Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP3.4512.153.2017.2.AG
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, własne stanowisko w sprawie oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. W dniu 17 października 2006 r. aktem notarialnym Repertorium A nr (…)Wnioskodawca nabył nieruchomość niezabudowaną o nr 3560/31 położoną w (…), jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (do majątku prywatnego). Ww. czynność nie była objęta podatkiem od towarów i usług VAT (była zwolniona z VAT) na podstawie przepisów obowiązujących w momencie dokonania transakcji. W dniu 13 kwietnia 2013 r. aktem notarialnym Repertorium A nr (…) Wnioskodawca dokupił niezabudowaną nieruchomość sąsiednią o nr 3560/42 w stosunku do działki nr 3560/31, również jako osoba fizyczna. Ww. czynność była zwolniona z VAT. W dalszej części niniejszego zapytania działka 3560/42 oraz 3561/31 będzie nazywana Nieruchomością.
   
2. Nabywając ww. Nieruchomość Wnioskodawca potraktował ją jako lokatę. Bez konkretnych zamierzeń. Przez długie lata Zainteresowany starał się drogą ugodową doprowadzić, aby Nieruchomość pozbawiona została gazociągu wysokoprężnego, który przebiegał przez jej środek, czyniąc ją bezużyteczną. Finalnie po wielu latach starań, udało mu się przekonać Spółkę do tego, aby usunąć z terenu ww. Nieruchomości gazociąg.
   
3. Po usunięciu gazociągu, czyli wiele lat po zakupie, powstała koncepcja wydzierżawienia lub sprzedaży Nieruchomości firmie (…) Sp. z o.o., sp. k. (dalej: (…). W dniu 10 listopada
   2016 r. doszło do podpisania warunkowej umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości. (…) jest czynnym podatnikiem VAT.
   
4. Nieruchomość objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej w (…) Czechowicach Dziedzicach Nr (…) z dnia 8 lutego 2011 r. (ogłoszoną w Dz. Urz. Woj. (…) nr (…) poz. (…) z dnia 31 marca 2011 r.), oznaczonym symbolami planu – 39MUII (tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej),
   a zatem zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2011 r.,
   Nr 177, poz. 1054 ze zm. (dalej: ustawa o VAT), spełnia definicję terenu budowlanego.
   
5. Końcem lat 90-tych doszło do zawieszenia a następnie zakończenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W świetle powyższego od wielu lat Wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz przepisów w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. W dniu 25 lutego 2013 r., Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku VAT (VAT-R), w związku z wyborem w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym najmu prywatnych nieruchomości. Od 25 lutego 2013 r., Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i rozlicza ten podatek co miesiąc oraz zamierza uiszczać go w dalszym ciągu w przyszłości.
   
6. Zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży Nieruchomości firmie (…), jest uzależnione od wielu czynników, między innymi od przygotowania przez Wnioskodawcę Nieruchomości do sprzedania, co obejmuje szereg czynności zmierzających do realizacji warunków zawarcia umowy ostatecznej, m.in. uzyskania stosownych zgód oraz przeprowadzenia wycinki wszystkich drzew i krzewów znajdujących się na Nieruchomości oraz uzyskania stosownych decyzji administracyjno-prawnych. Część ww. działań w imieniu Wnioskodawcy prowadził będzie kupujący.
   
   

W piśmie z dnia 7 kwietnia 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że: działka nr 3560/42 nie została przez Wnioskodawcę nabyta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość była kupiona z ewentualnym zamiarem budowy domu jednorodzinnego, a jednocześnie jako lokata. Po latach posiadania okazało się, że są chętni na dzierżawę tegoż terenu. W związku z powyższym teren został wydzierżawiony na czas określony – wieloletni. W nawiązaniu do tego, kierując się art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odprowadzany jest VAT i podatek zryczałtowany z tytułu dzierżawy nieruchomości prywatnej do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie przyszłym, w przypadku zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca będzie zobowiązany, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od tej czynności, jako podatnik VAT zgodnie

