Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.63.2017.1.KT
z 14 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 24 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia linii produkcyjnej z montażem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia linii produkcyjnej z montażem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. pozyskała dotację na dofinansowanie projektu w Programie Operacyjnym Inteligentny Rozwój, oś priorytetowa 3 Wsparcie Innowacyjności w przedsiębiorstwach, działanie 3.2 Wsparcie wdrożeń wyników prac B+R, poddziałanie 3.2.1 Badania na rynek. Tytuł projektu „Uruchomienie w firmie nowoczesnej linii produkcyjnej, zestawów pojemników do pobierania, przechowywania i preparatyki krwi”. Spółka jest na etapie podpisywania umowy o dofinansowanie.

Harmonogram wdrożenia nowego produktu uwzględnia podział na trzy zadania. Kluczowym zadaniem jest zakup i uruchomienie nowej linii produkcyjnej. Dwa pozostałe zadania związane są z adaptacją hali produkcyjnej na cele związane z realizacją projektu.

W ramach projektu zakupionych zostanie 10 środków trwałych: automatyczna linia zgrzewająca, zgrzewarka do PCV, liczniki cząstek (2 szt.), system automatycznego napełniania pojemników, sterylizator do płynów ( 2 szt.), sterylizator parowy ogólny, laserowa znakowarka drenów, forma 16 gniazdowa na zaworek do pojemników na krew.

Spółka przed złożeniem wniosku o dofinansowanie robiła rozeznanie rynkowe dotyczące wdrożenia wyników swoich prac badawczo-rozwojowych. W celu uruchomienia produkcji nowych zestawów pojemników do pobierania, przechowywania i preparatyki krwi musi zakupić nowoczesną automatyczną linię zgrzewającą zaprojektowaną specjalnie do tego celu. Umowa ma przewidywać dostawę linii wraz z montażem na terenie zakładu w Polsce wraz z jej próbnym uruchomieniem. W trakcie realizacji zamówienia Spółka będzie dokonywać płatności zaliczkowych na dostawę przedmiotowej linii. Podatnik rozważa możliwość zakupu powyższego urządzenia także od kontrahentów z kraju Unii Europejskiej.

Spółka ma wątpliwość czy powyższą transakcję należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy jako dostawę towarów wraz z montażem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zapłacona zaliczka na zakup automatycznej linii zgrzewającej wraz z montażem rodzi obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 12 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez podatnika dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rachunek, są opodatkowane w kraju, w którym towary są instalowane lub montowane. Nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 12 grudnia 2013 r. nr ITPP2/443-981a/13/AK stwierdził, że: „przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć montaż oraz instalacja. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń, itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei „instalacja” to montowanie gdzieś urządzeń technicznych.

Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zdaniem tut. organu, przez „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też, biorąc powyższe pod uwagę, za montaż lub instalację w rozumieniu art. 22 ustawy należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru.”

Zdaniem Spółki, transakcję zakupu automatycznej linii zgrzewającej wraz z instalacją przesądza o wyłączeniu takiej dostawy z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z tym należy zakwalifikować powyższą transakcję jako dostawę towarów wraz z montażem.

Jeżeli dostawca unijny nie będzie posiadał w Polsce siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - ciężar rozliczenia podatku z tej transakcji spoczywać będzie na Spółce (nabywcy), wynika to z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnik zobowiązany będzie naliczyć z tytułu takiej dostawy podatek należny według stawki obowiązującej w Polsce i wykazać ten podatek w deklaracji VAT-7 (17) w pozycji 32, 33 „Dostawa towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy (wypełnia nabywca)”, mając jednocześnie prawo do jego odliczenia jako podatku naliczonego w tej samej deklaracji, lub w deklaracji za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 10b pkt 2 i ust 11).

Analizując art. 19a ust. 1 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów, a jeśli przed tym terminem uiszczona zostanie całość lub część zapłaty, wówczas obowiązek ten powstanie z chwilą uiszczenia należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z kolei na mocy art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Jak stanowi art. 12 ust 1 pkt 1 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Terytorialny charakter podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania. Jest to szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast przepis art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy wskazuje, że miejscem dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. Przy czym, nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w związku z koniecznością uruchomienia nowej linii produkcyjnej w celu rozpoczęcia produkcji zestawów pojemników do pobierania, przechowywania i preparatyki krwi w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności, planuje zakup nowoczesnej automatycznej linii zgrzewającej zaprojektowanej specjalnie do tego celu. Umowa ma przewidywać dostawę linii wraz z montażem na terenie zakładu w Polsce oraz jej próbnym uruchomieniem. W trakcie realizacji zamówienia Spółka będzie dokonywać płatności zaliczkowych na dostawę przedmiotowej linii.

