Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.85.2017.2.JO
z 30 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT z tytułu zrealizowania zadania pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT z tytułu zrealizowania zadania pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)”. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 maja 2017 r. o przedmiot wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy oraz o adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina rozpoczęła inwestycję pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz terenu wraz z istniejącą infrastrukturą” w celu zwiększenia efektywności energetycznej budynku użyteczności publicznej, tj. budynku zaplecza sportowego.

Budynek służy i będzie służył szkoleniu i zajęciom sportowym dzieci i młodzieży z Gminy. Zarządcą infrastruktury i budynku będzie Urząd Miasta i Gminy, udostępniany jest i będzie w celu realizacji ww. zajęć – nieodpłatnie. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie – pozytywnie rozpatrzony – do Marszałka Województwa w ramach RPOW na lata 2014-2020.

W piśmie z dnia 24 maja 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT;
2. Nazwa projektu będącego przedmiotem wniosku brzmi: „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)”;
3. Opisana we wniosku inwestycja realizowana jest w związku z działalnością statutową Gminy i obejmuje sprawy kultury fizycznej w tym urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym – Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn.zm.);
4. Towary i usługi nabyte w ramach realizacji przedmiotowego zadania nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy budynek oraz infrastruktura służy i będzie służyć szkoleniu i zajęciom sportowym dzieci i młodzieży z gminy i będzie udostępniany przez Urząd MiG nieodpłatnie w celu realizacji ww. zajęć;
5. Ponoszone w ramach realizacji inwestycji wydatki są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miasto i Gmina – jako podatnik VAT – może otrzymać zwrot tegoż podatku z urzędu skarbowego w wyniku zrealizowania tegoż zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto i Gmina jako podatnik VAT nie ma możliwości zwrotu podatku z tytułu zrealizowania inwestycji pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)”, gdyż:

1. inwestycja wynika z zadań własnych Gminy określonych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym;
2. w efekcie jej zrealizowania nie będzie źródłem przychodów z czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina rozpoczęła inwestycję pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)”, w celu zwiększenia efektywności energetycznej budynku użyteczności publicznej, tj. budynku zaplecza sportowego. Opisana we wniosku inwestycja realizowana jest w związku z działalnością statutową Gminy i obejmuje sprawy kultury fizycznej w tym urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym). Towary i usługi nabyte w ramach realizacji przedmiotowego zadania nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy budynek oraz infrastruktura służy i będzie służyć szkoleniu i zajęciom sportowym dzieci i młodzieży z Gminy i będzie udostępniany przez Urząd MiG nieodpłatnie w celu realizacji ww. zajęć. Ponoszone w ramach realizacji inwestycji wydatki są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do zwrotu podatku VAT z urzędu skarbowego z wyniku zrealizowania zadania pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)”.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – opisana we wniosku inwestycja realizowana jest w związku z działalnością statutową Gminy i obejmuje sprawy kultury fizycznej w tym urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym) Towary i usługi nabyte w ramach realizacji przedmiotowego zadania nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy budynek oraz infrastruktura służy i będzie służyć szkoleniu i zajęciom sportowym dzieci i młodzieży z Gminy i będzie udostępniany przez Urząd MiG nieodpłatnie w celu realizacji ww. zajęć. Zatem, Gmina w kontekście tej czynności nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, skoro w niniejszych okolicznościach nabyte towary i usługi w ramach realizacji przedmiotowego zadania inwestycyjnego nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z przedmiotową inwestycją na zasadach określonych przepisami ustawy (w drodze odliczenia lub zwrotu).

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie będzie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego zadania nie będzie działała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Reasumując, Gmina nie będzie mogła ubiegać się o zwrot podatku VAT z urzędu skarbowego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „Kompleksowa termomodernizacja obiektu wraz z rozbudową i przebudową istniejącego budynku, z adaptacją istniejących pomieszczeń zaplecza sportowego oraz zagospodarowanie terenu wraz z istniejącą infrastrukturą w Gminie (…)”. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, a nabyte towary i usługi związane z realizacją powyższego zadania nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.