Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.20.2017.2.SK
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 marca 2017 r., który wpłynął 4 kwietnia 2017 r., uzupełnionym 16 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów noclegów na rzecz osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, bądź umowy o dzieło (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z ponoszeniem przez Spółkę kosztów noclegów na rzecz osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, bądź umowy o dzieło. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 24 kwietnia 2017 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, co też nastąpiło 16 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka, „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność budowlaną. Przedmiotem działalności Spółki są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych obejmujące przede wszystkim wykonywanie stanów surowych budynków i konstrukcji żelbetowych oraz robót murowych na terenie całej Polski. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka w ramach prowadzonej działalności zatrudnia pracowników, których można podzielić na 3 grupy:

1. pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę - pracownicy umysłowi (kierownicy robót, inżynierowie budowy, księgowa, specjalista ds. księgowych, specjalista ds. logistyki, kierownik ds. inwestycji, koordynator budów),
2. podwykonawcy, którzy wykonują większość prac budowlanych na podstawie zawartych umów o roboty budowlane (art. 647 Kodeksu Cywilnego),
3. osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych (zlecenie, bądź umowy o dzieło).
   
   

Spółka w związku ze świadczeniem usług na obszarze całego kraju, stałą współpracą z firmami podwykonawczymi (grupa 2), w celu przyspieszenia realizacji budowy często zapewnia swoim podwykonawcom noclegi w hotelach, kwaterach pracowniczych. Ponadto, Spółka pokrywa koszty noclegów osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie i umowy o dzieło (grupa 3). Koszty noclegów podwykonawców i osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie i o dzieło dokumentowane są fakturami wystawianymi na Spółkę. Taka organizacja pracy w powiązaniu z zakwaterowaniem zapewnia Wnioskodawcy, że dana osoba, bądź też podwykonawca jest bardziej dyspozycyjny dla kierownictwa jednostki. Bardzo często z uwagi na deficyt chętnych do pracy na polskim rynku budowlanym osobami pracującymi na podstawie umowy zlecenie są obcokrajowcy, obywatele Ukrainy, Białorusi posiadający tzw. „wizy robocze” wydawane w celu wykonywania pracy na podstawie „oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi bądź zezwolenia na pracę”. Zarówno oświadczenia, jak i zezwolenia zawierają miejsce wykonywania pracy - jest to teren całej Polski według podpisanych zleceń. Cudzoziemcy nie posiadają miejsca zamieszkania w Polsce - we wszelkich dokumentach związanych z zatrudnieniem podawany jest ich adres zagraniczny.

Treść części umów o roboty budowlane zawieranych z podwykonawcami nie zawiera żadnych informacji odnośnie finansowania noclegów, gdyż często nie jest konieczne zapewnienie noclegów przez cały okres trwania umowy, często podwykonawcy sami przez pewien czas (w ramach własnych możliwości) zapewniają sobie nocleg. W trakcie wykonywania robót budowlanych, często powiększa się liczba robotników podwykonawcy, bądź też, odchodzą jedni robotnicy i w ich miejsce przychodzą następni i dlatego aby przyspieszyć prace, nie przerywać ich oraz nie modyfikować za każdym razem ogólnych postanowień umowy, firma godzi się na pokrycie dodatkowych kosztów noclegów związanych ze swoimi podwykonawcami. Spółka zawiera również umowy o roboty budowlane z podwykonawcami, w których odgórnie ustalone jest pokrycie noclegów, w takich przypadkach, w umowach jest zawarty punkt który stanowi o pokryciu wydatków na noclegi. Podwykonawcy są z różnych rejonów kraju głównie województwa X, Y, Z, nie zawsze ich miejsce zamieszkania jest miejscem pracy na budowie, stąd konieczność zapewnienia noclegów. W ostatnim czasie na polskim rynku pracy pojawił się deficyt wykwalifikowanych pracowników i firm podwykonawczych w branży budowlanej w związku z czym Spółka poszukuje podwykonawców na terenie całej Polski. Bardzo często pokrycie kosztów noclegów jest istotna kartą przetargową, która przekonuje danego podwykonawcę do podjęcia współpracy.

Osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o dzieło, bądź umowy zlecenie są traktowane przez Spółkę na takich samych zasadach jak podwykonawcy firmy. W pisemnych postanowieniach takich umów nie ma punktu, który stanowi o zapewnieniu noclegu, są to zwykle słowne ustalenia, w momencie wystąpienia potrzeby zorganizowania takiego noclegu, na potrzeby danego zlecenia - firma zobowiązuje się wtedy pokryć jego koszty. Firmy podwykonawcze wystawiają Spółce faktury za przerób, za dany okres. W zależności od ilości wykonywanych prac, ukończenia danego etapu, Kierownik Robót wystawia protokół przerobowy i pod ten protokół firma podwykonawcza wystawia fakturę, na podstawie której jest dokonywana płatność za roboty budowlane. W przypadku umów zlecenie i umów o dzieło, osoby wystawiają rachunek do umów za wykonanie zlecenia, bądź dzieła.

