Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-446/15/AP
z 21 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz, 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r, w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U, z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu 21 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla usług cateringowych wraz z usługami dowozu posiłku na miejsce wskazane przez zamawiającego - jest nieprawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla usług cateringowych wraz z usługami dowozu posiłku na miejsce wskazane przez zamawiającego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych na zasadach określonych licencją firmy XXX z siedzibą w Holandii. Głównym zakresem świadczonych usług gastronomicznych jest sprzedaż tzw. posiłków fast food (zwanych dalej w skrócie posiłkami) oraz napoi. Niniejsze usługi gastronomiczne Wnioskodawca świadczy w galerii handlowej. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania deklaracji dla podatku od towarów i usług, miesięcznych. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług gastronomicznych (cateringowych) także podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym, w szczególności firmom szkoleniowym. Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na wniosek z dnia 16 września 2014 r. wydał interpretację indywidualną nr …, w której stwierdził, że sprzedaż przez Wnioskodawcę usług cateringowych winna być opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Do dnia złożenia niniejszego wniosku interpretacja z dnia 16 września 2014 r. nie została przez Ministra Finansów uchylona lub zmieniona z urzędu. Wnioskodawca rozpoczął od roku 2015 r. pobieranie od klientów dodatkowych opłat za dowóz posiłków na miejsce wskazane przez zamawiającego, które to posiłki są dowożone wynajętymi taksówkami. Urząd Statystyczny w Łodzi na wniosek podatnika pismem z dnia 10 kwietnia 2015 r. poinformował Wnioskodawcę, iż dowożenie posiłków na miejsce wskazane przez wynajęte podmioty gospodarcze (tzw. firmy taksówkarskie) mieści się w grupowaniu PKWiU 49.41.21.1, natomiast usługi cateringowe, polegające na przygotowywaniu gotowych potraw i dostarczaniu ich do miejsc wskazanych przez klienta mieści się w grupowaniu PKWiU 56.21.1. Wnioskodawca w dokumentach sprzedaży oraz ewidencji podatkowej wskazuje, iż usługa dowożenia posiłków dla klienta, za którą pobiera dodatkową opłatę jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gastronomiczną w zakresie sprzedaży posiłków tzw. fast food na wynos, które to usługi gastronomiczne w fakturach dokumentujących sprzedaż są oznaczane przez Wnioskodawcę jako usługi cateringowe lub też są ewidencjonowane za pośrednictwem kasy fiskalnej, ma prawo do uznania, iż sprzedaż opisanych powyżej usług cateringowych oraz pobieranie dodatkowych opłat od klientów za dowożenie posiłków przez tzw. firmy taksówkarskie na miejsce wskazane przez zamawiającego jest opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy od dnia 1 stycznia 2014 r. podatnicy, dokonując sprzedaży m.in. usług gastronomicznych (tzw. fast food), mieszczących się w grupowaniu PKWiU 56, które są wymienione w poz. 7 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie podatku od towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719), w tym także usług cateringowych, mają prawo ewidencjonując ich sprzedaż, czy to na kasie fiskalnej, czy też na fakturze do określenia, że są one opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Wnioskodawca nadmienił również, iż pomimo stosowanej nazwy usługi cateringowej Wnioskodawca faktycznie dokonuje sprzedaży usług gastronomicznych na terenie swojego lokalu gastronomicznego, zlecając tylko dowiezienie posiłku przez tzw. firmy taksówkarskie na miejsce wskazane przez zamawiającego. Reasumując Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gastronomiczną uznał, że w zakresie sprzedaży posiłków tzw. fast food na wynos, które to usługi gastronomiczne w fakturach dokumentujących sprzedaż są oznaczane przez Wnioskodawcę jako usługi cateringowe lub też są ewidencjonowane za pośrednictwem kasy fiskalnej, ma prawo do uznania, iż sprzedaż opisanych powyżej usług cateringowych jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Natomiast pobieranie dodatkowych opłat od klientów za dowożenie posiłków przez tzw. firmy taksówkarskie na miejsce wskazane przez zamawiającego, jest faktycznie wykonywaną przez Wnioskodawcę usługą transportową, sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 49.41., która aczkolwiek jest wykonywana przez tzw. firmy taksówkarskie, winna być opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (,,,).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na postawie art. 4ł ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika

nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto, w myśl art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 42 wskazano „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (PKWiU ex 10.85.1).

