Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.879.2016.1.DG
z 23 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania odzieży służbowej pracownikom/ zleceniobiorcom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania odzieży służbowej pracownikom/ zleceniobiorcom.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży ubrań. Pracownicy oraz osoby pracujące w butiku i w biurze, zatrudnione na umowę zlecenia będą zobowiązani do noszenia ubrań służbowych z aktualnej kolekcji ubrań. W spółce będzie obowiązywał regulamin/procedura przydziału i gospodarowania odzieżą służbową. W rezultacie pracownicy i osoby zatrudnione na umowę zlecenia będą zobowiązani do noszenia kolekcji dostępnej w sprzedaży spółki. Ubrania te posiadają oznaczenia identyfikujące spółkę (logo). Może się zdarzyć, że pracownicy będą wykorzystywali stroje także poza godzinami pracy (np. w drodze do pracy). Ubrania te nie będą stanowiły własności pracownika/zleceniobiorcy. Spółka odlicza podatek naliczony przy nabyciu/produkcji ubrań przekazywanych pracownikom/ zleceniobiorcom. Procedura ta służy promowaniu i reklamie kolekcji. Obowiązek noszenia ubrań w celach reklamowych jest uwzględniony także w treści umów zlecenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyższych okolicznościach faktycznych udostępnienie tych ubrań pracownikom oraz zleceniobiorcom stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji faktycznej udostępnienie ubrań z kolekcji pracownikom i zleceniodawcom nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ art. 7 oraz art. 8 ustawy VAT nie będzie miał zastosowania.

Uzasadnienie

Podatek od towarów i usług.

Zgodnie z ustawą VAT (art. 5 oraz art. 7 ustawy VAT) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia; wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Biorąc pod uwagę brzmienie tego przepisu należy wnioskować, że mimo że nastąpi przekazanie produktów niewątpliwie należących do przedsiębiorstwa nie dojdzie do zużycia na cele osobiste, ponieważ ubranie przez cały czas zgodnie z procedurą obowiązującą w Spółce pozostanie własnością Spółki. Zgodnie z KC przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W omawianej sytuacji faktycznej nie dojdzie do przekazania tytułu własności na rzecz zleceniobiorcy i pracownika, ponieważ procedura gospodarowania odzieżą służbową temu przeczy.

Natomiast należy ustalić czy nie dojdzie do odpłatnego świadczenia usług, które należałoby opodatkować VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

Według tego przepisu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się m.in. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Literalna wykładnia powoływanego przepisu prowadzi do wniosku, że aby uznać dane świadczenie za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, muszą być spełnione następujące warunki:

• towary muszą być częścią przedsiębiorstwa podatnika,
• towary muszą być użyte do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika,
• podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy tylko zaistnienie wszystkich wymienionych przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli choć jeden z tych warunków nie jest spełniony, spółka nie powinna opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia.

Stroje służbowe stanowią część przedsiębiorstwa Spółki, zostaną jednak wykorzystane do celów promocji i reklamy firmy a nie do celów osobistych i dlatego pozostają one w procedurze własnością Spółki. Ubrania są bowiem wykorzystywane głównie podczas pełnienia obowiązków służbowych i wykonywania zadań przez konkretne osoby, stanowią formę promocji i reklamy najnowszej kolekcji ubrań. Udostępnianie strojów służbowych pracownikom wpisuje się w ogólną strategię biznesową i reklamową spółki. Przekazanie ubrań pracownikom stanowi jedną z form promocji konkretnych produktów spółki. Obowiązek noszenia stroju służbowego ma także pozytywny wpływ na efektywność pracy pracowników. Może się także zdarzyć, że w pewnym zakresie stroje te będą używane do celów prywatnych, ale głównym celem udostępnienia strojów pracownikom jest promocja marki i w konsekwencji zwiększenie przychodów spółki.

W rezultacie udostępnienie pracownikom i zleceniodawcom strojów służbowych nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT ani opodatkowanego świadczenia usług w ramach art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

Podsumowując: udostępnienie ubrań służbowych nie oznacza przekazania strojów na cele osobiste w rozumieniu przepisów VAT, gdyż przez cały okres wyposażania pracowników pozostają one własnością spółki. Udostępnianie ubrań nie stanowi również zużycia towarów na cele osobiste, ponieważ przedmiotowe stroje są użytkowane przez spółkę w celu promocji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z uwagi na powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ww. ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Jak wynika natomiast z art. 7 ust. 7 ww. ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży ubrań. Pracownicy oraz osoby pracujące w butiku i w biurze, zatrudnione na umowę zlecenia będą zobowiązani do noszenia ubrań służbowych z aktualnej kolekcji ubrań. W spółce będzie obowiązywał regulamin/procedura przydziału i gospodarowania odzieżą służbową. W rezultacie pracownicy i osoby zatrudnione na umowę zlecenia będą zobowiązani do noszenia kolekcji dostępnej w sprzedaży spółki. Ubrania te posiadają oznaczenia identyfikujące spółkę (logo). Może się zdarzyć, że pracownicy będą wykorzystywali stroje także poza godzinami pracy (np. w drodze do pracy). Ubrania te nie będą stanowiły własności pracownika/zleceniobiorcy. Spółka odlicza podatek naliczony przy nabyciu/produkcji ubrań przekazywanych pracownikom/ zleceniobiorcom. Procedura ta służy promowaniu i reklamie kolekcji. Obowiązek noszenia ubrań w celach reklamowych jest uwzględniony także w treści umów zlecenia.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, czy powinna opodatkować nieodpłatne przekazanie pracownikom/zleceniobiorcom wyprodukowanych ubrań w celu ich promocji.

