Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.108.2017.1.JN
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 24 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i świadczy usługi na rzecz kontrahentów, którzy również są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Spółka ma zawartą umowę, na mocy której świadczy usługi w zakresie modernizacji stacji nadawczej telefonii komórkowej. Spółka świadczy usługę, na którą składają się dwa etapy:

Etap 1

• Przygotowanie i przeprowadzenie Przeglądu Technicznego wraz z wykonaniem Raportu Przeglądu Technicznego (zaakceptowanego przez wszystkich uczestników Przeglądu Technicznego). Wyjazd pracowników na lokalizację objętą zleceniem, obmiary obiektu konieczne do wykonania projektu modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej Inwestora, przygotowanie raportu z obmiarów.
• Naniesienie zmian do istniejącego projektu wykonanego wcześniej przez innego wykonawcę. Wykonanie aktualizacji projektu technologicznego infrastruktury telekomunikacyjnej dla potrzeb przewidzianej przez Inwestora modernizacji.
• Wykonanie Kwalifikacji Środowiskowej zgodnie z wymogami zleceniodawcy oraz obowiązującymi przepisami. Wykonanie Kwalifikacji Środowiskowej wskazuje na potencjalną uciążliwość dla środowiska przewidzianej modernizacji stacji na podstawie przewidzianej konfiguracji antenowej do modernizacji.
• Oświadczenie o braku konieczności uzyskania PNB i przyjęcia zgłoszenia robót budowlanych. Przygotowanie dokumentu przez osobę z uprawnieniami budowlanymi wskazującego na brak konieczności uzyskania pozwolenia na budowę dla zakładanej w zleceniu modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej Inwestora.
• Naniesienie zmian do istniejącego projektu wykonawczego branży konstrukcyjno-budowlanej wykonanego wcześniej przez innego wykonawcę. Przygotowanie projektu konstrukcyjno-wykonawczego modernizacji konstrukcji wsporczych antenowych dla zakładanej modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej.
  
  

Etap II

• Wykonanie, dostawa i montaż konstrukcji stalowej cynkowanej ogniowo zgodnie z przyjętym standardem ilość do 900 kg włącznie. Wykonanie konstrukcji stalowych na podstawie uprzednio przygotowanego i zaakceptowanego przez Inwestora projektu konstrukcyjno-wykonawczego modernizacji konstrukcji wsporczych antenowych (prefabrykacja konstrukcji stalowych zlecana podwykonawcy), transport konstrukcji na lokalizację objętą modernizacją, montaż konstrukcji stalowych na obiekcie telekomunikacyjnym zgodnie z projektem konstrukcyjno-wykonawczym.
• Przygotowywanie Zgłoszeń Zapotrzebowania (NOSS) wraz z towarzyszącymi im listami materiałowymi dla wszystkich dostawców. Przygotowanie list materiałowych dla sprzętu antenowego dla potrzeb planowanej modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej.
• Nadzór nad pracami instalacyjnymi innych dostawców (niezależnie od ilości dostawców), w ramach prowadzonych prac inwestycyjnych na lokalizacji. Nadzór nad pracami następującymi na modernizowanym obiekcie wykonywanymi przez inne firmy instalujące okablowanie i systemy antenowe na uprzednio zmodernizowanych konstrukcjach antenowych.
• Pomiary rozkładu pola elektromagnetycznego dla celów ochrony środowiska i BHP, wykonanie na lokalizacji pomiarów pola elektromagnetycznego celów ochrony środowiska i BHP po kompletnym wykonaniu modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej.
• Zgłoszenie emisji do właściwego organu wraz z przygotowaniem wymaganej dokumentacji po wykonaniu kompletnej modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej.
• Wykonanie dokumentacji powykonawczej po wykonaniu kompletnej modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej i przedstawienie jej do akceptacji podmiotowi, który zlecił wykonanie prac.
  
  

Spółka wystąpiła do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o sklasyfikowanie, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., opisanych wyżej usług. GUS dokonał takiej klasyfikacji, jednakże podzielił świadczenie dokonywane przez Spółkę na pięć grup. Kopia pisma GUS w załączeniu.

