INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012r. (data wpływu 24 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach swojej działalności Spółka dokonuje obrotu węglem objętym pozycją Nomenklatury Scalonej (CN) 2701. Na potrzeby transakcji węglem (wyrobami węglowymi), stosownie do przepisu art. 16 ust. 3a ustawy Spółka powiadomiła właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy. Spółka dokonuje zakupu węgla w polskich kopalniach lub od dostawców zagranicznych w określonej granulacji. Stosowane granulacje u polskich dostawców to np: 0-31,5mm, 16-31,5 mm, 40-80 mm, 80-120 mm, natomiast u dostawców zagranicznych: 0-50 mm, 13-50 mm, 50-100 mm, 100-200 mm, 0-300 mm, 0-200 mm itp. Zakupiony węgiel składowany jest na składach opałowych, a następnie sprzedawany dla podmiotów zużywających lub innych pośredniczących podmiotów węglowych. Przed sprzedażą węgiel zostaje rozsortowany poprzez przesianie na przesiewaczach mechanicznych w wyniku czego otrzymuje się węgiel w pożądanych przedziałach granulacji. Przesiania dokonuje się w celu dostosowania przedziałów granulacji węgla do potrzeb klientów i rynku, wynikających ze stosowanych kotłów węglowych.

Konieczność sortowania węgla wynika z następujących przyczyn:

• zakupiony węgiel jest w zbyt szerokim zakresie granulacji i wymaga rozsortowania na pożądane przedziały,
• węgiel w trakcie transportu i składowania ulega degradacji (samoistne rozkruszenie) i wymaga rozsortowania przed sprzedażą.
  
  

Ponadto, Spółka dokonuje zakupu 2 lub 3 gatunków węgla kamiennego o kodach CN 2701 1210 i CN 2701 12 90 o różnej gramaturze, najczęściej w zakresie 8-30 mm, 0-50 mm 10-25mm. Następnie węgiel jest mieszany, kruszony i przesiewany na dwie lub trzy frakcje. Najczęściej - groszek (o granulacji 8-25 mm) i miał (o granulacji 0-8 mm) lub inne przedziały granulacji. Proces ten ma na celu uzyskanie węgla tzw. ekogroszku do spalania w tzw. plecach ekologicznych. Węgiel w takiej postaci sprzedawany jest luzem lub paczkowany w worki. W ofercie handlowej występuje najczęściej pod nazwami własnymi.

Pozyskiwanie w tych procesach węgla o określonej gramaturze polega w istocie na mieszaniu węgla i jego doprowadzeniu do odpowiedniej granulacji poprzez kruszenie nadziarna i rozsortowanie. Nie stosuje się tu żadnych procesów chemicznych ani termicznych, a jedynie mechaniczne (na sucho).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Pytanie nr l:

Czy opisany powyżej proces sortowania podczas składowania na składzie opałowym w świetle przepisów akcyzowych może być uznany za standardowe traktowanie węgla, związane z jego przemieszczaniem i magazynowaniem, a więc operacje związane z węglem prowadzone przez Spółkę dla celów zwolnienia nie wymagają prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy i dla celów stosowania tego zwolnienia wystarczające jest aby do transportu węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą przez Spółkę był dołączony dowód dostawy...

Pytanie nr 2:

