INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2011 r. (data wpływu 27.12.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21.03.2012r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14.03.2012r. nr IPPP2/443-1414/11-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymanym przez pełnomocnika w dniu 16.03.2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posiadania numeru NIP – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posiadania numeru NIP uzupełniony pismem z dnia 21.03.2012r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14.03.2012r. nr IPPP2/443-1414/11-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymanym przez pełnomocnika w dniu 16.03.2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

D. (dalej Fundusz lub D.) jest specjalnym funduszem inwestycyjnym utworzonym na podstawie niemieckiego prawa inwestycyjnego. Zgodnie z odpowiednimi regulacjami prawnymi Fundusz jest zarządzany i reprezentowany przez spółkę zarządzającą K. GmbH (dalej Spółka lub K.).

Wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w prawa majątkowe dotyczące inwestycji w nieruchomości. Fundusz prowadzi działalność inwestycyjną w oparciu o środki finansowe inwestorów zbieranych poprzez emisję jednostek uczestnictwa w funduszu. D. prowadzi, m.in. na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, działalność inwestycyjną polegającą głównie na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek oraz wynajmie powierzchni komercyjnej w posiadanych nieruchomościach.

W zakresie swojej działalności D. pozyskuje od inwestorów instytucjonalnych środki finansowe, którymi dysponuje w ramach podejmowanych inwestycji. Ze względu na fakt, że Fundusz jest funduszem specjalnym i instytucjonalnym, inwestorzy mogą zbyć posiadane jednostki uczestnictwa jedynie po uprzednim uzyskaniu zgody Spółki. Dodatkowo na podstawie kontraktowych zapisów umownych zawartych pomiędzy Spółką a inwestorami, emisja nowych tytułów uczestnictwa w Funduszu może być skierowana do nowych inwestorów jedynie po uzyskaniu zgody obecnych inwestorów lub też 2 innych ważnych powodów (w szczególności potrzeba utrzymania płynności finansowej Funduszu). Inwestorzy nabywają jednostki uczestnictwa w Funduszu, z którymi związane jest prawo do udziału w rezultacie finansowym D. Poziom partycypacji ustalany jest w proporcji, w jakiej pozostają wpłaty danego inwestora do całości wpłat dokonanych przez wszystkich inwestorów.

Wzajemne relacje pomiędzy Spółką, Funduszem oraz poszczególnymi Inwestorami określane są kontraktowo, tj. w drodze umowy (Anlegervereinbarung und Allgemeine und Besondere Vertragsbedingungen - ogólne oraz szczególne ustalenia i warunki umowne). W przypadku Funduszu umowa ta zawarta jest w formie pisemnej, jednak nie przyjmuje formy prospektu emisyjnego (ze względu na niepubliczny charakter Funduszu). Spółka posiada pewien stopień samodzielności w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących m.in. aspektów strategii inwestowania, dywersyfikacji ryzyka portfela czy struktury finansowania. Jednakże decyzje te muszą być poprzedzone zgodą inwestorów.

Spółka zarządzająca Funduszem prowadzi swoją działalność oraz działalność Funduszu na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę. Zezwolenie to nie zostało wydane bezpośrednio Funduszowi (ze względu na fakt, że Fundusz nie posiada odrębnej osobowości prawnej), lecz Spółce, która jest wyspecjalizowaną spółką zarządzającą funduszami. Samo założenie Funduszu podlega zgłoszeniu właściwemu organowi nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę. Ponadto D. podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym posiada siedzibę, tj. rezydencję dla celów podatkowych (w Niemczech). Same aktywa Funduszu zostały zdeponowane w banku mającym siedzibę na terytorium Niemiec. Jednocześnie, zgodnie z niemieckim prawem inwestycyjnym, ani na Funduszu ani na Spółce nie ciąży obowiązek sporządzania i publikacji prospektu emisyjnego.

Ponadto, Spółka zarządzająca Funduszem prowadzi swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym Spółka ta ma siedzibę.

