Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.26.2017.2.RR
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu przedmiotów leasingu po zakończeniu umów leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu przedmiotów leasingu po zakończeniu umów leasingu operacyjnego.

Organ podatkowy pismem z dnia 18 maja 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.26.2017.1.RR (doręczonym w dniu 26 maja 2017 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku o brakującą opłatę od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pod rygorem pozostawienia pytania nr 2 bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 30 maja 2016 r. wpłynęło pismo wraz z kopią dowodu uiszczenia opłaty od wniosku (nadane w dniu 29 maja 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą (dalej zwaną: Firmą) związaną głównie z przetwarzaniem i konserwowaniem mięsa z drobiu, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych według 19% stawki liniowej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawarł umowy leasingu, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f.”) należy klasyfikować, jako leasing operacyjny. Przedmiotami leasingu są samochody osobowe w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f. oraz maszyny i urządzenia przemysłu drobiarskiego (dalej zwane łącznie jako „Przedmioty Leasingu”).

Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na obowiązek corocznego obligatoryjnego badania sprawozdania finansowego Jego Firmy przez biegłego rewidenta, nie może On korzystać z pewnych uproszczeń przewidzianych w ustawie o rachunkowości, więc ww. umowy leasingu, które na podstawie przepisów u.d.p.o.f. klasyfikowane są jako leasing operacyjny, dla celów bilansowych (na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości) klasyfikowane są jako umowy leasingu finansowego, co dla niniejszego wniosku o interpretację nie ma jednak żadnego znaczenia.

W okresie trwania umów leasingowych opłaty (raty) leasingowe ustalone w tych umowach, ponoszone przez Wnioskodawcę w okresie umowy z tytułu używania Przedmiotów Leasingu, stanowią koszt uzyskania przychodów Firmy Wnioskodawcy, a w przypadku samochodów osobowych – wraz z podatkiem VAT, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) nie podlega on odliczeniu (od wydatków na leasingowane samochody osobowe Wnioskodawca odlicza 50% kwoty podatku VAT).

Zgodnie z warunkami umów, leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługuje prawo wykupu przedmiotu leasingu.

Sukcesywnie zbliżają się terminy wykupu i Wnioskodawca rozważa możliwość wykupu od firmy leasingowej wszystkich bądź tylko niektórych Przedmiotów Leasingu na cele prywatne. Pod pojęciem wykupu rozumie się prawo do nabycia Przedmiotu Leasingu po zakończeniu umowy leasingu za cenę określoną w umowie leasingu. Możliwość nabycia wynika z umowy, ale jest odrębną czynnością. Możliwość nabycia jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem leasingobiorcy.

Wszystkie bądź tylko niektóre Przedmioty Leasingu, Wnioskodawca zamierza wykupić po zakończeniu umów leasingu, ale nie wykorzystywać ich w ramach prowadzonej Firmy, natomiast w momencie wykupu przeznaczyć Przedmioty Leasingu na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na uzewnętrznienie zamiaru wykupu na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą) nie ma wpływu fakt, że na fakturze dokumentującej wykup Przedmiotu Leasingu znajdą się najprawdopodobniej dane Wnioskodawcy wraz z podaniem nazwy Jego Firmy, gdyż ze wstępnych informacji uzyskanych od leasingodawcy, firma leasingowa nie ma możliwości wystawienia faktury za wykup przedmiotu leasingu bez podania na fakturze pełnej nazwy firmy Wnioskodawcy, a nie tylko Jego imienia i nazwiska.

Ostatecznie potwierdzającym przejaw woli Wnioskodawcy, że wykupiony z leasingu Przedmiot Leasingu będzie przeznaczony na Jego prywatne (osobiste, niezwiązane z działalnością gospodarczą) potrzeby, będzie fakt, że po wykupie Wnioskodawca:

1. pod datą faktury potwierdzającej wykup Przedmiotu Leasingu sporządzi oświadczenie, z którego będzie wynikać, że wykupił dany Przedmiot Leasingu na swoje osobiste, prywatne potrzeby,
2. dokona zapłaty za wykup Przedmiotu Leasingu z prywatnego rachunku bankowego Wnioskodawcy (niezwiązanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą),
3. nie będzie wprowadzał wykupionego Przedmiotu Leasingu do ewidencji środków trwałych w swojej Firmie, a co za tym idzie nie będzie naliczał od wykupionego Przedmiotu Leasingu amortyzacji i tym samym nie będzie uwzględniał wynikających z tego kosztów w kosztach uzyskania przychodów swojej Firmy.
   
   

Po wykupie Przedmiotu Leasingu, Wnioskodawca nie planuje sprzedaży wykupionego Przedmiotu Leasingu, lecz dopuszcza taką możliwość. Ewentualna sprzedaż może mieć miejsce w okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, jeżeli po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi Przedmiot Leasingu od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą), to czy:

1. przy ewentualnej sprzedaży wykupionego Przedmiotu Leasingu w okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) u.p.d.o.f.?
   
2. po wykupie i przekazaniu Przedmiotu Leasingu na cele osobiste należy skorygować koszty uzyskania przychodów w zakresie zaliczanych do nich wcześniej opłat/czynszów leasingowych (w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy to Przedmiot Leasingu służył prowadzonej działalności gospodarczej?
   
