Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.771.2016.2.RR
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 18 listopada 2016 r. nr 1462-IPPP2.4512.771.2016.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 26 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupowanych produktów żywnościowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupowanych produktów żywnościowych. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 18 listopada 2016 r. nr 1462-IPPP2.4512.771.2016.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 26 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

G. S.K.A. prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług prawnych. W tym celu zatrudnia kilkanaście osób. Zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy na pracodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek zapewniania pracownikom posiłków profilaktycznych. Niemniej jednak Spółka zamierza - w ramach realizacji propracowniczej polityki - udostępniać swoim pracownikom produkty spożywcze niezbędne do przygotowania posiłków oraz napoje bezalkoholowe, argumentując to tym, że wydatki te będą miały pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Finansowanie artykułów żywnościowych i napojów będzie dotyczyć zespołu pracowników zatrudnionych w oddziale kancelarii - zarówno na umowę o pracę, jak i w oparciu o umowę zlecenia.

Posiłki, o których mowa będą przygotowywane i spożywane w siedzibie kancelarii przez jej pracowników, co pozwala definitywnie wykluczyć, że będzie to usługa gastronomiczna. W założeniu spółki przygotowywanie posiłków będzie polegało każdorazowo na zakupie odpowiednich produktów żywnościowych na fakturę VAT, a następnie na przygotowaniu posiłku samodzielnie przez pracowników w aneksie kuchennym znajdującym się w dyspozycji kancelarii. Oczywiście w założeniu Spółki posiłki te nie będą cechowały się przepychem, co pozwoliłoby zaliczyć je do kosztów reprezentacji.

Biorąc pod uwagę fakt, że pracownicy będą sami przygotowywać posiłki (a nie będą one dostarczane w wydzielonych porcjach przez firmę cateringową), ustalenie w jakim stopniu dany pracownik skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń związanych z zapewnianiem mu posiłków nie będzie możliwe.

Ponadto, pracownicy pracują w różnym wymiarze czasu i nie zawsze są obecni w biurze w porze obiadowej.

Co więcej dynamiczny czas pracy (spowodowany koniecznością udziału w rozprawach, spotkaniach z klientami, czy też innych służbowych czynnościach etc., które odbywają się w różnych porach, a długość ich trwania jest niemożliwa do przewidzenia) nie pozwala na zdeklarowanie się przez pracownika z wyprzedzeniem, czy będzie obecny podczas posiłku.

Ponadto, zdarza się, że pracownicy pracują zdalnie i w ogóle nie są obecni danego dnia w biurze.

W efekcie pracownicy uczestniczą w obiadach oferowanych przez pracodawcę nieregularnie.

Wszystko to sprawia, że świadczenia nie można zindywidualizować, ani skonkretyzować.

Co więcej, nie można określić wartości pieniężnej świadczenia, gdyż trudno oszacować ilość skonsumowanego przez pracownika pożywienia, a tym samym wartość konkretnej porcji.

Wobec powyższego, brak będzie podstaw do ustalenia kwoty przychodu dla konkretnego pracownika, gdyż - jak wynika z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem produktów żywnościowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem produktów żywnościowych niezbędnych do przygotowywania posiłków, ponieważ zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wobec tego, aby odliczyć podatek VAT musi istnieć związek pomiędzy konkretnym zakupem, a działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W omawianym stanie faktycznym taki związek niewątpliwie wystąpi, ponieważ wspomniane działania propracownicze wpływają na motywację zespołu, co skutkuje wzrosłem przychodu firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług prawnych. W tym celu zatrudnia kilkanaście osób. Z uwagi na § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy na pracodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek zapewniania pracownikom posiłków profilaktycznych. Niemniej jednak Spółka zamierza - w ramach realizacji propracowniczej polityki - udostępniać swoim pracownikom produkty spożywcze niezbędne do przygotowania posiłków oraz napoje bezalkoholowe, argumentując to tym, że wydatki te będą miały pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Finansowanie artykułów żywnościowych i napojów będzie dotyczyć zespołu pracowników zatrudnionych w oddziale kancelarii - zarówno na umowę o pracę, jak i w oparciu o umowę zlecenia. Posiłki, o których mowa będą przygotowywane i spożywane w siedzibie kancelarii przez jej pracowników, co pozwala definitywnie wykluczyć, że będzie to usługa gastronomiczna. W założeniu spółki przygotowywanie posiłków będzie polegało każdorazowo na zakupie odpowiednich produktów żywnościowych na fakturę VAT, a następnie na przygotowaniu posiłku samodzielnie przez pracowników w aneksie kuchennym znajdującym się w dyspozycji kancelarii.

W omawianej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do wskazania, czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem produktów żywnościowych.

W odniesieniu ww. wątpliwości Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem potrzeb osobistych pracownika. Przyjąć jednak należy, że potrzebami osobistymi są, co do zasady te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy lub innym, który łączy przekazującego i osobę otrzymującą towar. Potrzeby osobiste to takie, których pracodawca nie ma obowiązku zaspokoić, zaś potrzeby pracownicze to te, do zaspokojenia których pracodawca jest zobowiązany. Zatem potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Z opisu analizowanej sprawy wynika, że na Wnioskodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek zapewniania pracownikom posiłków profilaktycznych, jak również w ocenie tut. Organu nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Pracownicy Spółki są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od posiłków jakie zapewnia im z własnej woli pracodawca. Zatem uznać należy, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, nabywane produkty żywnościowe, które jak wynika z wniosku są udostępniane pracownikom w ramach realizacji propracowniczej polityki, są w istocie zużywane na cele osobiste, prywatne tych osób.

W celu przeanalizowania kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia produktów żywnościowych, należy jeszcze raz zauważyć, że prawo to przysługuje w zakresie w jakim zakupy bezspornie związane są z realizowaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

System odliczania podatku VAT – jak wskazuje TSUE m.in. w wyroku z 22 lutego 2001 r. sprawie C-408/98 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise) – „(...) ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorców od ciężaru podatku VAT, zapłaconego lub do zapłaty, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W konsekwencji wspólny system VAT zapewnia całkowitą neutralność opodatkowania VAT wszelkiej działalności gospodarczej, bez względu na jej cel i rezultat, przy założeniu, że ona sama, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT”. Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in.: wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National pic v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Particiationis SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

W niniejszej sprawie nabywane produkty żywnościowe zużywane przez pracowników, nie będą miały związku przyczynowo-skutkowego bezpośredniego ani pośredniego z wykonywanymi czynnościami opodatkowanych, gdyż celem ich nabycia jest zaspokajanie prywatnych potrzeb pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę.

Tym samym skoro nabycie ww. towarów nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy opisanych produktów żywnościowych, stosownie do zapisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie opisanego przez Stronę we wniosku zdarzenia przyszłego nr 1. W zakresie opisanego przez Stronę we wniosku zdarzenia przyszłego nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych (zdarzenie przyszłe 1 i 2) wydane zostały/zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.