Czy opisany powyżej proces mieszania kilku gatunków węgla, kruszenia i przesiewania węgla na składach opałowych nie mieści się w definicji „produkcji” wyrobów energetycznych, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, a więc procesy przeprowadzane na tym węglu na składzie opałowym do zastosowania zwolnienia z akcyzy nie wymagają prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy, a dla celów stosowania tego zwolnienia wystarczające jest aby do transportu węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą przez Spółkę był dołączony dowód dostawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane na składach opałowych w odniesieniu do składowanego węgla, zarówno w zakresie, o którym mowa w pytaniu nr 1, jak również w pytaniu nr 2 nie mieszczą się w ustawowej definicji „produkcji wyrobów energetycznych”, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Konsekwentnie, należy uznać, że Spółka jako pośredniczący podmiot węglowy dokonuje zakupu i sprzedaży identycznego z punktu widzenia przepisów akcyzowych produktu w postaci węgla, CN 2701. Zatem, podstawę do zwolnienia z akcyzy węgla kupowanego przez Spółkę, a następnie sprzedawanego stanowi art. 31a ust. 1 pkt l ustawy, nie można zaś uznać, że zastosowanie ma art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy. W rezultacie, warunkiem zastosowania zwolnienia z akcyzy jest dołączenie do węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą dokumentu dostawy (art. 31a ust. 3 ustawy). Natomiast nie ma wymogu, aby Spółka dla potrzeb tego zwolnienia prowadziła ewidencję wyrobów zwolnionych, zużywanych do celów objętych zwolnieniem, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy. Spółka zauważa, że w żadnym wypadku, czynności wykonywanych w odniesieniu do węgla na składach opałowych prowadzonych przez Spółkę, a polegających na sortowaniu węgla lub też mieszaniu węgla o różnej gramaturze, jego kruszeniu i przesiewaniu, nie można uznać za procesy produkcyjne, zarówno w potocznym pojęciu, jak również w świetle definicji zawartej w ustawie na potrzeby podatku akcyzowego.

Omawiane sortowanie węgla można zdefiniować, zgodnie z definicją sortowanie polega na uporządkowaniu zbioru rzeczy względem pewnych cech charakterystycznych każdego elementu tego zbioru, przy czym w przypadku węgla elementem tym jest wielkość grudek węgla. Czynność, jaką jest sortowanie polega bowiem jedynie na podzieleniu węgla zawierającego różne frakcje (węgiel o różnej grubości) na konkretne podgrupy. Uporządkowanie węgla dokonywane jest z przyczyn opisanych powyżej, przy czym pomimo ich uporządkowania w podgrupy pozostają one tym samym produktem o tej samej klasyfikacji CN w rozumieniu art. 86 ustawy o podatku akcyzowym. Oddzielenie większych bryłek od mniejszych ma na celu ich lepsze zagospodarowanie i dostosowanie do wymagań klientów. Należy podkreślić, że opisane powyżej procesy są standardowymi czynnościami wykonywanymi na niemal wszystkich składach opałowych w Polsce. Wynika to z konieczności utrzymania właściwości węgla (zakresu granulacji) w niepogorszonym stanie, bowiem podczas transportu i składowania na hałdach następuje samoistne kruszenie węgla, które jest procesem naturalnym. Ponadto niezbędne jest wzięcie pod uwagę wymagań klientów odnośnie jakości węgla. Brak akceptacji tzw. podziarna w deklarowanych przedziałach granulacji zmusza do sortowania przed sprzedażą większości sprzedawanego na składzie węgla.

Również operacje związane z mieszaniem partii węgla (kruszenie i przesiewanie) nie może być interpretowane jako produkcja. W rezultacie tych czynności nie dochodzi bowiem do przekształcenia jednego produktu w drugi. Uzyskana mieszanka jest również węglem kamiennym o symbolu CN 2701 i składa się ona z ziaren węgli użytych do mieszanki, które to nie zmieniły w żaden sposób swoich właściwości fizykochemicznych. W wyniku tego procesu nie powstają żadne uboczne produkty ani odpady, a użyty węgiel zostaje jedynie częściowo skruszony i zmieszany. W wyniku powyższego, zarówno przy zakupie jak i sprzedaży Spółka dokonuje obrotu produktem, który nie zmienił swojej klasyfikacji CN, stosowanej dla potrzeb akcyzy, a więc dla obu typów transakcji produkt klasyfikowany jest jednolicie, do kodu (pozycji) CN 27011 taka też klasyfikacja zamieszczana jest w dokumentach wystawianych w związku z tymi transakcjami (przede wszystkim w dowodach dostawy). Warto zauważyć, że czynności wykonywane przez Spółkę istotnie różnią się od standardowej produkcji stosowanej w zakładach przeróbczych węgla gdzie podczas jej przebiegu stosuje się proces płukania, którego produktami ubocznymi są kamień i muły. Podczas omawianego procesu w ogóle nie dochodzi do zużycia węgla do celów opałowych ani innych celów.