Koszty noclegów nie są refakturowane ani na podwykonawców Spółki, ani nie obciążają zleceniobiorców.

W zależności od ofert dostępnych w danej lokalizacji, noclegi są zapewniane w bursach, hotelach pracowniczych lub kwaterach wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania. Noclegi te mają charakter zbiorowy, tzn. w jednym pokoju przebywa więcej niż jedna osoba. Ponadto, zakwaterowanie jest przeważnie regulowane przez obowiązujący w danej placówce wewnętrzny regulamin.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 5 maja 2017 r. (data wpływu do tut. Biura 16 maja 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone na rzecz Spółki przez osoby zatrudnione w ramach umowy zlecenia, bądź umowy o dzieło są wykonywane przez osoby fizyczne, które nie posiadają działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponoszone przez firmę koszty związane z noclegami zleceniobiorców wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenie i umowy o dzieło stanowią przychód tych osób z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z noclegami osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia i umowy o dzieło do prac budowalnych nie stanowią dla nich przychodów z nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 updof, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 1 updof, źródłami przychodów są przychody z nieodpłatnych świadczeń. Dla zdefiniowania pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, zasadnicze znaczenie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz.U. z 2014 r., poz. 947), w którym ustalono, że nieodpłatne świadczenia to te świadczenia, które:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

Wyrok dotyczył przychodu ze stosunku pracy, ale z uwagi na to, że rozważania w znaczącym stopniu dotyczyły art. 11 updof, który ma ogólny charakter, można uznać, że zastosowanie ustalonej definicji wykracza poza przypadki przychodu ze stosunku pracy.

Noclegi są udostępniane zleceniobiorcom wykonującym usługi na rzecz Spółki, w celu zapewnienia wysokiej wydajności tych osób i wykonywania przez nie usług należytej jakości, co stanowić będzie korzyść dla Spółki - jako zleceniodawcy, a nie dla zleceniobiorcy. Świadczenie w postaci noclegów jest często przez zleceniobiorców i wykonawców dzieła przyjmowane jako warunek niezbędny do wykonania zlecenia. Praca wykonywana przez osoby podejmujące zlecenia, bądź dzieła przyczynia się do osiągania przez Spółkę przychodów. Ponadto, w związku z realizacją inwestycji budowlanych na obszarze całego kraju, wydatki związane z noclegami są niezbędne w celu realizacji zawartych umów, gdyż Spółka jako zleceniodawca zobowiązuje się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z wykonaniem tych zleceń, bądź dzieła. Zapewnienie noclegów umożliwia sprawniejsze podjęcie przez takie osoby wszelkich czynności związanych z wyznaczonym dla nich zadaniem. Szybsze i sprawniejsze wykonanie zlecenia bądź ukończenie dzieła, skutkuje możliwością wystawienia przerobu przychodowego dla Spółki pod fakturę dla Generalnego Wykonawcy, a co za tym idzie uzyskania przychodu dla Spółki. Spółka zleca czynności dorywcze dla tych osób w różnych miastach, stąd brak noclegu jest barierą opóźniającą wykonanie niektórych czynności, czasami zdarza się, że zleceniobiorca albo osoba zatrudniona na umowę o dzieło ze względu na dodatkowy koszt noclegu, bądź dojazdu odmawia wykonania czynności. Znalezienie kolejnej osoby do pracy na budowie również wiąże się z dodatkowymi kosztami, brakiem pewności, że nowa osoba poradzi sobie z daną czynnością w sposób zadowalający Spółkę - jako zleceniodawcę, ale przede wszystkim wydłuży czas wykonania, stąd Spółka w celu zarachowania źródła przychodu decyduje się na pokrycie dodatkowych wydatków związanych z noclegiem dla osób zatrudnionych na podstawie umowy o dzieło, bądź zlecenie. W przypadku zatrudnienia cudzoziemców bardzo często samo podjęcie pracy wymaga zagwarantowania noclegu natomiast z uwagi na problemy ze znalezieniem polskich pracowników Spółka decyduje się na pokrywanie tych kosztów. Udostępnienie miejsc noclegowych leży wyłącznie w interesie Spółki, a nie osób zatrudnionych, które swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokajają w innym miejscu i w inny sposób oraz które - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z zawartej umowy - nie mieliby powodu do ponoszenia kosztu takich noclegów. Osoby wykonujące zlecenie, czy też dzieło nie otrzymują korzyści w postaci uniknięcia wydatków, które i tak muszą ponieść, gdyż zakwaterowania są zbiorowe, poza miejscem ich stałego zamieszkania, bez rodzin i poza miejscem zamieszkania ich rodzin. Dłuższy, adaptacyjny pobyt w danej miejscowości jest niemożliwy.

