Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.110.2017.1.AR
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 września 2016 r. Wnioskodawczyni jako właściciel dokonała sprzedaży zabudowanej nieruchomości za cenę w kwocie 195 000 zł.

Udziały w tej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w różnych terminach:

• 24 sierpnia 2006 r. z dniem śmierci matki w drodze spadku Wnioskodawczyni nabyła udział 28/120 części we współwłasności nieruchomości, co zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z 4 czerwca 2008 r. o nabyciu spadku, na podstawie dziedziczenia ustawowego;
• 25 maja 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała udział 74/120 we współwłasności nieruchomości na podstawie umowy darowizny potwierdzonej aktem notarialnym. Sześcioro współwłaścicieli darowało Wnioskodawczyni całe przysługujące im udziały stanowiące razem 74/120 części nieruchomości;
• 9 czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała udział 3/40 nieruchomości (czyli 9/120) na podstawie umowy darowizny potwierdzonej aktem notarialnym od brata matki jako współwłaściciela;
• 31 maja 2012 r. postanowieniem Sądu Rejonowego została zniesiona współwłasność nieruchomości w ten sposób, że prawo własności przyznano Wnioskodawczyni na wyłączność zasądzając na rzecz córki brata matki posiadającej udział 3/40 części nieruchomości (czyli 9/120), kwotę 15 986,35 zł tytułem spłaty. Orzeczenie stało się prawomocne z dniem 22 czerwca 2012 r. W dniu 18 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała spłaty określonej w postanowieniu Sądu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne zbycie nieruchomości w 2016 r. podlega opodatkowaniu tylko w części nabytej w 2012 r. (3/40) na postawie odpłatnego zniesienia współwłasności, zaś pozostałe części (37/40) nie podlegają w ogóle opodatkowaniu dlatego, że od ich nabycia do sprzedaży upłynęło 5 lat?
   
2. Czy jeśli podstawę opodatkowania stanowi tylko przychód dotyczący 3/40 nieruchomości to czy prawidłowo został rozliczony należny podatek dochodowy od osób fizycznych?
   Przychód z odpłatnego zbycia części nieruchomości (3/40): 14.625 PLN – 225,09 PLN (koszty z odpłatnego zbycia w wysokości 3/40 z faktury na kwotę 3.001,20 PLN) = 14.399,91 PLN.
   Koszty uzyskania przychodu: 15.986,35 PLN.
   Podatek do zapłaty: 0 PLN
   
3. Gdyby stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania 2 było nieprawidłowe i podstawę opodatkowania stanowiłaby kwota 14.399,91 PLN uzyskana ze sprzedaży nieruchomości i gdyby całość tej kwoty została przeznaczona w ciągu dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe, tj. na częściową spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2004 r. wspólnie z małżonkiem oraz rodzicami małżonka na zakup mieszkania, to czy będzie ona korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu. Zgodnie z tym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła. Sprzedaż w 2016 r. nieruchomości, o której mowa powyżej, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2006 r. w drodze spadku oraz udziałowi uzyskanemu w 2010 r. w drodze darowizn, nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Natomiast, sprzedaż udziałów w nieruchomości w 2016 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2012 r. (3/40), w wyniku zniesienia współwłasności, nastąpiła przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ad.2

Nieruchomość została sprzedana w 2016 r. za kwotę 195.000 PLN co zostało potwierdzone aktem notarialnym. 3/40 z tej kwoty to 14.625 PLN. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie (w tym przypadku 14.625 PLN), pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Usługa pośrednictwa w zakresie obrotu nieruchomościami potwierdzona fakturą wyniosła 3.001,20 PLN. 3/40 z tej kwoty to 225,09 PLN, która stanowi koszty odpłatnego zbycia w odniesieniu do udziału 3/40. Zatem przychód wyniesie 14.625 PLN – 225,09 PLN = 14.399,91 PLN. Koszt uzyskania przychodu stanowią udokumentowanie koszty nabycia tej części nieruchomości potwierdzone postanowieniem sądu o odpłatnym zniesieniu współwłasności i zasądzeniu tytułem spłaty kwoty 15.986,35 PLN. Skoro koszty uzyskania przychodu przewyższyły przychód ze sprzedaży (strata) nie będzie podatku do zapłaty.

Ad.3

Od grudnia 2003 r. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim ze wspólnością majątkowa małżeńską. Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatkowanie kwoty ze sprzedaży nieruchomości na częściową spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2004 r. wraz z mężem i rodzicami męża na zakup mieszkania, którego Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem wspólnie z małżonkiem, w którym obecnie realizowane są cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni i jej rodziny, będzie okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w różnych terminach udziały w zabudowanej nieruchomości, tj.

• udział 28/120 – z dniem śmierci matki – 24 sierpnia 2006 r.,
• udział 74/120 – na podstawie umowy darowizny – 25 maja 2010 r.,
• udział 9/120 – na podstawie umowy darowizny – 9 czerwca 2010 r.
• udział 9/120 – w wyniku zniesienia współwłasności – 22 czerwca 2012 r. (prawomocne orzeczenie sądu).
  
