Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1210.2016.1.JM
z 27 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej brak powstania przychodu od zaległej składki zdrowotnej oraz braku obowiązku dokonania korekty PIT-11 oraz obowiązku korekty PIT-4R,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej zwrotu nadpłaty.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2016 roku w trakcie kontroli Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekwalifikował umowę o dzieło na umowę zlecenie, która została objęta obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie zdrowotne. Innym składkom ta nowa umowa nie podlegała. Umowa była zawarta w roku 2006 na czas nieokreślony na kwotę 600 zł brutto miesięcznie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych naliczył od kwot brutto składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9%, za cały okres trwania umowy tj. lata 2006-2016. Wnioskodawca – płatnik w miesiącu wrześniu 2016 roku całą naliczoną składkę wraz z odsetkami wpłacił na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca jako płatnik, wypłacając co miesiąc wynagrodzenie z umowy o dzieło ustalał prawidłowo kwotę brutto przychodu, koszty uzyskania oraz podstawę opodatkowania. Obliczał 18% podatku (86 zł) i nieprawidłowo w całości odprowadzał na konto Urzędu Skarbowego. Po zmianie umowy powinien z obliczonego podatku potrącić 7,75% (46 zł) składki na ubezpieczenie zdrowotne i pomniejszony o tą część składki zdrowotnej, podatek (czyli 40 zł) winien co miesiąc odprowadzać na konto Urzędu Skarbowego. Pozostała część składki zdrowotnej (1,25%) podlegała potrąceniu z wynagrodzenia netto zleceniobiorcy. Zleceniobiorca we wrześniu 2016 roku zwrócił Wnioskodawcy – płatnikowi nadpłacone wynagrodzenie w wysokości 1,25% składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca jako płatnik może i powinien dokonać korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011-2015 w zakresie kwot należnych zaliczek i żądać zwrotu nadpłat?
2. Czy Naczelnik Urzędu Skarbowego może na prośbę Wnioskodawcy – płatnika przywrócić termin do dokonania korekty deklaracji PIT-4R za lata 2007-2010, które również byłyby podstawą do stwierdzenia nadpłaty?
3. Czy Wnioskodawca – płatnik winien dokonać korekty PIT-11 dla zleceniobiorcy w zakresie pobranego podatku i składki zdrowotnej?
4. Czy zapłacona przez Wnioskodawcę składka zdrowotna w roku 2016 stanowi przychód zleceniobiorcy?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy obowiązków płatnika (pytanie Nr 1, 3 i 4). W pozostałym zakresie (pyt. Nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość dokonania korekty deklaracji. Wobec tego Wnioskodawca ma prawo a nawet obowiązek sporządzić korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011-2015 w ten sposób, że w części C Wykaz należnych zaliczek wykaże w poszczególnych miesiącach kwoty podatku pomniejszone o 7,75% składki zdrowotnej. Należne zaliczki to takie, które powinny zostać pobrane w oparciu o istniejące przepisy, czyli wyliczone według umowy zlecenia i pomniejszone o 7,75% składki zdrowotnej. Porównanie tych zaliczek z dokonanymi wpłatami – przelewami wykaże nadpłatę, o której stwierdzenie Wnioskodawca – płatnik może występować do Urzędu Skarbowego.

Ad. 3

Wnioskodawca uważa, że PIT-11 dla zleceniobiorcy nie powinny być korygowane, ponieważ są w nich wykazane pobrane zaliczki na podatek, a nie należne. Ponadto byłoby to tylko przemieszczenie między pobranymi zaliczkami na podatek, a składkami zdrowotnymi podlegającymi odliczeniu od podatku. Jest to bez wpływu na rozliczenie podatnika – zleceniobiorcy.

Ad. 4.

Zapłacona składka zdrowotna nie stanowi przychodu zleceniobiorcy, ponieważ część przypadająca do pokrycia przez niego czyli 1,25% została przez zleceniobiorcę zwrócona Wnioskodawcy, a pozostała część zapłaconej składki /7,75%/ podlega zwrotowi z US w oparciu o korekty PIT-4R. Zleceniobiorca miał prawidłowo ustalone kwoty przychodów, kosztów uzyskania oraz podstawy opodatkowania. Jego dotyczy tylko część składki zdrowotnej /1,25%/, którą otrzymał w wynagrodzeniu netto. Ponieważ zwrócił tą kwotę rozliczenie Wnioskodawcy ze zleceniobiorcą zostało ostatecznie zakończone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe w części dotyczącej braku powstania przychodu od zaległej składki zdrowotnej oraz braku obowiązku dokonania korekty PIT-11 i obowiązku dokonania korekty PIT-4R oraz nieprawidłowe w części dotyczącej zwrotu nadpłaty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłami przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został w art. 13 ww. ustawy.

Z przepisu art. 13 pkt 8 ww. ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR/PIT-4R) (...). (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w sierpniu 2016 roku w trakcie kontroli Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekwalifikował umowę o dzieło na umowę zlecenie, która została objęta obowiązkowymi składkami na ubezpieczenie zdrowotne. Umowa była zawarta w roku 2006 na czas nieokreślony na kwotę 600 zł brutto miesięcznie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych naliczył od kwot brutto składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9%, za cały okres trwania umowy tj. lata 2006-2016. Wnioskodawca – płatnik w miesiącu wrześniu 2016 roku całą naliczoną składkę wraz z odsetkami wpłacił na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zleceniobiorca we wrześniu 2016 roku zwrócił Wnioskodawcy – płatnikowi nadpłacone wynagrodzenie w wysokości 1,25% składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w przytoczonym na wstępie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym, za składkę zdrowotną opłaconą przez podatnika, w związku z pomniejszeniem wysokość należnego podatku dochodowego przez płatnika, należy uznać taką składkę, która została faktycznie zapłacona ze środków pieniężnych podatnika, a zapłata ta spowodowała wygaśnięcie zobowiązania podatnika z tego tytułu.

