Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.784.2016.3.ES
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2016 r. (data złożenia w tut. Organie 12 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 29 grudnia 2016 r.) oraz pismem z 11 stycznia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu sieci wodociągowej i kanalizacyjnej do spółki z o.o. oraz odliczenia podatku VAT w związku z planowaną inwestycją, która po jej zakończeniu zostanie przekazana spółce z o.o. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października w tut. Organie został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu sieci wodociągowej i kanalizacyjnej do spółki z o.o. oraz odliczenia podatku VAT w związku z planowaną inwestycją, która po jej zakończeniu zostanie przekazana spółce z o.o.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 29 grudnia 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 grudnia 2016 r. znak: IBPP1.4512.784.2016.2.ES oraz pismem z 11 stycznia 2017 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jednocześnie posiada 100% udziałów w spółce z o.o. K. (Przedsiębiorstwo Komunalne), będącej przedsiębiorstwem wodociągowo-komunalnym w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Należy wyjaśnić, że spółka ta została powołana w celu realizacji zadań własnych Gminy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji oraz usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

Wnioskodawca w przeszłości (m.in. w latach 2007- 2010) wybudował urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne o znacznej wartości. Część tych urządzeń Wnioskodawca wybudował wyłącznie z własnych środków finansowych w ramach posiadanego budżetu, a część była współfinansowana także ze środków niskooprocentowanych pożyczek, których Wnioskodawcy udzielił (…). Do dnia złożenia niniejszego wniosku wszystkie zobowiązania wobec Pożyczkodawcy Wnioskodawca uregulował. Przedmiotowe urządzenia były na rzecz Wnioskodawcy wykonywane w ramach zamówień publicznych przez wykonawców, z którymi zawierano pisemne umowy. Wykonawcy po protokolarnym odbiorze robót wystawiali faktury VAT za wykonane roboty budowlane dotyczące sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej zawierające podatek od towarów i usług według stawek obowiązujących, podwyższający wartość robót brutto. Podkreślić jednak należy, że Wnioskodawca mając status podatnika VAT czynnego i zarejestrowanego, nie odliczał podatku VAT z faktur za wykonane roboty budowlane dotyczące ww. sieci (jak i z innych faktur dotyczących tych inwestycji np. za prace projektowe), gdyż i w jego ocenie nie służyły mu do czynności opodatkowanych. Wiązało się to z okolicznością, że wybudowane sieci nie były wykorzystywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę do świadczenia usług, ale wykorzystywała je w takim charakterze ww. spółka z o.o. K. Tytułem prawnym korzystania z przedmiotowych urządzeń stanowiących sieci wodociągowe i oczyszczalnię ścieków dla tej spółki była umowa dzierżenia (forma prawna "narzucona" przez podmioty współfinansujące budowy sieci) o charakterze nieodpłatnym, zbliżona do umowy "bezpłatnego użyczenia". Oddanie urządzeń na podstawie umowy nieodpłatnej spółce z o.o. K. nastąpiło w celu wykonywania przez tę spółkę zadań własnych Gminy z zakresu zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. W wykonywaniu przez spółkę z o.o. K. wyżej określonych zadań własnych Gminy spółka ta świadczy usługi, głównie dla ludności, dostaw wody i oczyszczania ścieków, i usługi te opodatkowuje należnym podatkiem od towarów i usług (VAT). Istnieje więc taki stan faktyczny, w którym inny podmiot (Wnioskodawca) był inwestorem a obecnie jest właścicielem urządzeń stanowiących sieć wodociągową i kanalizacyjną, a inny podmiot (spółka z o.o. K.) wykorzystuje je do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. To uzasadniało okoliczność braku odliczenia VAT zawartego w inwestycjach przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zamiarem Wnioskodawcy reprezentowanego przez Wójta Gminy jest przeniesienie aportem większości urządzeń stanowiących ww. sieci do spółki z o.o. K.. Poprzedzone to będzie przedłożeniem Radzie Gminy projektu uchwały w sprawie wyrażenia przez Gminę zgody na wniesienie do ww. spółki z o.o. aportu w formie Urządzeń jako środków trwałych.

Po wyrażeniu tej zgody Wójt jako organ wykonawczy zamierza wycenić wartość tego majątku na zasadzie wyceny sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego i na zasadzie wartości rynkowej wnieść do ww. spółki z o.o. jako aport. Aport zostanie wniesiony na podstawie aktu notarialnego, jego przedmiot to jest opisane wyżej urządzenia stanowiące sieci i oczyszczalnię przejdą na własność sp. z o.o. K., a Wnioskodawca (konkretnie Gmina) obejmie udziały w podwyższonym o wartość aportu kapitale zakładowym tej spółki.

Wnioskodawca powyższy opis stanu faktycznego i planowanego zdarzenia przyszłego uzupełnia o informację, że po wprowadzeniu przez niego inwestycji (ww. sieci) do użytkowania (jego własnej ewidencji środków trwałych) nie dokonywano ulepszeń przedmiotu tych inwestycji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, które wynosiłyby 30% lub więcej wartości początkowej tych inwestycji, a które wiązałyby się z prawem do odliczeń VAT. Poza powyższym jako 2 zdarzenie przyszłe Wnioskodawca planuje inwestycje z technicznego punktu widzenia identyczne jak przedmiot aportu, to jest wybudowanie dalszych odcinków lub części sieci wodociągowych mogących stanowić odrębne środki trwałe, przy czym po zakończeniu tych inwestycji zostaną one oddane do użytkowania spółce jak wyżej, ale już nie w formie wniesienia aportu, ale na zasadzie umów odpłatnych (najmu lub dzierżawy lub umów o podobnym charakterze) pozostając nadal prawną własnością Wnioskodawcy (Gminy).

W uzupełnieniu z 28 grudnia 2016 r. Wnioskodawca podał, że:

Spółka K. powstała 5 lipca 1996 r.

Spółka K. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 19 grudnia 1996 r.

Wnioskodawca budował urządzenia stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną z zamiarem przekazania ich spółce.

W związku z budową urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Po wybudowaniu ww. urządzeń Wnioskodawca nie użytkował ich na własny rachunek.

Na pytanie tut. Organu: „Należy wskazać kiedy (w jakim dniu, miesiącu, roku) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) poszczególnych obiektów dla potrzeb działalności Wnioskodawcy?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Dla potrzeb działalności Wnioskodawcy nie nastąpiło zajęcie, obiekty zostały przekazane spółce.”

Umowa dzierżenia jako forma prawna „narzucona” przez podmioty współfinansujące budowy sieci o charakterze nieodpłatnym zawarta była: 4 stycznia 2010 r., 3 stycznia 2011 r., 1 lutego 2012 r., 2 stycznia 2015 r.

Spółka wystawia faktury z tytułu dostawy wody i odprowadzania ścieków we własnym imieniu.

Urządzenia stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną będą na moment aportu budynkami/budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz w rozumieniu PKOB.

PKOB ww. obiektów: 2212, 2222, 2223.

Ww. obiekty są trwale związane z gruntem.

Na pytanie tut. Organu: „Czy przedmiotem aportu będą wyłącznie środki trwałe w postaci budynków/budowli czy też przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Przedmiotem aportu będą wyłącznie środki trwałe w postaci budynków/budowli.”

Przedmiotem planowanej inwestycji mają być urządzenia stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną.

Planowana inwestycja będzie związana wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Faktury związane z realizacją inwestycji będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Inwestycje, o których mowa w 2 zdarzeniu przyszłym zostaną zakończone w roku 2016 r.

W uzupełnieniu z 11 stycznia 2017 r. Wnioskodawca podał, że Gmina nie dokonywała ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, które wynosiłyby 30% lub więcej wartości początkowej danej sieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy aport urządzeń (sieci wodociągowej i kanalizacyjnej) do spółki z o.o. za udziały w tej spółce może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy VAT czy też powinien zostać opodatkowany tym podatkiem?
2. Czy podatek od towarów i usług zawarty w inwestycji, która po jej zakończeniu zostanie przekazana przez Wnioskodawcę do użytku innemu podmiotowi (spółce z o.o. K.) w wykonywaniu czynności odpłatnych jak najem lub dzierżawa lub umowa o podobnym charakterze może zostać przez Wnioskodawcę odliczony w deklaracji VAT jako podatek naliczony do pomniejszenia podatku należnego względnie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym? – pytanie dotyczy 2 planowanego zdarzenia przyszłego.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, planowany aport sieci wodnej i kanalizacyjnej może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Faktem jest, że przedmiot aportu nie stanowi przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, gdyż nie spełnia definicji określonej w art. 55.1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. i kodeks cywilny (z 2014 r. Dz. U. poz. 121 ze zmianami). Przedmiot aportu nie może więc korzystać z przepisu art. 6 pkt 1 ustawy VAT, to jest korzystać z "dobrodziejstwa’ pozostawania poza ustawą - wówczas kwestia opodatkowania lub zwolnienia z VAT byłaby w ogóle bezprzedmiotowa. Planowany aport stanowi zespół środków trwałych - budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo j budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zmianami). Dostawa towarów na gruncie ustawy VAT, opodatkowana zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, jest rozumiana znacznie szerzej niż tylko sprzedaż, gdyż stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W tak określonej dostawie mieści się aport towarów, gdyż jego skutkiem jest przeniesienie własności tych towarów na spółkę, w zamian za "wynagrodzenie" w postaci udziałów objętych za ten aport. Generalnie więc co do zasady aport środków trwałych niestanowiący przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług (VAT).

Powyższe twierdzenie nie oznacza jednak, że w każdym przypadku aport taki będzie musiał zostać opodatkowany. I w tym miejscu uzasadnienia własnego stanowiska Wnioskodawca in concrete musi przejść do analizy dotyczącego go stanu faktycznego, przedstawionego we wcześniejszej części wniosku. Zdaniem Wnioskodawcy stan ten uzasadnia zastosowanie zwolnienia podatkowego do planowanego aportu, przy czym mniej skomplikowane wydaje mu się skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę m.in. budowli pod warunkiem, że w stosunku do przedmiotu dostawy nie przysługiwało dokonującemu dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego a ponadto dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotu dostawy, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli już takie wydatki ponosił, to były one niższe niż 30% wartości początkowej przedmiotu dostawy - ten ostatni warunek nie jest wymagany, jeżeli przedmiot dostawy w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca co prawda otrzymywał od wykonawców faktury budowlane dotyczące inwestycji, które mają być przedmiotem aportu, zawierające podatek od towarów i usług, ale nie odliczał tego podatku, gdyż nie miał (przynajmniej w swojej ocenie) prawa do takiego odliczenia w związku z treścią art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Wydatki na inwestycje zawierające VAT nie służyły bowiem u Wnioskodawcy czynnościom opodatkowanym tym podatkiem. Wnioskodawca już po przyjęciu do użytkowania urządzeń, mających stanowić przedmiot aportu, nie osiągał (i nadal nie osiąga) żadnych obrotów związanych ze świadczeniem usług poprzez te urządzenia. Nie kreowały więc u niego czynności opodatkowanych VAT, gdyż takie czynności wykonywała spółka z o.o. K. korzystająca z tych urządzeń nieodpłatnie. Jednocześnie w opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń przedmiotowych urządzeń w skali 30% lub więcej ich wartości początkowej (więc nie ma też znaczenia okres 5 lat wymaganych od ukończenia ulepszeń w ww. skali). Nawet jednak dokonywanie ulepszeń w skali 30% lub więcej wartości początkowej urządzeń mających stanowić przedmiot aportu nie dawałoby Wnioskodawcy prawa do odliczeń VAT zawartego w tych ulepszeniach właśnie ze względu na wspomniany art. 86 ust. 1 ustawy VAT - Wnioskodawca nie wykonywał czynności opodatkowanych.

Reasumując w okolicznościach istniejącego stanu faktycznego, gdzie zachowane są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a pkt a i b (ten drugi w związku z art. 43 ust. 7a) ustawy VAT, planowany aport może zostać zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT).

Bardziej skomplikowane wydaje się być zastosowanie dla planowej transakcji wniesienia aportu środków trwałych niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części drugiego z możliwych zwolnień, to jest art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem zwiania się od podatku dostawę takich m.in. budowli, która nie stanowi pierwszego zasiedlenia jak i dokonywana jest po upływie co najmniej 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Jednocześnie według art. 2 pkt 14 ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi m.in. budowli po ich wybudowaniu lub ulepszeniu w skali co najmniej 30% lub więcej wartości początkowej. W opisanym stanie faktycznym na pozór wydaje się, że to zwolnienie w ogóle nie może dotyczyć Wnioskodawcy, gdyż oddanie przez niego w użytkowanie wybudowanych urządzeń (sieci) spółce z o.o. K. nastąpiło nieodpłatnie, czyli nie w wykonaniu czynności opodatkowanych, co przesądzałoby wykluczenie i stosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT w związku z art. 2 pkt 14 tej ustawy. Jednakże wskutek zmiany stanowiska organów podatkowych co jest związane z dyrektywami UE wątpliwościami samego Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest to już takie oczywiste. Otóż zgodnie z najnowszymi interpretacjami organów podatkowych zaczęto przyjmować, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie budynku lub budowli do faktycznego użytkowania po wybudowaniu lub przebudowie/renowacji. Zatem takiemu oddaniu nie musi towarzyszyć dokonanie czynności podlegającej opodatkowaniu. Gdy do momentu sprzedaży nieruchomości (także budowli, bo o takie chodzi Wnioskodawcy) minie okres dłuższy niż 2 lata, sprzedaż takiej nieruchomości (dla Wnioskodawcy odpowiednio aport) może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tak wynika m.in. z interpretacji indywidualnych: IPPP3/4512-873/15-3/S/RD z dnia 14.04.2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP3/4512-179/16-3/JŻ z 15.04.2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP2/4512-153/16-4/JO z 21.04.2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie czy też IBPP3/4512-97/16/EJ z 23.05.2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Zmiana linii interpretacyjnej wynika z innego niż wcześniej podejścia do kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście przepisów dyrektywy 2006/112 (Dz. Urz. UE L 347 11.12.2006 r.), która jako wyjątek od zwolnienia dostaw nieruchomości lub ich części stanowi właśnie dla "pierwszego zasiedlenia", jednocześnie nie definiując tego pojęcia, co dotychczas było przyczyną wielu nieporozumień, wynikających głównie z wprowadzenia art. 2 pkt 14 polskiej ustawy VAT ograniczenia "pierwszego zasiedlenia" wyłącznie do użytkowania w postaci czynności opodatkowanych VAT, co wykracza poza wspomnianą dyrektywę unijną. Najdobitniej sprzeczności art. 2 pkt 14 ustawy VAT z regulacją unijną dał wyraz NSA, który postanowieniem z dnia 23.02.2016 r. (sygn. akt I FSK 1573/14) wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości UE czy rzeczywiście pierwszemu zasiedleniu musi towarzyszyć czynność opodatkowana jak to przyjęto w ww. przepisie czy też przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć faktyczne zasiedlenie budynku (oddanie go do faktycznego użytkowania) po wybudowaniu lub przebudowie/renowacji - w wystąpieniu tym NSA wskazał nielogiczne konsekwencje polskiego przepisu, m.in. wyłączenia ze zwolnienia "starych" budynków, które po ich wybudowaniu (ulepszeniu) przez podatnika we własnym zakresie w celu rozpoczęcia ich użytkowania nie były jeszcze przedmiotem czynności opodatkowanych VAT (może np. chodzić o budynki wybudowane lub ulepszone przed wejściem w życie w Polsce podatku od towarów i usług).

Reasumując: skoro według obecnej linii interpretacyjnej wynikającej z braku zasadności polskiego przepisu art. 2 pkt 14 ustawy VAT w jego obecnym brzmieniu potwierdzonej nawet stanowiskiem NSA nie jest konieczne dla pierwszego zasiedlenia oddanie w użytkowanie w wykonywaniu czynności opodatkowanej, a od oddania budowli do użytkowania spółce z o.o. K., które mają stanowić przedmiot aportu minęło znacznie więcej niż 2 lata (2007-2010), to tym samym zasadne jest skorzystanie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT przez Wnioskodawcę przy wnoszeniu tych budowli aportem do ww. spółki w 2016 r. Praktycznie więc Wnioskodawca wnosząc przedmiotowy aport ma prawo skorzystać zarówno z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 10a jak i art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, obu zwalniających ten aport z opodatkowania VAT.

Jeżeli chodzi o stanowisko Wnioskodawcy w kwestii stanowiącej 2 planowane zdarzenie przyszłe to uważa on, że ma prawo do dokonywania odliczeń VAT zawartego w nabytych do wytworzenia inwestycji towarach i usługach ze względu na przeznaczenie tej inwestycji do czynności opodatkowanych VAT: najmu/dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze: związek o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy VAT, to jest towarów i usług nabywanych do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, występuje tu w oczywisty sposób, zatem według Wnioskodawcy oczywiste jest także prawo do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące 2 zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, budowle spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 tej ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Gmina) posiada 100% udziałów w spółce z o.o., która została powołana w celu realizacji zadań własnych Gminy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji oraz usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych. Spółka powstała 5 lipca 1996 r. i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 19 grudnia 1996 r.

Wnioskodawca w latach 2007-2010 wybudował urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, Wnioskodawca budował urządzenia stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną z zamiarem przekazania ich spółce. W związku z budową urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Po wybudowaniu ww. urządzeń Wnioskodawca nie użytkował ich na własny rachunek. Wybudowane sieci nie były wykorzystywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę do świadczenia usług, ale wykorzystywała je w takim charakterze ww. spółka z o.o. na podstawie umowy dzierżenia o charakterze nieodpłatnym (zbliżonej do umowy "bezpłatnego użyczenia"), zawartej 4 stycznia 2010 r., 3 stycznia 2011 r., 1 lutego 2012 r. i 2 stycznia 2015 r. Oddanie urządzeń na podstawie umowy nieodpłatnej spółce z o.o. nastąpiło w celu wykonywania przez tę spółkę zadań własnych Gminy z zakresu zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. W wykonywaniu ww. zadań własnych Gminy spółka usługi te opodatkowuje podatkiem VAT, wystawiając faktury z tytułu dostawy wody i odprowadzania ścieków we własnym imieniu.

Zamiarem Wnioskodawcy jest przeniesienie aportem większości urządzeń stanowiących ww. sieci jako środków trwałych do spółki z o.o. Urządzenia stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną będą na moment aportu budynkami/budowlami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz w rozumieniu PKOB. PKOB ww. obiektów: 2212, 2222, 2223. Ww. obiekty są trwale związane z gruntem. Przedmiotem aportu będą wyłącznie środki trwałe w postaci budynków/budowli, nie będzie natomiast przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część. Aport zostanie wniesiony na podstawie aktu notarialnego, jego przedmiot tj. opisane wyżej urządzenia stanowiące sieci i oczyszczalnię przejdą na własność spółki, a Wnioskodawca obejmie udziały w podwyższonym o wartość aportu kapitale zakładowym tej spółki. Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, które wynosiłyby 30% lub więcej wartości początkowej danej sieci.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy aport urządzeń (sieci wodociągowej i kanalizacyjnej) do spółki z o.o. może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy VAT.

Z uwagi na fakt, że dostawa – w tym również aport – sieci wodociągowej i kanalizacyjnej przez Gminę ma charakter cywilnoprawny, nie jest możliwe wyłączenie Wnioskodawcy z grona podatników podatku VAT, a tym samym wniesienie aportem do spółki ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – po jego wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek/budowla został/została ulepszony/ulepszona, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku względem mającej być przedmiotem aportu infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, o której mowa we wniosku doszło już do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Gmina przedmiotową infrastrukturę wodociągową i kanalizacyjną wybudowaną w latach 2007-2010 przekazała w nieodpłatne dzierżenie powołanej 5 lipca 1996 r. spółce z o.o., w której Gmina posiada 100% udziałów. Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca użytkował ww. infrastrukturę wodociągową i kanalizacyjną w ramach swojej działalności od momentu jej wybudowania w latach 2007-2010. Ponadto Gmina nie ponosiła w odniesieniu do tych obiektów wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej danej sieci.

W związku z powyższym planowany przez Wnioskodawcę aport przedmiotowej infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej objętej wnioskiem nie zostanie dokonany w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ponieważ planowany aport wymienionej we wniosku ww. infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, wybudowanej w latach 2007-2010, nie zostanie dokonany w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, będzie objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na spełnienie warunków wynikających z tego przepisu.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jest bezzasadne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że planowany aport sieci wodnej i kanalizacyjnej może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe. Zaznaczyć jednak należy, że wbrew stanowisku Wnioskodawcy, aport sieci wodnej i kanalizacyjnej nie może korzystać zarówno z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 10a jak i art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jeżeli bowiem dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT jest bezzasadne. Wynika to z faktu, iż zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT ma zastosowanie do dostaw, które nie są objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że Wnioskodawca planuje inwestycje z technicznego punktu widzenia identyczne jak przedmiot aportu, to jest wybudowanie dalszych odcinków lub części sieci wodociągowych mogących stanowić odrębne środki trwałe, przy czym po zakończeniu tych inwestycji zostaną one oddane do użytkowania spółce jak wyżej, ale już nie w formie wniesienia aportu, ale na zasadzie umów odpłatnych (najmu lub dzierżawy lub umów o podobnym charakterze) pozostając nadal prawną własnością Wnioskodawcy (Gminy). Przedmiotem planowanej inwestycji mają być urządzenia stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną. Planowana inwestycja będzie związana wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Faktury związane z realizacją inwestycji będą wystawiane na Wnioskodawcę. Inwestycje, o których mowa zostaną zakończone w 2016 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy podatek od towarów i usług zawarty w inwestycji, która po jej zakończeniu zostanie przekazana przez Wnioskodawcę do użytku innemu podmiotowi (spółce z o.o.) w wykonywaniu czynności odpłatnych jak najem lub dzierżawa lub umowa o podobnym charakterze, może zostać przez Wnioskodawcę odliczony w deklaracji VAT jako podatek naliczony do pomniejszenia podatku należnego względnie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze opis sprawy i wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że skoro wybudowana przez Gminę sieć wodociągowa i kanalizacyjna będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. będzie oddana do użytkowania spółce na zasadzie umów odpłatnych tj. najmu lub dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, to w przedmiotowej sprawie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT. Gmina nabywając towary i usługi celem zrealizowania inwestycji, będzie nabywała je do działalności gospodarczej i będzie działała w charakterze podatnika VAT, zatem mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji zostaną spełnione przesłanki art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją ww. inwestycji w postaci budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej oddanych do użytkowania spółce na zasadzie umów odpłatnych tj. najmu lub dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Tym samym Wnioskodawcy z tego tytułu będzie przysługiwało prawo do ewentualnego zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy o VAT, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo do dokonywania odliczeń VAT zawartego w nabytych do wytworzenia inwestycji towarach i usługach należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wydana interpretacja traci swą ważność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.