Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.87.2017.1.AW
z 29 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Przedmiot umowy był ujawniony jako środek trwały Finansującego i nigdy nie figurował w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. W trakcie obowiązywania umowy leasingu Wnioskodawca zaliczał raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne do kosztów działalności gospodarczej. Na podstawie postanowień umowy leasingu Wnioskodawca wykupił przedmiot leasingu dokonując zapłaty z majątku wspólnego małżeńskiego Wnioskodawcy i jego małżonki, z prywatnego rachunku bankowego, niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Po wykupie samochód nie jest wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, służy wyłącznie celom prywatnym. Samochód został włączony do wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy i jego małżonki. Wnioskodawca nie zaliczył kosztu wykupu przedmiotu leasingu do kosztów działalności gospodarczej. Po wykupie przedmiot leasingu nie został zaliczony do środków trwałych Wnioskodawcy.

Po upływie sześciu miesięcy od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia własności, Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać samochód osobowy, który był przedmiotem leasingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu na cele prywatne, nieujętego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż przychód z dokonanej po upływie sześciu miesięcy od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia własności sprzedaży samochodu osobowego, który nie był ujęty w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, wykupionego po zakończeniu leasingu operacyjnego, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ustawodawca w sposób jasny wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży, za przychód z działalności gospodarczej:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza),
2. ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).

Zdaniem Wnioskodawcy użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie „sprzedaży”, jak też określenie „środek trwały lub wartość niematerialna i prawna” pozostaje dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również w zakresie przesłanki drugiej, tj. konieczność „ujęcia” w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego, po odczytaniu zwrotu „ujęcia” prowadzi do jednoznacznych rezultatów. Dlatego też, nie ulega wątpliwościom, że dokonana sprzedaż środka trwałego bezwzględnie powinna być poprzedzona uprzednim właściwym „sformułowaniem go – ujęciem” w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych oraz prawnych.

Pogląd ten został zaprezentowany w uchwale składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13, a następnie potwierdzony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 styczna 2016 r., sygn. akt II FSK 3134/13 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1285/14. Skoro przedmiot leasingu wykupiony przez Wnioskodawcę nigdy nie był ujęty (przez Wnioskodawcę) w ewidencji środków trwałych, to jego sprzedaż nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy warto w tym zakresie przywołać także pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., o sygn. akt I SA/Po 574/13, w uzasadnieniu którego – w analogicznej sytuacji, jak w niniejszym wniosku - wyjaśniono, iż warunkiem przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła jakim jest działalność gospodarcza, jest koniczność uznania danego składnika za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca wskazał, że również inne interpretacje podatkowe wydane przez Ministra Finansów w sprawach indywidualnych potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy, a w szczególności interpretacja indywidualna z dnia 16 marca 2016 r. DD9.8220.2.2016.KZU, interpretacja indywidualna z dnia 12 lutego 2016 r., DD9.8220.2.60.2016.KZU, interpretacja indywidualna wydana z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 kwietnia 2015 r., znak IBPB1/1/4511-9/15/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej – jeżeli sprzedaż ta nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 wskazanej ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W złożonym dnia 20 kwietnia 2017 r. wniosku wskazano, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego, który to (na podstawie postanowień powyższej umowy) wykupił. Raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne Wnioskodawca zaliczał do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód (po wykupieniu) nie jest wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, służy wyłącznie celom prywatnym. Przedmiot leasingu nie został zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych. Po upływie sześciu miesięcy od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia własności, Wnioskodawca wspólnie z małżonką zamierza sprzedać przedmiotowy samochód.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy nie jest przez podatnika wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowy przychód należy wówczas zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) wskazanej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczonego samochodu będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.

Reasumując, jeżeli samochód osobowy nabyty przez Wnioskodawcę po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego przeznaczony został wyłącznie na cele prywatne i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej (pomimo, że wcześniej - jako przedmiot leasingu - wykorzystywany był na potrzeby tej działalności), to jego odpłatne zbycie nie będzie generować przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca zobowiązany będzie kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) przywołanej ustawy, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeśli (w istocie) sprzedaż opisanego samochodu nastąpi po upływie ustawowego okresu, tj. nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, a więc wykupienie z leasingu.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecnie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.