W konsekwencji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem ubezpieczonego jest wyłącznie ta część należności uiszczonej przez płatnika składek, którą zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych powinien zapłacić ubezpieczony, i której w roku jej opłacenia ubezpieczony nie zwrócił płatnikowi składek.

Opłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne, Zainteresowany – jako płatnik – zobowiązany będzie wykazać w stosownej pozycji rocznych informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) za rok podatkowy, w którym składki te zostały zapłacone, a podatnik będzie obowiązani uwzględnić je w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do właściwego urzędu skarbowego.

W związku z faktem, że zleceniobiorca zwrócił Wnioskodawcy – płatnikowi nadpłacone wynagrodzenie w wysokości 1,25% składki na ubezpieczenie zdrowotne we wrześniu 2016 roku, tj. w roku w którym zostały zapłacone, po stronie zleceniobiorcy nie powstanie z tego tytułu przychód z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę od składek wpłaconych w 2016 r.

Odnosząc się do korekty informacji PIT-11 należy wskazać, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji podatnika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają zatem charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Natomiast zagadnienia związane z korektą regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zatem generalnie, jeżeli płatnik nie sporządził stosownych informacji PIT-11 lub też sporządził je nieprawidłowo to będzie on zobowiązany obecnie do ich wystawienia/skorygowania by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Jednak, jak wynika z przywołanych powyżej przepisów obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek oraz o faktycznie odprowadzonych składkach na ubezpieczenie społeczne i/lub zdrowotne.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że w informacji PIT-11 oraz jej korekcie mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki i składki, które faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę z dochodu zleceniobiorcy i wpłacone w latach, za które informacja jest sporządzona. Informacja PIT-11 czy też jej korekta winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca nie odprowadził z dochodu zleceniobiorcy w przeszłości składek na ubezpieczenie zdrowotne to zarówno w informacji PIT-11 jak i jej korekcie takich składek nie może wykazać. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia składki zdrowotnej nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie ma on obowiązku korygowania informacji PIT-11 w odniesieniu do zleceniobiorców w sytuacji uregulowania kwoty należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne. Podkreślić należy, że składki na ubezpieczenie zdrowotne należy wykazać w informacji PIT-11 za 2016 r., gdyż w tym roku zostały odprowadzone.

Ponadto, ustosunkowując się do kwestii dokonania korekt deklaracji PIT-4R, jeszcze raz odnieść się należy do zapisów wynikających z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Korygując deklaracje PIT-4R Wnioskodawca postąpi prawidłowo wykazując należną zaliczkę jaka winna była być przez płatnika (Wnioskodawcę) pobrana w związku z ciążącymi na nim obowiązkami płatnika, nałożonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W deklaracji PIT-4R winny bowiem być wykazane należne zaliczki, a zatem takie, które powinny być pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Stosownie natomiast do treści art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się m.in. kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Na podstawie art. 75 § 1 ww. ustawy podatnik jest podmiotem uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w sytuacji, gdy kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego przez niego podatku.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 2 ww. artykułu uprawnienie określone w § 1 (do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty) przysługuje również płatnikom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
   
   

Podkreślić należy, że definicja nadpłaty zawarta w ustawie Ordynacja podatkowa wyczerpująco wylicza, w jakich sytuacjach powstaje nadpłata. Wszelkie inne przypadki, które nie są w ww. ustawie wymienione, nie powodują powstania nadpłaty w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Nie każda zatem kwota wpłacona przez płatnika „nienależnie” do organu podatkowego stanowi nadpłatę.

Z wyżej wymienionych uregulowań prawnych wynika, że płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.

W przedstawionym stanie faktycznym taka okoliczność nie wystąpiła. Po stronie płatnika (Wnioskodawcy) nie powstała nadpłata. W latach 2011 – 2015 podatek dochodowy został pobrany przez Wnioskodawcę od uzyskanego przez podatnika (zleceniobiorcę) dochodu. Nie jest zatem możliwe stwierdzenie nadpłaty na rzecz płatnika, który nie poniósł uszczerbku majątkowego na skutek zapłacenia należnego świadczenia w większej wysokości od tej, w której zostało pobrane. Płatnik wpłacił do urzędu skarbowego zaliczkę w wysokości w jakiej pobrał ją z wynagrodzenia zleceniobiorcy i nie wpłacił jej z własnych środków.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nadpłaty podatku dochodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku, Wnioskodawca jako płatnik winien dokonać korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 – 2015 w zakresie kwot należnych zaliczek. Wnioskodawca jednakże nie jest uprawniony do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nadpłaty podatku dochodowego. Wnioskodawca jako płatnik nie może dokonać korekty informacji PIT-11 w zakresie pobranego podatku i składki zdrowotnej. Wystawiony dokument sporządzony były prawidłowo, odzwierciedlał zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika –Wnioskodawcę – zaliczek na podatek i składek na ubezpieczenie zdrowotne. Zapłacona przez Wnioskodawcę składka zdrowotna w roku 2016 za poprzednie lata nie stanowi przychodu zleceniobiorcy, gdyż została zwrócona przez zleceniobiorcę w roku jej zapłacenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.