Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.75.2017.1.JNA
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przemieszczenia towarów z niemieckiego DPS do DPS polskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przemieszczenia towarów z niemieckiego DPS do DPS polskiego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat (dalej: Wnioskodawca, Powiat) działa na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 814 ze zm., dalej: ustawa o samorządzie powiatowym). Wnioskodawca na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (t. j. Dz. U. z 1998 r. nr 96, poz. 603 ze zm.) stanowi jednostkę samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca, będący jednostką samorządu terytorialnego, uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji oraz wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone dla innych organów władzy publicznej zgodnie z art. 163 Konstytucji. W swoich działaniach organy samorządu korzystają ze środków prawnych właściwych władzy państwowej.

Powiat jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Wnioskodawca realizuje zadania należące do właściwości samorządu powiatowego. Działając we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność wykonuje określone ustawami zadania, wymienione w art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym.

W celu wykonywania zadań Wnioskodawca może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami.

Jedną z jednostek organizacyjnych Powiatu jest Dom Pomocy Społecznej (dalej: DPS). Jednostka ta została powołana do realizacji zadań własnych Powiatu z zakresu pomocy społecznej (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie powiatowym). Działalność DPS reguluje ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, z późn. zm., dalej: ustawa o pomocy społecznej) oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. z uwagi na centralizację rozliczeń VAT jednostki samorządu terytorialnego wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi:

• z mocy prawa DPS został wykreślony z rejestru podatników VAT, zaś,
• Wnioskodawca objął rozliczeniem VAT wszystkie zdarzenia występujące w Powiecie.
  
  

W ramach polsko-niemieckiego partnerstwa, po zlikwidowaniu niemieckiego DPS, powiat niemiecki przekazał Wnioskodawcy meble i sprzęty rehabilitacyjne dla DPS polskiego. Otrzymane towary będą wykorzystywane do wykonywania działalności Domu Pomocy Społecznej.

Należy również podkreślić, iż Wnioskodawca otrzymuje meble i sprzęty w formie darowizny, czyli nieodpłatnie.

Przy czym otrzymane meble i sprzęty rehabilitacyjne Wnioskodawca zobligowany jest na własny koszt przetransportować z terenu powiatu niemieckiego na teren Powiatu.

Z uwagi na tak przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie opodatkowania opisanej czynność podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przemieszczenie mebli i sprzętów rehabilitacyjnych z DPS niemieckiego do DPS polskiego, będącego jednostką organizacyjną Powiatu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie mebli i sprzętów rehabilitacyjnych z DPS niemieckiego do DPS polskiego, będącego jego jednostką organizacyjną nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, dalej: ustawa o VAT), które to uznaje się za czynność opodatkowaną.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez podlegające opodatkowaniu wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się:

• nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które
• w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu
• przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Z analizy literalnego brzemienia powyższego przepisu wynika, iż do nabycia wewnątrzwspólnotowego dojdzie jedynie w przypadku przewozu towarów w wyniku dokonania umowy odpłatnej dostawy. Otrzymanie przez polskiego kontrahenta od zagranicznego dostawcy towarów nienastępujące w wykonaniu tejże dostawy nie powoduje powstania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na gruncie powołanych unormowań Wnioskodawca zauważa, że mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy uznać, że skoro powiat niemiecki nie ustalił żadnego wynagrodzenia za dostarczone towary, tj. nie określił wymaganej kwoty do zapłaty, wówczas czynność taka nie jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem, mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że podatnik (Wnioskodawca) nie ma obowiązku rozliczania VAT od towarów nabytych nieodpłatnie.

Takie stanowisko jest również zgodne z art. 30a ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że przy WNT podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Przy transakcjach nieodpłatnych kwota do zapłaty nie występuje, czyli nie ma podstawy podlegającej opodatkowaniu.