Należy zauważyć, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest tu o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Definicja ta wskazuje, że istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, gdyż w przypadku tym nie musi nastąpić przeniesienie własności towarów w rozumieniu prawa cywilnego.

Spośród czynności „przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel” można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

W przedmiotowej sprawie nie mamy w ogóle do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel gdyż Wnioskodawca nie przekaże nabytych towarów innemu podmiotowi lecz wykorzysta, zużyje przedmiotowe towary na potrzeby własnej działalności gospodarczej, tj. ubrania pracownikom / zleceniobiorcom będą udostępniane w celu wykorzystania podczas pełnienia obowiązków służbowych.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast analiza powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Jednak w przedmiotowej sprawie nie można mówić o jakimkolwiek zużyciu lub przekazaniu towarów na cele osobiste Wnioskodawcy czy jego pracowników/zleceniobiorców, gdyż towary (stroje służbowe) wykorzystane zostaną w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, tj. w biurze i w butiku, w których będą noszone przez pracowników/zleceniobiorców.

Wprawdzie przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”, jednak za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

W związku z tym należy stwierdzić, że przekazanie strojów służbowych z logo firmy pracownikom, nie będzie nosiło znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Analogicznie przekazanie tych strojów zleceniobiorcom w celu korzystania z tych ubrań podczas pełnienia obowiązków służbowych w Spółce nie będzie stanowiło zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób.

Osoby te (pracownicy/zleceniobiorcy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz wykorzystanie strojów służbowych z zamieszczonym logo firmy, które Wnioskodawca przekaże swoim pracownikom /zleceniobiorcom nie będą służyły celom prywatnym tych osób, gdyż ich wykorzystanie związane będzie niewątpliwie z reklamą i promocją marki firmy Wnioskodawcy i będzie miało użycie zasadniczo w godzinach pracy.

Ponadto w ramach udostępnienia nie dochodzi do dostawy strojów, gdyż przez cały okres wyposażania pracowników/zleceniobiorców pozostają one własnością Wnioskodawcy.

A zatem czynności udostępnienia pracownikom/zleceniobiorcom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o VAT.

Powyższego udostępniania strojów służbowych nie można również uznać za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z tym, że podczas wyposażenia pracowników/zleceniobiorców w stroje służbowe, pozostają one własnością Spółki (stanowią jej towar) należy w analizowanym przypadku odnieść się do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług muszą być spełnione następujące warunki:

• towary muszą być częścią przedsiębiorstwa podatnika;
• towary muszą być użyte do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika;
• podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Tylko łączne zaistnienie wszystkich ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Spółka nie powinna opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia.

W tym zakresie szczególnie istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej (pkt b), wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Jak wskazano wyżej udostępnienie strojów służbowych z logo firmy pracownikom jest niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ubrania te będą wykorzystywane przez pracowników/zleceniobiorców praktycznie wyłącznie podczas pracy w butiku i biurze i zgodnie z polityką Spółki stanowić będą formę reklamy i promocję marki. Stroje służbowe nie będą użyte do innych celów niż działalność gospodarcza. W spółce będzie obowiązywał regulamin/procedura przydziału i gospodarowania odzieżą służbową. W rezultacie pracownicy i osoby zatrudnione na umowę zlecenia będą zobowiązani do noszenia kolekcji dostępnej w sprzedaży Spółki.

Ubrania będą wykorzystywane głównie podczas pełnienia obowiązków służbowych i wykonywania zadań przez konkretne osoby, stanowią formę promocji i reklamy najnowszej kolekcji ubrań. Udostępnianie strojów służbowych pracownikom wpisuje się w ogólną strategię biznesową i reklamową spółki, skutkiem czego ma służyć zwiększeniu rozpoznawalności marki Wnioskodawcy a tym samym wzrostowi sprzedaży jego produktów.

Zatem nie można uznać, że udostępnienie strojów służbowych będzie miało cel osobisty (prywatny) pracownika niezwiązany z działalnością Spółki.

W rezultacie, biorąc pod uwagę, że głównym celem będzie promowanie marki firmy, wykorzystanie przedmiotowych strojów służbowych do celów prywatnych praktycznie nie będzie miało miejsca (z uwagi na zamieszczone logo).

Zatem czynności udostępnienia pracownikom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.