2017.06.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.181.2017.1.KOM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.181.2017.1.KOM
z 6 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanego podziału Spółki przez wydzielenie za transakcję, której przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa oraz braku zastosowania przepisów ustawy o VAT do ww. czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanego podziału Spółki przez wydzielenie za transakcję, której przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa oraz braku zastosowania przepisów ustawy o VAT do ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej również „Spółką”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego. W ramach tego przedsiębiorstwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą w dwóch obszarach. Pierwszy i podstawowy obszar działalności gospodarczej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy stanowi sprzedaż, projektowanie, dobór, montaż oraz uruchamianie urządzeń kontrolno-pomiarowych i technologicznych, mających zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu. Drugi obszar działalności gospodarczej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy stanowi obrót nieruchomościami i wynajem nieruchomości.

Stosownie do dwóch obszarów działalności gospodarczej przedsiębiorstwa bezpośrednio w strukturze organizacyjnej Spółki wyodrębnione zostały dwie jednostki organizacyjne, których zadania są całkowicie rozłączne.

W ramach Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży, projektowania, doboru, montażu oraz uruchamiania urządzeń kontrolno-pomiarowych i technologicznych. Departamentem tym kieruje Dyrektor Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży, który podlega bezpośrednio Wiceprezesowi Zarządu. Departament ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży dzieli się na mniejsze komórki organizacyjne (piony, działy i oddziały), kierowane przez Dyrektora lub Koordynatorów bądź Kierowników.

W ramach Departamentu Inwestycji w Nieruchomości Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami i wynajmu nieruchomości. Departamentem tym kieruje Dyrektor Departamentu Inwestycji w Nieruchomości, który podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu. Dyrektorowi Departamentu Inwestycji w Nieruchomości podlegają Zarządcy Nieruchomości.

Każdy z Departamentów jest w stanie samodzielnie planować, inicjować, kontrolować i realizować działania gospodarcze, w tym w szczególności zawierać i realizować umowy z kontrahentami przy wykorzystaniu alokowanych składników majątkowych i wartości niematerialnych oraz przy zaangażowaniu zatrudnionych pracowników i kadry zarządzającej.

Niezależnie od Departamentów, w strukturze Spółki bezpośrednio wyodrębniony jest Pion Finansowy podległy wprost Prezesowi Zarządu jako Dyrektorowi Finansowemu oraz podległe Zarządowi samodzielne stanowiska (asystenta zarządu i pełnomocnika ds. zarządzania systemem jakości). Te jednostki i stanowiska służą głównie obsłudze Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży, a w mniejszym zakresie także Departamentu Inwestycji w Nieruchomości.

Do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz do pozostałej części przedsiębiorstwa Spółki przypisani są pracownicy i alokowane są składniki majątkowe niezbędne do prawidłowego wykonywania powierzonych tym jednostkom zadań, w tym w szczególności środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, umowy związane z prowadzoną działalnością, część środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych Spółki, należności i zobowiązania handlowe oraz inne zobowiązania.

W szczególności do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości zostały alokowane nieruchomości gruntowe A, B, C, D, które nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzanej przez pozostałą część przedsiębiorstwa Spółki, przy czym:

do nieruchomości A Wnioskodawcy przysługuje prawo własności,
do nieruchomości B Wnioskodawcy przysługuje 1/10 udziału we współwłasności,
do nieruchomości C Wnioskodawcy przysługuje prawo użytkowania wieczystego,
do nieruchomości D Wnioskodawcy przysługuje 1/3 udziału w prawie użytkowania wieczystego.

W Spółce prowadzona jest ewidencja zdarzeń gospodarczych, umożliwiająca przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz do pozostałej części przedsiębiorstwa Spółki.