Potwierdzają to również organy podatkowe, uściślając przy tym, że nawet w sytuacji gdy na fakturze wystawionej przez unijnego dostawcę widnieje cena przekazywanego nieodpłatnie towaru, to nie powoduje to konieczności opodatkowania WNT. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 maja 2016 r. nr IBPP4/4512‑34/16/LG wskazał, iż: „(...) opodatkowaniu podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem. W tej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, czynność ma charakter darowizny. Co prawda za towar, który Wnioskodawca nabywa, została określona cena, jednakże z warunków transakcji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że od początku jej realizacji wiadomym jest, że brak jest obowiązku jej zapłaty, czyli uiszczenia wynagrodzenia za nabyty towar. Mając na uwadze powyższe, nieodpłatne otrzymanie przez Wnioskodawcę leku od angielskiej firmy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (...)”.

Wprawdzie na mocy art. 11 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ustawodawca poszerzył tym przepisem zakres znaczeniowy pojęcia wewnątrzwspólnotowe nabycie za wynagrodzeniem w stosunku do definicji zawartej w art. 9 ustawy o VAT.

Niemniej Wnioskodawca podkreśla, iż w przedstawionym stanie faktycznym również nie wystąpią wszystkie przesłanki wymienione w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem przepis ten również nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie i nieodpłatne otrzymanie mebli i sprzętów rehabilitacyjnych nie podlega opodatkowaniu w Polsce z tytułu WNT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy przemieszczenie mebli i sprzętów rehabilitacyjnych z DPS niemieckiego do DPS polskiego, będącego jego jednostką organizacyjną nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ w niniejszej sprawie mamy do czynienia jedynie z przemieszczeniem towaru. Nie ma z kolei mowy o nabyciu towaru za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Czynności, w zakresie których wykonywania ww. podmiotów nie uznaje się za podatników, muszą być wykonywane w celu realizacji zadań nałożonych na nie przepisami prawa, a ponadto zadań do realizacji których zostały powołane.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   ‒ z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia trzech podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz;
• po trzecie, transakcja musi odbywać się za wynagrodzeniem, tj. musi mieć charakter odpłatny.
  
  

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W sytuacji, gdy spełnione zostaną wszystkie powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. Podkreślić należy, że przez działalność gospodarczą, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy należy rozumieć wszelkie działania podatnika spełniające definicję zawartą w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego i wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą o samorządzie powiatowym. W ramach polsko-niemieckiego partnerstwa, po zlikwidowaniu niemieckiego DPS, powiat niemiecki przekazał Wnioskodawcy meble i sprzęty rehabilitacyjne dla DPS polskiego. Wnioskodawca otrzymał meble i sprzęty rehabilitacyjne w formie darowizny, czyli nieodpłatnie, zobligowany jest jednak na własny koszt przetransportować je z terenu powiatu niemieckiego na teren Powiatu. Otrzymane towary będą wykorzystywane do wykonywania działalności Domu Pomocy Społecznej – jednostki organizacyjnej powołanej do realizacji zadań własnych Powiatu.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem. W opisanej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, czynność ma charakter darowizny. Powiat niemiecki nie ustalił żadnego wynagrodzenia za dostarczone towary – nie określił kwoty wymaganej do zapłaty.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że nabycie towarów – mebli i sprzętów rehabilitacyjnych – w formie darowizny, a więc nieodpłatnie, nie spełnia definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia otrzymanych w formie darowizny towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju. Towary będą wykorzystywane do wykonywania działalności Domu Pomocy Społecznej. DPS jest jednostką organizacyjną powołaną do realizacji zadań własnych powiatu w zakresie pomocy społecznej. Ponieważ czynności tych Powiat dokonuje w celu realizacji zadań nałożonych na niego przepisami prawa, nie występuje w tym zakresie jako podatnik (art. 15 ust. 6 ustawy). Zatem przemieszczone towary nie będą służyć czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę jako podatnika (nie będą służyć działalności gospodarczej podatnika).

Wobec powyższego nie zostały wypełnione wszystkie przesłanki wymienione w art. 11 ustawy, co oznacza, że przemieszczenie towarów z DPS niemieckiego do DPS polskiego nie spełnia także definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z ww. przepisem.

Reasumując, przemieszczenie mebli i sprzętów rehabilitacyjnych z DPS niemieckiego do DPS polskiego będącego jednostką organizacyjną Powiatu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.