Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-304/12-2/AJ
z 3 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.04.2012 r. (data wpływu 23.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności za użytkowanie technologii informatycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności za użytkowanie technologii informatycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) należy do grupy i jest spółką zależną I. AG z siedzibą w Liechtenstein posiada 100% udziałów we Wnioskodawcy. Spółka prowadzi działalność handlową na terenie kraju, głównie w zakresie towarów klasyfikowanych jako wyroby medyczne (dla stomatologii i techniki dentystycznej), których producentem jest I. AG. W celu racjonalizacji procesów biznesowych i logistycznych oraz wzmocnienia pozycji organizacji globalnej, spółka macierzysta, I. AG, wprowadziła u siebie i w większości spółek zależnych system SAP, ujednolicone oprogramowanie M., jak również niezbędną dla zapewnienia prawidłowego i efektywnego działania systemu SAP infrastrukturę sieciową (światłowodowe łącze oparte na technologii MPLS). Koszty związane z utrzymaniem systemów informatycznych, infrastruktury sieciowej, zakupem nowych licencji, wsparciem IT (help desk) są ponoszone przez I. AG na podstawie umów korporacyjnych, a następnie rozdzielane pomiędzy spółki zależne, które są tylko i wyłącznie użytkownikami. Wnioskodawca użytkuje, na podstawie licencji przysługującej I. AG - podmiot powiązany z siedzibą Liechtenstein - oprogramowanie komputerowe. Wnioskodawca zawarł z I. AG umowę dotyczącą współpracy i sposobu rozliczania dostaw towarów i świadczenia usług. Zgodnie z zawartą umową, I. AG zobowiązał się udostępnić Wnioskodawcy technologię informatyczną. Z tytułu używania tej technologii I. AG przysługuje odrębne wynagrodzenie. Technologia informatyczna obejmuje między innymi prawo do użytkowania programu SAP i oprogramowania M. (opłaty za utrzymanie i nowe licencje) wsparcie IT oraz infrastrukturę sieciową (światłowodowe łącze oparte na technologii MPLS). I. AG nie udziela odrębnie licencji ani sublicencji Wnioskodawcy na udostępniane oprogramowanie używanie oprogramowania odbywa się w ramach licencji udzielonej przez producenta oprogramowania bezpośrednio I. AG, podstawą udostępnienia jest wyłącznie umowa o udostępnienie technologii informatycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności za użytkowanie technologii informatycznej udostępnionej Wnioskodawcy przez spółkę I. AG ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku z tytułu wypłaty należności za używanie technologii informatycznej obejmującej między innymi prawo do użytkowania programu SAP i oprogramowania M. (opłaty za utrzymanie i nowe licencje), wsparcie IT oraz infrastrukturę sieciową (światłowodowe łącze oparte na technologii MPLS), do której to technologii licencje posiada I. AG,

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z art. 21 ust, 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, podlegających na terytorium Polski ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, od przychodów m.in. z odsetek z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - wynosi 20% uzyskanych przychodów.

Wskazany przepis ma zastosowanie z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Polska w chwili obecnej nie posiada zawartej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Liechtenstein - państwem siedziby I. AG.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W związku z brakiem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzeczpospolitą Polską a Liechtenstein - w celu zdefiniowania zakresu pojęcia należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pki 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., w pierwszym rzędzie odwołać się należy do postanowień art. 12 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatków od dochodów i majątku. Zgodnie z art. 12 należności licencyjne powstające w umawiającym się państwie i wypłacane osobie uprawnionej, mającej miejsce zamieszkania łub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie. Natomiast stosownie do ust. 2 tego artykułu określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego artystycznego lub naukowego włącznie z filmami dla kin wszelkiego patentu znaku towarowego wzoru lub modelu planu tajemnicy technologii łub procesu produkcyjnego lub za korzystanie z doświadczenia zawodowego w dziedzinie przemysłowej handlowej lub naukowej.

W przedmiotowym stanie faktycznym należy również uwzględnić postanowienia ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. oprawach autorskich i pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm„ dalej zwana „ustawą z dnia 4 lutego 1994 r.”). Zgodnie z art. 1 ust 1 i 2 tej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności są to utwory wyrażone słowem symbolem matematycznym znakami graficznymi (literackie publicystyczne naukowe kartograficzne oraz programy komputerowe) Oznacza to ze programy komputerowe są w rozumieniu tej ustawy, samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich, stanowią samodzielny, autonomicznych utwór.

