Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP3.4512.135.2017.2.AW
z 5 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) oraz art. 223 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) .), uzupełnionym pismem z 15 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania transakcji darowizny pojazdu na rzecz fundacji – jest nieprawidłowe,
• braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z tą transakcją – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji darowizny pojazdu na rzecz fundacji oraz ewentualnej korekty podatku naliczonego związanego z tą transakcją. Wniosek uzupełniono pismem z 15 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 kwietnia 2017 r. znak 2461-IBPP3.4512.135.2017.1.AW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabył na podstawie art. 55¹ k.c. przedsiębiorstwo w ramach postępowania upadłościowego. Jednym ze składników przedsiębiorstwa był samochód osobowy.

Jak wynika z przejętych przez Wnioskodawcę ksiąg, zbywca przedsiębiorstwa w roku 2009 odliczył podatek naliczony od zakupu tego pojazdu w granicach określonych przez przepisy prawa (tj. z ograniczeniem kwotowym). Umowa nabycia przedsiębiorstwa nie wskazywała wartości pojazdu, lecz ogólną wartość ruchomych składników przedmiotu sprzedaży, tj. rzeczonego pojazdu oraz sprzętu komputerowego. Na tej podstawie Wnioskodawca podaje, iż szacunkowa wartość pojazdu wynosiła 57.304,77 zł. Wartość ta została uwzględniona w cenie nabycia przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca przez pewien okres czasu wykorzystywał nabyty pojazd do czynności opodatkowanych jako swój środek trwały. Potem jednak zawarł umowę jego darowizny na rzecz organizacji non-profit (fundacji).

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że: Nabycie przedsiębiorstwa na podstawie art. 55¹ k.c. nastąpiło w dniu 24 czerwca 2016 r. Wpis pojazdu do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy nastąpił w dniu 24 czerwca 2016 r. Wnioskodawca wykorzystywał nabyty pojazd jako środek trwały do czynności opodatkowanych od dnia 24 czerwca 2016 r. do dnia 19 września 2016 r. Darowizna pojazdu na rzecz fundacji miała miejsce w dniu 19 września 2016 r.

Jako że pojazd został nabyty jako składnik przedsiębiorstwa, transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tego pojazdu przy jego nabyciu.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż przedmiotem wniosku w zakresie pytania nr 1 ma być ocena transakcji darowizny. Wywody stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie dotyczące nabycia przedsiębiorstwa zostały przywołane w związku z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla ustalenia prawa od odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu jako mające znaczenie dla oceny objęcia opodatkowaniem transakcji darowizny. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu (transakcja nabycia przedsiębiorstwa, którego składnikiem był pojazd, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), to dalsza darowizna tego pojazdu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja darowizny na rzecz fundacji pojazdu nabytego w ramach transakcji zakupu przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy w wyniku rzeczonej darowizny wnioskodawca jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie dotyczącym rzeczonego pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016.710 j.t. ze zm.; dalej: ustawa PTU) za dostawę towarów uważa się darowizny pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy nabyciu przedmiotu darowizny prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W niniejszej sprawie podatnik nabył towar w ramach nabycia całego przedsiębiorstwa, która to transakcja jest wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy PTU. Oznacza to, że podatnikowi w stosunku do przedmiotowego pojazdu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji darowizna pojazdu na rzecz fundacji nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy PTU i nie podlega opodatkowaniu. Należy podkreślić, iż nabycie przedsiębiorstwa w drodze kupna nie oznacza na gruncie ustawy PTU o podatku od towarów i usług następstwa prawnopodatkowego względem zbywcy. Nie istnieje żaden przepis ani natury szczególnej w samej ustawie PTU, ani natury ogólnej w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (patrz: art. 93 i nast.; Dz.U.2015.613 j.t. ze zm.). Jedyny przepis ustawy PTU odwołujący się do nabycia przedsiębiorstwa to art. 91 ust. 9, nakazujący nabywcy przedsiębiorstwa dokonania korekty podatku naliczonego, który został odliczony przez zbywcę przedsiębiorstwa. Jest to jednak przepis szczególny, odnoszący się wyłącznie do instytucji korekty i nie ma podstaw, aby wywodzić z jego brzmienia następstwo prawne o charakterze ogólnym. W tym stanie rzeczy zbywca przedsiębiorstwa i Wnioskodawca są na gruncie art. 7 ust. 2 ustawy PTU traktowani jako odrębne podmioty, co oznacza, że odliczenie podatku dokonane przez zbywcę nie może zostać przypisane zbywcy.