Spółka nie dokonuje wobec swojego kontrahenta pięciu różnych świadczeń, a jedynie wykonuje usługę złożoną, na którą składają się poszczególne etapy opisane wyżej. Zarówno dla Spółki, jak i jej kontrahenta jest to jedna usługa, jedno świadczenie i nie ma możliwości wynikającej z umowy lub ustaleń, dokonania podziału świadczenia na składowe. Na fakturze pojawia się jedna pozycja i ten sposób rozliczeń jest zgodny z treścią umowy i zamiarem stron.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana wyżej usługa, traktowana jako usługa kompleksowa, podlega zasadom opodatkowania opisanym w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczoną usługę, opisaną powyżej, należy opodatkować zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 8, w związku z załącznikiem nr 14, poz. 2 do 48 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – dalej: ustawa VAT.

W przeświadczeniu Spółki mamy, w przedmiotowej sytuacji, do czynienia z usługą kompleksową, złożoną, to jest usługą, która łączy w sobie różne świadczenia, lecz łączy je wspólny cel – czyli modernizacja stacji telefonii komórkowej. Prace wykonywane przez Spółkę, mimo różnego charakteru, są ściśle związane z konstrukcją wsporczą dla anten. Czynności, które wprost nie dotyczą montażu elementów konstrukcyjnych są niezbędne dla prawidłowości procesu projektowego oraz są uwarunkowane obowiązującymi przepisami, które muszą zostać uwzględnione w fazie projektu i wykonawstwa.

Zlecenie, które otrzymuje Spółka nie wskazuje, które prace pomocnicze i w jakim zakresie muszą zostać wykonane. Zlecenie to określa efekt końcowy oraz lokalizację konkretnej stacji nadawczej. Orzecznictwo dotyczące usług kompleksowych jest dość bogate, na ich temat wypowiadał się zarówno TSUE (orzeczenie C-349/96), jak i sądy krajowe. Zgodnie z nim przyjmuje się, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W szczególności świadczenia należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowią dla klienta celu, lecz sprzyjają jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. W związku z powyższym, każda usługa wymaga indywidualnej analizy i ustalenia – w zależności od stanu faktycznego – czy mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą, czy też ze świadczeniami odrębnymi.

Na temat kompleksowego charakteru świadczonych usług wypowiedział się przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPP2.4512.578.2016.2.JS, w której wyjaśnił, że: „(...) Aby móc uznać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej”.

Każda z czynności opisanych na wstępie nie stanowi niezależnego, autonomicznego bytu. Świadczenia te nie są konsumowane przez nabywcę odrębnie i wyodrębnione z całości nie mają sensu ekonomicznego i gospodarczego. Konieczność wykonania wielu dodatkowych czynności związanych z modernizacja konstrukcji stalowej stacji nadawczej wynika z obowiązujących przepisów i stopnia złożoności konstrukcji stalowej, w której uwzględnić należy zarówno urządzenia, które zostaną zamontowane, otoczenie geograficzne, topografię i wpływ na środowisko.

Ponieważ istotą usługi jest modernizacja konstrukcji stalowej stacji nadawczej telefonii komórkowej, która w istocie jest masztem antenowym (wieżą antenową), świadczoną przez Spółkę usługę należy sklasyfikować, posiłkując się powołanym na wstępie pismem GUS, jako roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych określane symbolem PKWiU 43.99.50.0. Usługi o tym symbolu zostały wymienione w poz. 45 załącznika nr 14 do ustawy VAT. Jako że Spółka jest podwykonawcą w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy VAT dla świadczonych przez nią usług, opisanych wyżej, podatnikiem będzie nabywca, co wynika z treści art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT. Spółka wystawiając fakturę dokumentującą świadczenie przedmiotowych usług nie powinna wykazywać kwoty podatku od towarów i usług umieszczając jednocześnie na fakturze adnotację „odwrotne obciążenie”, zgodnie z dyspozycją art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle powyższego nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

W załączniku nr 14 do ustawy pod poz. 45 wymienione zostały roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych PKWiU 43.99.50.0.

