2017.01.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-2.4512.206.2016.1.AD

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.206.2016.1.AD
z 20 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych na inwestycję drogową prowadzoną na gruncie gminnym oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych na inwestycję drogową prowadzoną na gruncie gminnym oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność prowadzona jest w formie spółki jawnej. Przedmiotem działalności spółki jest budowa obiektów budownictwa mieszkaniowego w celu ustanowienia prawa odrębnej własności lokali mieszkalnych i niemieszkalnych znajdujących się w wybudowanych obiektach oraz przenoszenia ich na nabywców w drodze umów sprzedaży.

Realizacja inwestycji budowlanych wymaga czasem przebudowy bądź modernizacji istniejących układów drogowych, chodników czy ciągów pieszo-rowerowych, czyli wykonania inwestycji drogowej w zakresie dróg publicznych.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza realizować zadanie polegające na budowie zespołu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z lokalami usługowymi i podziemną halą garażową (zwaną w dalszej treści wniosku Inwestycją). W związku z tą inwestycją konieczne jest wykonanie inwestycji drogowej na nieruchomościach stanowiących własność Gminy. Powyższy obowiązek wykonania przez Wnioskodawcę inwestycji drogowej wynika z wydanej decyzji o warunkach zabudowy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia, w tym przypadku do Wnioskodawcy. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa w takim przypadku umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. W tej sytuacji Spółka zobowiązana jest do zawarcia odpowiedniej umowy z Zarządcą Drogi – Gminą, o której stanowi przepis art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych. W chwili obecnej Wnioskodawca negocjuje z Gminą (Zarządcą Drogi) warunki tej umowy. Umowa będzie określała m.in. zakres prac jakie w ramach realizacji inwestycji drogowej ma wykonać Wnioskodawca, terminy wykonania inwestycji oraz przekazania praw do nakładów na rzecz Zarządcy bez prawa do żądania wynagrodzenia za poniesione nakłady. Przedłożenie pisemnej umowy zawartej w trybie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych jest warunkiem koniecznym do uzyskania przez Wnioskodawcę pozwolenia na budowę.

Na żadnym etapie inwestycji drogowej Spółce nie przysługuje prawo do rozporządzania jak właściciel gruntem, na którym realizowana będzie inwestycja drogowa, bowiem grunt ten stanowi własność Gminy. Po zakończeniu inwestycji drogowej, Spółka zobowiązana będzie do nieodpłatnego przekazania Zarządcy (Gminie) praw do wszelkich nakładów poczynionych na realizację inwestycji drogowej, bowiem taki jest warunek podpisania przez Gminę (Zarządcą Drogi) z Wnioskodawcą umowy w trybie przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych. Nieodpłatne przekazanie praw do nakładów będzie dokumentowane protokołem odbiorczym.

W związku z realizacją inwestycji drogowej Spółka poniesie we własnym imieniu i na własny rachunek wydatki związane z realizacją inwestycji drogowej, tj. wykonaniem ciągów pieszo -rowerowych oraz chodnika, w szczególności w zakresie prac projektowych, doradczych, inżynierskich związanych z przygotowaniem dokumentacji technicznej, nadzoru inwestorskiego oraz prac budowlanych, które będą udokumentowane fakturami z wykazanymi na nich kwotami VAT (o ile okaże się on należny). W każdym przypadku przeprowadzenie inwestycji drogowej jest niezbędne dla prawidłowej realizacji Inwestycji, z którą wiąże się uzyskanie przychodu ze sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych, użytkowych oraz miejsc postojowych w hali garażowej. Bez zobowiązania się do wykonania inwestycji drogowej i nieodpłatnego przekazania jej na rzecz Gminy (Zarządcy Drogi) na podstawie umowy zawartej w trybie przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, Spółka nie otrzyma pozwolenia na budowę nowych obiektów zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z lokalami usługowymi.

Budowa budynków mieszkalnych i mieszkalno-usługowych, a następnie sprzedaż lokali powstałych w ramach Inwestycji jest przedmiotem działalności Spółki.

