Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.31.2017.2
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.) na wezwanie Organu podatkowego z dnia 11 maja 2017 r. (data doręczenia 24 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego w Polsce w związku z wydaniem majątku likwidacyjnego (w tym Nieruchomości) Udziałowcowi w ramach likwidacji

• w odniesieniu do majątku ruchomego – jest prawidłowe,
• w odniesieniu do majątku nieruchomego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego w Polsce w związku z wydaniem majątku likwidacyjnego (w tym Nieruchomości) Udziałowcowi w ramach likwidacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

H B.V. (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową (besloten vennootschap - odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą w Holandii. Wnioskodawca podlega w Holandii opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, tzn. jest holenderskim rezydentem podatkowym.

Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest B. sp. z o.o. (dalej: „Udziałowiec”), polska spółka kapitałowa, podatnik podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: „updop”), tj. podlegający obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Na chwilę obecną planowane jest, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność związaną z nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Nieruchomość”), której właścicielem stanie się na skutek połączenia przez przejęcie polskiej spółki z o.o. Ze względu na prowadzenie działalności związanej z Nieruchomością i osiąganiem dochodów z takiej działalności, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 updop, tj. podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Ze względów biznesowych, a przede wszystkim ze względu na chęć uproszczenia struktury grupy, do której należą ww. podmioty, jak również w związku z oczekiwaniami pod adresem Wnioskodawcy ze strony banku finansującego Wnioskodawcę i mając na uwadze postanowienia dokumentów finansowania zawartych z tym bankiem, planowane jest przeprowadzenie w 2017 r. (lub później) połączenia przez przejęcie Wnioskodawcy przez Udziałowca lub likwidacji Wnioskodawcy. Ostateczna decyzja co do wyboru pomiędzy połączeniem a likwidacją będzie podjęta w przyszłości i będzie uzależniona od uwarunkowań biznesowych (w tym potencjalnego stanowiska banku finansującego), kosztów administracyjnych, czasu trwania itd.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że niniejszy wniosek swym zakresem obejmuje planowaną likwidację Wnioskodawcy.

Planowana likwidacja zostanie przeprowadzona na podstawie właściwych przepisów prawa handlowego, w szczególności z odpowiednimi, mającym zastosowanie w tym zakresie przepisami holenderskimi.

Na moment likwidacji jedynym udziałowcem Wnioskodawcy będzie Udziałowiec, który przejmie jego majątek likwidacyjny.

W następstwie planowanej likwidacji i przejęcia majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, związana z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będzie kontynuowana przez Udziałowca.

Nadto w uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest Spółką Likwidowaną
2. Planowana jest likwidacja Wnioskodawcy
3. Jak zostało wskazane w treści zdarzenia przyszłego, na chwilę obecną planowane jest, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność związaną z nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Nieruchomość”), której właścicielem stanie się na skutek połączenia przez przejęcie polskiej spółki z o.o. W następstwie planowanej likwidacji i przejęcia majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, związana z Nieruchomością położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będzie kontynuowana przez Udziałowca.
   
   

Zatem w skład majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy będą wchodziły składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia przez niego działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności będą to nieruchomość położona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz środki pieniężne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wydaniem majątku likwidacyjnego Udziałowcowi w ramach likwidacji, po stronie Wnioskodawcy, holenderskiego rezydenta podatkowego, powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydanie majątku likwidacyjnego Udziałowcowi w ramach likwidacji nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowymi od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy - holenderskiego rezydenta podatkowego.

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca planuje prowadzenie działalności związanej z Nieruchomością położoną w Polsce, zatem będzie uzyskiwał dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na podstawie updop. Będzie on podatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 2 updop. tj. wyłącznie od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Holandii, gdzie podlega on opodatkowaniu od całości swoich dochodów- bez względu na miejsce ich osiągania.

W celu wyeliminowania ryzyka podwójnego opodatkowania została zawarta umowa między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej 13 lutego 2002 r. (Dz. U. Nr 216, poz. 2120, dalej: „UPO”).

Art. 6 ust. 1 UPO stanowi, że dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Oprócz regulacji UPO dotyczących opodatkowania dochodów z nieruchomości, należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 7 UPO dotyczące miejsca opodatkowania zysków przedsiębiorstw.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Postanowienia UPO oraz updop prowadzą do konkluzji, że jakiekolwiek dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością związaną z Nieruchomością położoną w Polsce będą opodatkowane w Polsce, co Wnioskodawca uprzednio wskazał.

Co jednak istotne, w ocenie Wnioskodawcy nie należy likwidacji i wydania majątku likwidacyjnego, utożsamiać z działalnością prowadzoną w Polsce, bowiem wydanie majątku likwidacyjnego jest zdarzeniem korporacyjnym, i w żaden sposób nie może być uznane za związane, ani nastawione na osiąganie dochodów w Polsce.