3. po wykupie i przekazaniu Przedmiotu Leasingu na cele osobiste czynność ta podlega opodatkowaniu VAT i czy należy skorygować podatek naliczony odliczony wcześniej od opłat/czynszów leasingowych (w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy to Przedmiot Leasingu służył prowadzonej działalności gospodarczej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2 dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania nr 3, dotyczącego podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2, zgodnie z art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn zm.), umowa leasingu jest umową nazwaną prawa cywilnego. Stronami umowy leasingowej jest finansujący (firma leasingowa) oraz korzystający (Wnioskodawca). Korzystającym może być, m.in., osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Mając to na uwadze wyjaśnić należy, że przepisy prawa cywilnego nie przewidują, aby osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą miały odrębną osobowość prawną od tych osób działających prywatnie. W konsekwencji nie ma przeszkód, aby osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wykupiła samochód osobowy „prywatnie” (mimo, że leasing był „na firmę”).

Wnioskodawca zauważa, że wykup „prywatny” z leasingu nie polega na tym, że wykup dokonywany jest na „imię i nazwisko” przedsiębiorcy, bo również w przypadku wykupu „firmowego” wykup dokonywany jest na jego imię i nazwisko. O wykupie „prywatnym” decydują więc pewne obiektywne okoliczności i postępowanie Wnioskodawcy, które Wnioskodawca przedstawia w opisie stanu faktycznego do wniosku.

Wykup „prywatny” Przedmiotu Leasingu powoduje, m.in., że nie będzie stanowił on składnika majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie zostanie on również ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy wyposażenia Firmy. Wydatek na wykup Przedmiotu Leasingu nie spełnia definicji kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. – nie jest bowiem poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, którym jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wobec powyższego faktura dokumentująca wykup Przedmiotu Leasingu w tym przypadku nie będzie ujęta w rachunku podatkowym prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku sprzedaży wykupionego na cele prywatne Przedmiotu Leasingu, przychód nie kwalifikuje się do przychodów z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d u.p.d.o.f., źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, innych rzeczy – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli zatem ewentualne późniejsze odpłatne zbycie wykupionego na cele prywatne Przedmiotu Leasingu nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, to przychód uzyskany z jego zbycia nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji przychód z ewentualnej sprzedaży wykupionego „prywatnie” z leasingu operacyjnego Przedmiotu Leasingu, zdaniem Wnioskodawcy powstanie, jeżeli sprzedaż nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup z leasingu) zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d u.p.d.o.f.

Transakcję wykupu Przedmiotu Leasingu z leasingu operacyjnego traktuje się jako odrębną czynność od umowy leasingu. W trakcie trwania umowy leasingu Przedmiot Leasingu jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a co za tym idzie, wydatki ponoszone na opłacenie tychże rat leasingowych spełniają definicję kosztów uzyskania przychodu określoną w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, transakcja wykupu i przekazania na cele osobiste Przedmiotu Leasingu nie będzie miała wpływu na zaliczone do kosztów działalności gospodarczej opłaty/czynsze poniesione z tytułu umowy leasingowej (w trakcie trwania umowy leasingu). Planowane wykupienie Przedmiotu Leasingu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do skorygowania tych kosztów.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego stanowisko jest zbieżne z licznymi interpretacjami indywidualnymi wydawanymi w analogicznych stanach faktycznych (np. IPTPB3/4511-206/15-2/RR, 1061-IPTPB1.4511.125.2016.2.SK), stanowiskiem Ministra Finansów, który zmienił interpretacje indywidualne, w których wydający takie interpretacje zajmowali odmienne stanowisko (np. DD9.8220.2.74.2016.KZU), czy wyrokami sądów (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/GI 1028/14).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odnosząc się do pytania nr 2, dotyczącego korekty kosztów uzyskania przychodów stwierdzić należy, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Ustawodawca posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia ,,koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy wykonywaną umową, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo -skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści zaś art. 23b ust. 1 ww. ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, 1926, 1933 i 1948),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)(59)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł umowy leasingu, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy klasyfikować, jako leasing operacyjny. Przedmiotami leasingu są samochody osobowe oraz maszyny i urządzenia przemysłu drobiarskiego. W okresie trwania umów leasingowych opłaty (raty) leasingowe ustalone w tych umowach, ponoszone przez Wnioskodawcę w okresie umowy z tytułu używania przedmiotów leasingu, stanowią koszt uzyskania przychodów firmy Wnioskodawcy, a w przypadku samochodów osobowych – wraz z podatkiem VAT, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega on odliczeniu. Zgodnie z warunkami umów, leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługuje prawo wykupu przedmiotu leasingu. Wnioskodawca rozważa możliwość wykupienia od firmy leasingowej wszystkich bądź tylko niektórych przedmiotów leasingu i przeznaczenia ich na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po wykupie przedmiotów leasingu, Wnioskodawca nie planuje ich sprzedaży, lecz dopuszcza taką możliwość. Ewentualna sprzedaż może mieć miejsce w okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że w sytuacji gdy po zakończeniu umów leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi od leasingodawcy przedmioty leasingu, o których mowa we wniosku z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą) i nie wprowadzi ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to ich odpłatne zbycie nie generuje przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż tych składników majątkowych, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy. Jeżeli zatem, od ich nabycia upłynął okres pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to odpłatne zbycie ww. przedmiotów leasingu nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei wykupienie i przekazanie na cele osobiste ww. przedmiotów leasingu po zakończeniu umów leasingu operacyjnego, które w momencie zawarcia spełniają wymienione warunki do uznania ich za umowę leasingu, określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie skutkuje obowiązkiem skorygowania kosztów uzyskania przychodów o poniesione w trakcie trwania umów leasingu operacyjnego wydatki na spłatę rat (opłat/czynszów) leasingowych, o ile spełniały warunek celowości wynikający z cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.