Ubytki podczas tego procesu nie przekraczają tych stwierdzanych podczas składowania i załadunku na środek transportu. Każda frakcja (przedział granulacji) uzyskiwana w wyniku sortowania jest zagospodarowywana (sprzedawana) tzn. opuszcza skład opałowy w związku z jej sprzedażą do pośredniczących podmiotów węglowych lub podmiotów zużywających węgiel.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 87 ust. 1 ustawy „produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych”. Spółka stoi na stanowisku, że czynności dokonywane przez Spółkę na węglu w składach opałowych nie mieszczą się w zakresie definicji „produkcji”. Z całą pewnością, Spółka nie wytwarza węgla. Aby bowiem dochodziło do „wytwarzania” jakiegokolwiek produktu, musiałby dojść do powstania w danym momencie czegoś, co wcześniej nie istniało, ale zostało pozyskane w drodze ukierunkowanego i zaplanowanego przez człowieka procesu, np. poprzez połączenie kilku składników, zastosowaniu przekształceń fizycznych, chemicznych itp. W odniesieniu do węgla, sytuacja jest o tyle specyficzna, że jest to zasadniczo kopalina, która powstała w sposób naturalny, a więc nie powstaje ściśle w wyniku działań człowieka polegających na przekształceniu inaczej klasyfikowanych składników w produkt końcowy w postaci węgla. Ponieważ, wyrób ten pojawia się jako produkt handlowy w wyniku działań górniczych, pojęcie „wytwarzanie” lub „produkcja” należy w odniesieniu do węgla utożsamiać z pojęciem „wydobycie”. Co prawda, ustawa nie posługuje się tym ostatnim terminem, niemniej należy zauważyć, że nadrzędny w stosunku do ustawy akt prawa wspólnotowego, którym jest Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej („Dyrektywa energetyczna”), (która to Dyrektywa ustanowiła dla wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej obowiązek stosowania opodatkowania węgla) w art. 21 ust. 2 określa, że „dla celów niniejszej dyrektywy uznaje się, że pojęcie „produkcja” (...) obejmuje, w stosownych przypadkach, pojęcie „wydobywanie” ”. W rezultacie, logicznym wnioskiem w tym zakresie jest, że dla celów stosowania podatku akcyzowego, węgiel wytwarzany jest przez kopalnie, gdzie jest wydobywany, zaś późniejszy proces stosowany przez Spółkę w odniesieniu do tak „produkowanego” węgla nie mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia „wytwarzanie”.

Podobnie, nie można uznać, że Spółka „przetwarza” węgiel. Przetwarzanie w tym kontekście należałoby bowiem interpretować, jako przekształcenie jednego produktu (lub nawet kilku produktów) w drugi, np. z wykorzystaniem zjawisk chemicznych lub fizycznych. Przykładem takiego „przetwarzania” byłoby np. przekształcanie węgla kamiennego (CN 2701) w koks (CN 2704). Dodatkowo, aby na gruncie przepisów akcyzowych uznać, że dany produkt jest „przetwarzany” musiałoby również dojść do zmiany klasyfikacji danego produktu w ramach nomenklatury CN. Wynika to z faktu, że dla identyfikacji produktów na potrzeby akcyzy stosowana jest ta nomenklatura, a reguły interpretacji w niej zawarte pozwalają na ustalenie, czy dany produkt jest w ogóle wyrobem akcyzowym i do jakiej ewentualnie kategorii produktów akcyzowych może zostać zaliczony (abstrahując od pojęcia „przeznaczenie”, które również w niektórych przypadkach jest kryterium dla potrzeb opodatkowania akcyzą wyrobów).