Podsumowując, Fundusz charakteryzuje się następującymi cechami:

1. podlega w państwie, siedziby (w Niemczech) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia jego tytułów uczestnictwa głównie w prawa majątkowe, w tym nieruchomości,
3. prowadzi swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych władz państwa (organów nadzoru nad rynkiem finansowym), w którym ma siedzibę, tj. rezydencję dla celów podatkowych. Zezwolenie te zostało wydane przez BaFin (z niem. Bundesanstalt for Finanzdienstleistungsaufsicht) Spółce, a nie bezpośrednio Funduszowi (m.in. ze względu na fakt, że Fundusz nie ma odrębnej osobowości prawnej),
4. działalność Funduszu podlega nadzorowi właściwych władz (organu nadzoru nad rynkiem finansowym - BaFin) państwa, w którym posiada siedzibę, tj. rezydencję dla celów podatkowych (w Niemczech),
5. posiada depozytariusza przechowującego aktywa Funduszu;
6. jest zarządzany przez K. tj. podmiot prowadzący swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych niemieckich organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym K. ma siedzibę (tj. na podstawie zezwolenia niemieckiej BaFin).
   
   

W uzupełnieniu wniosku pełnomocnik Wnioskodawcy stwierdził, żeFundusz jest wyodrębnioną masą majątkową, zarządzaną przez Spółkę zarządzającą, której relacje z inwestorami oparte są wyłącznie na właściwym prawie umów i postanowieniach niemieckiego prawa inwestycyjnego. Należy mieć jednak na względzie, że zgodnie z regulacjami prawa niemieckiego Spółka zarządzająca, dokonując czynności prawnych dotyczących masy majątkowej, występuje na rzecz Funduszu, który jest faktycznym dysponentem masy majątkowej.

Fundusz jako masa majątkowa nie posiada zdolności do czynności prawnych, zdolności upadłościowej, struktury organizacyjnej, własnych organów (poza Spółką zarządzającą), zdolności procesowej. Wszystkie te funkcje przejmuje Spółka zarządzająca pełniąca rolę zarządcy masy majątkowej Funduszu. W razie upadłości Spółki zarządzającej, majątek Funduszu nie może podlegać egzekucji, z uwagi na fakt, iż zgodnie z niemieckimi przepisami majątek Funduszu nie stanowi elementu składowego masy upadłościowej Spółki. Majątek Funduszu przekazany jest depozytariuszowi, który w przypadku upadłości Spółki ma obowiązek znaleźć nowego zarządcę lub wypłacić środki funduszu inwestorom.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z niemiecką ustawą inwestycyjną majątek Spółki zarządzającej oraz majątek Funduszu cechuje wyodrębnienie organizacyjno-ekonomiczne. Spółce zarządzającej działającej na rzecz Funduszu przysługuje cywilnoprawne prawo własności, które jest jednak ograniczone przez ustawodawstwo niemieckie regulujące zasady działania funduszy inwestycyjnych. Niemieckie prawo inwestycyjne udziela Spółce zarządzającej szeregu formalnoprawnych uprawnień, m.in. do dokonywania czynności prawnych dotyczących masy majątkowej, np. wpisu do ksiąg wieczystych, zawierania umów z najemcami oraz umów sprzedaży. Należy jednak zaznaczyć, że wszystkie te czynności wykonywane są w imieniu Funduszy, z tego też względu, mimo że to Spółka zarządzająca figuruje jako cywilnoprawny właściciel nieruchomości w księgach wieczystych w Polsce, ich ekonomicznym właścicielem jest Fundusz. Świadczy o tym również fakt, że nieruchomości należące do Funduszu nie stanowią pozycji aktywów w bilansie Spółki zarządzającej, lecz wprowadzone są do rejestru posiadanych przez Fundusz nieruchomości, prowadzonego przez depozytariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w kontekście podatków dochodowych, pomimo zastosowania zwolnienia z art. 6 ust. 1 pkt 10a UPDOP, Fundusz jest zobowiązany do rejestracji i posiadania numeru NIP w rozumieniu art. 2 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 2 Ustawy o NIP...
   
   

Jednocześnie nadmienia się, że Wnioskodawca nie wnosi o ustalenie lub interpretację zaprezentowanego stanu faktycznego, ani też o interpretację przepisów niemieszczących się w zakresie art. 3 pkt 2 Ordynacji Podatkowej. Przedmiotem zapytania jest rozumienie przytaczanych przepisów UPDOP oraz Ustawy o NIP.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo objęcia Funduszu zwolnieniem podmiotowym z art. 6 ust. 1 pkt 10a UPDOP w brzmieniu nadanym Ustawą zmieniającą posiada on przymiot podatnika. Spółka, która złożyła formularz rejestrujący w Polsce, działała na rzecz Funduszu. W związku z tym, Fundusz nie jest zobowiązany do uzyskania odrębnego od uzyskanego przez Spółkę na rzecz Funduszu numeru identyfikacji podatkowej, ani do dokonania odrębnej od Spółki rejestracji w Polsce. Biorąc pod uwagę wskazaną powyżej rolę Spółki w strukturze organizacyjnej Funduszu oraz cel jej powołania należy uznać, że de facto to Fundusz jest zarejestrowanym podatnikiem, a nie K.