z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy w związku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie z dnia 7 kwietnia 2017 r.), w związku z konkretną sytuacją prawną opisaną we wniosku, jak również w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (chodzi o teren budowlany) oraz zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca jest zobligowany do „ovatowania” ewentualnej transakcji sprzedaży nieruchomości, co do której zawarł umowę przedwstępną sprzedaży z firmą (…) Sp. z o.o., o ile zostaną spełnione liczne warunki typu uzyskanie stosownych decyzji administracyjnoprawnych i inne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana, obowiązująca w zakresie podatku od towarów i usług, zasada powszechności opodatkowania. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź usługę zdefiniowaną w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 17 października 2006 r. aktem notarialnym Wnioskodawca nabył nieruchomość niezabudowaną o nr 3560/31, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (do majątku prywatnego). Ww. czynność nie była objęta podatkiem od towarów i usług VAT (była zwolniona od VAT) na podstawie przepisów obowiązujących w momencie dokonania transakcji. W dniu 13 kwietnia 2013 r. aktem notarialnym Wnioskodawca dokupił niezabudowaną nieruchomość sąsiednią o nr 3560/42 w stosunku do działki nr 3560/31, również jako osoba fizyczna. Ww. czynność była zwolniona od VAT. Nabywając ww. Nieruchomość Wnioskodawca potraktował ją jako lokatę, bez konkretnych zamierzeń. Przez długie lata Zainteresowany starał się drogą ugodową doprowadzić, aby Nieruchomość pozbawiona została gazociągu wysokoprężnego, który przebiegał przez jej środek, czyniąc ją bezużyteczną. Finalnie po wielu latach starań, udało mu się przekonać Spółkę do tego, aby usunąć z terenu ww. Nieruchomości gazociąg. Po usunięciu gazociągu, czyli wiele lat po zakupie, powstała koncepcja wydzierżawienia lub sprzedaży Nieruchomości firmie (…). W dniu 10 listopada 2016 r. doszło do podpisania warunkowej umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości. Nieruchomość objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej, oznaczonym symbolami planu – 39MUII (tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej), a zatem zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm. (dalej ustawa o VAT), spełnia definicję terenu budowlanego. Końcem lat 90-tych doszło do zawieszenia a następnie zakończenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W świetle powyższego od wielu lat Wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz przepisów w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. W dniu 25 lutego 2013 r., Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku VAT (VAT-R), w związku z wyborem w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym najmu prywatnych nieruchomości. Od 25 lutego 2013 r., Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i rozlicza ten podatek co miesiąc oraz zamierza uiszczać go w dalszym ciągu w przyszłości. Zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży Nieruchomości firmie (…), jest uzależnione od wielu czynników, między innymi od przygotowania przez Wnioskodawcę Nieruchomości do sprzedania, co obejmuje szereg czynności zmierzających do realizacji warunków zawarcia umowy ostatecznej, m.in. uzyskania stosownych zgód oraz przeprowadzenia wycinki wszystkich drzew i krzewów znajdujących się na Nieruchomości oraz uzyskania stosownych decyzji administracyjno-prawnych. Część ww. działań w imieniu Wnioskodawcy prowadził będzie kupujący. Działka nr 3560/42 nie została przez Wnioskodawcę nabyta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość była kupiona z ewentualnym zamiarem budowy domu jednorodzinnego, a jednocześnie jako lokata. Po latach posiadania okazało się, że są chętni na dzierżawę tegoż terenu. W związku z powyższym teren został wydzierżawiony na czas określony – wieloletni. W nawiązaniu do tego, kierując się art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odprowadzany jest VAT i podatek zryczałtowany z tytułu dzierżawy nieruchomości prywatnej do Urzędu Skarbowego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Zainteresowany jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od czynności sprzedaży Nieruchomości jako podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2.

Celem rozstrzygnięcia powyższej wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą działki wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza, niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna i działalność, która na gruncie ww. ustaw nie wpisuje się w działalność gospodarczą, może stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz – art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy dzierżawy innym podmiotom gruntów (lub ich części), będzie skutkowało uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w odpłatne używanie w ramach stosunków obligacyjnych (najem, dzierżawa, leasing itp.). W takiej sytuacji istnieje bowiem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa nieruchomości stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy prowadzona jest w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży opisanej Nieruchomości, Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy przedmiotowej Nieruchomości wykorzystywanej w związku z dzierżawą w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, należy przypomnieć, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla ustalenia czy z tytułu tej dostawy należny jest podatek VAT, oprócz stwierdzenia, że sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług istotne jest wykluczenie możliwości zastosowania dla ww. czynności zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy ‒ stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy ‒ w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Dla sprzedaży działek, która nie spełnia przesłanek do objęcia jej zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, można zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku z uwagi na zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z których wynika, że Nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę, przedmiotem sprzedaży będą tereny budowlane zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji powyższego, dla sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym dostawa przedmiotowej działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

W analizowanej sprawie nie będą również spełnione warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca – przedmiotowa Nieruchomość jest wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług – jako przedmiot dzierżawy, tym samym nie jest spełniony warunek wykorzystywania towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu działalności polegającej na dzierżawie nieruchomości to sprzedając ww. Nieruchomość (będącą przedmiotem dzierżawy), nie będzie dokonywać zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej Nieruchomości, jako, że stanowi zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla planowanej transakcji nie znajdzie zastosowania ani zwolnienie od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż ww. Nieruchomości – zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT a Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT od tej czynności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.