Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.55.2017.2.JN
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2017 r. (data wpływu 27 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług montażu, demontażu i wynajmu rusztowań oraz w zakresie stawki podatku na usługę wynajmu rusztowań – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług montażu, demontażu i wynajmu rusztowań oraz w zakresie stawki podatku na usługę wynajmu rusztowań. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, pełnomocnictwo oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność usługową polegającą na montażu, demontażu oraz wynajmie rusztowań w ramach PKWiU nr 43.99.20.0. Grupowanie to obejmuje roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań i platform roboczych, wynajmowanie rusztowań i platform roboczych, włączając ich montowanie i demontowanie. W dniu 1 stycznia 2017 r. weszły w życie nowe przepisy ustawy o VAT regulujące mechanizm odwrotnego obciążenia. Rozszerzony został katalog czynności objętych reverse charge o usługi budowlane. Wnioskodawca przy niektórych zleceniach spełnia warunki podane w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i w związku z tym wystawia faktury z procedurą odwrotnego obciążenia na montaż oraz demontaż rusztowań. Wynajmuje on również rusztowania, które zamontował. Wynajem rusztowań wchodzi w skład usługi wraz z montażem i demontażem. Jednak na montaż, demontaż oraz wynajem rusztowań są wystawiane odrębne faktury, ponieważ zleceniodawca w większości przypadków nie jest w stanie określić na jak długi okres zamontowane rusztowanie będzie chciał wynająć, a co za tym idzie kiedy zostanie ono zdemontowane. Przykładowo rusztowanie zamontowane dnia 2 stycznia 2017 r. zostało zdemontowane dnia 28 lutego 2017 r., Wnioskodawca wystawił odrębne faktury: dnia 2 stycznia za montaż, dnia 28 lutego za demontaż rusztowań oraz dwie odrębne faktury za wynajem zamontowanego rusztowania: pierwsza z dnia 31 stycznia 2017 r. za okres od 2 do 31 stycznia 2017 r., druga za okres od 1 do 28 lutego 2017 r. Wnioskodawca nie mógł wystawić jednej faktury na usługę kompleksową „montaż, demontaż oraz wynajem rusztowania na okres 2 stycznia do 28 lutego 2017 r.”, ponieważ w momencie montowania rusztowania usługobiorca nie potrafił jeszcze określić na jak długi okres będzie potrzebował rusztowania.

Wnioskodawca świadczy usługi montażu, demontażu i wynajmu rusztowań również na obiektach budowlanych. Do tej pory usługi montażu i demontażu rusztowań były opodatkowywane stawką VAT 8% a wynajem stawką 23% mimo, że usługi te dotyczyły usługi kompleksowej. Natomiast po ponownym przeanalizowaniu przepisów Wnioskodawca chciałby się dowiedzieć czy może zastosować stawkę 8% wystawiając faktury również za wynajem rusztowań, które zamontował na obiekcie mieszkalnym.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy wskazując, że:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.,) – zwanej dalej ustawą, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.
2. Nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
3. Wnioskodawca świadczy usługi montażu, demontażu i wynajmu rusztowań na rzecz głównego wykonawcy.
4. Główny wykonawca, na rzecz którego świadczy usługi Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz inwestora zawierające się pod symbolem PKWiU nr 41.00.30.0 (Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych – prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia do zarówno usług montażu, demontażu oraz wynajmu rusztowań, które są fakturowane osobno ale dotyczą jednej kompleksowej usługi, która zawiera się w ramach PKWiU numer 43.99.20.0 (grupowanie to obejmuje roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań i platform roboczych, wynajmowanie rusztowań i platform roboczych, włączając ich montowanie i demontowanie)?
2. Czy w momencie gdy rusztowanie jest montowane na obiekcie mieszkalnym co wiąże się z zastosowaniem stawki VAT 8%, również wynajem zamontowanego rusztowania podlega zastosowaniu stawki VAT 8% biorąc pod uwagę, że jest to usługa kompleksowa, jednak fakturowana osobno?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Mógłby on zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia do zarówno usług montażu, demontażu oraz wynajmu rusztowań, które są fakturowane osobno ale dotyczą jednej kompleksowej usługi, która zawiera się w ramach PKWiU nr 43.99.20.0 w momencie kiedy spełnia warunki podane w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.
2. Mógłby on zastosować stawkę VAT 8% dla usługi wynajmu rusztowań, kiedy ten wynajem wchodzi w skład usługi kompleksowej wraz z montażem i demontażem rusztowań mimo, że każda z tych usług jest fakturowana osobno.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy identyfikacji usług należy mieć na uwadze, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) oraz wytyczne metodologiczne do tej klasyfikacji.