Spółka rozważa możliwość zakupu powyższego urządzenia od kontrahenta z Unii Europejskiej. W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy taką transakcję należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy jako dostawę towarów wraz z montażem.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych w rozpatrywanej sprawie należy przede wszystkim rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować opisane świadczenie, w skład którego wchodzi dostawa towarów i świadczenie usług.

W obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności. Dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego – dominującego, wzbogaconą o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

W analizowanej sprawie istotnym jest, czy nabywany towar jest czynnikiem determinującym do uznania kompleksowego świadczenia za dostawę towaru z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Formułując omawiany przepis ustawodawca uznał, że mogą zaistnieć sytuacje, w których poza dokonaniem dostawy towarów dostawca zobowiązuje się również zainstalować/ zamontować dostarczany towar, przy użyciu środków własnych, lub przy wykorzystaniu zasobów innego podmiotu. Ponadto, ustawodawca postanowił, że w takich sytuacjach świadczeniem nadającym charakter wszystkim podjętym przez dostawcę czynnościom jest właśnie dostawa towarów.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć „montaż” oraz „instalacja”. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń, itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei „instalacja” to montowanie gdzieś urządzeń technicznych.

Ustawodawca zastrzegł w cytowanym art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, że do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem tut. Organu, przez „proste czynności” należy rozumieć takie działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/ sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z załączonej instrukcji. Dlatego też, za montaż lub instalację w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy należy uznać te czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/ sprzętu.

Z wniosku wynika, że Spółka zakupi towar w postaci nowoczesnej automatycznej linii zgrzewającej, która zostanie zaprojektowana specjalnie dla Spółki w celu uruchomienia przez nią nowej linii produkcyjnej do produkcji specjalistycznych zestawów do pobierania, przechowywania i preparatyki krwi. Zgodnie z umową, dostawca dokona montażu linii na terenie zakładu Spółki w Polsce oraz jej próbnego uruchomienia. Należy uznać, że czynności wykonywane w celu zmontowania opisanego urządzenia niewątpliwie wymagają specjalistycznej wiedzy dostawcy (producenta) i wykraczają poza zakres wyłącznie prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

W konsekwencji, czynności wykonane na rzecz Wnioskodawcy przez dostawcę będą stanowić realizację świadczenia złożonego, obejmującego dostawę towaru w postaci linii zgrzewającej wraz z jej zamontowaniem w zakładzie Spółki oraz uruchomieniem, co pozwala uznać przedmiotową transakcję za dostawę towarów z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Ponieważ linia będzie montowana na terytorium kraju, to zgodnie z ww. przepisem miejscem opodatkowania omawianej transakcji będzie Polska.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest powstanie u Spółki obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki zapłaconej na poczet zakupu automatycznej linii zgrzewającej wraz z montażem od dostawcy unijnego, w sytuacji, gdy dostawca ten nie będzie posiadał w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Trzeba zatem wskazać, że co do zasady podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
     
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane przepisy przewidują sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium kraju. Wynika z nich, że dla uznania nabywcy za podatnika zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia w Polsce, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji. Oznacza to przesunięcie obowiązków w zakresie rozliczenia (odprowadzenia podatku) z dostawcy na nabywcę.

Tym samym w przedstawionej sprawie, w sytuacji, gdy Wnioskodawca (polski podatnik) będzie nabywał towary wraz z ich montażem na terytorium kraju od dostawcy, który będzie podatnikiem nieposiadającym siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i który nie będzie zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT - to wówczas, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, na Wnioskodawcy, jako nabywcy, będzie spoczywał obowiązek rozliczenia ww. dostawy towaru z montażem dokonanej przez podmiot zagraniczny.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast art. 19a ust. 8 ustawy wskazuje, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu opisanej dostawy towarów z montażem na rzecz Wnioskodawcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstanie z chwilą dokonania tej dostawy.

Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca przed dniem dokonania na jego rzecz dostawy towarów z montażem wpłaci zaliczkę z tytułu tej dostawy, obowiązek podatkowy w odniesieniu do uiszczonej kwoty powstanie, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą wpłaty zaliczki.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podkreśla, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), tj. opodatkowania przez Wnioskodawcę transakcji dostawy towarów z montażem oraz powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do zaliczki wpłaconej z tytułu tej dostawy. Inne kwestie poruszone we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.