Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.57.2017.1.MM
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2017 r., który wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 6 kwietnia 2017 r. (identyfikator poświadczenia …) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opiekę medyczną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne na rzecz przedsiębiorców w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Działalność tę wykonuje przez 7 dni w tygodniu o różnych porach. Dlatego też w prowadzeniu działalności gospodarczej niezbędna jest dobra kondycja psychofizyczna. Aby ją zachować, Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie odpłatnych usług opieki medycznej. W jej ramach otrzymuje dostęp do podstawowej opieki medycznej oraz lekarza pierwszego kontaktu. W celu zachowania dobrego zdrowia niemożliwym jest korzystanie przez Niego z publicznej służby zdrowia, gdyż czas spędzony w kolejkach do lekarzy jest dla Niego czasem straconym. Nie jest wówczas dostępny dla swoich klientów, ani nie może wykonywać zleconych Mu czynności. Z tego względu uznał, że wydatkami ponoszonymi na opiekę medyczną może obciążać koszty uzyskania przychodów w swojej firmie. Jednocześnie, Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z nowelizacją ustawy Ordynacja podatkowa, która weszła w życie 1 stycznia 2017 r., wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika – co wynika z art. 2a tej ustawy. Przy czym przez „korzyść podatnika” należy rozumieć optymalne dla niego rozwiązanie prawne spośród tych, które zarysowały się w trakcie wykładni przepisu. To jakie rozwiązanie jest korzystniejsze dla podatnika, wskazuje sam podatnik, np. dokonując rozliczenia w treści deklaracji podatkowej, albo prezentując swoje stanowisko w toku postępowania podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zaliczenie wydatków na opiekę medyczną do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności zostało przeprowadzone prawidłowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zakwalifikować te koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem, Wnioskodawca uznaje, że może obciążać firmę wydatkami ponoszonymi na opiekę medyczną i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością gospodarczą winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu,
  

• być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne na rzecz przedsiębiorców w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Działalność tę wykonuje przez 7 dni w tygodniu o różnych porach. Dlatego też w prowadzeniu działalności gospodarczej niezbędna jest dobra kondycja psychofizyczna. Aby ją zachować, Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie odpłatnych usług opieki medycznej. W jej ramach otrzymuje dostęp do podstawowej opieki medycznej oraz lekarza pierwszego kontaktu. W celu zachowania dobrego zdrowia niemożliwym jest korzystanie przez Niego z publicznej służby zdrowia, gdyż czas spędzony w kolejkach do lekarzy jest dla Niego czasem straconym. Nie jest wówczas dostępny dla swoich klientów, ani nie może wykonywać zleconych Mu czynności. Z tego względu uznał, że wydatkami ponoszonymi na opiekę medyczną może obciążać koszty uzyskania przychodów w swojej firmie.

Wydatek na prywatną opiekę medyczną nie został ujęty w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W ocenie tutejszego Organu wskazanego wydatku nie można uznać za koszt prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest to wydatek o charakterze osobistym, którego poniesienie ma na celu ochronę zdrowia Wnioskodawcy. Zatem wydatek, jaki Wnioskodawca poniósł na opiekę medyczną, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż celem poniesienia ww. wydatku jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Jego organizmu. Aby zachować odpowiedni stan zdrowia, osoba fizyczna zmuszona jest do korzystania z usług medycznych i to niezależnie, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności nie prowadzi.

Reasumując, przedmiotowy wydatek poniesiony na opiekę medyczną, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie może zatem zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.)nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W złożonym wniosku Wnioskodawca powołał się na art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

W ocenie tutejszego Organu nie ma wątpliwości, że wydatek na opiekę medyczną nie ma bezpośredniego związku z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż jest to wydatek o charakterze osobistym. Zatem nie ma wątpliwości, że wydatek ten nie może zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe, brak jest podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie wskazanego przez Wnioskodawcę art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.