Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.883.2016.2.BW
z 20 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z 10 stycznia 2017r. (data wpływu 11 stycznia 2017r.). o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do skorzystania przez Wnioskodawcę, w opisanej we wniosku sytuacji, z ulgi na tzw. „złe długi”, zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług oraz
• sukcesji na płaszczyźnie prawa podatkowego w przypadku darowizny przedsiębiorstwa

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do skorzystania przez Wnioskodawcę, w opisanej we wniosku sytuacji, z ulgi na tzw. „złe długi”, zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług oraz
• sukcesji na płaszczyźnie prawa podatkowego w przypadku darowizny przedsiębiorstwa.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 stycznia 2017r. (data wpływu 11 stycznia 2017r.).), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 29 grudnia 2016r. znak: 2461-IBPP2.4512.883.2016.1.BW

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2015 roku ojciec Wnioskodawcy prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna przekazał Wnioskodawcy umową darowizny w formie aktu notarialnego całość zorganizowanego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego przeznaczonego do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, jako zespół składników materialnych i niematerialnych a w szczególności zobowiązania, obciążenia oraz wszelkie wierzytelności przedsiębiorstwa. Nastąpiła więc pełna sukcesja praw i obowiązków na płaszczyźnie prawa podatkowego.

W dniu 29 listopada 2014r. tj. w okresie prowadzenia firmy przez ojca została wystawiona faktura za wykonaną usługę z terminem płatności 29 grudnia 2014. Kontrahent niestety do dnia dzisiejszego nie spłacił zobowiązania pomimo wcześniejszego zawiadomienia wszystkich dłużników o zmianie wierzyciela.

W związku z powyższym Wnioskodawca chciał skorzystać z ulgi na tzw. "złe długi" zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług. 150 dzień od dnia terminu płatności minął 28 maja 2015r. tj. w czasie gdy firma była już własnością Wnioskodawcy, a więc ojciec nie miał możliwości skorzystania z tej ulgi. Dłużnik dalej jest czynnym podatnikiem VAT, więc Wnioskodawca myśli że posiada pełne prawo do skorzystania z tej ulgi.

Natomiast w piśmie z 10 stycznia 2017r. Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do wskazanej we wniosku opisu sprawy wierzytelności udokumentowanej fakturą wystawioną przez ojca zostały spełnione wszystkie warunki określone przepisem artykułu 89a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2013r. poz. 710 ze zm.):

• świadczona usługa była dokonana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, nie będącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji
• na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty wierzyciel i dłużnik byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni; zaznaczając że wierzycielem był już Wnioskodawca a nie jego ojciec bo zgodnie z aktem notarialnym z dn. 31 marca 2015 o przekazaniu przedsiębiorstwa Wnioskodawca przejął całość zorganizowanego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego. Tata Wnioskodawcy w dniu przekazania zakończył działalność gospodarczą, którą Wnioskodawca kontynuuje.
• na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji
• na dzień składania wniosku ORD-IN tj. 09 listopada 2016 nie upłynęły dwa lata od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność tj. dnia 29 listopada 2014.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy Wnioskodawca jest podatnikiem uprawnionym do skorzystania z ulgi na tzw. "złe długi" zgodnie z ar.t 89a ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli faktura była wystawiona przez ojca Wnioskodawcy, a później nastąpiło przekazanie całego przedsiębiorstwa na rzecz Wnioskodawcy poprzez darowiznę?
• Czy wobec powyższego zaistniała pełna sukcesja na płaszczyźnie prawa podatkowego?
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 89a ustawy VAT Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty podatku i skorzystania z ulgi na tzw. "złe długi" ponieważ 150 dzień od terminu płatności faktury minął w okresie kiedy firma była już kontynuowana przez jego osobę. Fizycznie więc ojciec nie miał nawet możliwości skorzystania z tej ulgi. W wyniku przekazania firmy umową darowizny Wnioskodawca przejął wszystkie zobowiązania podatkowe, wobec kontrahentów i pracowników. Brak możliwości skorzystania z tej ulgi zarówno przez ojca jak i przez Wnioskodawcę byłoby krzywdzące tym bardziej, że takich kontrahentów jest wielu, którzy nie płacą swoich zobowiązań. Wnioskodawca straciłby płynność finansową a to wpłynęłoby bardzo niekorzystnie na dalszą działalność jego firmy. Wnioskodawca uważa że darowizna zapewniła pełną sukcesję praw i obowiązków na płaszczyźnie prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a tej ustawy).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978, 1259, 1513, 1830 i 1844 oraz z 2016 r. poz. 615), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony)
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015r. – Prawo restrukturyzacyjne, postepowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony)
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Mając powyższe na względzie, przyjąć należy, że jeżeli wszelkie przesłanki do skorzystania z uprawnień wynikających z art. 89a ustawy są spełnione, podatnik może dokonać korekty podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych w terminie wynikającym z art. 89a ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 31 marca 2015 roku ojciec Wnioskodawcy, prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, przekazał Wnioskodawcy umową darowizny w formie aktu notarialnego całość zorganizowanego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego przeznaczonego do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