Dodatkowo, gdyby wydanie majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy, holenderskiego rezydenta podatkowego, rodziłoby jakikolwiek przychód po jego stronie, to w ocenie Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 7 ust. 1 UPO, przychód ten. jako efekt zdarzenia korporacyjnego na poziomie holenderskim, nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, lecz w Holandii, jako zyski przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów związanych z Nieruchomością. Natomiast sama likwidacja Wnioskodawcy oraz wydanie majątku likwidacyjnego nie będzie jakkolwiek związana, ani nastawiona na osiąganie dochodów na terytorium Polski. Tym samym wobec zdarzeń właśnie niezwiązanych z dochodami osiąganymi na terytorium Polski w żadnym przypadku nie wystąpi opodatkowanie na gruncie updop - co wynika wprost z dyspozycji art. 3 ust. 2 updop (ograniczony obowiązek podatkowy).

Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania, przekazanie majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy do Udziałowca, w związku z przeprowadzonym postępowaniem likwidacyjnym, nie będzie się wiązało z powstaniem po stronie Wnioskodawcy, holenderskiego rezydenta podatkowego, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w Polsce w związku z wydaniem majątku likwidacyjnego (w tym Nieruchomości) Udziałowcowi w ramach likwidacji

• w odniesieniu do majątku ruchomego – jest prawidłowe,
• w odniesieniu do majątku nieruchomego – jest nieprawidłowe.
  
  

Ustosunkowując się do stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Organ podatkowy wskazuje, że aby dokonać właściwego rozstrzygnięcia merytorycznego w niniejszej sprawie należy ustalić, czy w związku z przekazaniem Udziałowcowi majątku likwidacyjnego:

1. powstaje przysporzenie majątkowe dla Spółki Likwidowanej,
2. czy Polska ma prawo do opodatkowania tego przysporzenia na podstawie postanowień Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120, dalej: „UPO”),
3. czy na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz 1888, z późn. zm., dalej także: „updop”) przysporzenie takie jest uznawane za przychód podlegający opodatkowaniu.
   
   

W świetle powyższego należy po pierwsze stwierdzić, że w momencie przekazania składników majątku likwidacyjnego Wnioskodawca realizuje zyski pochodzące m.in. z tzw. cichych rezerw (dodatnich różnic pomiędzy wartością rynkową a bilansową składników aktywów). W tym momencie likwidowana spółka wyzbywa się m.in. składników majątku, których koszty nabycia zostały w całości uwzględnione w rozliczeniach podatkowych jako koszty uzyskania przychodów (w tym pośrednio środki trwałe zamortyzowane w 100 %, często o znaczącej wartości rynkowej). W tym też momencie likwidowana spółka przekazuje udziałowcowi składniki majątku, których wartość mogła znacząco wzrosnąć od momentu nabycia (np. grunty).

Nie ulega zatem wątpliwości, że Spółka Likwidowana w związku z przekazaniem Udziałowcowi majątku likwidacyjnego może uzyskać przysporzenie majątkowe.

Po drugie podkreślić należy, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch lub więcej jurysdykcji podatkowych do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego. Opodatkowanie danego dochodu regulują wewnętrzne przepisy prawa podatkowego danego państwa w sposób autonomiczny.

Zgodnie z art. 6 ust. 1-4 UPO:

1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne oraz statki eksploatowane w żegludze śródlądowej nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1-3 UPO:

1. Zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia własności mienia ruchomego stanowiącego część mienia zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągane z przeniesienia własności eksploatowanych w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej oraz z przeniesienia własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Dla celów tego ustępu stosuje się postanowienia ustępu 3 artykułu 8.
   
   

Natomiast art. 13 ust. 4 UPO przyznaje wyłączne prawo do opodatkowania pozostałych zysków, nie wymienionych w art. 13 ust. 1-3 Państwu rezydencji przenoszącego własność składników majątku ruchomego.

Podkreślić przy tym należy, że na podstawie art. 7 ust. 7 UPO jeżeli w zyskach mieszczą się części dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu (art. 7 – przypis Organu podatkowego).

Stąd postanowienia art. 13 UPO należy uznać za normę szczególną (lex specialis) w stosunku do zawartych w art. 7 ust. 1 UPO. Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, art. 7 ust. 1 UPO nie może zatem w ogóle znaleźć zastosowania w niniejszej sprawie.

W świetle powyższego należy uznać (w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego), że Polska ma prawo do opodatkowania jedynie przysporzenia z tytułu przeniesienia własności majątku nieruchomego w ramach likwidacji spółki (Wnioskodawcy).

Ewentualne zyski z przeniesienia własności innych ruchomości, w tym środków pieniężnych podlegają opodatkowaniu tylko w Holandii.

Po trzecie - przechodząc na płaszczyznę polskiego wewnętrznego prawa podatkowego – należy zauważyć, że zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, czy czynność polegająca na przekazaniu majątku likwidacyjnego Spółki na rzecz wspólnika, w postaci aktywów niepieniężnych - nieruchomości, spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Skutkiem podatkowym - po stronie spółki likwidowanej - wydania wspólnikom w ramach podziału majątku likwidacyjnego aktywów niepieniężnych, jest uzyskanie przez spółkę likwidowaną przychodu podatkowego. Do 31 grudnia 2014 r. podstawą prawną tego przychodu był przepis art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 updop. Od 1 stycznia 2015 r. ustawodawca nowelizacją z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dodał art. 14a, który doprecyzował kwestię skutków podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego. Zgodnie z tym przepisem „w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.”

