INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012r. (data wpływu 13 stycznia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2012r. (data wpływu 12 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy usługi organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowane dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli są zwolnione z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy usługi organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowane dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli są zwolnione z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2012r. (data wpływu 12 kwietnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 marca 2012r. znak IBPP1/443-62/12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą turystyczną organizującą m.in. kolonie dla dzieci i młodzieży oraz świadczącą usługi edukacyjne wraz z opieką dla dzieci przedszkolnych. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Kolonie są organizowane dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli i są opodatkowane na zasadzie marży zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca (Spółka Cywilna) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1 maja 2004r. na zasadzie marży zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT.
2. Wszystkie usługi w ramach usług organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowane dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli są nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, tj. m.in. usługi wynajmu autokarów, zakwaterowania, wyżywienia, wstępu na imprezy.
3. Umowy na usługi organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego zostają zawarte po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych w trybie art. 39 ustawy (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), jak również zgodnie z art. 92a ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) oraz zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.).
4. Umowy na świadczone przez Wnioskodawcę usługi są zawierane z kuratorium oświaty, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie, MOPS-em, urzędami miast i urzędami gmin, w ramach których Wnioskodawca jest zobowiązany zapewnić przewóz dzieci tam i z powrotem oraz opiekę w czasie podróży, zakwaterowanie w pokojach w budynkach murowanych, z zapewnieniem pełnego wyżywienia, całodobowej opieki medycznej, zorganizowania wycieczek oraz zapewnienia terapii.
5. Specyfika świadczonych przez Wnioskodawcę usług organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowanych dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli polega na zrealizowaniu kolonii profilaktyczno-terapeutycznych dla dzieci z rodzin patologicznych lub zagrożonych chorobą alkoholową z rodzin dysfunkcyjnych bez zabezpieczenia socjalnego, Wnioskodawca jest zobligowany również do dodatkowego zatrudnienia nauczycieli z kwalifikacjami oligofrenopedagogiki (pedagogika specjalna) i terapeutów oraz psychologów, jak również do opracowywania specjalnych programów (np. o zagrożeniach chorobą alkoholową, narkomanii).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi organizacji koloni dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowane dla kuratoriów oświaty, mops-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli i są zwolnione z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli organizuje on kolonie i obozy zapewniając kompleksowo całokształt usługi: zakwaterowanie, wyżywienie, opiekę wychowawczą i medyczną, przewóz uczestników kolonii i obozów oraz zajęcia programowe na zlecenie Kuratorium dla dzieci bez zabezpieczenia socjalnego, jego zdaniem mogą usługi te korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT przewidzianego dla usług w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanej, wykonywanych w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, co potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 12 sierpnia 2011r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady, stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

W myśl art. 43 ust. 17 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca jest firmą turystyczną organizującą m.in. kolonie dla dzieci i młodzieży oraz świadczącą usługi edukacyjne wraz z opieką dla dzieci przedszkolnych. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Kolonie są organizowane dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli i są opodatkowane na zasadzie marży zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT.

Wszystkie usługi w ramach usług organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowane dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli są nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, tj. m.in. usługi wynajmu autokarów, zakwaterowania, wyżywienia, wstępu na imprezy.

Umowy na usługi organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego zostają zawarte po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych w trybie art. 39 ustawy (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), jak również zgodnie z art. 92a ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) oraz zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.).

Umowy na świadczone przez Wnioskodawcę usługi są zawierane z kuratorium oświaty, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie, MOPS-em, urzędami miast i urzędami gmin, w ramach których Wnioskodawca jest zobowiązany zapewnić przewóz dzieci tam i z powrotem oraz opiekę w czasie podróży, zakwaterowanie w pokojach w budynkach murowanych, z zapewnieniem pełnego wyżywienia, całodobowej opieki medycznej, zorganizowania wycieczek oraz zapewnienia terapii.

Specyfika świadczonych przez Wnioskodawcę usług organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego organizowanych dla kuratoriów oświaty, MOPS-ów, urzędów gmin, szkół i przedszkoli polega na zrealizowaniu kolonii profilaktyczno-terapeutycznych dla dzieci z rodzin patologicznych lub zagrożonych chorobą alkoholową z rodzin dysfunkcyjnych bez zabezpieczenia socjalnego, Wnioskodawca jest zobligowany również do dodatkowego zatrudnienia nauczycieli z kwalifikacjami oligofrenopedagogiki (pedagogika specjalna) i terapeutów oraz psychologów, jak również do opracowywania specjalnych programów (np. o zagrożeniach chorobą alkoholową, narkomanii).

Ponieważ we wniosku wskazano, iż Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), zatem organizowane kolonie nie korzystają ze zwolnienia określonego w § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia, gdyż nie została spełniona przesłanka podmiotowa, określona w tym przepisie.

Ponadto należy wskazać, iż ustawa o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 Działu XII przewiduje również opodatkowanie według szczególnych procedur usług turystyki.

Wskazać należy, iż ustawa nie zawiera definicji „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych.

