Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.1.2017.1.TK
z 26 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest deweloperem w rozumieniu ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu, czyli przedsiębiorcą, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zobowiązuje się do ustanowienia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę (art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r., o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2011 r., Nr 232, poz. 1377, z późn. zm. – dalej „Ustawa deweloperska”)). W zakresie prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży lokali użytkowych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (wg PKD 2007 - 41.10.Z).

Aktualnie Wnioskodawca (Deweloper) realizuje przedsięwzięcie budowlane (deweloperskie) polegające na budowie budynku mieszkalno-użytkowego (dalej „Budynek”) wraz z garażem podziemnym na działce gruntu nr 29/13 (…), o łącznej powierzchni 0,2523 ha (2523 m²), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Inwestycja jest realizowana na podstawie pozwolenia na budowę (dalej „Przedsięwzięcie Deweloperskie”).

W ramach powyższego przedsięwzięcia Wnioskodawca zawiera z nabywcami lokali mieszkalnych umowy deweloperskie (dalej „umowa deweloperska”). Przedmiotem umów deweloperskich są lokale mieszkalne zlokalizowane w Budynku wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. udział w gruncie i częściach wspólnych budynków (Nieruchomość Wspólna) w wielkości określonej ustawą o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Ustawa o własności lokali) (§ 4 pkt 4.2. umowy deweloperskiej).

Zgodnie z treścią § 5 pkt 5.1. umowy deweloperskiej „Deweloper zobowiązuje się wybudować Budynek i zlokalizowany w nim Przedmiot Umowy, zgodnie z projektami budowlanym i wykonawczym Przedsięwzięcia Deweloperskiego, z zachowaniem należytej staranności, zasadami sztuki budowlanej oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a następnie zgłosić właściwym organom nadzoru budowlanego zakończenie budowy i uzyskać ostateczną decyzję udzielającą pozwolenia na użytkowanie Budynku”. Ponadto, zgodnie z § 5 pkt 5.3. umowy deweloperskiej, „Deweloper zobowiązuje się ustanowić na rzecz Nabywcy po zakończeniu Przedsięwzięcia Deweloperskiego prawo odrębnej własności Lokalu Mieszkalnego i przenieść na Nabywcę prawo własności tego Lokalu Mieszkalnego”.

Cena jaką nabywca lokalu mieszkalnego zobowiązany jest uiścić jest ceną brutto, uwzględniającą cenę podatku od towarów i usług (dalej „VAT”). Zgodnie z § 7 pkt 7.1. umowy deweloperskiej cena sprzedaży obejmuje również „udział w ułamkowej części własności Nieruchomości wspólnej, które przypadną Nabywcy w związku z nabyciem Lokalu Mieszkalnego”.

Wnioskodawca zawiera także umowy przedwstępne z nabywcami lokali użytkowych zlokalizowanych w Budynku (dalej „umowa przedwstępna”). Przedmiotem umów przedwstępnych są oznaczone lokale użytkowe zlokalizowane w Budynku wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. udział w gruncie i częściach wspólnych budynków (Nieruchomość Wspólna) w wielkości określonej ustawą o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Ustawa o własności lokali) (§ 4 pkt 4.2. umowy przedwstępnej).

Zgodnie z treścią § 5 pkt 5.1. umowy przedwstępnej „Deweloper zobowiąże się wybudować Budynek i zlokalizowany w nim Przedmiot Umowy, zgodnie z projektami budowlanym i wykonawczym Przedsięwzięcia Deweloperskiego, z zachowaniem należytej staranności, zasadami sztuki budowlanej oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a następnie zgłosić właściwym organom nadzoru budowlanego zakończenie budowy i uzyskać ostateczną decyzję udzielającą pozwolenia na użytkowanie Budynku”. Ponadto, w myśl § 5 pkt 5.3. umowy przedwstępnej „Deweloper zobowiązuje się ustanowić na rzecz Nabywcy po zakończeniu Przedsięwzięcia Deweloperskiego prawo odrębnej własności Lokalu i sprzedać Nabywcy prawo własności tego Lokalu”.

Cena jaką nabywca lokalu użytkowego zobowiązany jest uiścić jest ceną brutto, uwzględniającą cenę podatku od towarów i usług (dalej „VAT”). Zgodnie z § 7 pkt 7.1. umowy przedwstępnej cena sprzedaży obejmuje również „udział w ułamkowej części własności Nieruchomości wspólnej, które przypadną Nabywcy w związku z nabyciem Lokalu”.

W celu realizacji Przedsięwzięcia Deweloperskiego opisanego powyżej, Wnioskodawca zawarł następujące umowy z Wykonawcami:

1. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (zwanym w przedmiotowej umowie „Inwestorem”) a A, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą AX (zwanym „Wykonawcą”).
2. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (zwanym w umowie „Zamawiającym”) a B (zwanym „Wykonawcą”).
3. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (zwanym w umowie „Inwestorem”) a Grupą Konsorcyjną, (zwaną „Wykonawcą” lub „Grupą Konsorcyjną”).
4. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (zwanym w umowie „Inwestorem”) a C, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą ZC (zwanym Wykonawcą”).
   
