Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.140.2017.2.SM
z 20 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-2.4012.140.2017.1.SM z dnia 23 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 25 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania złomowania opakowań na terytorium Austrii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania złomowania opakowań na terytorium Austrii.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2017 r. w dniu 29 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej Spółka) jest przedsiębiorstwem, które zajmuje się handlem metalowymi opakowaniami do napojów (puszki i wieczka aluminiowe). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Opakowania stanowiące przedmiot handlu produkowane są w różnych krajach Unii Europejskiej. Spółka nabywa te opakowania od jednostki centralnej, która jest ich właścicielem. Spółka rozpoznaje zakup krajowy, ponieważ opakowania albo produkowane są w Polsce, albo w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia sprowadzane są przez jednostkę centralną do Polski i tu sprzedawane Spółce.

Spółka ma obowiązek zakupić od jednostki centralnej wszystkie zamówione przez nią (na rzecz jej klientów) opakowania.

Aktualnie powstał problem ponieważ klient Spółki zamówił opakowania i chce zrezygnować z ich odbioru. Opakowania znajdują się na terytorium Austrii i miały być dostarczone do klienta w Austrii albo w Czechach. Klient zgodnie z umową gotów jest zapłacić za opakowania wyprodukowane na jego zlecenie ale nie chce ich odebrać, tylko żąda ich złomowania. Opakowania zostaną zezłomowane na zlecenie Spółki na terytorium Austrii, bo tam się znajdują.

W uzupełnieniu z dnia 29 maja 2017 r. Spółka wyjaśniła, co następuje:

1. Klient Spółki jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Austrii i w Czechach; klient Spółki nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, klient nie prowadzi w Polsce żadnej działalności;
2. Klient zlecił złomowanie opakowań już po złożeniu i zatwierdzeniu zamówienia, wyprodukowaniu opakowań i kilkumiesięcznym ich przechowywaniu przez podwykonawcę Spółki;
3. Opłata za złomowanie kalkulowana jest jako cena opakowań pomniejszona o wartość złomu (to jest złom aluminium stosunkowo drogi) i pomniejszona o koszty transportu (opakowania ani złom nie są wydawane klientowi);
4. Spółka jeszcze raz podkreśla, że cała operacja odbędzie się na terytorium Austrii, opakowania nie będą przywożone do Polski.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny Spółka powinna naliczyć od tego złomowania na terytorium Austrii polski podatek od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Pod pojęciem terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 pkt 1) ustawy o VAT).

Złomowanie wyprodukowanych na zlecenie klienta opakowań traktowane jest w Polsce na równi z dostawą towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Potwierdził to Minister Finansów w interpretacjach np. z 23 lipca 2013 r. znak IPTPP2/443-302/14-4/AW:

„W przedmiotowej sprawie, w obu sytuacjach kontrahent zamawiający opakowania, otrzymuje towar do swojej dyspozycji. Po wyprodukowaniu, opakowania są przechowywane przez Wnioskodawcę a - jak wynika z okoliczności sprawy - od decyzji kontrahenta zależy, czy odbierze opakowania czy zleci ich zniszczenie. Z powyższego wynika, że kontrahent zamawiający opakowania postępuje jak właściciel, który w zależności od swoich potrzeb gospodarczych rozporządza wyprodukowanymi opakowaniami. W zakresie prawa własności mieści się także rozporządzenie przez właściciela rzeczą w ten sposób, że rzecz zostanie zniszczona. Nie ma przy tym znaczenia, czy zamawiający odbierze opakowania i zniszczy je we własnym zakresie, czy zleci to ich producentowi.”

W opisanym stanie faktycznym złomowanie nastąpi poza terytorium Polski; towary nigdy nie zostaną na terytorium Polski sprowadzone.

