INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2012 r. (data wpływu 06.02.2012 r.) uzupełnione w dniu 10.04.2012r. o własne stanowisko w sprawie w odpowiedzi na wezwanie z dnia 30.03.2012r. nr IPPB3/423-63/12-2/MC, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconej kary wynikającej z ugody sądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconej kary wynikającej z ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia zawarła w 1997 roku z firmą „X” umowę na doprowadzenie telewizji kablowej do lokali mieszkalnych. Umowa została rozwiązana przez Spółdzielnię (decyzją Walnego Zgromadzenia) po upływie okresu wypowiedzenia – 31.12.2001. W umowie był zapis, że jeżeli Spółdzielnia wypowie umowę zwraca poniesione nakłady firmie „X”. Sprawa trafiła do Sądu ponieważ Spółdzielnia poniesionych nakładów zwrócić nie chciała. W związku z powyższym w 2004r. została utworzona rezerwa na przyszłe zobowiązania. W pierwszej instancji Spółdzielnia sprawę przegrała. We wrześniu 2011 r. została zawarta ugoda przed Sądem II instancji. Kwotę na jaką zawarto ugodę Spółdzielnia zapłaciła we wrześniu 2011r. Zdarzenie zaistniałe - kwota na jaką zawarto ugodę przewyższała utworzoną w 2004r. rezerwę na przyszłe zobowiązania. Spółdzielnia powstałą różnicę, która stanowiła w dużej części kwotę odsetek zaliczyła do pozostałych kosztów operacyjnych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W 2004r. kiedy utworzono rezerwę na przyszłe zobowiązania Spółdzielnia nie była płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych dlatego też w 2011 r. po zawarciu ugody z firmą „X” postąpiła j/w.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia postąpiła prawidłowo nie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej w 2011r. wynikającej z ugody sądowej...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Różnica między kwotą utworzonej w 2004r rezerwy na przyszłe zobowiązania a kwotą zapłaconą w 2011 r. z tytułu ugody sądowej firmie „X” nie stanowi kosztów uzyskania przychodów

1. W 2004r. kiedy została utworzona rezerwa na przyszłe zobowiązania Spółdzielnia nie była płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
2. Spółdzielnia różnicę (265.293;01 zł) między utworzoną w 2004r. rezerwą na przyszłe zobowiązania, a kwotą zapłaconą w 2011 r. firmie „X” zaliczyła do kosztów niestanowiących koszty uzyskania przychodu pozostałej działalności gospodarczej Spółdzielni ponieważ umowa zawarta przez Spółdzielnię z firmą „X” była umową cywilną z której wynikało, że firma „X” będzie zobowiązana do płacenia czynszu za wydzierżawione powierzchnie (gdyby umowa nie została wcześniej zerwana).
3. W umowie był zapis, że jeżeli Spółdzielnia rozwiąże umowę zwraca poniesione nakłady firmie „X”. Spółdzielnia zrywając umowę z firmą „X” postąpiła świadomie, zdawała sobie sprawę z konsekwencji jakie może ponieść w związku z wypowiedzeniem umowy czyli zwrócić wszystkie koszty jakie poniosła firma „X” (forma odszkodowania dla firmy „X”).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej: pdop ) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem koniecznym pozwalającym zakwalifikować dany wydatek do kosztów podatkowych jest zatem poniesienie wydatku w jednym z celów wymienionych w art. 15 ust. 1 pdop oraz braku tego wydatku w katalogu wydatków (art. 16 ust. 1 pdop) wyłączonych z kosztów podatkowych.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zerwał umowę zawartą z firmą „X” czego konsekwencją był zwrot poniesionych prze firmę nakładów. Spółdzielnia odmówiła zwrotu poniesionych nakładów i sprawa został rozstrzygnięta przez sąd. Zawarto ugodę na mocy, której Spółdzielnia miała zapłacić firmie „X” określoną w ugodzie kwotę. Zapłacona kwota została zaliczona do kosztów nie stanowiących koszty uzyskania przychodu pozostałej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Spółdzielni za prawidłowe, ponieważ nie zachodzi żaden związek między przychodem podatkowym (firma „X” nie doprowadziła w efekcie instalacji telewizji kablowej do Spółdzielni) a wydatkami na zapłatę sądowej ugody zatem wydatki te nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.