  

Współwłasność zniesiona została w ten sposób, że prawo własności przyznano na wyłączność Wnioskodawczyni zasądzając na rzecz córki brata matki Wnioskodawczyni, posiadającej udział 9/120 w nieruchomości, kwotę 15.986,35 tytułem spłaty. Wnioskodawczyni 18 lipca 2012 r. dokonała spłaty określonej w postanowieniu sądu. W dniu 27 września 2016 r. Wnioskodawczyni jako właściciel sprzedała ww. nieruchomość za kwotę 195.000 PLN.

Zauważyć należy, że celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Jeżeli zatem w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia jest dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Z powyżej przywołanych przepisów oraz z informacji zawartych we wniosku wynika więc, że tylko sprzedaż udziału 9/120 w nieruchomości zabudowanej, nabytego 22 czerwca 2012 r. w wyniku zniesienia współwłasności, stanowić będzie dla Wnioskodawczyni podlegające opodatkowaniu źródło przychodu z uwagi na to, że udział ten został sprzedany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Natomiast przychód przypadający na udziały nabyte w 2006 r. w spadku oraz w 2010 r. w darowiźnie nie stanowi w ogóle źródła przychodu z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny zbywanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć jednak należy, że skoro Wnioskodawczyni poniosła takie koszty w postaci usługi posrednictwa, to odliczyć powinna jedynie 3/40 tych kosztów czyli taką ich część, która odpowiada udziałowi w nieruchomości nabytemu w wyniku zniesienia współwłasności, bo tylko przychód ze sprzedaży nieruchomości przypadający na ten udział stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udziały nabyte w 2006 r. i w 2010 r., których zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu, a skoro tak, to nie generuje także kosztów.

Z kolei stosownie do przepisu z art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów, o których mowa w ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych odpłatnie ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości.

Kwestią bezsporną jest, że w momencie zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła własność udziału w nieruchomości, który to udział należał do innego współwłaściciela. Bezspornym jest to, że współwłaściciel utracił prawo własności posiadanego udziału za odpłatnością – jak wskazała bowiem Wnioskodawczyni zniesienie współwłasności nieruchomości nastąpiło przez przyznanie Wnioskodawczyni własności nieruchomości z jednoczesnym zasądzeniem spłaty na rzecz drugiego współwłaściciela.

Spłata na rzecz współwłaściciela nieruchomości będzie zatem dla Wnioskodawczyni niejako ceną nabycia udziału w nieruchomości.

Wobec powyższej okoliczności stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia udziału nabytego w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, kosztem uzyskania przychodu może być udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz drugiego współwłaściciela, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przypomnieć bowiem należy, że kwota spłaty została zasądzona od Wnioskodawczyni z tego powodu, że otrzymała ona na wyłączną własność nieruchomość. Innymi słowy, kwota spłaty będzie kosztem nabycia udziału w tej nieruchomości.

W tej sytuacji dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności należy ustalić jako różnicę pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży tego udziału a kosztami uzyskania przychodu, tj. wartością spłaty dokonanej na rzecz współwłaściciela.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podsumowując, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawczynię zabudowanej nieruchomości dotyczy tylko przychodu ze sprzedaży udziału 9/120 w tej nieruchomości nabytego 22 czerwca 2012 r. w wyniku zniesienia współwłasności. Obowiązek ten wynika z tego, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – udział ten nabyty w wyniku zniesienia współwłasności został sprzedany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym go nabyto. Podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży przypadającym na udział nabyty w 2012 r. (ustalonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a kosztami uzyskania przychodu, ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż Wnioskodawczyni wskazała, że omawianą nieruchomość sprzedała za cenę 195.000,00 PLN, a zatem – jeżeli w istocie była to wartość rynkowa tej nieruchomości – przychód podlegający opodatkowaniu stanowi kwota 14.399,91 PLN (14.625,00 PLN – 225,09 PLN, tj. różnica między przypadającą na udział 9/120 ceną sprzedaży a przypadającymi na ten udział poniesionymi kosztami odpłatnego zbycia). Z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawczyni została zobowiązana do dokonania spłaty na rzecz drugiego współwłaściciela w związku ze zniesieniem współwłasności, kwota tej spłaty – 15.986,35 PLN – stanowi koszt uzyskania przychodu. Z powyższych okoliczności wynika więc, że z tytułu sprzedaży ww. udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodu lecz poniosła stratę ponieważ wysokość kosztów uzyskania przychodu przekracza wysokość osiągniętego przychodu. Wnioskodawczyni nie jest więc zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży ww. udziału w nieruchomości.

Wnioskodawczyni zobowiązana była jednak do złożenia zeznania PIT-39, w którym powinna była wykazać poniesioną stratę bowiem w myśl art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy zeznanie PIT-39 jest zeznaniem o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 3 zawarte we wniosku uznać należy za bezprzedmiotową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.