Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.20.2017.1.WM
z 8 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palet używanych uszkodzonych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palet używanych uszkodzonych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą o sprzedaż palet drewnianych. Planowany model prowadzenia działalności opierać się będzie na skupie używanych i zniszczonych w różnym stopniu palet drewnianych jako odpadów poużytkowych stanowiących surowce wtórne od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (tj. od ludności). Powody nieużyteczności (zużycia) dla tych osób fizycznych tych palet są różne, m.in. stanowią one odpad poopakowaniowy (np. po artykułach spożywczych lub budowlanych).

W momencie nabycia tych palet przez Wnioskodawcę będą one odpowiadały pojęciu „odpadów” zdefiniowanemu w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 1987 ze zm., dalej: „Ustawa o odpadach”). Zgodnie z tą definicją, przez odpady rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany. Jednocześnie, jednorazowa wartość transakcji od jednego sprzedawcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) nie będzie przekraczała 1000 zł, stąd na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatku z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych (art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 223 ze zm., dalej: „ustawa PCC”).

Z uwagi na fakt, że dostawcy palet wywodzą się z różnych środowisk (m.in. są to konsumenci, osoby prywatne, osoby bezdomne) Wnioskodawca nie wyklucza, że często umowa sprzedaży będzie dotyczyła jednej palety. Z tych właśnie powodów, Wnioskodawca nie będzie zawierał z dostawcami tych palet umów pisemnych. Następnie po dokonaniu odpowiednich napraw i odzyskaniu przez palety (surowce wtórne) odpowiedniej jakości (przykładowo poprzez wzmocnienie gwoździami lub poprzez wymianę uszkodzonych elementów palety), Wnioskodawca zamierza sprzedawać palety na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca będzie ewidencjonował wskazane wyżej operacje gospodarcze przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów, uregulowanej w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodowi rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1037 ze zm.; dalej: „Rozporządzenie ws. KPiR”). Nabycie palet będzie dokumentowane dowodem wewnętrznym. Z uwagi na małą wartość poszczególnych transakcji, Wnioskodawca zamierza ewidencjonować w księdze przychodów i rozchodów wszystkie nabyte w ciągu dnia palety od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie jednego zbiorczego dokumentu wewnętrznego sporządzanego na podstawie tzw. kontrolek zakupu.

Z kontrolek zakupu będących podstawą sporządzenia dowodu wewnętrznego będzie wynikało, jaki pracownik, w jakiej ilości i za jaką cenę kupił danego dnia palety od poszczególnych dostawców. Każda kolejna transakcja będzie ujmowana w kontrolce zakupu, na podstawie której na koniec dnia będzie sporządzany zbiorczy dokument wewnętrzny uwzględniający wszystkie uszkodzone palety nabyte w ciągu dnia od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Dowód wewnętrzny będzie zawierał: datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), a także będzie określał: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Standard palet EPAL i palety EUR jest zdefiniowany w Kodeksie UIC 435-2 zgodnym z normą EN 13698-1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie działanie polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztem uzyskania przychodów są zatem wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o PIT. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
• Zagadnienia dotyczące dokumentowania wydatków przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów regulują przepisy Rozporządzenia ws. KPiR.
  
• W myśl § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 Rozporządzenia ws. KPiR, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe,
  
• faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
  
• inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
  
  
  
  1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
     
  2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym, że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
     
  3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
     
  4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie z przepisem § 14 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie

• nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach
• przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

W ust. 2 tego paragrafu wymienia się przypadki, w których mogą być wystawiane dowody wewnętrzne. Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 6 Rozporządzenia ws. KPiR mogą one dotyczyć między innymi zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych.

Pojęcie odpadów zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy o Odpadach, w myśl którego odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia ws. KPiR towarami są: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową (§ 3 pkt 1 lit. g Rozporządzenia ws. KPiR).

Zdaniem Wnioskodawcy nabywane przez niego od ludności używane i zniszczone palety jako niespełniąjące odpowiednich standardów jakościowych należy potraktować właśnie jako surowce wtórne (odpady poużytkowe), o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 6 Rozporządzenia ws. KPiR.

