Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/415-333/14/17-S/AJ
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 30 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 920/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 maja 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt II FSK 2017/15 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 16 czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/415-333/14-2/AJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że dieta radnego z tytułu pełnionych przez niego funkcji w gminnych instytucjach samorządowych, do których został desygnowany w trybie art. 24 u.s.g.. mieści się w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. W konsekwencji gmina, jako płatnik nie ma obowiązku dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. przychodów do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 16 czerwca 2014 r. nr ILPB2/415-333/14-2/AJ wniósł pismem z 27 czerwca 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 16 lipca 2014 r. nr ILPB2/415W-52/14-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 16 czerwca 2014 r. nr ILPB2/415-333/13-2/AJ złożył skargę z 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 30 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 920/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 16 czerwca 2014 r. nr ILPB2/415-333/14-2/AJ.

Zdaniem Sądu wynagrodzenia otrzymywane przez radnych, którzy zostali desygnowani do gminnych instytucji samorządowych można zakwalifikować jako diety, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, podlegające w konsekwencji zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

W ocenie WSA w Poznaniu – okolicznością bezsporną jest – że z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego można mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwa jako obywatel zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie, a to oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem przez radnego funkcji w gminnych instytucjach samorządowych.

Ponadto – Sąd uważa, że zgodnie z art. 24 ustawy o samorządzie gminnym, radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany. Zatem, na mocy ww. przepisu Sąd przyjął, że radny, pełniąc funkcję w gminnych instytucjach samorządowych wykonuje czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto Sąd zwrócił uwagę, że nie można abstrahować od przepisu art. 23 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Ów przepis podkreśla niekwestionowany społeczny i obywatelski charakter pełnienia funkcji w gminnych instytucjach samorządowych. Tak więc – w opinii Sądu – skoro czynności wykonywane przez radnego jako członka instytucji samorządowej stanowią element wykonywania przez niego mandatu radnego, a istota wykonywania mandatu radnego polega na rozwiązywaniu problemów społeczności lokalnej należy uznać, że czynności wykonywane przez radnego jako członka instytucji mają charakter społeczny w rozumieniu art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 30 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 920/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 31 marca 2015 r. znak ILRP – 46-126/15-2/EŚ do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt II FSK 2017/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną. W wyroku NSA w pełni podzielił pogląd wyrażony w uzasadnieniu orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 30 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 920/14.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia przedmiotowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Radni rady miejskiej prócz udziału w pracach rady miejskiej są desygnowani do gminnych instytucji samorządowych - zgodnie z art. 24 u.s.g. Z tytułu uczestnictwa w przedmiotowych instytucjach radnym przysługuje dieta ustalona zgodnie z art. 25 ust. 4 i 8 u.s.g. Rada miejska w uchwale w sprawie budżetu Miasta i Gminy na rok 2013 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 26 lipca 2000 roku w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (t.j. Dz. U. Nr 61, poz. 710), zgodnie z którym maksymalna wysokość diety dla radnego w przypadku gminy o liczebności mieszkańców w przedziale od 15 tys. do 100 tys. mieszkańców (do których zalicza się gmina - 45 tys.) wynosi 75% maksymalnej wysokości diety (tj. 1.987.27 złotych), przedmiotowe diety określiła jako wydatki, które dotyczą wydatków przeznaczanych na diety radnych rady miejskiej. W budżecie tym określone zostały konkretne kwoty z tytułu udziału w gminnych instytucjach samorządowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód radnego stanowiący dietę na podstawie uchwały budżetowej rady miejskiej, która zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 26 lipca 2000 roku w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (t.j. Dz. U. Nr 61. poz. 710) jest wydatkiem określonym w rozdziale 75022 par. 3030, w granicach do 1.987.27 zł (por. § 3 pkt 2
w/w rozporządzenia) - z tytułu pełnionych przez radnego funkcji na podstawie art. 24 i art. 25 ust. 8 ustawy o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 594 z późn. zm. dalej „u.s.g.”) - jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.; dalej „u.p.d.o.f.”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dieta radnego z tytułu pełnionych przez niego funkcji w gminnych instytucjach samorządowych, do których został desygnowany w trybie art. 24 u.s.g.. mieści się w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. W konsekwencji gmina, jako płatnik nie ma obowiązku dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. przychodów do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Zgodnie z art. 24 u.s.g. radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany. Radni powołani do organów samorządu terytorialnego wypełniają zatem swe obowiązki ustawowe. Z kolei stosownie do treści art. 25 ust. 8 u.s.g. rada gminy przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego. Tym samym, jeżeli dochodzi do wyboru albo desygnowania radnego do gminnej instytucji samorządowej, gdzie pełni on obowiązki o charakterze społecznym i obywatelskim należy uznać, że zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. Niewątpliwie bowiem udział radnego w instytucjach samorządowych jest związany z wykonywaniem przez niego mandatu, a zatem przychody jakie radny otrzymuje z tytułu przedmiotowego uczestnictwa winny być traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określone w art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f. Norma wyrażona w art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f. wyraźnie odnosi się do przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób.

Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 października 1997 r. (sygn. akt: III SA 253/96, LEX nr 31582) wyrażenie „osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich” należy rozumieć bardzo szeroko. Nie ma bowiem legalnej definicji tego wyrażenia ani w przepisach podatkowych, ani też w innych przepisach prawa. Stąd też należy uznać, że udział radnego w pracach instytucji samorządowych, do czego jest zobowiązany na podstawie wyboru bądź aktu powołania, spełnia ww. kryteria. Radny uczestnicząc w pracach tego typu organów wykonuje bowiem pracę dla dobra ogółu, poza zajęciami zawodowymi wykonując obowiązek, o którym mowa w art. 24 u.s.g.

W tym miejscu należy podkreślić, że zwrot diet jest obligatoryjny, za czym przemawia określenie, jakim posłużył się ustawodawca w art. 25 us.g.: „przysługuje”. Oznacza to bezwzględny obowiązek wypłacenia radnemu diety z tytułu poniesionych przez niego kosztów w związku ze świadczeniem przez radnego społecznie pracy na rzecz samorządu.

Nie może bowiem miejsca sytuacja, w której radny dopłacałby do sprawowanej przez siebie funkcji w instytucji gminy. Z tego to właśnie tytułu ustawodawca przewidział i zagwarantował radnym rekompensatę utraconych zarobków w formie diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych. Kwotę diety w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. (wobec zakazu określonego w art. 24 d u.s.g.) radny desygnowany w trybie art. 24 ma prawo wyłącznie do świadczenia określonego w art. 25 ust. 4 i 8 u.s.g., tj. diety w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f.

W związku z powyższym należy uznać, że wobec radnych, będących członkami instytucji samorządu gminnego, ma zastosowanie zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. obejmującego diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Zwolnienie to odnosi się bowiem do przychodów wymienionych w punkcie art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f. do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280.00 zł. Tym samym płatnik nie ma obowiązku dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. wynagrodzeń.

Takie stanowisko jest zgodne z utrwaloną linią orzeczniczą Sądu Najwyższego - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2001 r., sygn. akt: III RN 114/00 (LEX 49382, OSNP 2002/2/32, OSNP-wkł. 2001/23/7, OwSS 2002/1/28128) potwierdzony wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 września 2004 r., sygn. akt: III SA/Po 391/04 (LEX 830657), w którym sąd jednoznacznie określił, że skoro praca radnych w danej gminnej instytucji samorządowej mieści się w ramach obowiązków, które nakłada na nich przytoczony wyżej art. 24 ustawy o samorządzie gminnym, to tym samym uprawnieni są oni do otrzymywania świadczeń przewidzianych w art. 24 ust. 4 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.