Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1164.2016.2.MS1
z 9 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 12 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data nadania 28 grudnia 2016 r., data wpływu 30 grudnia 2016 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB4.4511.1164.2016.1.MS1 z dnia 8 grudnia 2016 r. (data nadania 9 grudnia 2016 r., data doręczenia 22 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko jest:

• prawidłowe w części dotyczącej rozliczenia za rok podatkowy 2016 (pyt. Nr 1),
• nieprawidłowe w pozostałej części (pyt. Nr 2).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 1462-IPPB4.4511.1164.2016.1.MS1 z dnia 8 grudnia 2016 r. (data nadania 9 grudnia 2016 r., data doręczenia 22 grudnia 2016 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data nadania 28 grudnia 2016 r., data wpływu 30 grudnia 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia urodzenia się Marty K. - córki Wnioskodawczyni, tj. od dnia 26 lipca 2007 r., Wnioskodawczyni samotnie ją wychowuje. Do dnia 21 lutego 2012 r. ojcostwo córki Wnioskodawczyni nie było ustalone. W dniu 21 lutego 2012 r. Sąd Rejonowy Wydział Rodzinny i Nieletnich wydal wyrok, w którym zostało ustalone ojcostwo. W wyroku tym wykonywanie władzy rodzicielskiej nad Martą K. zostało powierzone Wnioskodawczyni i jednocześnie ograniczono władzę rodzicielską jej ojca do współdecydowania w sprawie wyboru szkoły małoletniej i sposobie jej leczenia na wypadek choroby. Od ojca córki Wnioskodawczyni zasądzono alimenty, miesięcznie w kwocie 700 zł.

W dniu 6 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z mężczyzną nie będącym ojcem córki. W związku z zawartą przez Wnioskodawczynię i jej obecnego męża w dniu 12 lipca 2016 r. przed notariuszem umową o ustanowienie rozdzielności majątkowej, od dnia zawarcia związku małżeńskiego w małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej.

Do dnia 31 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody na podstawie umowy o pracę, umowy o dzieło oraz umowy o świadczenie usług. W dniu 1 września 2016 r. Wnioskodawczyni otworzyła własną jednoosobową działalność gospodarczą.

Wraz z założeniem firmy Wnioskodawczyni zadeklarowała, że podatek dochodowy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie rozliczać na zasadach ogólnych. Od 1 września 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskuje dochody na podstawie umowy o pracę oraz z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Ani w stosunku do Wnioskodawczyni, ani w stosunku do jej córki nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani ustawy o podatku tonażowym.

W terminie przewidzianym dla złożenia zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016, Wnioskodawczyni zamierza złożyć wniosek o rozliczenie podatku jako osoba samotnie wychowująca dziecko, tym samym skorzystać z preferencyjnych warunków rozliczenia.

W terminach przewidzianych dla składania zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej) straty w latach kolejnych, przy założeniu, że nie zmieni się w tych kolejnych latach stan rodzinny Wnioskodawczyni (tj. nie będzie miała ze swoim małżonkiem wspólnych dzieci), w małżeństwie nadal będzie obowiązywać ustrój rozdzielności majątkowej, a dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej będą rozliczane na zasadach ogólnych, Wnioskodawczyni zamierza składać wnioski o rozliczenie podatku jako osoba samotnie wychowująca dziecko, a tym samym korzystać z preferencyjnych warunków rozliczenia.

Pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis zdarzenia przyszłego o informacje, że w 2016 r., wychowywała swoją córkę samotnie, bez udziału innej osoby, tj. bez pomocy jej ojca, bez udziału obecnego małżonka, ani żadnej innej osoby.

Córkę wychowywała i wychowuje wyłącznie Wnioskodawczyni.

Samotnie troszczy się o zaspokojenie wszelkich jej potrzeb zarówno codziennych, jak i innych niezbędnych dla jej prawidłowego rozwoju w każdej sferze jej życia. Wyłącznie Wnioskodawczyni wykonuje wszelkie czynności wychowawcze mające na celu jej prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny i duchowy oraz zapewnia materialne podstawy tego rozwoju. Żadna inna osoba nie wkracza w wychowanie córki Wnioskodawczyni, ani też nie ponosi kosztów związanych z jej utrzymaniem. Cały trud jej wychowania spoczywa na Wnioskodawczyni. Samodzielnie, tj. bez pomocy czy wsparcia innych osób, Wnioskodawczyni podejmuje wszelkie decyzje dotyczące swojej córki. Tak więc, żadna inna osoba nie ma wpływu na proces wychowania jej córki. Oczywiście skutki tego wychowania spoczywają wyłącznie na osobie Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczyć podatek dochodowy za rok podatkowy 2016 jako samotna matka i tym samym skorzystać z preferencyjnych warunków rozliczenia?
2. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczać podatek dochodowy za kolejne lata podatkowe jako samotna matka i tym samym korzystać z preferencyjnych warunków rozliczenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 1.

Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rok podatkowy 2016 będzie mogła rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko i skorzystać tym samym z preferencyjnych warunków rozliczenia podatku dochodowego.

W art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się zwrotem „osoby samotnie wychowującej w roku podatkowym”, a nie „osoby samotnie wychowującej przez cały rok”, co oznacza, że wystarczającym jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku podatkowego. Zatem mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie utraciła - pomimo zawarcia związku małżeńskiego - statusu samotnie wychowującej dziecko w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że za rok podatkowy 2016 będzie mogła rozliczyć podatek dochodowy jako osoba samotnie wychowująca dziecko, na preferencyjnych warunkach.

Ad. 2

Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za kolejne lata podatkowe będzie mogła rozliczać się jako osoba samotnie wychowująca dziecko i korzystać tym samym z preferencyjnych warunków rozliczenia podatku dochodowego, oczywiście przy założeniu, że w kolejnych latach wskazany w opisie zdarzenia przyszłego stan rodzinny i faktyczny nie ulegnie zmianie (tj. nie będzie posiadać wspólnych dzieci ze swoim małżonkiem, w małżeństwie obowiązywać będzie ustrój rozdzielności majątkowej, a dochody z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej będą rozliczane na zasadach ogólnych).

Zgodnie z art. 6 ust. 4 osoba samotnie wychowująca dziecko ma prawo do rozliczenia podatku dochodowego na preferencyjnych warunkach.

W związku z obowiązującym w małżeństwie Wnioskodawczyni ustrojem rozdzielności majątkowej sama ponosi wszelkie koszty związane z wychowywaniem swojej córki. Tym samym sama dba i troszczy się o jej byt materialny.

Również o rozwój emocjonalny swojego dziecka Wnioskodawczyni troszczy się sama, bez wsparcia ojca swojego dziecka i swojego małżonka.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że Wnioskodawczyni wychowuje swoją córkę samotnie i w stosunku do niej - pomimo zawarcia związku małżeńskiego - nie utraciła statusu samotnej matki.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
   
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
   
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 powołanej ustawy zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia.

W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków: posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko, wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka), nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) dochodów (z wyjątkiem przewidzianych ustawą), wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta – w roku podatkowym - musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi zaś, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się do jego definicji słownikowych.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wykształcił się jednolity pogląd, że aby uznać rodzica lub opiekuna prawnego za osobę samotnie wychowującą dziecko nie wystarczy, by była stanu wolnego (lub w stosunku do której orzeczono separację, albo osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), ale musi również faktycznie samotnie wychowywać dziecko, przy czym „samotnie” oznacza wg NSA „bez udziału innej osoby”. Jak podkreśla się w orzecznictwie, uzasadnienie wprowadzenia ulgi (wykładnia celowościowa) świadczy wyraźnie o tym, że ustawodawca kierował ją wyłącznie do tych osób, które samotnie troszczą się o zaspokajanie codziennych potrzeb dziecka, nie zaś do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego, ale nie pełni codziennej (samotnej) pieczy nad dzieckiem. Innymi słowy, nie każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w komentowanym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko – tak: wyroki NSA z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 1266/05, z dnia 24 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1474/05, z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 1267/05, z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1452/05, II FSK 644/06, II FSK 1549/05, II FSK 1534/05, II FSK 1548/05, z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt II FSK 617/07 i II FSK 371/07, z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 279/08, z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2474/10.

Pewne problemy przy ocenie, czy dana osoba jest osobą samotnie wychowującą dziecko, może sprawiać fakt, że w niektórych przypadkach samotnie wychowywane dziecko ma nadal dwoje rodziców czy też opiekunów. Żadne z nich bowiem nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej. W niektórych przypadkach powstawać mogą wątpliwości, która z tych osób jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Zaznaczyć przy tym należy, że tylko jedna osoba (spośród obydwu rodziców lub opiekunów) może być uznana za samotnie wychowującą to samo dziecko w danym czasie (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 2693/06, LEX nr 220525).

