z harmonogramem prac, w tym do opracowania wniosku i biznesplanu, złożenia wniosku do jednostki finansującej, doradztwa w trakcie realizacji projektu w zakresie programu, kontroli kosztów projektu i opracowania raportów częściowych, opracowania raportu końcowego zgodnie z wymogami programu. Z tytułu realizacji umowy Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz (…) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej będącej zleceniobiorcą wynagrodzenia określonego kwotowo oraz rat prowizji uzależnionej od osiągnięcia pożądanego rezultatu (tzw. success fee). Wydatki były ponoszone według następującego harmonogramu;

1. pierwsza płatność przygotowawcza - 7 dni od podpisania umowy,
2. druga płatność przygotowawcza - 7 dni od dnia złożenia wniosku,
3. prowizja rata I - uzyskanie decyzji o przyznaniu dofinansowania,
4. prowizja rata II i ewentualnie każda kolejna - 7 dni od wypłaty dofinansowania na rachunek bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenia za usługi doradcze, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Definicję kosztu wytworzenia zawiera art. 16g ust. 4 powołanej ustawy, na mocy którego do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość, w cenie nabycia, zużytych do jego wytworzenia: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W tym też kontekście stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na przygotowanie wniosku o dotację oraz doradztwo, nie mogą być uznane za wydatki ściśle związane z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych, gdyż są to wydatki związane z uzyskaniem dofinansowania, które służy finansowaniu danej inwestycji. W konsekwencji wydatki te nie mogą powiększać wartości początkowej wytwarzanego przez Wnioskodawcę środka trwałego jakim jest hala produkcyjna. Mając powyższe na względzie zasadne jest przyjęcie, że poniesione wydatki stanowić będą pośrednie koszty uzyskania przychodu.

Moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy skoro wydatki na wynagrodzenie procentowe za przyznanie dofinansowania albo wypłatę dofinansowania dotyczą roku, w którym została dokonana wypłata dofinansowania, to należy je potrącić w dacie ich poniesienia. Reasumując, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki jakie Wnioskodawca poniósł na usługi doradcze świadczone przez wyspecjalizowaną firmę w celu uzyskania dofinansowania, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednie w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.