Natomiast w art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. ustawodawca wskazał, że programy komputerowe podlegają ochronie „jak utwory literackie”. Powyższy przepis potwierdza tezę , że programy komputerowe posiadają samodzielny, odrębny charakter, ale korzystają z ochrony prawej tak jak utwory literackie. Należy w tym miejscu wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. II FSK 1550/9 orzekł: „Wobec tego, że programy komputerowe nie zostały zakwalifikowane przez normodawcę jako dzieła literackie ani naukowe to opłaty za użytkowanie lub prawo użytkowania tych programów nie stanowi należności licencyjnych o których stanowią art. 12 umów międzynarodowych. Mimo że Polska nie zawarła z Lichesteinem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy uznać ze na podstawie postanowień Konwencji OECD oraz przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. należności z tytułu użytkowania programu komputerowego nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art, 21 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

W konsekwencji należności przysługujące I. AG nie rodzą obowiązku podatkowego na terytorium RP Wnioskodawca nie ma zatem obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ma podstaw prawnych do dokonywania wykładni przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. jedynie w oparciu o przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1992 r. Aby prawidłowo ustalić zakres stosowania art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy konieczne jest odwołanie się do postanowień modelowej konwencji OECD. Akt ten jednoznacznie wyłącza z zakresu pojęciowego należności licencyjnych należności z tytułu udostępniania programów komputerowych.

Ponadto w przedmiotowej sprawie niemniej istotne jest, jak wskazano w stanie faktycznym, że I. AG udostępnił Wnioskodawcy oprogramowania komputerowe nie udzielając przy tym licencji. Zgodnie z zawartą umową z dostawcą oprogramowania licencja dotycząca programów komputerowych została udzielona wyłącznie I. AG. W ramach przedmiotowej licencji I. AG może udostępniać innym podmiotom program do używania na własne potrzeby. Wnioskodawca używa programów komputerowych dostarczanych przez I. AG w związku z narzuconym sposobem ewidencjonowania i deklarowania zobowiązań podatkowych przez podmioty z grupy I.

Wnioskodawca używa dostarczonego oprogramowania wyłącznie na własne potrzeby i nie udostępnia oprogramowania podmiotom trzecim. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie w ogóle nie można mówić o należnościach licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przysługujących podmiotowi z innego państwa.

Zatem wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku z tytułu wypłaty należności za używanie technologii informatycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt ł powołanej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, przedstawionym przez Wnioskodawcę Spółka nie jest stroną umowy licencyjnej. Przedmiotem umowy zawartej przez Wnioskodawcę z rezydentem Liechtensteinu nie jest przeniesienie czy też udzielenia prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych, np. w celu umożliwienia czerpania korzyści majątkowych w zakresie określonym w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, której tekst jednolity został opublikowany w Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm. - „u.pr.aut”, tj.:

1. w wyniku trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie - w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,
   
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała
   
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii),

lecz udostępnienie prawa do korzystania z określonych egzemplarzy oprogramowania dla własnych potrzeb Wnioskodawcy oraz prawa do korzystania z infrastruktury informatycznej opartej o technologię MPLS, a także usług wsparcia technicznego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przedmiotowe należności wypłacane na rzecz spółki macierzystej nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, w szczególności nie można ich uznać za przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych (Wnioskodawca nie wypłaca spółce macierzystej należności np. za możliwość dalszego rozpowszechniania, czy też dokonywania modyfikacji lub zwielokrotnienia programu, natomiast w przedmiotowym przypadku spółka macierzysta upoważnia inną osobę, tj. Wnioskodawcę, m.in. do korzystania z utworów - oprogramowania SAP oraz M. - w rozumieniu art. 67 ust. 3 u.pr.aut).

Brak jest zatem podstawy prawnej do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat przez Wnioskodawcę - art. 26 ust. 1 updop nie będzie miał w niniejsze sprawie zastosowania.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust, 1 updop osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Natomiast w opisanym przez Wnioskodawcę przypadku, Spółka dokonuje wypłat należności z innego tytułu, niż wymienione w art. 21 ust. 1 (oraz 22 ust. 1) updop.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.