Skoro ustawa na swoje potrzeby identyfikuje węgiel w oparciu o czterocyfrową pozycję CN (z opisem, że chodzi o „węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeśli są przeznaczone do celów opałowych”, vide poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy: „Wykaz wyrobów akcyzowych”) należy wnioskować, że procesy stosowane w odniesieniu do węgla, które nie powodują zmiany klasyfikacji w obrębie pozycji CN 2701, nie mogą być uznane za „przetwarzanie”, nawet jeśli dochodzi do zmiany kodu CN w obrębie bardziej szczegółowym niż pozycja (cztery pierwsze cyfry).

Potwierdzenie tego poglądu można znaleźć w interpretacji wydanej przez Ministra Finansów (z dnia 3 grudnia 2009 r., znak: AE2/8012/6/KWG/09/9595), który zmieniając wcześniej wydaną przez podległy mu organ interpretację indywidualną, dokonał wykładni pojęcia „przetwarzanie” zawartego w art. 87 ust. 1 ustawy. Interpretacja ta co prawda dotyczyła toluenu i kwestii stosowania składu podatkowego, niemniej wnioski Ministra Finansów tam zawarte można odnieść do analizowanej kwestii Minister Finansów stwierdził bowiem, co następuje: „W związku z powyższym za przetwarzanie wyrobu energetycznego, w świetle przepisu ww. art. 87 ustawy i innych przepisów ustawy - należy uznać ogół procesów technologicznych, jakim poddano ten wyrób, w wyniku których otrzymano inny wyrób energetyczny wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy lub niewymieniony w załączniku nr 2 do ustawy, ale opodatkowany na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa”.

W ocenie Spółki powyższe potwierdza pośrednio prawidłowość jej wniosków, gdyż definiując w określony sposób pojęcie, dany akt prawny musi się posługiwać nim konsekwentnie. Stąd, jeśli zasady wykładni prowadzą do wniosku, że toluen, aby być objęty definicją „przetwarzania” (i podlegać obowiązkowi dokonywania takiego „przetwarzania” w składzie podatkowym) musi być przekształcony w produkt o innej klasyfikacji CN (to znaczy utracić klasyfikację do kodu CN 2901 30 00), konsekwentnie należy uznać, że podobna zasada tyczy się również węgla. Działania Spółki nie mogą być również uznane za „mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych” które w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy mieszczą się w pojęciu „wytwarzanie lub przetwarzanie”. Przedmiotowy węgiel nie jest bowiem komponentem paliwowym, (czyli jak należy rozumieć składnikiem wykorzystywanym do komponowania innych paliw, np. frakcji powstających w procesie rafinacji ropy naftowej dobieranych w taki sposób aby w połączeniu utworzyły paliwo płynne spełniające wymagane parametry). Węgiel ten w wyniku przesiania, pokruszenia lub zmieszania kilku gatunków węgla nie staje się czymś innym niż węgiel objęty pozycją CN 2701, a procesy te służą jedynie uzyskaniu bardziej „homogenicznego” produktu, jeśli chodzi o jego gramaturę. W rezultacie logicznym wnioskiem jest że w omawianym stanie faktycznym brak jest ustawowych przesłanek do zakwalifikowania czynności Spółki jako „produkcja”. W konsekwencji, działalności Spółki nie można rozpatrywać w kontekście przepisu art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy. Przepis ten daje podstawę do zwolnienia wyrobów węglowych zużywanych w procesie produkcji wyrobów energetycznych, a warunkiem do zastosowania tego zwolnienia jest prowadzenie odpowiedniej ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy. Po pierwsze bowiem, działalność Spółki nie może być uznana za produkcję, po drugie zaś, nie dochodzi do zużycia wyrobów węglowych, o którym mowa w analizowanym przepisie.

Pojęcie „zużycie” wskazuje bowiem na proces nieodwracalny, w wyniku którego produkt węglowy nie nadaje się już do dalszego wykorzystania (np. węgiel posłużył do wytworzenia ciepła w wyniku spalenia). Operacje Spółki, służą zaś zachowaniu właściwości węgla, w szczególności utrzymaniu możliwości jego „zużycia” po dostarczeniu do ostatecznego konsumenta.