Zgodnie z definicją Współczesnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją prof. Bogusława Dunaja, wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007, turystyka to odbywanie podróży, wędrówek w celach wypoczynkowych, poznawczych itp., a także działalność gospodarcza, polegająca na przygotowaniu i udostępnianiu turystom bazy noclegowej, lokali gastronomicznych i oferowaniu rozmaitych atrakcji, stanowiąca źródło czyichś dochodów. Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979 r., s. 159).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. nocleg i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to złożona usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
  
  

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

W ustawie nie wymieniono usług turystyki, jako usług dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług, zatem podlegają one opodatkowaniu według 23% stawki podatku od towarów i usług niezależnie od ich rodzaju.

Należy podkreślić, iż fakt, że ustawodawca przewidział w drodze wyjątku dla jednej usługi możliwość odrębnego ustalania podstawy opodatkowania co do usług własnych oraz usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty – co wyraźnie wynika z brzmienia ww. art. 119 ustawy – nie pozwala przyjąć tezy, że zamiarem ustawodawcy było rozbicie jednej usługi na odrębne usługi celem zastosowania różnych stawek podatku od towarów i usług.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to świadczenie złożone na które składa się szereg usług, zarówno obcych jak i własnych, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Konsekwencje podatkowe powinny być przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

Przedstawiony w złożonym wniosku opis sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów, w ocenie tut. organu pozwala stwierdzić, iż mamy w tym przypadku do czynienia z czynnością złożoną, zawierającą elementy charakterystyczne dla usług turystycznych. Wobec tego należy uznać, iż organizacja kolonii stanowi w konsekwencji świadczenie złożone.

Z wykładni przepisów art. 119 ust. 1 i 3 ustawy wynika, że podatnik winien stosować procedurę szczególną przy rozliczeniu usługi turystyki, gdy spełni łącznie ww. warunki.

Należy podkreślić, iż zasady szczególne opodatkowania marży mają charakter obligatoryjny. Ustawodawca nie użył w treści przepisu art. 119 ust. 3 ustawy słowa „może” tylko „stosuje się”, a zatem nie pozostawił podatnikowi dowolności wyboru zasady opodatkowania usługi turystyki między opodatkowaniem na zasadach ogólnych, a opodatkowaniem na zasadach szczególnych (art. 119 ustawy).

Jak wynika z wniosku, opisane świadczenie polega na organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży bez zabezpieczenia socjalnego, w skład którego wchodzą: usługi wynajmu autokarów, zakwaterowania, wyżywienia, wstępu na imprezy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że umowy na świadczone przez niego usługi są zawierane z kuratorium oświaty, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie, MOPS-em, urzędami miast i urzędami gmin, w ramach których Wnioskodawca jest zobowiązany zapewnić przewóz dzieci tam i z powrotem oraz opiekę w czasie podróży, zakwaterowanie w pokojach w budynkach murowanych, z zapewnieniem pełnego wyżywienia, całodobowej opieki medycznej, zorganizowania wycieczek oraz zapewnienia terapii.

Tak opisane świadczenia, w związku z którymi Wnioskodawca nabywa od innych podatników usługi dla bezpośredniej korzyści uczestników (turystów) stanowią usługi turystyki, a Wnioskodawca działa jako podatnik zdefiniowany w cytowanym art. 119 ust. 3 ustawy. Zatem opisane świadczenie, winien on opodatkować stosując procedurę szczególną wynikającą z art. 119 ustawy, wg podstawowej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT, gdyż wymienione we wniosku usługi nie są usługami opieki.

Ww. zwolnienie to zwolnienie przedmiotowo-podmiotowe. Sam fakt, że podmiot, który świadczy usługi robi to w formach i na zasadach wskazanych w powyższym przepisie, nie wystarczy dla objęcia tej usługi zwolnieniem, jeżeli nie jest to usługa w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą.

Zgodnie ze wskazanym przez Wnioskodawcę art. 92a ust. 1 ustawy o systemie oświaty, w czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku. Artykuł 92a ust. 2 ww. ustawy stanowi, że minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie musza spełniać organizatorzy wypoczynku dzieci i młodzieży, a także zasady jego organizowania i nadzorowania.

Zasady jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasady jego organizowania i nadzorowania zostały określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997r. (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.).

Jak sama nazwa rozporządzenia wskazuje usługi organizowania koloni dotyczą wypoczynku dzieci i młodzieży, a nie usług w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą. Oczywiście na koloniach czy obozach opieka pedagogiczna jest niezbędna, niemniej celem organizowania kolonii czy obozów jest wypoczynek dzieci i młodzieży.

Przypomnieć jeszcze raz należy zapis § 13 ust.1 pkt 15 rozporządzenia wykonawczego VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku VAT usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek.

Gdyby przyjąć, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 24 dotyczy również organizatorów kolonii w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty, nie byłoby potrzeby wpisania do rozporządzenia wspomnianego zwolnienia dla szkół i innych jednostek objętych systemem oświaty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, bądź zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Na marginesie należy zauważyć, że z uwagi na brak podania sygnatury interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2011r., powołanej we własnym stanowisku Wnioskodawcy, tut. organ nie może się odnieść do jej treści.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.