W dniu 29 listopada 2014r., tj. w okresie prowadzenia firmy przez ojca Wnioskodawcy, została wystawiona faktura za wykonaną usługę z terminem płatności 29 grudnia 2014r. Kontrahent niestety do dnia dzisiejszego nie spłacił zobowiązania pomimo wcześniejszego zawiadomienia wszystkich dłużników o zmianie wierzyciela.

150 dzień od dnia terminu płatności minął 28 maja 2015r. tj. w czasie gdy firma była już własnością Wnioskodawcy, a więc ojciec Wnioskodawcy nie miał możliwości skorzystania z ulgi na tzw. "złe długi" zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy odnośnie wierzytelności udokumentowanej fakturą wystawioną przez ojca Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z tzw. „ ulgi na złe długi” na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uznaje, że ma prawo, gdyż darowizna zapewniła mu pełną sukcesję praw i obowiązków na płaszczyźnie prawa podatkowego.

W odniesieniu do powyższego na wstępie należy wskazać, że sukcesja (następstwo prawne) polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych,

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Natomiast w świetle art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej,

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zgodnie z treścią art. 93a § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, powołany wyżej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1-osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:

1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   
spółki kapitałowej.

Na mocy art. 93b ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy art. 93 i 93a § 1-3 stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych.

Natomiast, w myśl art. 93e ww. ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy art. 93 -93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Z kolei, stosownie do art. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 380 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W myśl art. 91 ust. 9 ww. ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przywołane przepisy polskiej ustawy stanowią implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W świetle cyt. wyżej regulacji należy uznać, że przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga, aby w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany był jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia.

W konsekwencji, w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku od towarów i usług – następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania tym podatkiem w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia (darowizny) nie doszło.

Jak wskazano wyżej, zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jednakże, jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, na gruncie tej ustawy istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej.

Oznacza to, że w przypadku zbycia (darowizny) przedsiębiorstwa nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że podatnik nabywający przedsiębiorstwo staje się następcą prawnym w podatku VAT zbywcy przedsiębiorstwa niezależnie od następstwa określonego przepisami ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym dochodzi do sukcesji podatkowej, w wyniku której nabywca przedsiębiorstwa jest beneficjentem czynności podatnika dokonującego zbycia.

Tak więc należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że darowizna przedsiębiorstwa zapewniła mu pełną sukcesję praw i obowiązków na płaszczyźnie prawa podatkowego.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca przejął uprawnienia zbywcy przedsiębiorstwa, a zatem nabył prawo do skorzystania z regulacji prawnej określonej przepisem art. 89a ustawy o VAT (tj. skorzystania z tzw. ulgi na złe długi).

Należy jednak ponownie wskazać, że dla zastosowania z ww. ulgi na złe długi konieczne jest spełnienie wszystkich warunków określonych przepisem art. 89a ust. 2 ustawy o VAT

Jak wynika z okoliczności sprawy, na dzień złożenia przedmiotowego wniosku w stosunku do przedstawionej w opisie sprawy faktury z 29 listopada 2014r. zostały spełnione wszystkie warunki określone ww. przepisem art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, tym samym należy zgodzić się także z Wnioskodawcą, że odnośnie przedmiotowej faktury, zgodnie z art. 89a ustawy o VAT ma prawo do skorzystania z ulgi na tzw. złe długi.

Zauważa się jednak, że zgodnie z ww. przepisem art. 89a ustawy o VAT w przedmiotowej sprawie korekta winna była zostać dokonana do końca 2016r.

Reasumując, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.