W opinii Spółki całokształt powołanych powyżej argumentów uzasadnia wniosek, że Spółka jako pośredniczący podmiot węglowy zakupując węgiel od innego podmiotu węglowego albo importując bądź nabywając wewnątrzwspólnotowo węgiel, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy. Podobnie, dokonując sprzedaży węgla zwolnienie z akcyzy realizowane jest w oparciu o ten przepis. Warunkiem stosowania tego zwolnienia jest dołączanie do przemieszczanych wyrobów dokumentów dostawy (stosownie do art. 31a ust. 3 ustawy). Natomiast węgiel przechowywany przez Spółkę nie podlega żadnym zużyciom wymienionym w art. 31a ust. 2 ustawy, zatem Spółka nie ma obowiązku prowadzić ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

W art. 31a ust. 2 wskazano zwolnienia od akcyzy obejmujące wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Definicja produkcji wyrobów energetycznych dla potrzeb ustawy o podatku akcyzowym została określona w art. 87 ust. 1, zgodnie z którą produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075, ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka powiadomiła właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy.

W ramach swojej działalności Spółka dokonuje obrotu węglem objętym pozycją Nomenklatury Scalonej (CN) 2701. Spółka dokonuje zakupu węgla w polskich kopalniach lub od dostawców zagranicznych w określonej granulacji. Zakupiony węgiel składowany jest na składach opałowych, a następnie sprzedawany dla podmiotów zużywających lub innych pośredniczących podmiotów węglowych. Przed sprzedażą węgiel zostaje rozsortowany poprzez przesianie na przesiewaczach mechanicznych w wyniku czego otrzymuje się węgiel w pożądanych przedziałach granulacji.

Ponadto, Spółka dokonuje zakupu 2 lub 3 gatunków węgla kamiennego o kodach CN 2701 1210 i CN 2701 12 90 o różnej gramaturze, najczęściej w zakresie 8-30 mm, 0-50 mm 10-25mm. Następnie węgiel jest mieszany, kruszony i przesiewany na dwie lub trzy frakcje.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych w związku z art. 31a ust. 4 ustawy oraz czy dla celów stosowania zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 1 wystarczające jest, aby do transportu węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą przez Spółkę był dołączony dowód dostawy.

Rozważając powyższe, należy zwrócić uwagę, iż warunki, pod którymi w ustawie zastrzeżono możliwość zastosowania zwolnień od akcyzy wyrobów węglowych można podzielić na dwie grupy.

Pierwsza z nich dotyczy warunków zwolnień związanych z czynnościami, których przedmiotem są wyroby węglowe, a wykonywanymi przez:

• pośredniczące podmioty węglowe,
• podmioty korzystające ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy w przypadku dokonywania nabycia wewnątrzwspólnotowego.
  
  

Do grupy tej należą warunki takie jak konieczność pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a; posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b; oraz dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Natomiast druga grupa warunków zwolnień dotyczy czynności wykonywanych tylko przez podmioty zużywające w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Powyższy podział warunków związanych ze zwolnieniem od akcyzy wyrobów węglowych jest zarysowany bardzo wyraźnie na gruncie ustawy. Poszczególne warunki zostały każdorazowo zaopatrzone w informację, których zwolnień dotyczą, a tym samym, do jakich adresatów są skierowane.

W świetle powyższego należy zatem w pierwszej kolejności poddać ocenie charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności, w celu ustalenia, czy istotnie, jak wskazuje Wnioskodawca, nie jest on żadnym z podmiotów wymienionych art. 31a ust. 2 ustawy z tytułu czynności polegających na sortowaniu (przesiewie), mieszaniu i kruszeniu wyrobów węglowych, a w szczególności ww. czynności nie stanowią procesów produkcji wyrobów energetycznych.

