Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.28.2017.2.AŻ
z 30 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2017 r. (data wpływu: 9 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 9 maja 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy,

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Działki gruntu rolnego nr 80, 82, 66, 17, w tym działka nr 81 – pow. 0,68 ha zostały Wnioskodawcy przekazane w 2003 r. w darowiźnie przez ojca, nie z zamiarem sprzedaży (działki nie mają charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu). Nabywając w darowiźnie te grunty, Zainteresowany stał się rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Od 2003 r. działki były i są nadal obsiewane, mają charakter rolny. Zainteresowany dokonuje na nich zbioru płodów rolnych i ich sprzedaży. Grunt ten nigdy nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp.

Na wniosek Gminy w 2005 r., mocą uchwały Rady Gminy z dnia 31 marca 2005 r. dokonano przekształcenia działki nr 81 gruntu rolnego na działkę przeznaczoną pod zabudowę jednorodzinną i zagrodową. W dalszym ciągu działka nr 81 jest wykorzystywana do działalności rolniczej, jest obsiewana. Zainteresowany opłaca od tych gruntów podatek rolny.

W 2012 r. na wniosek Wnioskodawcy, mocą decyzji ostatecznej działka nr 80 została podzielona na działki mniejsze.

W okresie od 13 lipca 2012 r. do 25 września 2012 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży 9 działek powstałych z podzielenia działki nr 80. Działka 80/2 została przekazana jako droga dojazdowa do powstałych działek, udział w drodze wewnętrznej został odsprzedany w równych częściach nabywcom pozostałych działek 80/3-80/11. Na mocy protokołu uzgodnień z dnia 5 czerwca 2012 r. działka nr 80/1 o pow. 0,057 ha została przekazana na własność Gminy celem poszerzenia drogi gminnej. Podziału działek Wnioskodawca dokonał z uwagi na potrzebę pozyskania środków na remont domu, a w przyszłości na budowę nowego domu, a nie w celu prowadzenia działalności polegającej na obrocie nieruchomościami. W dniu 26 września 2012 r. Zainteresowany złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 80/3-80/11. 28 grudnia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1003/12-4/AD, według której sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Po sprzedaży działek nr 80/3-80/11 Wnioskodawca nie planował dalszej sprzedaży gruntów. Z powodu rosnącego zainteresowania działkami w regionie zgłaszają się do Wnioskodawcy osoby zainteresowane zakupem działek. W związku z tym, Zainteresowany chciałby w 2017 r. podzielić działkę nr 81 na mniejsze działki dokonując ich sprzedaży.

Wnioskodawca pragnie dodać, że do tej pory nie podejmował czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia działki nr 81, nie ogrodził terenu, nie doprowadził mediów do działki, nie zgłaszał oferty sprzedaży działki do biura pośrednictwa handlu nieruchomościami.

W piśmie z dnia 6 maja 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie – Zainteresowany wskazał co następuje:

1. Nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadzi działalności gospodarczej.
2. W celu sprzedaży działki nr 81 lub działek powstałych z jej podziału, Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży tj. doprowadzać mediów, ogradzać terenu itp., ani podejmować działań zmierzających do zwiększenia wartości działki.
3. Wnioskodawca nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży działki nr 81 lub działek powstałych z jej podziału w środkach masowego przekazu, tj. w radiu, telewizji, prasie lub sieci internetowej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr 81 w 2017 roku lub w przyszłości, lub działek mniejszych wynikających z jej podziału będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług,?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Otrzymując w darowiźnie grunty Wnioskodawca nie planował sprzedaży działek, które to działki były użytkowane jako grunty orne, a co za tym idzie, Zainteresowany dokonywał zbioru i sprzedaży płodów rolnych. Zainteresowany dokonał sprzedaży działek nr 80/3 – 80/11 w celu uzyskania środków na remont domu i zakup mieszkania. Sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Stanowiło to jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonaniem prawa własności. Podobnie należy potraktować planowaną sprzedaż działki nr 81. Pieniądze ze sprzedaży działki nr 81 Wnioskodawca chce przeznaczyć w darowiźnie dla swojej rodziny w celu poprawy warunków bytowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że działki gruntu rolnego nr 80, 82, 66, 17, w tym działka nr 81 – pow. 0,68 ha zostały przekazane Wnioskodawcy w 2003 r. w darowiźnie przez ojca, nie z zamiarem sprzedaży (działki nie mają charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu). Nabywając w darowiźnie te grunty, Zainteresowany stał się rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Od 2003 r. działki były i są nadal obsiewane, mają charakter rolny. Wnioskodawca dokonuje na nich zbioru płodów rolnych i ich sprzedaży. Grunt ten nigdy nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp. Na wniosek Gminy w 2005 r. mocą uchwały Rady Gminy dokonano przekształcenia działki nr 81 gruntu rolnego na działkę przeznaczoną pod zabudowę jednorodzinną i zagrodową. W dalszym ciągu działka nr 81 jest wykorzystywana do działalności rolniczej, jest obsiewana. Wnioskodawca opłaca od tych gruntów podatek rolny. W 2012 r. na wniosek Zainteresowanego, mocą decyzji ostatecznej działka nr 80 została podzielona na działki mniejsze. W okresie od 13 lipca 2012 r. do 25 września 2012 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 9 działek powstałych z podzielenia działki nr 80. Działka 80/2 została przekazana jako droga dojazdowa do powstałych działek, udział w drodze wewnętrznej został odsprzedany w równych częściach nabywcom pozostałych działek 80/3-80/11. Na mocy protokołu uzgodnień z dnia 5 czerwca 2012 r. działka nr 80/1 o pow. 0,057 ha została przekazana na własność Gminy celem poszerzenia drogi gminnej. Zainteresowany dokonał podziału działek z uwagi na potrzebę pozyskania środków na remont domu, a w przyszłości na budowę nowego domu, a nie w celu prowadzenia działalności polegającej na obrocie nieruchomościami. Po sprzedaży działek nr 80/3-80/11 Zainteresowany nie planował dalszej sprzedaży gruntów. Z powodu rosnącego zainteresowania działkami w regionie zgłaszają się do Wnioskodawcy osoby zainteresowane zakupem działek. W związku z tym Wnioskodawca chciałby w 2017 r. podzielić działkę nr 81 na mniejsze działki dokonując ich sprzedaży. Zainteresowany dodał, że do tej pory nie podejmował czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia działki nr 81, nie ogrodził terenu, nie doprowadził mediów do działki, nie zgłaszał oferty sprzedaży działki do biura pośrednictwa handlu nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadzi działalności gospodarczej. W celu sprzedaży działki nr 81 lub działek powstałych z jej podziału, Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży tj. doprowadzać mediów, ogradzać terenu itp., ani podejmować działań zmierzających do zwiększenia wartości działki. Wnioskodawca nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży działki nr 81 lub działek powstałych z jej podziału w środkach masowego przekazu, tj. w radiu, telewizji, prasie lub sieci internetowej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy sprzedaż działki nr 81 w 2017 r. lub w przyszłości, bądź działek mniejszych wynikających z jej podziału będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego – w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości – za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, grunt będący przedmiotem zapytania, nie był przez Zainteresowanego wykorzystywany do żadnej działalności gospodarczej. Z udzielonych informacji również wynika, że Wnioskodawca nie wyposażył gruntu w żadne media, nie ogrodził terenu, nie zgłaszał oferty sprzedaży działki do biura pośrednictwa handlu nieruchomościami, ani nie dokonywał żadnych profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży działki.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowanego zbycie działki, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tejże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr 81 w 2017 r. lub w przyszłości, bądź działek mniejszych wynikających z jej podziału nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług bowiem nie można uznać, że Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust . 2 ustawy.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W szczególności istotne dla przyjętego rozstrzygnięcia były wskazane przez Wnioskodawcę informacje, że nieruchomość nie była przez niego wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej oraz, że Wnioskodawca nie będzie dokonywał żadnych profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży gruntu. W konsekwencji powyższego podkreślić należy, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.