Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1089.2016.1.SK
z 16 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 października 2016 r.), uzupełnionym 19 grudnia 2016 r. i 2 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia przychodu w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę składników majątkowych w drodze umowy darowizny (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, określenia przychodu w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę składników majątkowych w drodze umowy darowizny. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 5 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.943.2016.1.SK, wezwano do uzupełnienia braków formalnych, co też nastąpiło 19 grudnia 2016 r. i 2 stycznia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zarządzeniem z 2 czerwca 1998 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utworzył z dniem 1 października 1998 r. SP ZOZ Zarządu Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w drodze przekształcenia jednostki budżetowej. Zgodnie z § 2 przedmiotowego zarządzenia Zespół przejął zadania i obowiązki oraz mienie ZZOZ Zarządu Służby Zdrowia MSWiA.

Po wygaśnięciu trwałego zarządu w zakresie użytkowania nieruchomości w 2003 r. SP ZOZ podpisał z Prezydentami Miast X i Y „umowy użytkowania nieruchomości” w formie aktów notarialnych. Prezydenci w oparciu o art. 53 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej w imieniu Skarbu Państwa ustanowili nieodpłatnie na czas nieoznaczony na rzecz SP

ZOZ MSWiA prawo użytkowania nieruchomości zabudowanych (w aktach nie badano wartości tych nieruchomości).

W dniu 12 stycznia 2016 r. aktem notarialnym Prezydent Miasta X działający w imieniu Skarbu Państwa na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zawarł z SP ZOZ MSW „umowę darowizny nieruchomości zabudowanej”. Wartość przedmiotu darowizny zgodnie z aktem stanowi 488.992,00 zł i jest równa wartości brutto środków trwałych wykazanej w księgach Zakładu na dzień 1 października 1998 r. tj. powstania SP ZOZ MSWiA wraz z wartością gruntów z 2003 r. (łącznie kwota 515.072,00 zł). Podobnie sytuacja przedstawia się z nieruchomością zabudowaną w mieście Y, którą Prezydent Miasta działający w imieniu Skarbu państwa aktem notarialnym przekazał dla Zakładu w formie darowizny.

Wartość darowizny określono podobnie jak w mieście X, jako wartość brutto środków trwałych wykazaną w księgach Zakładu na dzień 1 października 1998 r. wraz z wartością gruntów otrzymanych w 2003 r. łącznie w kwocie 8.282.935,00 zł.

Budynki i budowle otrzymane w dniu przekształcenia jednostki budżetowej w SP ZOZ były modernizowane ze środków własnych Zakładu, otrzymanych dotacji ze Skarbu Państwa, dotacji pochodzących ze środków UE, NFOŚiGW oraz darowizn. Wartość brutto nieruchomości zabudowanych na dzień 30 września 2016 r. wynosi 33.652.102,62 zł, a ich wartość netto wynosi 25.379.030,32 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychodem dla celów podatkowych będzie wartość rynkowa określona przez rzeczoznawcę wg zasad określonych w art. 12 ust. 5 skorygowana o wartość netto nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę w latach 1999-2015 r.? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z tytułu otrzymanej darowizny powinna być ustalona jako różnica pomiędzy wartość rynkową, a wartością netto poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów na modernizację tych nieruchomości w latach 1999-2015 r. Modernizacja obiektów przeprowadzonych przez Wnioskodawcę ze środków własnych oraz dotacji ma wpływ na ustalenie ceny rynkowej na dzień przekazania darowizny.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 wymieniono przykładowe przysporzenia, których wystąpienie wiąże się z powstaniem przychodu. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przykładowe przysporzenia wymienione w art. 12 updop, nie stanowią katalogu zamkniętego, o czym świadczy użyte w treści tego przepisu sformułowanie „w szczególności”.

W świetle powyższych przepisów, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”, a więc w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym, podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Jedną z form nieodpłatnego świadczenia jest darowizna. W tym miejscu należy nadmienić, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „darowizny”, aczkolwiek umowa darowizny stanowi umowę nazwaną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 380 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Przysporzenie w drodze darowizny może przybrać postać pieniędzy, określonych rzeczy należących do darczyńcy lub innych przysługujących mu praw majątkowych. Darczyńcami oraz obdarowanymi mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne. Jednakże, w świetle przytoczonych regulacji Kodeksu cywilnego, podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości, przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli określony podmiot dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian od obdarowanego, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie. Darowizna jest zatem świadczeniem jednostronnym i nieekwiwalentnym, tzn. przedmiot darowizny przekazany na rzecz obdarowanego nie może wiązać się ze świadczeniem wzajemnym z jego strony względem darczyńcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2016 r. Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny otrzymał od Prezydentów Miast „X” i „Y” nieruchomości budynkowe wraz z gruntem. Nieruchomości te uprzednio były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy użytkowania nieruchomości. W latach 1999-2015 r. Wnioskodawca dokonywał modernizacji tych budynków z własnych środków, dotacji oraz darowizn.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, skoro jak wynika z wniosku Wnioskodawca w drodze darowizny otrzymał składniki majątkowe stanowiące nieruchomości budynkowe wraz z gruntami, to zgodnie cyt. art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, Wnioskodawca winien rozpoznać przychodów podatkowy. Jednocześnie wartość tego przychodu Wnioskodawca winien określić zgodnie z art. 12 ust. 5 updop, zgodnie z którym wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Zatem, nabycie w drodze umowy darowizny składników majątku, oznacza, że przychód z tego tytułu winien być ustalony zgodnie z ww. art. 12 ust. 5 updop, tj. na podstawie ceny rynkowej z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w żadnym z artykułów nie daje możliwości ustalenia przychodu w innej wysokości. Tym samym, nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że przychód z tytułu otrzymanej darowizny powinien być ustalony jako różnica pomiędzy wartość rynkową, a wartością netto poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów na modernizację tych nieruchomości.

W konsekwencji, przedstawione stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.