Przychody, koszty oraz należności i zobowiązania związane bezpośrednio z działalnością danego Departamentu są przypisywane odpowiednio do tego Departamentu. Koszty i zobowiązania niezwiązane bezpośrednio z działalnością danego Departamentu, w szczególności koszty i zobowiązania związane z działalnością Zarządu Spółki, Pionu Finansowego i samodzielnych stanowisk przypisywane są do poszczególnych Departamentów w odpowiednich ułamkach. W celu zapewnienia miarodajności tej alokacji z punktu widzenia wykorzystania ww. zasobów przez poszczególne Departamenty stosowany jest klucz stosunku przychodów poszczególnych Departamentów.

Ponadto zarząd Spółki wraz ze sprawozdaniem rocznym przedstawia do audytu osobne sprawozdania finansowe prezentujące działalność Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz pozostałej części przedsiębiorstwa.

W celu wdrożenia nowej strategii biznesowej wspólników Spółki planowany jest podział Spółki przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (dalej jako „KSH”). Podział Spółki będzie dokonany poprzez przeniesienie na nowo zawiązaną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością wyżej opisanego Departamentu Inwestycji w Nieruchomości wraz z przypisanymi mu składnikami majątkowymi niezbędnymi do prawidłowego wykonywania powierzonych temu Departamentowi zadań gospodarczych, w tym środkami trwałymi, a w szczególności nieruchomościami gruntowymi A, B, C, D oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, umowami związanymi z prowadzoną działalnością, częścią środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych Spółki, a także należnościami i zobowiązaniami handlowymi alokowanymi do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości. Do spółki nowo zawiązanej w wyniku podziału przez wydzielenie Spółki przejdą też pracownicy przypisani do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości. Nowo zawiązana spółka będzie miała siedzibę w W. i będzie działała pod firmą „O.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności nowo zawiązanej spółki będzie obrót nieruchomościami i wynajem nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, do transakcji polegającej na przeniesieniu części majątku Wnioskodawcy w postaci Departamentu Inwestycji w Nieruchomości do nowo zawiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach transakcji podziału Wnioskodawcy przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 KSH będzie mieć zastosowanie Ustawa o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, do transakcji polegającej na przeniesieniu części majątku Wnioskodawcy w postaci Departamentu Inwestycji w Nieruchomości do nowo zawiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach transakcji podziału Wnioskodawcy przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 KSH nie będzie mieć zastosowania Ustawa o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednakże zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „transakcji zbycia” użyte w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu przepisu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania zbywalnym składnikiem majątku lub majątkiem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki prawa handlowego poprzez przeniesienie własności wkładu na spółkę w zamian za udziały w niej lub wyemitowane przez nią akcje, a także transfer majątku spółki dzielonej do spółki nowo zawiązanej w ramach transakcji podziału przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 KSH.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie użył żadnego pojęcia definiowanego bądź dookreślonego w Ustawie o VAT (jak np. sprzedaż czy dostawa) lub w jakiejkolwiek innej ustawie, co oznacza, że nie jest istotna forma, lecz samo zadysponowanie przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w taki sposób, że dochodzi do jego/jej zbycia. W związku z tym, wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są wszelkie zdarzenia prowadzące do rozporządzenia przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią.

W świetle przepisu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT konieczne jest wyjaśnienie użytego w nim pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W tym celu należy posłużyć się definicją legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach Ustawy o VAT jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jak wynika z przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, zorganizowaną część przedsiębiorstwa stanowi taki zespół składników materialnych i niematerialnych, obejmujący także zobowiązania, który jest:

wyodrębniony organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie,
wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie,
wyodrębniony funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie, co oznacza że jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowego zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że Departament Inwestycji w Nieruchomości stanowi zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Po pierwsze Departament Inwestycji w Nieruchomości stanowi nienależny zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujący pracowników oraz składniki majątkowe niezbędne do prawidłowego wykonywania powierzonych temu Departamentowi zadań, w tym w szczególności środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, umowy związane z prowadzoną działalnością, część środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych Spółki, należności i zobowiązania handlowe oraz inne zobowiązania.

