Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.2.2017.1.TK
z 26 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie objęcia nabywanych przez Wnioskodawcę usług budowlanych mechanizmem odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie objęcia nabywanych przez Wnioskodawcę usług budowlanych mechanizmem odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) działającą jako deweloper budowlany. Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) prowadzi na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (działalność deweloperska).

W ramach tej działalności Spółka zawiera z przyszłymi nabywcami tych lokali umowy, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. Nr 232, poz. 1377), na podstawie których Spółka zobowiązana będzie do ustanowienia po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego odrębnej własności lokali mieszkalnych i domów jednorodzinnych oraz przeniesienia własności tych lokali na nabywców, a nabywcy zobowiązują się do spełnienia świadczenia pieniężnego na rzecz Spółki na poczet ceny nabycia tych lokali (dalej „umowy deweloperskie”). Spółka w ramach prowadzonej działalności deweloperskiej buduje również budynki użytkowe i dokonuje ich sprzedaży.

Spółka inwestuje w budowę nieruchomości budynkowych (przede wszystkim domów mieszkalnych), z przeznaczeniem na sprzedaż lub wynajem. Wnioskodawca jako inwestor kupuje nieruchomość (działki gruntu) oraz nadzoruje pełen proces inwestycyjny od fazy projektowania do zakończenia budowy. Następnie Spółka dokonuje sprzedaży wybudowanych budynków mieszkalnych w wykonaniu zawieranych umów deweloperskich oraz budynków niemieszkalnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i ponieważ wykonuje czynności sprzedaży opodatkowane VAT korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy dokonywaniu zakupów towarów i usług związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wykonując działalność deweloperską zawiera umowy z firmami budowlanymi na wykonywanie określonych rodzajów prac budowlanych, które prowadzą do realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego.

W związku ze zmianą od dnia 1 stycznia 2017 r. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzającą mechanizm odwrotnego obciążenia i opodatkowania przez nabywcę dla usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy VAT, Wnioskodawca ma wątpliwości co do stosowanych zasad opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca nabywając usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, świadczone na jego rzecz przez firmy budowlane będące czynnymi podatnikami VAT i stanowiące element przedsięwzięcia developerskiego jest zobowiązany jako nabywca do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i opodatkowania transakcji jako nabywca usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, świadczonych na jego rzecz przez firmy budowlane będące czynnymi podatnikami VAT i stanowiących element przedsięwzięcia deweloperskiego, nie jest zobowiązany jako nabywca do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, ponieważ jego kontrahenci – usługodawcy nie działają w tym przypadku jako podwykonawcy. Dlatego wymienione przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają w tej sytuacji zastosowania a usługodawcy powinni opodatkować usługi budowlane świadczone na rzecz Wnioskodawcy będącego deweloperem na zasadach ogólnych (przez dostawcę) bez stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia przesuwającego obowiązek rozliczenia transakcji do celów podatku od towarów i usług na nabywcę. Mechanizm odwróconego obciążenia jest stosowanym w Unii Europejskiej instrumentem w walce z oszustwami w podatku VAT, w szczególności w zakresie wyłudzeń tego podatku oraz unikania opodatkowania, w odniesieniu do transakcji, których przedmiotem są towary lub usługi uznane za szczególnie podatne na te oszustwa. Rozwiązanie to zakłada przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku z dostawcy na nabywcę, stanowi więc odstępstwo od generalnej zasady, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług (w myśl art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE). Katalog towarów i usług, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą zastosować tego rodzaju rozwiązanie zawarty jest w art. 199 i art. 199A Dyrektywy 2006/112/WE.

Mechanizm odwróconego obciążenia został wprowadzony do regulacji ustawy o VAT w 2011 r. i obecnie obejmuje on transakcje, których przedmiotem są towary i usługi wymienione w załączniku nr 11 oraz dodanym od dnia 1 stycznia 2017 r. załączniku nr 14 do ustawy o VAT (zawierającym m.in. konkretne rodzaje usług budowlanych). Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustaw jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem w przypadkach gdy usługodawca nie działa w charakterze podwykonawcy, mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania, dlatego podatek VAT od wykonanej usługi musi rozliczyć usługodawca, a nie nabywca usługi.

Ustawa o VAT nie definiuje niestety pojęcia podwykonawcy usług budowlanych. W takich sytuacjach należy posłużyć się definicją słownikową. Teoretycznie należałoby zatem pojęcie to rozumieć w sposób potoczny, tj. jako firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie głównego wykonawcy; podmiot podporządkowany głównemu wykonawcy (zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego pwn - www.sjp.pwn.pl).

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika jak należy rozumieć działanie w charakterze podwykonawcy. Należałoby uznać, że sytuacja taka ma miejsce, jeżeli efekt usług budowlanych świadczonych przez usługodawcę stanowi część lub całość robót budowlanych świadczonych przez innego podatnika (usługobiorcę tych usług).

W przedstawionym stanie faktycznym firmy budowlane świadczące usługi na rzecz Wnioskodawcy będącego firmą deweloperską nie działają w charakterze podwykonawcy, co wyklucza zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Wnioskodawca nie jest w tej sytuacji głównym wykonawcą usług budowlanych, który kupuje usługi od podwykonawców, tylko inwestorem, który nabywa usługi budowlane od poszczególnych firm działających z punktu widzenia Wnioskodawcy jako wykonawcy tych usług. Przez inwestora, w rozumieniu art. 17 ustawy prawo budowlane, należy rozumieć osobę fizyczną lub prawną albo inną jednostkę organizacyjną, która inicjuje podjęcie działalności budowlanej niezbędnej do realizacji zamierzonej inwestycji, przeznacza odpowiednie środki na realizację tej działalności, wykonuje lub zapewnia wykonanie opracowań i czynności wymaganych prawem budowlanym w celu przygotowania danej budowy, realizuje inwestycję lub organizuje jej realizację, a w końcowym etapie danej działalności wykonuje czynności niezbędne do podjęcia użytkowania obiektu lub obiektów wykonanej inwestycji albo przekazuje je podmiotowi, który przystąpi do ich użytkowania. Inwestor zatem jest organizatorem procesu budowlanego, a następnie staje się jego uczestnikiem. Językowo inwestor to osoba dokonująca inwestycji. Inwestycja to z kolei nakład gospodarczy, którego celem jest stworzenie nowych lub powiększenie istniejących obiektów majątku trwałego. W przedstawionym opisie sprawy są to budynki i lokale, następnie sprzedawane ostatecznym nabywcom.