Zasady ewidencji podatników, płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne, oraz ubezpieczenia zdrowotne, zasady i tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej oraz zasady posługiwania się tymi numerami zostały określone w ustawie o NIP.

Zgodnie z art. 2 ust 1 ustawy o NIP osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w art. 2 ust 1 ustawy o NIP, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków.

Ponadto, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego. Takiego zgłoszenia dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej, oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów wskazać należy, iż na gruncie ustawy o NIP ustawodawca rozróżnia dwie kategorie podmiotów, tj. osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są podatnikami na podstawie innych ustaw, oraz inne podmioty, które także na mocy odrębnych ustaw mają przypisany status podatnika.

Należy również podkreślić, że w myśl art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Pojęcie osoby prawnej zostało zdefiniowane z kolei w art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) (dalej: Kodeks cywilny). W świetle tej ustawy osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Zgodnie z art. 37 § 1 Kodeksu cywilnego osobowość prawną podmiot uzyskuje natomiast z chwilą wpisu do właściwego rejestru, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

W Kodeksie cywilnym nie została jednak zawarta definicja jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego wskazuje jedynie, że do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych. W doktrynie przyjmuje się jednak, że jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej są podmioty, którym przepisy prawa w ograniczonym zakresie przyznają zdolność prawną, głównie zdolność sądową oraz zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Ponadto, jednostka organizacyjna powinna posiadać pewną choćby minimalną strukturę organizacyjną. Dodatkowo art. 1 ust. 2 UPDOP stanowi, iż jej przepisy mają zastosowanie m. in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej. Z kolei art. 3 ust. 2 UPDOP wskazuje, iż podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Poprzez obowiązek podatkowy należy rozumieć zgodnie z zapisami Ordynacji podatkowej nieskonkretyzowaną powinność świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem określonego zdarzenia. Pod pojęciem zobowiązania podatkowego należy z kolei rozumieć wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego:

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Fundusz jest zarządzany przez Spółkę odpowiadającą formą prawną polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Za zarządzanie Funduszem Spółka otrzymuje wynagrodzenie, które zostało określone w prospekcie emisyjnym. Fundusz, zorganizowany jako instytucja wspólnego inwestowania, nie posiada bowiem osobowości prawnej, a we wszelkich czynnościach prawnych, co do zasady, działa poprzez Spółkę.

Zdaniem Funduszu, z uwagi na zastosowanie zwolnienia określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a UPDOP, w przypadku Funduszu nie dochodzi do przekształcenia obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe. Pomimo to, z uwagi na fakt, iż osiąga on dochody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spoczywa na nim obowiązek podatkowy, przez co powinien zostać uznany za podatnika dla celów podatku dochodowego.

Fundusz stoi na stanowisku, że w zakresie przychodów/dochodów osiąganych na terytorium Polski jest on uznawany za jedynego podatnika i rzeczywistego odbiorcę tych przysporzeń. Fundusz jest również zdania, że także w przypadku objęcia go zwolnieniem podmiotowym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a UPDOP nadal posiada/będzie posiadał przymiot podatnika. Jednakże, jako że Fundusz działa poprzez Spółkę (sam bowiem nie posiada odpowiedniego organu reprezentującego), to ona dokonuje formalnej rejestracji, a także wszelkie deklaracje rejestracyjne i aktualizacyjne są podpisywane przez osoby reprezentujące Spółkę. Tak więc numer identyfikacyjny powinien zostać formalnie uzyskany przez Spółkę, która faktycznie działa na rzecz Funduszu i dokonuje czynności w jego imieniu. W tym znaczeniu, zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady Fundusz podlega obowiązkowi ewidencyjnemu na terytorium Polski, jednak nie jest zobowiązany do uzyskania numeru NIP odrębnego od tego, jaki uzyskała Spółka. Zdaniem Wnioskodawcy Fundusz nie jest zobowiązany do uzyskania odrębnego numeru identyfikacji podatkowej, ani dokonania odrębnej rejestracji w Polsce, ze względu na fakt, iż uzyskanie numeru identyfikacji podatkowej dla Funduszu stanowi prawo i obowiązek Spółki.