W związku z powyższym, prawidłowym będzie działanie Wnioskodawcy polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycia od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Podatek uregulowany w ustawie o PIT jest podatkiem płaconym od uzyskiwanego dochodu, a nie przychodu, co potwierdza art. 9 ust. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o PIT. Przyjęcie zatem odmiennego stanowiska niż zaprezentowane przez Wnioskodawcę tzn. zakwestionowanie prawa do potraktowania opisanych wyżej wydatków na nabycie od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych jako kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT mogłoby doprowadzić do sytuacji sprzecznej z istotą omawianego podatku, którą jest opodatkowanie osiąganego przez podatnika dochodu, jako różnicy między osiąganymi przychodami a ponoszonymi kosztami. Należy zwrócić uwagę, że „ludność”, jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej dokonujące sprzedaży odpadów poużytkowych (surowców wtórnych), nie powinny wystawiać faktur VAT, czy paragonów fiskalnych, które stanowią szczególne rodzaje rachunków wystawianych przez podatników VAT objętych reżimem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 poz. 710). Uznawaną przez przywołane wyżej przepisy Rozporządzenia ws. KPiR jest natomiast sytuacja dokumentowania określonego rodzaju wydatków (w tym nabycia odpadów poużytkowych od ludności) przez podatników przy pomocy dowodów wewnętrznych, o których mowa w § 14 ust. 1 tego rozporządzenia. Niecelowym więc byłoby w szczególności wymaganie zawarcia pisemnych umów dokumentujących tego rodzaju transakcje Wnioskodawcy, czy poszukiwanie innego rodzaju dowodów, kiedy w praktyce ich wartość dowodowa jako dowodów prywatnych nie byłaby większa niż wystawianego w danym dniu przez Wnioskodawcę dowodu wewnętrznego dokumentującego przeprowadzone transakcje.

Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko jest zgodne z prezentowanym przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 maja 2008 r. sygn. IPPB1/415-216/08-2/AŻ; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 lutego 2010 r. sygn. IBPBI/1/415-995/09/WRz; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 lipca 2015 r., nr IBPB-1-1/4511-103/15/WRz; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 kwietnia 2016 r. sygn. ITPB1/4511-54/16/WM.

Dla oceny prawidłowości formalnej dowodu wewnętrznego nie będzie miało znaczenia, że obejmie on wszystkie uszkodzone palety nabyte w ciągu dnia od kilku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Podstawą sporządzenia tego dowodu wewnętrznego będą każdorazowo kontrolki zakupu pozwalające w sposób wiarygodny ustalić, jaką ilość uszkodzonych palet nabył Wnioskodawca w danym dniu. Rozporządzenia ws. KPiR nakazuje bowiem w sposób wiarygodny udokumentować operacje gospodarcze. Jeżeli podatnik ujmuje koszt uzyskania przychodu w księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego, to dowód ten powinien - stosownie do § 14 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR być zaopatrzony w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), a także powinien określać: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowód wewnętrzny przygotowywany przez Wnioskodawcę będzie zawierał wszystkie ww. dane. Co więcej, pomocniczo należy tu wskazać na treść § 19 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR, który dotyczy co prawda sprzedaży, ale może mieć analogiczne zastosowanie w procesie wykładni przepisów Rozporządzenia ws. KPiR dotyczących dokumentowania w księdze przychodów i rozchodów kosztów uzyskania przychodów na podstawie dowodów wewnętrznych. Zgodnie z ww. przepisem, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że zapisy w księdze dotyczące sprzedaży powinny być dokonywane na podstawie wystawionych na koniec dnia dowodów wewnętrznych wykazujących całą wartość sprzedanych towarów. Analogicznie należy traktować zakupy. Nie istnieją bowiem racjonalne argumenty, aby w przypadku zakupów stosować zupełnie inne rozwiązania, zwłaszcza mając na uwadze treść § 14 ust. 2 pkt 6 Rozporządzenia ws. KPiR.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowym będzie działanie Wnioskodawcy polegające na dokumentowaniu wydatków poniesionych na nabycia od ludności w danym dniu odpadów poużytkowych w postaci używanych palet drewnianych poprzez sporządzanie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 14 ust. 1 Rozporządzenia ws. KPiR i na podstawie tego dowodu wewnętrznego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.