W tym miejscu należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są – co do zasady – jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i świadczy usługi na rzecz kontrahentów, którzy również są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Wnioskodawca ma zawartą umowę, na mocy której świadczy usługę w zakresie modernizacji stacji nadawczej telefonii komórkowej. Na świadczoną usługę składają się dwa etapy:

Etap 1

• Polega on na: przygotowaniu i przeprowadzeniu Przeglądu Technicznego wraz z wykonaniem Raportu Przeglądu Technicznego, naniesieniu zmian do istniejącego projektu M2 wykonanego wcześniej przez innego wykonawcę (wykonanie aktualizacji projektu technologicznego), wykonaniu Kwalifikacji Środowiskowej zgodnie z wymogami zleceniodawcy oraz obowiązującymi przepisami, oświadczeniu o braku konieczności uzyskania pozwolenia na budowę i przyjęciu zgłoszenia robót budowlanych, naniesieniu zmian do istniejącego projektu wykonawczego branży konstrukcyjno-budowlanej wykonanego wcześniej przez innego wykonawcę (przygotowanie projektu konstrukcyjno-wykonawczego).
  
  

Etap II

• Polega on na: wykonaniu, dostawie i montażu konstrukcji stalowej cynkowanej ogniowo zgodnie z przyjętym standardem ilość do 900 kg włącznie, przygotowywaniu Zgłoszeń Zapotrzebowania (NOSS) wraz z towarzyszącymi im listami materiałowymi dla wszystkich dostawców, nadzorze nad pracami instalacyjnymi innych dostawców (niezależnie od ilości dostawców), w ramach prowadzonych prac inwestycyjnych na lokalizacji, pomiarze rozkładu pola elektromagnetycznego dla celów ochrony środowiska i BHP, zgłoszeniu emisji do właściwego organu wraz z przygotowaniem wymaganej dokumentacji po wykonaniu kompletnej modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej, wykonaniu dokumentacji powykonawczej po wykonaniu kompletnej modernizacji infrastruktury telekomunikacyjnej i przedstawieniu jej do akceptacji podmiotowi, który zlecił wykonanie prac.
  
  

Wnioskodawca wystąpił do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o sklasyfikowanie, świadczonej usługi. GUS dokonał takiej klasyfikacji, jednakże podzielił świadczenie dokonywane przez Wnioskodawcę na pięć grup.

Wnioskodawca wskazał, że nie dokonuje wobec swojego kontrahenta pięciu różnych świadczeń, a jedynie wykonuje usługę złożoną, na którą składają się poszczególne etapy. Zarówno dla Wnioskodawcy, jak i jego kontrahenta jest to jedna usługa, jedno świadczenie i nie ma możliwości, wynikającej z umowy lub ustaleń dokonania podziału świadczenia na składowe. Na fakturze pojawia się jedna pozycja i ten sposób rozliczeń jest zgodny z treścią umowy i zamiarem stron. Świadczoną usługę Wnioskodawca sklasyfikował pod symbolem PKWiU 43.99.50.0 – Roboty związane ze wnoszeniem konstrukcji stalowych.

Wnioskodawca wskazał także, że opisaną usługę świadczy jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że w sytuacji gdy z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentem umowy wynika, że jest to jedna usługa wykonywana w poszczególnych etapach, to świadczenie takie nie powinno być dzielone. Tym bardziej jest to uzasadnione, ponieważ na fakturze pojawia się jedna pozycja, bez podziału na poszczególne elementy. W takim przypadku wykonywane przez Wnioskodawcę świadczenia w zakresie modernizacji stacji nadawczej telefonii komórkowej należy traktować kompleksowo, kwalifikując je jako wykonanie jednej usługi.

Wobec powyższego, mając na uwadze że Wnioskodawca świadczy usługę modernizacji stacji nadawczej telefonii komórkowej sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 43.99.50.0 – Roboty związane ze wnoszeniem konstrukcji stalowych, która jest wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, na rzecz swojego kontrahenta jako podwykonawca, dla ww. usługi ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Obowiązek rozliczenia podatku należnego w przedmiotowej sytuacji spoczywa na nabywcy usługi – kontrahencie Wnioskodawcy.

Zatem usługę modernizacji stacji nadawczej telefonii komórkowej, jako usługę kompleksową, powinien Wnioskodawca – wykonujący ją jako podwykonawca – rozliczyć na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości klasyfikacji usługi dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia (w przedstawionym stanie faktycznym) lub w dniu wydania interpretacji (w przedstawionym zdarzeniu przyszłym). Stosownie do treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć zatem należy, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca wykonuje przedmiotową usługę jako podwykonawca. W przypadku zmiany tego elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej – przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.