Po drugie, Departament Inwestycji w Nieruchomości spełnia przesłankę organizacyjnego wyodrębnienia w strukturze Spółki. Departament ten jest bezpośrednio wyodrębniony w strukturze Spółki. Departamentem tym kieruje Dyrektor Departamentu Inwestycji w Nieruchomości, który podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu. Dyrektorowi Departamentu Inwestycji w Nieruchomości podlegają z kolei Zarządcy Nieruchomości.

Ponadto, Departament Inwestycji w Nieruchomości jest wyodrębniony finansowo. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego w Spółce prowadzona jest ewidencja zdarzeń gospodarczych, umożliwiająca adekwatne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz do pozostałej części przedsiębiorstwa Spółki. Ponadto, przygotowywane są osobne sprawozdania finansowe prezentujące działalność Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz pozostałej części przedsiębiorstwa.

W końcu, nie może budzić wątpliwości że Departament Inwestycji w Nieruchomości jest wyodrębniony funkcjonalnie. Przedmioty działalności Departamentu Inwestycji w Nieruchomości i Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży są wzajemnie rozłączne. Ponadto Departament Inwestycji w Nieruchomości oraz pozostała część przedsiębiorstwa Spółki posiadają zarówno materialne jak i niematerialne składniki majątkowe oraz kadrę pracowniczą i zarządzającą potrzebne do samodzielnego prowadzania działalności gospodarczej, w tym do zawierania i realizacji umów z partnerami biznesowymi. W szczególności Departament Inwestycji w Nieruchomości mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu obecnie zadania gospodarcze także bez aktualnego wsparcia Pionu Finansowego i samodzielnych stanowisk. Wsparcie ze strony tych jednostek nie polega bowiem na wykonywaniu podstawowych funkcji Departamentu Inwestycji w Nieruchomości i może z powodzeniem zostać zastąpione usługami obcymi.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy Departament Inwestycji w Nieruchomości stanowi zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 Ustawy o VAT do transakcji polegającej na przeniesieniu części majątku Wnioskodawcy w postaci Departamentu Inwestycji w Nieruchomości do nowo zawiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach transakcji podziału Wnioskodawcy przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 KSH nie będzie mieć zastosowania Ustawa o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy regulujące prawną instytucję podziału spółek zwarte są w treści art. 528-550 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.), zwanej dalej KSH.

Stosownie do treści art. 529 § 1 KSH, podział może być dokonany przez:

przeniesienie całego majątku spółki dzielonej na inne spółki za udziały lub akcje spółki przejmującej, które obejmują wspólnicy spółki dzielonej (podział przez przejęcie),
zawiązanie nowych spółek, na które przechodzi cały majątek spółki dzielonej za udziały lub akcje nowych spółek (podział przez zawiązanie nowych spółek),
przeniesienie całego majątku spółki dzielonej na istniejącą i na nowo zawiązaną spółkę lub spółki (podział przez przejęcie i zawiązanie nowej spółki),
przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Zatem należy stwierdzić, że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 KSH podział dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku. Złożoność procedur związanych z podziałem spółki nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest efekt końcowy – przeniesienie własności.

Wobec tego podział spółki przez wydzielenie jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, o ile przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

W ocenie Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.).

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy Kodeks spółek handlowych, czyli w ramach tzw. podziału przez wydzielenie planowany jest podział Spółki poprzez wydzielenie jednego z dwóch obszarów biznesowych Wnioskodawcy do odrębnej spółki kapitałowej.

Wnioskodawca prowadzi działalność operacyjną w ramach dwóch wyodrębnionych departamentów, których zadania są całkowicie rozłączne, tj.:

Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży – w ramach którego Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży, projektowania, doboru, montażu oraz uruchamiania urządzeń kontrolno-pomiarowych i technologicznych, kieruje nim Dyrektor Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży, który podlega bezpośrednio Wiceprezesowi Zarządu, dzieli się na mniejsze komórki organizacyjne (piony, działy i oddziały), kierowane przez Dyrektora lub Koordynatorów bądź Kierowników;
Departamentu Inwestycji w Nieruchomości - w ramach którego Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami i wynajmu nieruchomości, kieruje nim Dyrektor Departamentu Inwestycji w Nieruchomości, który podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu, Dyrektorowi Departamentu Inwestycji w Nieruchomości podlegają Zarządcy Nieruchomości.