Wnioskodawca nie sprzedaje zatem usługi budowlanej (na którą składa się efekt usług budowlanych świadczonych przez jego kontrahentów) tylko dokonuje sprzedaży swojego produktu (wyrobu) w postaci gotowych domów i lokali. O fakcie bycia inwestorem decyduje fakt posiadania majątku na którym prowadzona jest inwestycja budowlana. Wnioskodawca jest właścicielem działki gruntu, uzyskuje pozwolenie na budowę i realizuje zadanie inwestycyjne polegające na budowie budynków, a następnie oferuje budynki i lokale w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego. Przedmiotem umowy deweloperskiej jest dostawa budynków lub lokali a nie świadczenie usługi budowlanej. Zatem wszystko wskazuje, że Wnioskodawca jest inwestorem a działające na jego rzecz firmy budowlane są wykonawcami, (a nie podwykonawcami), co powoduje że do sprzedaży świadczonych przez te firmy usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT nie ma zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, powodujący obowiązek rozliczenia transakcji do celów VAT przez nabywcę – Wnioskodawcę. Usługi budowlane świadczone na rzecz Wnioskodawcy będącego inwestorem, stanowiące element przedsięwzięcia deweloperskiego polegającego na wybudowaniu i sprzedaży albo wynajmie nieruchomości, będą zatem opodatkowane na zasadach ogólnych przez świadczącego usługę, a Wnioskodawca nabywający te usługi będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług budowlanych w zakresie, w jakim usługi budowlane są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wyżej wymienione czynności, tj. dostawa towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli są wykonywane przez podmiot mający status podatnika podatku VAT – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

I tak, według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) działającą jako deweloper budowlany. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (działalność deweloperska). W ramach tej działalności Spółka zawiera z przyszłymi nabywcami tych lokali umowy, o których mowa w ustawie o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, na podstawie których Spółka zobowiązana będzie do ustanowienia po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego odrębnej własności lokali mieszkalnych i domów jednorodzinnych oraz przeniesienia własności tych lokali na nabywców, a nabywcy zobowiązują się do spełnienia świadczenia pieniężnego na rzecz Spółki na poczet ceny nabycia tych lokali (dalej „umowy deweloperskie”). Spółka w ramach prowadzonej działalności deweloperskiej buduje również budynki użytkowe i dokonuje ich sprzedaży. Spółka inwestuje w budowę nieruchomości budynkowych (przede wszystkim domów mieszkalnych), z przeznaczeniem na sprzedaż lub wynajem. Wnioskodawca jako inwestor kupuje nieruchomość (działki gruntu) oraz nadzoruje pełen proces inwestycyjny od fazy projektowania do zakończenia budowy. Następnie Spółka dokonuje sprzedaży wybudowanych budynków mieszkalnych w wykonaniu zawieranych umów deweloperskich oraz budynków niemieszkalnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i ponieważ wykonuje czynności sprzedaży opodatkowane VAT korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy dokonywaniu zakupów towarów i usług związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wykonując działalność deweloperską zawiera umowy z firmami budowlanymi na wykonywanie określonych rodzajów prac budowlanych, które prowadzą do realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy nabywając usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, świadczone na jego rzecz przez firmy budowlane będące czynnymi podatnikami VAT i stanowiące element przedsięwzięcia developerskiego jest zobowiązany jako nabywca do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i opodatkowania transakcji jako nabywca usługi.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2017 r. ustawodawca wprowadził do ustawy nowe regulacje w zakresie odwrotnego obciążenia. Katalog czynności rozliczanych w ramach procedury odwrotnego obciążenia został poszerzony i swoim zakresem objął m.in. usługi budowlane. W związku z tym do ustawy dodano nowy załącznik nr 14, który w poz. 2-48 zawiera wykaz usług budowlanych identyfikowanych poprzez dany symbol PKWiU.

Jednakże mechanizm odwrotnego obciążenia dla ww. usług budowlanych ma zastosowanie przy spełnieniu ściśle określonych warunków.

I tak, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ponadto, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego – art. 17 ust. 2 ustawy.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że główny wykonawca – nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
• głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
• inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.
  
  

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

• nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
• podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).
  
  

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonując działalność deweloperską zawiera umowy z firmami budowlanymi na wykonywanie określonych rodzajów prac budowlanych, które prowadzą do realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego.

Kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy w przedmiotowej sytuacji znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia jest określenie statusu podmiotów świadczących usługi budowlane na rzecz Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz treść regulacji prawnych należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, gdyż Wnioskodawca jako inwestor zleci wykonanie prac (usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy), Wykonawcom, którzy nie są podwykonawcami, lecz wykonawcami.

Jak wskazano w art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Skoro ww. warunek w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania, a świadczenie przedmiotowych usług należy opodatkować na zasadach ogólnych.

Reasumując, Wnioskodawca nabywając usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, świadczone na jego rzecz przez firmy budowlane będące czynnymi podatnikami VAT i stanowiące element przedsięwzięcia developerskiego nie jest zobowiązany jako nabywca do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.