Wnioskodawca wskazał, iż sortuje (przesiewa), miesza i kruszy wyroby węglowe, przy czym nie następuje ich zużycie ani nie zmienia się ich klasyfikacja CN. Wnioskodawca wskazał bowiem, iż dokonuje obrotu węglem o kodzie CN 2701, a zatem zarówno nabywany jak i sprzedawany przez Wnioskodawcę węgiel posiada kod CN 2701, niezależnie od okoliczności, iż opisane przez Wnioskodawcę procesy dotyczą kilku gatunków węgla.

Analizując powyższe na tle powołanych przepisów stwierdzić należy, iż sortowanie (przesiew), mieszanie i kruszenie wyrobów węglowych w celu dostosowania przedziałów granulacji węgla do potrzeb klientów i rynku, wynikających ze stosowanych kotłów węglowych oraz w celu uzyskanie węgla tzw. ekogroszku do spalania w tzw. plecach ekologicznych, przy jednoczesnym braku zużycia tych wyrobów i braku zmiany ich klasyfikacji według kodów CN, nie może zostać uznane za żadną z czynności opisanych w art. 9a ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W opisanej we wniosku sytuacji czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na sortowaniu (przesiewie), mieszaniu i kruszeniu wyrobów węglowych należy zaliczyć do czynności związanych z przygotowaniem wyrobów węglowych do sprzedaży i ich magazynowaniem przez pośredniczący podmiot węglowy. Należy podkreślić, iż w przedstawionym zdarzeniu po wykonaniu opisanych czynności nie zmieni się klasyfikacja wyrobów – będą objęte tą samą pozycją CN. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w opisanej sytuacji nie występuje on jako podmiot zużywający wyroby węglowe do celów opałowych, o którym mowa w art. 31a ust. 2. Nie będzie tym samym zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych.

Ustawa o podatku akcyzowym nie wprowadza w przypadku pośredniczących podmiotów węglowych korzystających ze zwolnienia od akcyzy warunku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu, a potwierdzeniem dostarczenia przez sprzedający podmiot takich wyrobów innemu pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotom korzystającym ze zwolnienia jest potwierdzony przez odbiorcę dokument dostawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonuje czynności wymienione w powołanym już wyżej przepisie art. 31a ust. 1 ustawy.

Jak stanowi – również przywołany powyżej – art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

• pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy,
• posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy,
• dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
  
  

Jednocześnie zgodnie z przepisem ogólnym zawartym w art. 32 ust. 11 ustawy, odbierający wyroby akcyzowe, a zatem i również wyroby węglowe zaliczone w myśl ustawy do wyrobów akcyzowych, jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz.U Nr 160, poz. 1075 ze zm.) wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 38 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, określono wzór i sposób stosowania dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, zwanych dalej wyrobami zwolnionymi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia od akcyzy jest zwolniona z akcyzy, pod warunkiem że podmiot sprzedający te wyroby posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego, a do przemieszczanych wyrobów węglowych zostanie dołączony dokument dostawy wystawiony przez ten podmiot.

Natomiast potwierdzenie dostarczenia wyrobów węglowych do innego pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia poprzez złożenie podpisu przez ten podmiot nabywający określony w dokumencie dostawy, stanowi potwierdzenie przeznaczenia do celów zwolnionych z akcyzy wyrobów węglowych określonych w dokumencie dostawy.

Zauważyć bowiem należy, iż jak wskazano powyżej, ustawa o podatku akcyzowym nie wprowadza w przypadku pośredniczących podmiotów węglowych korzystających ze zwolnienia od akcyzy warunku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu ani też nie wymaga składania przez nabywcę odrębnych oświadczeń w tym zakresie.

Reasumując Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy w przedstawionym zdarzenia przyszłym nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych, zaś przy przemieszczaniu wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia wystarczające jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów dokumentu dostawy, który - po potwierdzeniu przez nabywcę - stanowić będzie potwierdzenie przeznaczenia wyrobów węglowych do celów zwolnionych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.