Odnosząc powyższe przepisy do przedmiotowej sprawy Organ nie zgadza się z Wnioskodawcą, że przekazanie przez Spółkę wspólnikowi aktywów niepieniężnych w ramach podziału majątku likwidacyjnego nie spowoduje u niej uzyskania przychodu podatkowego. Stanowisku Spółki likwidowanej przeczy jednoznaczne brzmienie przepisu art. 14a updop.

Jak wynika z uzasadnienia Rządowego projektu ustawy z dnia 14 kwietnia 2014 r. (druk sejmowy nr 2330) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, „przyczyną podjęcia kwestii ustalania wartości przychodów i kosztów świadczeń w naturze jest niejednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w sprawach dotyczących m.in. skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu należnej dywidendy, umorzenia udziałów, likwidacji spółki. (...) W związku z powyższym proponuje się wprowadzenie przepisów precyzujących wysokość oraz moment powstania przychodów i kosztów po stronie podatnika wykonującego - tytułem spłaty ciążącego na nim zobowiązania - świadczenie niepieniężne (rzeczowe) na rzecz kontrahenta, jak również określających zasady ustalania wartości otrzymanych przez drugą stronę transakcji składników majątku, jaką podmiot ten uwzględnić może w swoich kosztach uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia przedmiotu świadczenia. Pozwoli to na wyeliminowanie nie tylko problemu, który powstał w związku z wypłatą dywidendy w formie rzeczowej, ale także innych wątpliwości związanych z opodatkowaniem wypłacanych w formie rzeczowej wynagrodzeń za umorzone udziały, certyfikatów inwestycyjnych oraz jednostek uczestnictwa wydawanych w zamian za udziały (akcje). Zmiana legislacyjna doprecyzuje w ustawie CIT kwestię skutków podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego”.

Z powyższego wynika, że projektodawca (Minister Finansów) zgłaszając do Sejmu projekt zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie jednoznacznego wskazania wartości przychodów oraz kosztów świadczeń w naturze brał pod uwagę również regulowanie w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu likwidacji spółki i tym samym jedną z czynności objętych hipotezą art. 14a updop jest przekazanie nieruchomości w wyniku podziału majątku likwidacyjnego.

Rozpatrując „wypłatę” majątku likwidacyjnego w postaci aktywów niepieniężnych należy uczynić to w kontekście czynności rozporządzającej przeniesienia własności składnika majątkowego z jednego podmiotu na inny. Należy bowiem zauważyć, że majątek likwidacyjny w postaci pieniężnej, który stanowi czysty zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest dla Spółki wypłacającej neutralny podatkowo. Wiąże się to z zasadą zakazu podwójnego opodatkowania. W sytuacji zaś aktywów niepieniężnych - nieruchomości - wartość składnika aktywów nie została opodatkowana (a ewentualne odpisy amortyzacyjne pomniejszyły podstawę opodatkowania w uprzednich rozliczeniach). Zatem „wyzbycie” się nieruchomości przez Spółkę rodzi obowiązek podatkowy.

Stanowisko Organu podatkowego znajduje potwierdzenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych. Dla przykładu należy wymienić wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 2430/15), wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 719/16, prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 1563/15, prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 1564/15. W ostatnim z wyroków Sąd stwierdził, że „w związku likwidacją spółki powstaje zobowiązanie spółki do spełnienia świadczenia w postaci wypłaty równowartości odpowiedniej części majątku - w postaci kwoty pieniężnej lub poprzez wydanie określonego składnika majątku. Natomiast w wyniku czynności przekazania majątku likwidowanej spółki nastąpi spełnienie zobowiązania spółki względem wspólnika. Zatem przywołana regulacja art. 14a u.p.d.o.p. znajdzie zastosowanie. Po stronie skarżącej spółki powstaje bowiem zobowiązanie - wobec udziałowca - do wypłaty równowartości odpowiedniej części majątku, a uregulowanie zobowiązania następuje przez wykonanie świadczenia niepieniężnego - wydanie majątku spółki na rzecz tego udziałowca. Konkludując należy stwierdzić, że - w ocenie Sądu - w opisanym zdarzeniu przyszłym - w sytuacji, w której Spółka przekaże - w związku z jej likwidacją - majątek na rzecz Udziałowca po jej stronie powstanie - na podstawie art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p. - przychód podatkowy generujący dochód podlegający opodatkowaniu”.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych związanych z przekazaniem udziałowcowi Spółki Likwidowanej składników jej majątku:

• w odniesieniu do ruchomości, w tym środków pieniężnych - należy uznać za prawidłowe z uwagi na postanowienia art. 13 ust. 4 UPO,
• w odniesieniu do nieruchomości - należy uznać za nieprawidłowe jako stojące w sprzeczności z uregulowaniami zawartymi w art. 13 ust. 1 UPO i art. 14a ust. 1 updop.
  
  

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.