Spółka zapewniając zleceniobiorcom noclegi zyska konkretne i wymierne korzyści w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanych przez zleceniobiorców usług. Koszt noclegów nie stanowi u zleceniobiorców przysporzenia majątkowego i nie może być traktowany jako przychód ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 updof. Zleceniobiorca nie otrzymuje „świadczenia” w rozumieniu art. 12 ust. 1 updof, gdyż Spółka jedynie zapewnia świadczenia w naturze, które są oferowane w interesie i na rzecz Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, dalej: „updof”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 updof, identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do art. 13 pkt 8 updof uważa się przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
   
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
   

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a updof, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdza m.in. (…) że podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. To ostatnie może występować, gdy pracownik dobrowolnie skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę (…).

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe prowadzi do wniosku, że – w sytuacji, gdy pracodawcy oferują pracownikom całą gamę nieprzewidzianych w umowie o pracę świadczeń, które leżą niejako w pół drogi między gratyfikacją (rzeczową czy w postaci usługi), przyznaną pracownikowi jako element wynagrodzenia za pracę, która jest objęta podatkiem dochodowym, a wymaganymi przez odpowiednie przepisy świadczeniami ze strony pracodawcy, które służą stworzeniu odpowiednich warunków pracy (przepisy b.h.p.) i które są zwolnione z tego podatku – każda sprawa wymaga jej rozpatrzenia z uwzględnieniem wszystkich elementów dotyczących wykonywanej pracy, tj. w szczególności postanowień umowy o pracę, charakteru pracy oraz obowiązków pracodawcy wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy.Zatem, o ile pracodawca jest organizatorem pracy i ma zapewnić warunki techniczno- organizacyjne wykonywania pracy, to obowiązek ten nie rozciąga się na zapewnienie pracownikowi noclegu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Spółka prowadzi roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka w ramach prowadzonej działalności zawiera z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej umowy zlecenia, bądź umowy o dzieło. W trakcie wykonywania robót budowlanych w celu przyspieszenia realizacji budowy Spółka zapewnia zleceniobiorcom i osobom wykonującym dzieło noclegi w hotelach, kwaterach pracowniczych. W pisemnych postanowieniach umów nie ma zapisu, który stanowi o zapewnieniu noclegu, są to zwykle słowne ustalenia wynikające z potrzeby zorganizowania takiego noclegu na potrzeby danego zlecenia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że świadczenia ponoszone przez Spółkę w postaci zapewnienia noclegu na rzecz zleceniobiorców, wykonawców dzieła stanowią dla tych osób przychód podatkowy zgodnie z cytowanym art. 11 ust. 1 updof ze źródła przychodów, jakim jest działalność wykonywana osobiście o której mowa w art. 13 pkt 8 updof. Poniesienie bowiem przez Spółkę kosztów noclegów powoduje, że osoby wykonujące umowę o dzieło, bądź umowę zlecenia otrzymały konkretne przysporzenie majątkowe w postaci sfinansowania im części kosztów, które dane osoby musiałyby ponieść. Zapewnienie tym osobom noclegu w miejscowości wykonywania zlecenia, dzieła niewątpliwie spowoduje, że zaoszczędzi on czas na dojazdy do miejsca wykonywania zlecenia, dzieła albo zaoszczędzi na wydatkach do ponoszenia których byłby zobowiązany, gdyby Spółka nie zapewniła mu noclegu. Nocleg w hotelu, bądź kwaterze pracowniczej nie służy zleceniobiorcy jako narzędzie pracy, miejsce pracy (służące wykonaniu umowy), lecz będzie służyło osobistym celom zleceniobiorcy. Nie sposób zatem zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że ww. wydatki na rzecz zleceniobiorców/wykonawców dzieła poniesione zostają w celu należytego wywiązania się zawartych umów i nie stanowią u zleceniobiorców przysporzenia majątkowego.

Reasumując, na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego wartość zapewnianych osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych (umów zlecenia, umów o dzieło) nieodpłatnie noclegów stanowi dla tychże osób przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 updof, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki zgodnie z którym wydatki związane z noclegami osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia i umowy o dzieło do prac budowalnych nie stanowią dla nich przychodów z nieodpłatnych świadczeń uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.