Ad. 2. Zgodnie z art. 91 ust. 2 w zw. z ust. 9 ustawy PTU nabywca przedsiębiorstwa jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wykorzystaniem danego środka trwałego do czynności podlegających opodatkowaniu. W przypadku środków trwałych będących ruchomościami, których wartość przewyższa 15.000,00 zł okres korekty wynosi 5 lat od dnia ich nabycia. Jako że przedmiotowy środek trwały został nabyty w roku 2009 przez zbywcę przedsiębiorstwa, okres korekty nie obejmuje już roku bieżącego. W tym stanie rzeczy Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania omawianej korekty. Stanowisko wnioskodawcy w zakresie obu pytań znajduje poparcie w praktyce orzeczniczej organów skarbowych, a w szczególności w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23 września 2016 r. o sygn. ITPP2/4512-491/16/AGW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji darowizny pojazdu na rzecz fundacji – jest nieprawidłowe,
• w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z tą transakcją – jest prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (…). Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z treści powołanego przepisu wynika też, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Według art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
  
  

Zatem opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem dodatkowo przysługiwania prawa do odliczania podatku naliczonego. Należy podkreślić, że w sytuacji, gdy podatnik odliczył podatek naliczony przy zakupie towarów, to ich nieodpłatne przekazanie, gdyby było nieopodatkowane, w rezultacie prowadziłoby do sytuacji, gdy żaden z uczestników obrotu gospodarczego nie poniósłby ekonomicznego ciężaru podatku VAT. Pozostawałoby to w sprzeczności z zasadą powszechności i neutralności opodatkowania.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Wnioskodawca podał, że 24 czerwca 2016 r. nabył na podstawie art. 55¹ k.c. przedsiębiorstwo w ramach postępowania upadłościowego. Jednym ze składników przedsiębiorstwa był samochód osobowy wpisany do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy 24 czerwca 2016 r. Jak wynika z przejętych przez Wnioskodawcę ksiąg, zbywca przedsiębiorstwa w roku 2009 odliczył podatek naliczony od zakupu tego pojazdu w granicach określonych przez przepisy prawa (tj. z ograniczeniem kwotowym). Wnioskodawca przekazał samochód na podstawie umowy darowizny na rzecz organizacji non-profit (fundacji) 19 września 2016 r. Ponieważ pojazd został nabyty jako składnik przedsiębiorstwa, transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tego pojazdu przy jego nabyciu.

W tej sytuacji, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, na gruncie podatku od towarów i usług stał on się następcą prawnym przejętego przedsiębiorstwa.

Powyższe wynika, z faktu, że ustawodawca w przepisie art. 6 ustawy o VAT wyłączył z zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określone czynności. Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa wymaga zatem uznania, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycie. W konsekwencji na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulującej prawa i obowiązki następców prawnych, w sytuacji dotyczącej przejęcia przedsiębiorstwa.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji jest konsekwencją postanowień art. 19 ww. Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z art. 19 tej Dyrektywy 2006/112/WE w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Polskie przepisy VAT osiągają więc dozwolony przez dyrektywę skutek – tj. uznanie, że przeniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na inny podmiot nie jest dostawą, przez regulację zawartą w art. 6 ustawy o VAT.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sari, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że kontekst art. 5 ust. 8 i cel szóstej dyrektywy uzmysławia, że przepis ma na celu umożliwienie państwom członkowskim ułatwienia przekazywania przedsiębiorstw lub ich części przez uproszczenie procedury przekazywania i zapobieganie przeciążeniu zasobów nabywcy nieproporcjonalnym naliczaniem podatku, który w każdym przypadku mógłby ostatecznie być odzyskany przez odliczenie naliczanego podatku od wartości dodanej (pkt 29 ww. wyroku). Ponadto TSUE stwierdził, że w odniesieniu do faktu, iż na mocy art. 5 ust. 8 nabywca ma być traktowany jako prawny następca przekazującego, co wynika ze znaczenia niniejszego ustępu, jak poprawnie podkreśla Komisja, przekazanie nie stanowi warunku stosowania niniejszego ustępu, ale jest jedynie rezultatem faktu, iż żadna dostawa nie miała miejsca (pkt 43 wyroku).