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Jednocześnie należy zauważyć, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

W tym miejscu należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są – co do zasady – jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Prowadzi działalność usługową sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 43.99.20.0, polegającą na montażu, demontażu oraz wynajmie rusztowań na rzecz głównego wykonawcy. Wynajem rusztowań wchodzi w skład usługi wraz z montażem i demontażem. Pomimo, że jest to jedna usługa kompleksowa Wnioskodawca na montaż, demontaż oraz wynajem rusztowań wystawia odrębne faktury, ponieważ zleceniodawca w większości przypadków nie jest w stanie określić na jak długi okres zamontowane rusztowanie będzie chciał wynająć, a co za tym idzie kiedy zostanie ono zdemontowane. Wnioskodawca świadczy ww. usługi również na obiektach budowlanych. Nabywcą usług kompleksowych świadczonych przez Wnioskodawcę jest główny wykonawca – podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, wykonujący usługi na rzecz inwestora sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 41.00.30.0 (Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych – prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków).

Z objaśnień do PKWiU wynika, że grupowanie PKWiU 43.99.20.0 obejmuje:

• roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań i platform roboczych,
• wynajmowanie rusztowań i platform roboczych, włączając ich montowanie i demontowanie.
  
  

Natomiast grupowanie to nie obejmuje:

• wynajmowania rusztowań bez ich montowania i demontowania, sklasyfikowanego w 77.32.10.0.
  
  

Od dnia 1 stycznia 2017 r. mechanizmem odwrotnego obciążenia objęte zostały tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem PKWiU.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla prawidłowego opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności istotna jest klasyfikacja usług będących przedmiotem transakcji.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w odniesieniu do kompleksowej usługi montażu, demontażu i wynajmu rusztowań sklasyfikowanej pod symbolem PKWiU 43.99.20.0, świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz głównego wykonawcy działającego na rzecz inwestora, znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy, ponieważ Wnioskodawca w tym schemacie występuje w stosunku do głównego wykonawcy jako podwykonawca. W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku należnego w przedmiotowej sytuacji spoczywa na nabywcy usług – na głównym wykonawcy.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy – faktura powinna zawierać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Przechodząc do kwestii ujęcia opisanych świadczeń na fakturze wskazać należy, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia – jak wyżej stwierdzono – z jednym świadczeniem złożonym – usługą montażu, demontażu i wynajmu rusztowań. Zatem całość zapłaty należnej z tytułu danego świadczenia złożonego powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca świadczonej usługi.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi kilku rożnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem wykonywanych czynności było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno świadczenie. Powyższe natomiast skutkować może obowiązkiem zastosowania różnych stawek podatku dla wykazanych odrębnie czynności.

Należy zaznaczyć, że kwestia opodatkowania świadczeń złożonych wynika z całokształtu okoliczności sprawy, natomiast faktura potwierdza zaistniałe zdarzenie gospodarcze i ma w tym przypadku znaczenie dowodowe.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca postępuje nieprawidłowo wystawiając odrębne faktury na poszczególne czynności wchodzące w skład wykonywanej przez niego na rzecz głównego wykonawcy kompleksowej usługi montażu, demontażu i wynajmu rusztowań.

W niniejszej sprawie, jak wykazano powyżej, występuje jedno świadczenie (usługa montażu, demontażu i wynajmu rusztowań), do wartości którego należy wliczyć montaż, demontaż i wynajem rusztowań. Zatem z dokumentu poświadczającego dokonanie danych czynności musi jednoznacznie wynikać, że przedmiotem transakcji jest usługa kompleksowa.

Wobec powyższego, na fakturze dokumentującej wykonywane czynności – a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa – powinna widnieć tylko jedna pozycja – usługa montażu, demontażu i wynajmu rusztowań. W pozycji tej powinna być zsumowana całkowita wartość świadczenia.

Odnosząc się zatem do pytania Wnioskodawcy należy stwierdzić, że dla usługi kompleksowej montażu, demontażu i wynajmu rusztowań o symbolu PKWiU 43.99.20.0, świadczonej na rzecz głównego wykonawcy, zastosowanie ma mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Jednakże przyjęty przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania (fakturowania) ww. usługi jest nieprawidłowy. W celu właściwego udokumentowania wykonanej usługi kompleksowej Wnioskodawca winien wystawić jedną fakturę, na której widnieć powinna tylko jedna pozycja odzwierciedlająca faktycznie wykonaną usługę kompleksową, tj. usługa montażu, demontażu i wynajmu rusztowań.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, spełnione są wszystkie warunki przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy, w związku z czym rozliczenie kompleksowej usługi montażu, demontażu i wynajmu rusztowań (PKWiU 43.99.20.0) podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia (również w przypadku wykonywania ich na obiektach mieszkalnych). W związku z tym, wystawiając w sposób prawidłowy fakturę dokumentującą wykonanie ww. usługi Wnioskodawca nie powinien wykazywać na niej kwoty podatku, gdyż obowiązek jego rozliczenia spoczywa na nabywcy usługi – głównym wykonawcy. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie powinien wyodrębniać usługi najmu rusztowań i fakturować jej osobno, a także stosować do niej stawki podatku. W związku z tym tutejszy organ nie rozpatrywał kwestii zastosowania stawki podatku 8%.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.