Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.33.2017.1.AT
z 24 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 16 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji (…).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik w sprawie egzekucyjnej … prowadzi egzekucję z udziału …, dłużnika: …, w nieruchomości położonej w …, dla której … prowadzi księgę wieczystą pod numerem … Nieruchomość ta stanowi obecnie dom mieszkalny i od 2014 roku jest wykorzystywana tylko na cele mieszkaniowe dłużnika i jego rodzinny. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą od roku 1983 do roku 2014, zaś konkretnie pod tym adresem od roku 1990 do roku 2014.

Według oświadczenia dłużnika w czasie prowadzenia działalności nie korzystał on z żadnych odliczeń VAT na tę nieruchomość oraz nie przysługiwało mu odliczenie VAT przy nabyciu tej nieruchomości. Wprowadził się tam i rozpoczął działalność w roku 1990.

Co do poniesionych w tym czasie nakładów nie jest on pewien i nie potrafi konkretnie wskazać, ale wyniosły one na pewno ponad 30% wartość początkowej nieruchomości.

Dłużnik nie wynajmował ani nie wydzierżawiał przedmiotowej nieruchomości w jakiejkolwiek części. Zgodnie z informacją z Urzędu Skarbowego, dłużnik zlikwidował działalność gospodarczą i złożył informację o spisie z natury towarów, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Ostatnie zeznanie podatkowe – PIT-36L za rok 2014 (data wpływu … kwietnia 2015 r.) oraz VAT-7K za 3 kwartał 2015 r. (data w pływu … października 2015). Zgodnie z oświadczeniem dłużnika, odliczenie podatku VAT nie przysługiwało.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w razie sprzedaży na licytacji komorniczej udziału … dłużnika w nieruchomości położonej w … sprzedaż ta będzie podlegała podatkowi VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Skoro stan faktyczny przedmiotowej nieruchomości spełnia przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy o podatku od towaru i usług, tj. dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a między pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata, nadto nabycie tej nieruchomości przez dłużnika niepodlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego), to sprzedaż udziału … dłużnika w nieruchomości położonej w … na licytacji komorniczej nie będzie podlegała podatkowi VAT, gdyż nieruchomość ta stanowi dom mieszkalny, zaś działalność gospodarcza nie jest tam prowadzona od roku 2014, tj. na 2 lata przed wszczęciem egzekucji z tej nieruchomości oraz dłużnikowi nie przysługiwało odliczenie VAT co do przedmiotowej nieruchomości

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że jeżeli majątek osoby fizycznej (tu: nieruchomość) wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, po zakończeniu tej działalności aktualnie nie wykazuje związku z żadną prowadzoną działalnością gospodarczą i jest wykorzystywany – jak w przedmiotowej sprawie – wyłacznie w celach mieszkalnych (osobistych), trudno uznać, aby taka osoba (tu: dłużnik) działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości. Tym bardziej taki charakter dłużnika jest wyłączony, skoro likwidacja prowadzonej działalności wiązała się z rozliczeniem spisu z natury w trybie art. 14 ustawy o VAT. Ponadto dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Wobec tego przepisy ustawy o VAT nie znajdują zastosowania względem dłużnika. Tym samym organ nie może podzielić poglądów Wnioskodawcy, że opisana czynność będzie korzystała ze zwolnienia od podatku. Konsekwentnie zatem względem dłużnika nie znajdą zastosowania przepisy o zwolnieniu od podatku (tu: powołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Reasumując, opisana we wniosku dostawa nieruchomości w drodze licytacji nie będzie jako czynność podlegała opodatkowaniu VAT. W związku z czym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.