Oznacza to, że Spółka złomując na polecenie klienta towary na terytorium Austrii nie wykona żadnej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Tym samym kwota jaką Spółka otrzyma od klienta tytułem zapłaty za opakowania zezłomowane w Austrii nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów bądź świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest przedsiębiorstwem, które zajmuje się handlem metalowymi opakowaniami do napojów (puszki i wieczka aluminiowe).

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Opakowania stanowiące przedmiot handlu produkowane są w różnych krajach Unii Europejskiej. Spółka nabywa te opakowania od jednostki centralnej, która jest ich właścicielem. Spółka rozpoznaje zakup krajowy, ponieważ opakowania albo produkowane są w Polsce, albo w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia sprowadzane są przez jednostkę centralną do Polski i tu sprzedawane Spółce.

Spółka ma obowiązek zakupić od jednostki centralnej wszystkie zamówione przez nią (na rzecz jej klientów) opakowania.

Aktualnie klient Spółki zamówił opakowania i chce zrezygnować z ich odbioru. Opakowania znajdują się na terytorium Austrii i miały być dostarczone do klienta w Austrii albo w Czechach. Klient zgodnie z umową gotów jest zapłacić za opakowania wyprodukowane na jego zlecenie, ale nie chce ich odebrać, tylko żąda ich złomowania. Opakowania zostaną zezłomowane na zlecenie Spółki na terytorium Austrii, bo tam się znajdują.

Jednocześnie Spółka wskazała, że klient Spółki jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Austrii i w Czechach, klient Spółki nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, klient nie prowadzi w Polsce żadnej działalności.

Klient zlecił złomowanie opakowań już po złożeniu i zatwierdzeniu zamówienia, wyprodukowaniu opakowań i kilkumiesięcznym ich przechowywaniu przez podwykonawcę Spółki.

Opłata za złomowanie kalkulowana jest jako cena opakowań pomniejszona o wartość złomu (złom aluminium jest stosunkowo drogi) i pomniejszona o koszty transportu (opakowania ani złom nie są wydawane klientowi).

Mając na uwadze powyższy opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że zarówno w sytuacji gdyby Spółka dostarczyła wyprodukowane opakowania klientowi, jak i wówczas, gdy w przypadku zrezygnowania przez niego z ich odbioru, złomuje te opakowania, ma miejsce dostawa towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, po złożeniu i zatwierdzeniu zamówienia opakowania zostały wyprodukowane przez podwykonawcę Spółki, a po kilkumiesięcznym ich przechowywaniu klient zlecił złomowanie tych opakowań. Z powyższego wynika, że klient zamawiający opakowania postępuje jak właściciel, który w zależności od swoich potrzeb gospodarczych rozporządza wyprodukowanymi opakowaniami. W zakresie prawa własności mieści się także rozporządzenie przez właściciela rzeczą w ten sposób, że rzecz zostanie zezłomowana. Nie ma przy tym znaczenia, czy zamawiający odbierze opakowania i zezłomuje je we własnym zakresie, czy zleci to ich producentowi.

Podkreślić przy tym należy, że pomimo faktu, iż klient nie chce odebrać wyprodukowanych na jego zlecenie opakowań, dokona zapłaty za nie. Zatem kwota, którą Spółka obciąża klienta – kalkulowana jako cena opakowań pomniejszona o wartość złomu i koszty transportu - stanowi wynagrodzenie za dostawę towarów.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Opisane we wniosku opakowania znajdują się na terytorium Austrii i do ich zniszczenia także będzie dochodzić na terytorium tego państwa (nie będą one przywożone do Polski).

Z uwagi zatem na fakt, że w analizowanym przypadku będzie miała miejsce dostawa towarów (w myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy), natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy miejscem dostawy towarów nietransportowanych jest miejsce, w którym te towary się znajdują w momencie dostawy, opisana we wniosku czynność będzie opodatkowana w Austrii na podstawie przepisów tam obowiązujących.

Tym samym Spółka nie będzie obowiązana do opodatkowania podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski wykonywanej na zlecenie klienta czynności złomowania wyprodukowanych opakowań.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.