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Jednocześnie w załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, pod poz. 28 wskazano : „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (PKWiU ex 10.85.1).

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

W obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz, 1719), w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust, 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika do ww. rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że w lokalu gastronomicznym w galerii handlowej Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (usługi gastronomiczne) i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Głównym zakresem świadczonych usług gastronomicznych jest sprzedaż tzw. posiłków fast food oraz napoi. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi sprzedaż usług gastronomicznych również podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym, w szczególności firmom szkoleniowym. Podatnik rozpoczął od roku 2015 r. pobieranie od klientów dodatkowych opłat za dowóz posiłków na miejsce wskazane przez zamawiającego. Posiłki są dowożone wynajętymi taksówkami. Urząd Statystyczny w Łodzi poinformował Wnioskodawcę, iż dowożenie posiłków na miejsce wskazane przez wynajęte podmioty gospodarcze (tzw. firmy taksówkarskie) mieści się w grupowaniu PKWiU 49.41.21.1, natomiast usługi cateringowe, polegające na przygotowywaniu gotowych potraw i dostarczaniu ich do miejsc wskazanych przez klienta mieści się w grupowaniu PKWiU 56.21.1. Wnioskodawca sprzedaż opisanych powyżej usług cateringowych opodatkowuje stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Natomiast pobieranie dodatkowych opłat od klientów za dowożenie posiłków przez tzw. firmy taksówkarskie na miejsce wskazane przez zamawiającego, Wnioskodawca traktuje jako usługę transportową i uważa, że winna być opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%,

Mając na uwadze powyższy opis, zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. W pierwszej kolejności wskazać należy, że od 1 stycznia 2011 r. dla celów VAT stosuje się PKWiU wprowadzoną

Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm,).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) sklasyfikował w grupowaniu - PKWiU 56.10.1 „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”.

W świetle przywołanego wcześniej art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów lub usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów lub usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności zauważyć, że w przypadku, gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, celem określenia, po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też o świadczenie złożone (kompleksowe), a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług. Wskazać przy tym należy, co podkreślał wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE, że koniecznym jest dokonywanie analizy takiej transakcji z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

Aby stwierdzić, czy dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), winno ono składać się z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie takiego rodzaju składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast za pomocniczą należy uznać taką czynność, która nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego, Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które zarazem nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Wskazać również należy, że w świetle art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. ł) „usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy”.

Zgodnie zaś z art. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Należy zauważyć, że wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło stanowi dostawę towarów wskazał, że „w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych”.

W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że „elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów”.

Ponadto Trybunał zauważył, że: „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru”.

Z analizy powyższego wynika zatem, że rozstrzygając, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Należy zaznaczyć, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE jak i sądy administracyjne. Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.

Należy również podkreślić, że w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd., TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić zatem należy, że o ile faktycznie opisane czynności, w ramach prowadzonej przez Pana działalności gastronomicznej nie stanowią dostawy towarów gotowych posiłków, lecz jak wskazano we wniosku stanowią usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 56.10.1 (tj. „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”), to podlegają one opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług (właściwą dla świadczonej usługi związanej z wyżywieniem) w wysokości 8% - na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 7 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów (z uwzględnieniem wyłączeń wskazanych w poz. 7 w przypadku których, stosuje się stawkę podstawową w wysokości 23%).

Odnosząc się natomiast do dodatkowych opłat pobieranych od klientów za dowożenie posiłków przez firmy taksówkarskie na miejsce wskazane przez zamawiającego, stwierdzić należy, że usługi tej nie należy traktować jako odrębnego świadczenia, gdyż nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem niezbędnym do wykonywania usługi zasadniczej, jaką jest usługa cateringowa. Dowóz posiłków na miejsce wskazane przez zamawiającego uznać należy za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej i stosować do niej te same zasady opodatkowania, jak do usług cateringowych, tj. 8% VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 7 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie łub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.