W związku z powyższym, mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy o NIP, co do zasady należy stwierdzić, że to na Funduszu spoczywa obowiązek ewidencyjny w rozumieniu art. 2 ust.1 w zw. z art. 2 ust. 2 tejże ustawy.

Z uwagi na przedstawioną w stanie faktycznym specyfikę prawną, w kwestii uzyskania numeru NIP, Fundusz działa poprzez Spółkę. Oznacza to, iż formalnej rejestracji dla celów podatkowych w Polsce na rzecz Funduszu dokonuje Spółka, natomiast wszelkie deklaracje rejestracyjne i aktualizacyjne są podpisywane przez osoby reprezentujące Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 roku o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwana dalej ustawą (w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku) ustawa określa:

1. zasady ewidencji
   1. podatników,
   2. płatników podatków,
   3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;
2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”
3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.
   
   

Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Analizując brzmienie powyższych przepisów wskazać należy, iż na gruncie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawodawca rozróżnia dwie kategorie podmiotów: osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są podatnikami na podstawie innych ustaw oraz inne podmioty, które także na mocy odrębnych ustaw mają przypisany status podatnika, a obok tej grupy płatników podatków, którym odrębne ustawy prawa nie nadają statusu podatnika. Wniosek taki wspiera analiza art. 6 tejże ustawy, gdzie ustawodawca literalnie rozróżnia kategorię "podatników" oraz „płatników”.

Mocą art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawa lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest specjalnym funduszem inwestycyjnym utworzonym na podstawie niemieckiego prawa inwestycyjnego. Wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w prawa majątkowe dotyczące inwestycji w nieruchomości. Fundusz prowadzi działalność inwestycyjną w oparciu o środki finansowe inwestorów zbieranych poprzez emisję jednostek uczestnictwa w funduszu. D. prowadzi, m.in. na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, działalność inwestycyjną polegającą głównie na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek oraz wynajmie powierzchni komercyjnej w posiadanych nieruchomościach.

Fundusz jest wyodrębnioną masą majątkową, zarządzaną przez Spółkę zarządzającą, której relacje z inwestorami oparte są wyłącznie na właściwym prawie umów i postanowieniach niemieckiego prawa inwestycyjnego. Należy mieć jednak na względzie, że zgodnie z regulacjami prawa niemieckiego Spółka zarządzająca, dokonując czynności prawnych dotyczących masy majątkowej, występuje na rzecz Funduszu, który jest faktycznym dysponentem masy majątkowej.

Fundusz jako masa majątkowa nie posiada zdolności do czynności prawnych, zdolności upadłościowej, struktury organizacyjnej, własnych organów (poza Spółką zarządzającą), zdolności procesowej. Wszystkie te funkcje przejmuje Spółka zarządzająca pełniąca rolę zarządcy masy majątkowej Funduszu. W razie upadłości Spółki zarządzającej, majątek Funduszu nie może podlegać egzekucji, z uwagi na fakt, iż zgodnie z niemieckimi przepisami majątek Funduszu nie stanowi elementu składowego masy upadłościowej Spółki. Majątek Funduszu przekazany jest depozytariuszowi, który w przypadku upadłości Spółki ma obowiązek znaleźć nowego zarządcę lub wypłacić środki funduszu inwestorom.Na tle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie obowiązku uzyskania przez niego Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP).

Odnosząc powyższe ustalenia do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że z opisu sytuacji wynika, że Wnioskodawca nie jest osobą fizyczną, osobą prawną oraz jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która podlega obowiązkowi ewidencyjnemu na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca - Fundusz jako masa majątkowa nie posiada zdolności do czynności prawnych, zdolności upadłościowej, struktury organizacyjnej, własnych organów (poza Spółką zarządzającą), zdolności procesowej.

Nie posiadając zdolności do czynności prawnych, zdolności upadłościowej, struktury organizacyjnej, własnych organów (poza Spółką zarządzającą), zdolności procesowej Wnioskodawca nie może podlegać obowiązkowi ewidencyjnemu i być podatnikiem na podstawie odrębnych ustaw zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy. W związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rejestracji i posiadania numeru NIP.W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie posiadania numeru NIP należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.