W takim wypadku osobą samotnie wychowującą dziecko jest osoba, która faktycznie, w pojedynkę – w pełni albo w przeważającej mierze wychowuje dziecko bez udziału drugiego z rodziców, stale, na co dzień troszcząc się nie tylko o byt materialny, ale także rozwój emocjonalny dziecka. Przez wychowywanie należy bowiem rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Pojęcie to uszczegółowił NSA w wyroku z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt I FSK 30/10, LEX nr 844681, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: „Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych”.

W celu odpowiedzi na pytanie, czy podatnik może być opodatkowany jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy zatem wywieść z ustalenia, czy w rzeczywistości ponosi trud wychowania dziecka. Podkreślić należy, że wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego „utrzymania” czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim bądź zapewniania dziecku rozlicznych atrakcji, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju. Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do wspólnego rozliczenia dochodów z małoletnim dzieckiem temu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko, a nie zajmuje się jedynie dzieckiem w czasie określonym mu sądownie do dyspozycji.

Przenosząc powołane przepisy podatkowe na grunt rozpatrywanej sprawy należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia warunku samotnego wychowywania - przez osobę zdefiniowaną w analizowanym przepisie - w roku podatkowym dzieci wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy. Aby korzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów na zasadach przewidzianych w tym przepisie należy mieć ściśle określony stan cywilny oraz wychowywać samotnie dzieci (dziecko).

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, zamieszkując z nim.

Jak wskazano we wniosku i uzupełnieniu Wnioskodawczyni w dniu 6 sierpnia 2016 r. zawarła związek małżeński z mężczyzną nie będącym ojcem swojej córki. Do tego dnia Wnioskodawczyni wychowywała córkę samotnie, bez udziału innej osoby, tj. bez pomocy jej ojca, bez udziału swojego obecnego małżonka, ani żadnej innej osoby.

Zatem wskazać należy, że sam fakt wyjścia za mąż w sierpniu 2016 r. nie pozbawia Wnioskodawczyni możliwości skorzystania z przysługującej jej preferencji podatkowej za 2016 r. – jako osoby samotnie wychowującej dziecko, gdyż przez część roku – jak wskazała we wniosku Wnioskodawczyni – była osobą samotnie wychowująca dziecko, niezamężną. Zaznaczyć bowiem należy, że aby móc skorzystać z omawianej preferencji podatkowej status osoby samotnie wychowującej dziecko (określonej ww. przepisem) nie musi trwać przez cały rok podatkowy. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczyć podatek dochodowy za rok podatkowy 2016 jako osoba samotnie wychowująca dziecko i skorzystać z preferencyjnych warunków rozliczenia, gdyż jak wskazała sama Wnioskodawczyni samotnie, bez udziału innych osób wychowywała córkę i przez część roku była osobą stanu wolnego.

Stąd też stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do rozliczenia przez Wnioskodawczynię podatku dochodowego za kolejne lata podatkowe podkreślić należy, jak już wskazano powyżej, że możliwość skorzystania z preferencyjnego rozliczenia poprzez zastosowanie przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obwarowana jest warunkami wyraźnie wskazanymi w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej. Zatem aby skorzystać z opodatkowania na zasadach określonych w tym przepisie należy mieć ściśle określony stan cywilny oraz samotnie wychowywać dziecko.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni wyszła za mąż 6 sierpnia 2016 r. Zatem Wnioskodawczyni w latach następnych nie będzie już osobą stanu wolnego, tj. nie będzie należeć do jednej z kategorii osób wymienionych w powołanym powyżej przepisie (nie będzie panną, wdową, rozwódką albo osobą pozostającą w związku małżeńskim, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa kare pozbawienia wolności) stanowiącym zamknięty katalog osób uznanych przez ustawodawcę za osobę samotnie wychowującą dziecko. Wnioskodawczyni będąc osobą w związku małżeńskim nie spełni w latach następnych jednocześnie przesłanek, ze względu na które omawiany przepis daje możliwość wspólnego rozliczenia z dzieckiem osobie, która w związku małżeńskim pozostaje. Zatem skoro od momentu zawarcia związku małżeńskiego nie można uznać Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko, to zgodnie z wyżej wymienionymi uregulowaniami, wyklucza ją z możliwości rozliczania się jako osoby samotnie wychowującej dziecko za lata następne (tj. po roku 2016, w którym to jeszcze przez część roku Wnioskodawczyni spełniała przesłanki umożliwiające preferencyjne rozliczenie na podstawie omawianego przepisu).

W świetle powyższego, rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych za kolejne lata podatkowe, Wnioskodawczyni nie będzie mogła skorzystać z preferencyjnych warunków rozliczenia jako samotna matka.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2015 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.