   

Na podstawie wskazanych w punktach A-D powyżej umów, Wykonawcy świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) (dalej „ustawa o VAT”).

W ramach realizacji Przedsięwzięcia Deweloperskiego, w miarę postępu prac, Wnioskodawca będzie zawierał kolejne umowy z Wykonawcami, których przedmiotem będą usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie wykonuje samodzielnie usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Wnioskodawca jako Inwestor, nie zawiera umowy z generalnym wykonawcą, ale zleca wykonanie poszczególnych robót bądź etapów robót (wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) poszczególnym Wykonawcom wymienionym powyżej w punktach A-D. Każdy z Wykonawców zawiera umowę bezpośrednio z Wnioskodawcą (Inwestorem/Deweloperem).

Wnioskodawca, będący usługobiorcą, jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wymienieni wyżej Wykonawcy, będący usługodawcami, są podatnikami o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca otrzymał od Wykonawców faktury VAT z tytułu usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, wykonanych od dnia 1 stycznia 2017 r. z naliczonym podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a poszczególnymi Wykonawcami, z tytułu wykonania usług określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, które zostały wykonane po dniu 1 stycznia 2017 r. znajduje zastosowanie, tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia VAT, przewidziany w art. 17 Ustawy o VAT, a w konsekwencji czy Wykonawcy prawidłowo wystawili faktury na rzecz Wnioskodawcy z naliczonym podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, do rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a poszczególnymi Wykonawcami, z tytułu wykonania usług określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, które zostały wykonane po dniu 1 stycznia 2017 r. nie znajduje zastosowania, tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia VAT, przewidziany w art. 17 Ustawy o VAT, a w konsekwencji Wykonawcy prawidłowo wystawili na rzecz Wnioskodawcy faktury z naliczonym podatkiem VAT.

Ustawą z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej „Ustawa nowelizująca”) znowelizowano przepisy Ustawy o VAT m.in. w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT. Znowelizowane przepisy art. 17 Ustawy o VAT, dotyczące mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT weszły w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny”.
   
   

Dalej w art. 17 ust. 2 Ustawy przewidziano, że w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 (art. 17 Ustawy) usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Oznacza to, że zastosowanie przewidzianego w art. 17 Ustawy o VAT mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT rozszerzono na usługi budowlane określone w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, który to załącznik został wprowadzony Ustawą nowelizującą.

W załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, w pozycjach od 2 do 48 wskazano szereg usług (robót) budowlanych wraz z przyporządkowanymi im kodami PKWiU.

Jednocześnie w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT (dodanym Ustawą nowelizującą) wskazano, że w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Co więcej, zgodnie z przepisem art. 5 Ustawy nowelizującej, „Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. Ustawy o VAT), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r.”.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, mechanizm odwrotnego obciążenia VAT ma zastosowanie do usług budowlanych wykonanych od dnia 1 stycznia 2017 r., jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. przedmiotem nabycia są usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT,
4. usługodawca świadczy usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT jako podwykonawca.
   
   

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu sprawy, spełnione są warunki wskazane w punktach 1, 2 oraz 3. Nie jest natomiast spełniony warunek określony w punkcie 4 powyżej.

Przepisy nie definiują pojęcia podwykonawca. Wydaje się, iż przyjąć należy, że podwykonawcą nie jest taki podmiot, który wykonuje (sprzedaje) swoje usługi bezpośrednio dla inwestora, dla podmiotu, których tych usług nikomu już nie odsprzedaje. Inwestorem jest podmiot, dla którego (na rzecz którego) zostało wydane pozwolenie na budowę, ewentualnie który dokonał zgłoszenia robót niewymagających pozwolenia. Jeśli zatem podmiot wykonuje swoje roboty budowlane bezpośrednio dla podmiotu, który ma pozwolenie na budowę (który dokonał zgłoszenia robót budowlanych), to wówczas nie jest podwykonawcą. Jeśli usługodawca wykonuje swoje czynności bezpośrednio dla inwestora, to wówczas odwrotne obciążenie nie ma zastosowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, poszczególni Wykonawcy, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy wymienione w opisie sprawy, nie występują względem Wnioskodawcy w charakterze podwykonawców. W procesie inwestycyjnym, realizowanym przez Wnioskodawcę, nie występuje podmiot o charakterze Generalnego/Głównego Wykonawcy. Poszczególni Wykonawcy wykonują usługi budowlane określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy, który jest Deweloperem i pełni jednocześnie rolę Inwestora, a nie Generalnego/Głównego Wykonawcy.

