Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-3.4511.168.2016.3.BC
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 grudnia 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie – 33.11.Z oraz 68.20.Z (wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi).

Data rozpoczęcia działalności to 1 września 2006 r. – wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Rozliczenie z podatku dochodowego na zasadach ogólnych – podatek liniowy 19%. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność zarejestrowana jest w (…).

Ojciec Wnioskodawcy w 2017 roku zamierza darować mu nieodpłatnie nieruchomość zabudowaną ok. 6 ha wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów. Nieruchomość ta była wykorzystywana w działalności gospodarczej mamy Wnioskodawcy, a potem jego ojca (akt notarialny po śmierci mamy, w którym nabywa wszelkie nieruchomości i ruchomości oraz środki pieniężne w całości). Nieruchomość w 2005 roku rodzice nabyli (wspólność majątkowa) jako nieruchomość używaną ze stawką zwolnioną. Nieruchomość zakupiono do prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzono do ewidencji środków trwałych i jest do dnia dzisiejszego amortyzowana. Na przestrzeni lat ww. nieruchomość była modernizowana powyżej 30% (zakup ok. 1 850 000 zł, modernizacja ok. 7 700 000 zł). Nieruchomość wykorzystywana jest w działalności gospodarczej (wynajem nieruchomości 68.20.Z), jako czynny podatnik VAT (100%) działalność jest opodatkowana. Z zakupu na modernizację był odliczany podatek VAT naliczony.

Darowizna nieodpłatna nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu darowana będzie Wnioskodawcy aktem notarialnym wg cen rynkowych (wycena rzeczoznawcy). Z ceny rynkowej ojciec Wnioskodawcy zapłaci podatek VAT należny. Nieodpłatne przekazanie (darowizna) dokonane będzie na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a z darowizny zostanie zapłacony VAT należny (przez darczyńcę – ojca Wnioskodawcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy nabywając majątek (nieruchomość), przy wprowadzeniu go do środków trwałych wg zasad art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może naliczać amortyzację od wartości rynkowej zgodnie z kwotą zawartą w akcie notarialnym darowizny?

Zdaniem Wnioskodawcy przy wprowadzaniu do ewidencji środków trwałych według zasad art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wskazuje, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – w razie nabycia w drodze spadku lub darowizny – uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa wartość niższą. Wartość rynkowa otrzymanego majątku ustalona będzie w akcie notarialnym wg cen rynkowych na dzień darowizny.

Według Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od tak ustalonej wartości będą kosztem podatkowym w działalności Wnioskodawcy, oczywiście jeżeli będzie wykorzystywał nieruchomość w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 cytowanej ustawy: amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.
  
  

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W działalności Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nieruchomość zabudowaną wraz z prawem wieczystego użytkowania, którą otrzyma w drodze darowizny od swojego ojca. Nieruchomość, którą otrzyma Wnioskodawca, jest wykorzystywana w działalności gospodarczej ojca Wnioskodawcy, w której jest amortyzowana. Jak wskazano, umowa darowizny będzie określać wartość nieruchomości na poziomie rynkowym.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że otrzymana nieruchomość będzie stanowić środek trwały Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jej właścicielem będzie bowiem Wnioskodawca, który nieruchomość tą nabył w drodze darowizny, oraz będzie ją wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość początkową nieruchomości należy ustalić według wartości rynkowej z dnia darowizny.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Tym samym dokonywane od wartości początkowej nieruchomości odpisy amortyzacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów.

Reasumując – nabywając nieruchomość w drodze darowizny, przy wprowadzaniu jej do środków trwałych wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do naliczania odpisów amortyzacyjnych od wartości rynkowej nieruchomości określonej w akcie notarialnym darowizny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.