W celu wdrożenia nowej strategii biznesowej wspólników Spółki planowany jest podział Spółki przez wydzielenie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych, który będzie dokonany poprzez przeniesienie na nowo zawiązaną spółkę z o.o. wyżej opisanego Departamentu Inwestycji w Nieruchomości wraz z przypisanymi mu składnikami majątkowymi niezbędnymi do prawidłowego wykonywania powierzonych temu Departamentowi zadań gospodarczych, w tym środkami trwałymi, a w szczególności nieruchomościami gruntowymi A, B, C, D oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, umowami związanymi z prowadzoną działalnością, częścią środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych Spółki, a także należnościami i zobowiązaniami handlowymi alokowanymi do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości. Do spółki nowo zawiązanej w wyniku podziału przez wydzielenie Spółki przejdą też pracownicy przypisani do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości. Nowo zawiązana spółka będzie miała siedzibę w W. i będzie działała pod firmą „O.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności nowo zawiązanej spółki będzie obrót nieruchomościami i wynajem nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą uznania wyodrębnionego w Spółce Departamentu Inwestycji w Nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, oraz uznania wydzielenia majątku ze struktury Spółki za czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że Departament Inwestycji w Nieruchomości:

stanowi nienależny zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujący pracowników oraz składniki majątkowe niezbędne do prawidłowego wykonywania powierzonych temu Departamentowi zadań, w tym w szczególności środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, umowy związane z prowadzoną działalnością, część środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych Spółki, należności i zobowiązania handlowe oraz inne zobowiązania,
jest bezpośrednio wyodrębniony w strukturze Spółki i kieruje nim Dyrektor podlegający bezpośrednio Prezesowi Zarządu,
jest wyodrębniony finansowo, gdyż w Spółce prowadzona jest ewidencja zdarzeń gospodarczych, umożliwiająca adekwatne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz do pozostałej części przedsiębiorstwa Spółki oraz przygotowywane są osobne sprawozdania finansowe prezentujące działalność Departamentu Inwestycji w Nieruchomości oraz pozostałej części przedsiębiorstwa,
jest wyodrębniony funkcjonalnie, gdyż Departament ten mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu obecnie zadania gospodarcze bez wsparcia Pionu Finansowego i samodzielnych stanowisk, posiada zarówno materialne, jak i niematerialne składniki majątkowe oraz kadrę pracowniczą i zarządzającą potrzebne do samodzielnego prowadzania działalności gospodarczej, w tym do zawierania i realizacji umów z partnerami biznesowymi. Działalności Departamentu Inwestycji w Nieruchomości i Departamentu ds. Koordynacji Logistyki i Sprzedaży są wzajemnie rozłączne.

Zatem, analiza okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku prowadzi do stwierdzenia, że działalność Departamentu Inwestycji w Nieruchomości może być realizowane niezależnie przy wykorzystaniu alokowanych składników materialnych i niematerialnych, zobowiązań oraz przy zaangażowaniu wyodrębnionego personelu przyporządkowanego do tego działu.

W opisanej we wniosku sytuacji zostaną spełnione więc wszystkie wskazane wyżej przesłanki do uznania wyodrębnionego w Spółce Departamentu Inwestycji w Nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Opisane we wniosku segmenty prowadzonej działalności są wyodrębnionymi w istniejącym przedsiębiorstwie zespołami składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonymi do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej.

Zatem w analizowanej sprawie czynność przeniesienia do Spółki „O.” sp. z o.o. składników majątku przyporządkowanych do Departamentu Inwestycji w Nieruchomości w postaci zespołu składników materialnych i niematerialnych służących do prowadzenia działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i wynajmu nieruchomości w wyniku podziału przez wydzielenie w rozumieniu art. 529 § 1 pkt 4 KSH, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin