Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-232/13/15-5/S/AS
z 19 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2330/13 z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekształcenia spółki z o.o. w spółkę komandytową posiadającej niepodzielone zyski zgromadzone na kapitale zapasowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekształcenia spółki z o.o. w spółkę komandytową posiadającej niepodzielone zyski zgromadzone na kapitale zapasowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych mającym miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki pod firmą A. sp. z o.o. spółka komandytowa (dalej „A. spółka komandytowa”) powstałej wskutek przekształcenia spółki pod firmą A. sp. z o.o. (dalej „A. sp. z o.o.”) dokonanego w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych. Wnioskodawca w dacie podjęcia uchwały o przekształceniu A. sp. z o.o. w A. spółka komandytowa, tj. w dniu 22.05.2012 r. był udziałowcem A. sp. z o.o.

Przekształcenie A. sp. z o.o. w A. spółka komandytowa nastąpiło w dniu 5.07.2012 r. (data wpisu przekształcenia do Krajowego Rejestru Sądowego). W dniu 30.04.2012 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników A. sp. z o.o. podjęło uchwałę na mocy, której cały zysk netto wypracowany w roku obrachunkowym rozpoczynającym się od dnia 1.01.2012 r. miał zostać podzielony i przekazany w całości na kapitał zapasowy (rezerwowy) celem uniknięcia konieczności zaciągania pożyczek/kredytów na potrzeby bieżącej działalności gospodarczej i sfinansowania realizacji prowadzonych oraz planowanych projektów inwestycyjnych.

Sprawozdanie finansowe sporządzone na dzień 4.07.2012 r. wykazało zysk netto w wysokości 452.618,52 PLN. W dniu 7.03.2013 r. wspólnicy A. spółka komandytowa działając jako Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników A. sp. z o.o. podjęli uchwałę na mocy, której zysk netto wykazany w sprawozdaniu finansowym za okres od 1.01.2012 r. do 4.07.2012 r. został podzielony i przekazany na kapitał zapasowy (rezerwowy) A. spółka komandytowa (następca prawny A. sp. z o.o.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym ma zastosowanie przepis art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wobec podjęcia w dniu 7.03.2013 r. uchwały na mocy, której zysk netto wykazany w sprawozdaniu finansowym za okres od 1.01.2012 r., do 4.07.2012 r. został podzielony i przekazany na kapitał zapasowy (rezerwowy) A. spółka komandytowa (następca prawny A. sp. z o.o.) przepis art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „Ustawa PIT”) nie ma zastosowania.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 5 pkt 8 Ustawy PIT, przychodem z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest wartość niepodzielonych zysków w spółkach kapitałowych w przypadku przekształcenia tych spółek w spółki osobowe. Zauważyć należy, że ustawodawca nie ograniczył jednak pojęcia „podział zysku” tylko do podziału polegającego na jego rozdzieleniu pomiędzy wspólników spółki kapitałowej. „Podział zysku” to pojęcie ogólne, dotyczące zarówno przeznaczenia zysków do podziału między wspólników, jak i do przeznaczenia ich na inne cele przewidziane w umowie spółki m.in. przekazanie w całości lub w części na kapitał zapasowy (kapitały rezerwowe). Zgodnie z treścią art. 191 § 1 i § 2 Kodeksu spółek handlowych (dalej „k.s.h.”), wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma wprawdzie prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, zarazem jednak umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku.

Dlatego też każda uchwała podjęta przez zgromadzenie wspólników w trybie art. 231 § 2 pkt 2 k.s.h. jest uchwałą o podziale zysku, a o zysku niepodzielonym można mówić wyłącznie wówczas gdy właściwy organ stanowiący spółki nie podejmie uchwały co do sposobu przeznaczenia zysku za określony rok obrotowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, pogląd przeciwny, według którego „podział zysku” oznacza tylko podział pomiędzy wspólników powodowałby całkowite i bezpodstawne zignorowanie art. 191 § 2 k.s.h. oraz wprowadzałby rozróżnienie tam, gdzie nie wprowadził go ustawodawca. Skoro więc pojęcie „podział zysku” niekoniecznie oznacza podział tego zysku pomiędzy wspólników, uchwałę zgromadzenia wspólników o przeznaczeniu zysku w całości lub w części na inne cele, w tym na kapitał zapasowy, należy również uznać za uchwałę o podziale zysku. W konsekwencji podjęcia takiej uchwały w związku z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę osobową oznacza, że przepis art. 24 ust. 5 pkt 8 Ustawy PIT nie ma zastosowania.

Taki system interpretacji pojęcia „niepodzielonych zysków w spółce kapitałowej występuje powszechnie w doktrynie. Także w orzecznictwie sądów administracyjnych można mówić o ugruntowanym poglądzie sądów na to zagadnienie. Wyraża to teza z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29.11.2011 r. (II FSK 930/10),w której „(...) każdy dozwolony przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych podział zysku, wyklucza zastosowanie art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową. Zawężenie art. 24 ust. 5 pkt 8 ww. ustawy wyłącznie do zysków niepodzielonych między wspólników prowadziłoby do rozszerzenia obowiązku podatkowego, co jest niedopuszczalne w świetle art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.

Wnioskodawca wskazuje również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19.04.2012 r. (II FSK 1863/10) w którym Sąd wskazał, że odpowiedzi na pytanie oznaczenie pojęcia „niepodzielonego zysku” szukać należy w przepisach k.s.h. Zgodnie z art. 191 § 1 k.s.h. wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Zauważyć należy że odpowiednio do art. 191 § 2 k.s.h. podzielenie zysku może nastąpić nie tylko między wspólników. Sytuacja taka może wiązać się z wypłatą na rzecz zarządu bądź rady nadzorczej (tantiemy), utworzeniem funduszu rezerwowego, zapasowego, amortyzacyjnego, inwestycyjnego.

W wyroku z dnia 6.03.2009 r. (II CSK 522/08) Sąd Najwyższy podkreślił, że ,,(...) decyzja o przeznaczeniu zysku rocznego na cele związane z działalnością spółki i dalszym jej rozwojem, która wyłącza prawo do dywidendy, powinna uwzględniać między innymi cel jej działalności, konieczne do jego realizacji i dalszego rozwoju przedsięwzięcia oraz uwarunkowania rynkowe, jak również to, że prawo do udziału w wypracowanym zysku jest jednym z najważniejszych uprawnień wspólnika; właściwe rozważenie interesu spółki i wspólnika decyduje o pozytywnej ocenie uchwały zgromadzenia wspólników”.

Z powyższego można wyprowadzić wniosek, że pomimo, iż k.s.h. nie zawiera definicji pojęcia niepodzielonych zysków, to w sytuacji, gdy zysk ten został rozdysponowany zgodnie z umową spółki, poprzez np. jego przekazanie na kapitał zapasowy czy rezerwowy, nie jest on już zaliczany do kategorii zysków niepodzielonych.

Istotnym w sprawie jest również to, że odpowiednio do przepisu art. 192 k.s.h. ograniczono wysokość zysku przeznaczonego do podziału między wspólników, wprowadzając limit tzw. kwoty dywidendowej. Zgodnie z tym przepisem, kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe. W konsekwencji może się okazać, że spółka wykazująca zysk netto, zyski z lat ubiegłych i posiadająca kapitał zapasowy lub kapitały rezerwowe utworzone z zysków, nie będzie mogła wypłacić dywidendy wspólnikom z uwagi np. na wysokie, niepokryte straty. Przyjęcie, że opodatkowaniu podlegają wszystkie niepodzielone kwoty między wspólników prowadziłoby do opodatkowania także tych, które zgodnie z k.s.h. podzielone być nie mogą. Przepisy k.s.h. dopuszczają podział zysku na cele związane z działalnością spółki i dalszym jej rozwojem, który jednocześnie wyłącza prawo do dywidendy. Konsekwentnie nie można mieć wątpliwości, że w takim przypadku zysk, prawidłowo rozdysponowany np. na kapitał zapasowy, nie jest już zyskiem niepodzielonym w rozumieniu art. 24 ust. 5 pkt 8 Ustawy PIT.

Wnioskodawca podkreśla ponownie, że ustawodawca w przepisie art. 24 ust. 5 pkt 8 Ustawy PIT nie zawęził jego działania wyłącznie do zysków niepodzielonych między wspólników. Wobec tego nie można mieć wątpliwości, że każdy dozwolony przepisami k.s.h. podział zysku wyklucza zastosowanie przepisu art. 24 ust. 5 pkt 8 Ustawy PIT, w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową. Odmienne stanowisko byłoby sprzeczne z literalnym brzmieniem przepisu art. 24 ust. 5 pkt 8 Ustawy PIT. Innymi słowy, zawężenie tego przepisu wyłącznie do zysków niepodzielonych między wspólników prowadziłoby do rozszerzenia obowiązku podatkowego, co jest niedopuszczalne przez wzgląd na postanowienia art. 217 Konstytucji RP, który przewiduje nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulgi umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków wyłącznie w drodze ustawy.

Identyczne stanowisko wynika przykładowo z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8.12.2011 r. (II FSK 1050/10), wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7.03.2012 r. (II FSK 1671/10) i z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1.02.2012 r. (I SA/Po 835/11).

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, co potwierdza ugruntowana linia orzecznicza sądów administracyjnych.

W dniu 04 czerwca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-232/13-2/AS, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.) w zakresie skutków podatkowych przekształcenia spółki z o.o. w spółkę komandytową posiadającej niepodzielone zyski zgromadzone na kapitale zapasowym jest nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie wypracowany w ubiegłym roku zysk spółki z o.o. przekazany na kapitał zapasowy (rezerwowy) Spółki odpowiada pojęciu „niepodzielone zyski” użytemu w art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc w momencie przekształcenia spółki z o.o. w spółkę komandytową (przekształcenie w dniu 5.07.2012 r.), równowartość niepodzielonych zysków spowodowała u Wnioskodawcy powstanie zobowiązania, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, Tym samym spółka komandytowa była zobowiązana, jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych stosownie do art. 41 ust, 4c ww. ustawy, a Wnioskodawca był zobowiązany wpłacić płatnikowi kwotę należnego zryczałtowanego podatku dochodowego.

Na powyższą interpretację Wnioskodawca w dniu 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.) złożył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które w odpowiedzi z dnia 16 lipca 2013 r., nr IPPB2/415-232/13-4/AS Organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej.

W dniu 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu: 14 sierpnia 2013 r.) Wnioskodawca złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniósł ojej uchylenie w całości.

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2330/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1296) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły prawa, i to przynajmniej w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f. dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także min. wartość niepodzielonych zysków w spółkach kapitałowych w przypadku przekształcenia tych spółek w spółki osobowe; przychód określa się na dzień przekształcenia. Sąd zaznaczył, że przepis ten został dodany do ustawy podatkowej z dniem 1 stycznia 2009 r. przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316). Zdaniem Sądu celem dokonanej nowelizacji było wyeliminowanie kontrowersji związanych z opodatkowaniem wspólników spółki kapitałowej przekształcanej w spółkę osobową. Na tej podstawie ustawodawca nakazał uznać za przychód faktycznie uzyskany z udziału w zyskach osób prawnych, również przychód który spełnia warunki określone w pkt 8 ait. 24 ust. 5. W ocenie Sądu oznacza to, że nawet gdy wspólnicy spółki kapitałowej nie uzyskali faktycznego zysku, to i tak w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową, ich dochodem będzie ten zysk, chyba że został on podzielony. Analizowany przepis art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f. wywołuje wątpliwości w zakresie rozumienia pojęcia "wartość niepodzielonych zysków w spółkach kapitałowych". Sąd przytoczył wyrok z dnia 29 listopada 2011 r. II FSK 931/10 Naczelnego Sądu Administracyjnego, który to wskazał, że możliwe są dwa znaczenia pojęcia "niepodzielony zysk". Po pierwsze, będzie to zysk, który nie został podzielony między wspólników (przeznaczony na wypłatę dywidendy), po drugie niepodzielony zysk to taki, który nie został podzielony między wspólników, ani w żaden inny sposób. Zdaniem Sądu, wykładnia art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f. dokonana przez organ podatkowy nie znajduje jednak uzasadnienia w treści interpretowanego przepisu. Sąd stwierdził, że ani przepisy u.p.d.o.f., ani K.s.h. nie definiują pojęcia "zysk niepodzielony". Odnosząc się do tej problematyki NSA w powołanym powyżej wyroku z dnia 29 listopada 2011 r. wyjaśnił, że pomimo, iż K.s.h. nie zawiera definicji pojęcia "niepodzielonych zysków", to w sytuacji, gdy zysk ten został rozdysponowany zgodnie z umową spółki poprzez np. jego przekazanie na kapitał zapasowy czy rezerwowy, nie jest on już zaliczany do kategorii zysków niepodzielonych. W konsekwencji, przychodem podlegającym opodatkowaniu w dniu przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową będzie wyłącznie ten zysk, co do którego nie podjęto decyzji o podziale. Pogląd ten prezentowany jest także w piśmiennictwie (por. Jowita Pustuł, Skutki podatkowe przekształcenia spółki kapitałowej w osobową a interpretacja pojęcia niepodzielonego zysku - glosa do wyroku WSA z dnia 10 grudnia 2009 r., III SA/Wa 1059/09 i z dnia 18 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Wr 1616/09, Przegląd Podatkowy nr 2/2011, s. 44-47). Pogląd ten podziela także Sąd rozpatrujący omawianą sprawę.

W ocenie Sądu należy stwierdzić, że skoro przepisy K.s.h. dopuszczają podział zysku na cele związane z działalnością spółki i dalszym jej rozwojem, który jednocześnie wyłącza prawo do dywidendy, zysk ten, prawidłowo rozdysponowany, np. na kapitał zapasowy, nie jest już zyskiem niepodzielonym w rozumieniu art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f., tym samym nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie analizowanego przepisu. W powołanym przepisie podatkowym ustawodawca nie zawęził jego zakresu wyłącznie do zysków niepodzielonych między wspólników. Wobec tego każdy dozwolony przepisami K.s.h. podział zysku wyklucza zastosowanie art. 24 ust. 5 pkt 8 u..p.d.o.f., w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową. Sąd wskazał, że odmienne stanowisko byłoby sprzeczne z literalnym brzmieniem art, 24 ust. 5 pkt 8 u..p,d.o.f. Zawężenie zakresu stosowania normy prawnej wynikającej z tego przepisu wyłącznie do zysków niepodzielonych między wspólników, prowadziłoby do rozszerzenia obowiązku podatkowego, co jest niedopuszczalne także w świetle art. 217 Konstytucji RP. Podnieść należy, że ujęty w ustawie podatkowoprawny stan faktyczny zakreśla granice ingerencji państwa w sferę majątkową podmiotu opodatkowanego. Nie może być on w trakcie stosowania prawa rozszerzany poza to, co bezpośrednio wynika z ustawy podatkowej. W ocenie Sądu niedopuszczalne jest opodatkowanie na podstawie fikcyjnego stanu rzeczy, wychodzenie poza te cechy stanu faktycznego, które określa ustawa. Milczenie ustawodawcy, co do opodatkowania danego stanu faktycznego, niezależnie od tego czy zamierzone, czy wynikające z błędu, stanowi obszar wolny od opodatkowania (por. R. Mastałski Prawo podatkowe - część ogólna, Warszawa 1998, s. 52).

Zdaniem Sądu należy uznać za zasadne stanowisko wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji, ponieważ prawidłowo rozdysponowany zysk, w tym także zysk rozdysponowany na kapitał zapasowy - nie będzie już zyskiem niepodzielonym w rozumieniu art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f., tym samym nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f. i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.

Sąd wskazał, że przedstawione przez Sąd stanowisko znajduje potwierdzenie w licznym orzecznictwie, m. in. w wyrokach NSA: z dnia 29 listopada 2011 r., II FSK 931/10; z dnia 19 kwietnia 2012 r., II FSK 1935/10; z dnia 8 grudnia 2011 r., II FSK 1050/10, a także wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych: z dnia 1 lutego 2012 r., I SA/Po 835/11; z dnia 7 sierpnia 2012 r., I SA/Gd 718/12; z dnia 18 maja 2012 i, I SA/Wr 208/12; z dnia 7 marca 2012 r., I SA/Łd 1269/11, z dnia 30 stycznia 2013 r. I SA/Gd 914/12.

W ocenie Sądu wartość zysków w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością przekazanych na kapitał zapasowy, podlega u wspólników opodatkowaniu jako przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych oraz, że spółka powstała w wyniku przekształcenia jest płatnikiem tego podatku, organ podatkowy naruszył art. 24 ust. 5 pkt 8, art. 30a ust. 1 pkt 4 i art. 41 ust. 1c u.p.d.o.f.

Organ w piśmie z dnia 14 kwietnia 2014 r. nr 10-007-64/14 złożył od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Pismem 10-007-64/14 z dnia 23 stycznia 2015 r. Organ podatkowy w imieniu Ministra Finansów wycofał skargę kasacyjną.

W odpowiedzi na pismo Ministra Finansów Naczelny Sąd Administracyjny wydał w dniu 17 lutego 2015 r. postanowienie (sygn. akt II FSK 1619/14), w którym umorzył postępowanie kasacyjne.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. do tut. organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2330/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2330/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Końcowo - Organ podatkowy odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, które zdaniem wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślił, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.