Wnioskodawca bezsprzecznie pełni rolę Inwestora, bowiem to bezpośrednio na jego rzecz zostało wydane pozwolenie na budowę. Za stanowiskiem tym przemawia także okoliczność, że Wnioskodawca-Inwestor jest właścicielem działki gruntu, na którym będzie posadowiony Budynek będący przedmiotem Przedsięwzięcia Deweloperskiego (tj. działki gruntu nr 29/13 (…), o łącznej powierzchni 0,2523 ha (2523 m²), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz Nabywców poszczególnych lokali usług budowlanych, wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT. Przedmiotem świadczenia ze strony Wnioskodawcy na rzecz nabywców poszczególnych lokali jest dostawa towaru, jakim jest lokal (mieszkalny lub usługowy), a nie świadczenie usług budowlanych w rozumieniu załącznika nr 14 do ustawy o VAT. Wobec tego Wnioskodawca jest ostatecznym odbiorcą usług budowalnych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez jego Wykonawców. Wnioskodawca nie działa więc w charakterze Generalnego/Głównego Wykonawcy robót budowlanych, a w konsekwencji należy przyjąć, że poszczególni Wykonawcy, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy wymienione w opisie stanu faktycznego działają nie w charakterze podwykonawców, lecz Wykonawców, wobec czego nie zostaje spełniony warunek, określony w punkcie 4 powyżej.

Skoro zatem, zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT wymaga łącznego spełnienia wszystkich 4 warunków wskazanych powyżej, a warunek określony w punkcie 4 nie został spełniony, to do rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a poszczególnymi Wykonawcami z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, które zostały wykonane począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. nie znajduje zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia VAT.

Rozliczenie podatku VAT z tytułu świadczenia przez Wykonawców na rzecz Wnioskodawcy usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, które zostały wykonane począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. powinno nastąpić na zasadach ogólnych, tj. poszczególni Wykonawcy winni byli wystawić na rzecz Wnioskodawcy fakturę z naliczonym podatkiem VAT, który mają obowiązek rozliczać samodzielnie. Wnioskodawca natomiast nie jest zobowiązany do rozliczenia VAT należnego z tytułu nabycia usług budowlanych, wskazanych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

Wnioskodawca ma interes prawny w uzyskaniu interpretacji przepisów prawa podatkowego w zawnioskowanym zakresie, gdyż w zależności od odpowiedzi na postawione pytanie mogłoby okazać się, że jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu transakcji zawieranych z poszczególnymi Wykonawcami. Ponadto, w razie nieprawidłowego rozliczenia VAT z tytułu opisanych wyżej transakcji będzie narażony na konsekwencje przewidziane w art. 112b ust. 1 Ustawy o VAT, tj. możliwość ustalenia wobec Wnioskodawcy przez naczelnika urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego albo kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorca jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 6, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów dwa odrębne podmioty: wykonujący pracę (zleceniobiorca) oraz podmiot, który – na potrzeby niniejszej interpretacji – określić można mianem głównego wykonawcy (podmiot dający podwykonawcy określone zlecenie).

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

• nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz ww. inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
• podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).
  
  

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Stosownie do art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
• wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.
    
    

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest deweloperem. W zakresie prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży lokali użytkowych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Aktualnie Wnioskodawca realizuje przedsięwzięcie budowlane polegające na budowie budynku mieszkalno-użytkowego wraz z garażem podziemnym. W celu realizacji Przedsięwzięcia Deweloperskiego opisanego powyżej, Wnioskodawca zawarł umowy z Wykonawcami. Na podstawie wskazanych umów, Wykonawcy świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W ramach realizacji Przedsięwzięcia Deweloperskiego, w miarę postępu prac, Wnioskodawca będzie zawierał kolejne umowy z Wykonawcami, których przedmiotem będą usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie wykonuje samodzielnie usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Wnioskodawca jako Inwestor, nie zawiera umowy z generalnym wykonawcą, ale zleca wykonanie poszczególnych robót bądź etapów robót (wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) poszczególnym Wykonawcom wymienionym w punktach A-D opisu sprawy. Każdy z Wykonawców zawiera umowę bezpośrednio z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca, będący usługobiorcą, jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wykonawcy, będący usługodawcami, są podatnikami o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca otrzymał od Wykonawców faktury VAT z tytułu usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, wykonanych od dnia 1 stycznia 2017 r. z naliczonym podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy do rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a poszczególnymi Wykonawcami, nie znajdzie zastosowania tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia VAT, a w konsekwencji czy Wykonawcy prawidłowo wystawili na rzecz Wnioskodawcy faktury z naliczonym podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz treść regulacji prawnych należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, gdyż Wnioskodawca jako inwestor zleci wykonanie prac (usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy), Wykonawcom, którzy nie są podwykonawcami, lecz wykonawcami.

Reasumując, do rozliczeń przez Wnioskodawcę z poszczególnymi Wykonawcami, z tytułu wykonania na jego rzecz usług określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, które zostały wykonane po dniu 1 stycznia 2017 r. nie znajduje zastosowania, tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia VAT, przewidziany w art. 17 ustawy, a w konsekwencji Wykonawcy prawidłowo wystawili faktury na rzecz Wnioskodawcy z naliczonym podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.