Z powyższego wyroku wynika, że celem wprowadzenia przepisu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE było uproszczenie procedur i ułatwienie dokonywania przekazywania przedsiębiorstw. Opodatkowanie czynności zbycia przedsiębiorstwa przy założeniu, że nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku czy też uznanie przez państwo członkowskie, na podstawie art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, że dostawa nie miała miejsca – powinno zasadniczo powodować takie same skutki.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nabywca przedsiębiorstwa powinien być traktowany jako następca prawny zbywającego. Wprawdzie przepisy ustawy o VAT nie zawierają szczegółowej regulacji w tym zakresie, jednakże jako przepis implementujący kwestie następstwa prawnego można wskazać przepis dotyczący korekty podatku naliczonego (art. 91 ust. 9 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Regulacje zawarte w art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT mają na celu zachowanie zasady neutralności VAT, tj. w każdym przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego, w szczególności co do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur uzyskanych przez poprzednika. Oznacza to, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

Powyżej wyrażona zasada sukcesji w podatku od towarów i usług zakłada zatem, że nabywcy przedsiębiorstwa przysługują takie same uprawnienia w zakresie tego podatku, jakie przysługiwały zbywcy ww. przedsiębiorstwa. Istota tak rozumianej sukcesji sprowadza się do tego, że nabywca przedsiębiorstwa jest traktowany jak jego zbywca – tak jakby do zbycia przedsiębiorstwa nie doszło.

W szczególności art. 91 ustawy o VAT stanowiący w ust. 9 ustawy o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa, wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo.

Mając powyższe na względzie, zasadne jest twierdzenie, że podatnik nabywający przedsiębiorstwo staje się następcą prawnym w podatku VAT zbywcy przedsiębiorstwa niezależnie od następstwa określonego przepisami ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym dochodzi do sukcesji podatkowej, w wyniku której nabywca przedsiębiorstwa jest beneficjentem czynności podatnika dokonującego zbycia.

Wobec powyższego nie sposób zgodzić się ze stwierdzeniami Wnioskodawcy, że odliczenie podatku dokonane przez zbywcę nie może zostać przypisane nabywcy, (Wnioskodawcy).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny samochodu należącego do jego przedsiębiorstwa, w sytuacji gdy Wnioskodawcy przysługiwało, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu – wypełnia ustawowe przesłanki zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT pozwalające na zrównanie tego przekazania z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy. Z tego względu przekazanie to stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że darowizna pojazdu na rzecz fundacji nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu – jest nieprawidłowe.

Natomiast reguły dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle art. 91 ust. 3 korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W myśl art. 91 ust. 4 w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Na podstawie wskazanego już powyżej art. 91 ust. 9 ustawy w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ww. regulacja stanowi, że w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) obowiązek dokonania ewentualnej korekty podatku naliczonego spoczywa na nabywcy. Nabywca przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) jest zatem beneficjentem praw i obowiązków zbywcy w zakresie korekty odliczonego podatku VAT.

W rozpatrywanej sytuacji zauważyć należy, że darowizna samochodu nie będzie transakcją korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. l pkt 2 ustawy. Według art. 43 ust. l pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wykazano powyżej Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu, a ponadto samochód był wykorzystywany do czynności opodatkowanych, skutkiem czego nie zostanie spełniona jedna z przesłanek umożliwiających zastosowanie zwolnienia od podatku na powołanej wyżej podstawie i nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, co oznacza, że nie wystąpi obowiązek korekty.

Ponadto w rozpatrywanym przypadku tj. dla samochodu nabytego w 2009 r. upłynął już okres korekty, który w przypadku środków trwałych o wartości powyżej 15.000 zł wynosi 5 lat (art. 91 ust. 2 ustawy o VAT).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty – jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, zauważyć należy, że stosownie do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. Stosownie zaś do art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.