Wydatki związane z realizacją inwestycji drogowej przekazywanej nieodpłatnie Zarządcy Drogi są zatem związane z generowanym przychodem oraz z obrotem opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi podczas realizacji inwestycji drogowej?
Czy nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy (Zarządcy Drogi) praw do wszelkich nakładów, w sytuacji, gdy inwestycja drogowa prowadzona była na gruncie nienależącym do Spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, które nie jest opodatkowane podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Jest on uprawniony do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego przy zakupach związanych z inwestycją drogową. W myśl przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Nakłady na każdą inwestycję drogową pozostają w ścisłym związku z czynnościami opodatkowanymi. Gdyby bowiem Spółka, nie zrealizowała inwestycji drogowej, do skutku nie doszłaby także Inwestycja polegająca na budowie obiektów budownictwa wielorodzinnego z lokalami usługowymi i podziemną halą garażową, której ta inwestycja drogowa bezpośrednio dotyczy. W wybudowanych obiektach dojdzie następnie do wyodrębnienia samodzielnych lokali mieszkalnych i niemieszkalnych. Zostaną one później sprzedane przez Spółkę. Sprzedaż lokali podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Poniesienie tych nakładów jest więc konieczne dla wykonania w przyszłości czynności opodatkowanych (sprzedaż lokali). Poniesione wydatki mają zatem związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W konsekwencji, wszystkie przesłanki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostaną spełnione. Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w interpretacjach m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 kwietnia 2014 r. (nr IBPP3/443-63/14/AZ) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 sierpnia 2014 r. (nr IPPP2/443-531/14-2/MT/MM).

Ad. 2

Przekazanie na rzecz Zarządcy Drogi (Gminy) praw do wszelkich nakładów, w sytuacji gdy inwestycja drogowa prowadzona była na gruncie nienależącym do Spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, które nie jest opodatkowane VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Co do zasady, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Przez świadczenie usług rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Definicja świadczenia usług stanowi więc dopełnienie definicji dostawy towarów i pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu VAT podlegają, co do zasady, wszystkie odpłatne czynności wykonywane przez podatników. Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Stosownie do art. 47 § 2 k.c. częścią składową rzeczy jest natomiast wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zgodnie zaś z art. 48 k.c., do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Kodeks cywilny wprowadza więc zasadę, zgodnie z którą wszystko, co znajduje się na gruncie i jest trwale z nim związane, przynależy do gruntu i dzieli jego los prawny. Biorąc pod uwagę powyższe, prawo własności oraz ekonomiczne prawo do rozporządzania infrastrukturą powstałą w ramach inwestycji drogowej nie będzie przysługiwało Spółce, ale właścicielowi tego gruntu. Spółka nie będzie mogła zatem przenieść na inny podmiot prawa do rozporządzania infrastrukturą wybudowaną przez siebie na tym gruncie. Przedmiotem zbycia mogą być tylko poniesione nakłady, które nie stanowią odrębnej rzeczy w rozumieniu wyżej powołanych przepisów kodeksu cywilnego, a jedynie skutkować one mogą powstaniem po stronie Spółki roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie może jednak stanowić elementu prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy o VAT, bowiem same „nakłady” nie mogą być przedmiotem swobodnego obrotu, skoro Wnioskodawca nie będący właścicielem gruntu, na którym nakłady poczyniono nie ma prawa nimi swobodnie rozporządzać. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy o VAT należy zatem przyjąć, że przeniesienie praw do nakładów poniesionych na obcej nieruchomości, czyli w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż przedmiotem takiej czynności prawnej nie jest odrębna rzecz, która mogłaby stanowić towar w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego, lecz tylko jako świadczenie usług a nie wydanie towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przekazanie praw do nakładów przez Spółkę na rzecz Zarządcy Drogi należy zatem zakwalifikować jako świadczenie usług, w ramach którego Spółka zapewnia realizację infrastruktury drogowej na podstawie zawartej umowy w trybie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych. Co do zasady, warunkiem opodatkowania świadczenia usług jest ich odpłatność. Zakres opodatkowania VAT został jednak rozszerzony na określone świadczenie usług wykonywane nieodpłatnie (bez świadczenia wzajemnego uzyskiwanego przez podatnika). Zgodnie bowiem art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, o ile jest lub będzie realizowane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Z powyższego wynika a contrario, jeżeli świadczona nieodpłatnie przez podatnika usługa służy celom jego działalności gospodarczej, nie podlega ona opodatkowaniu VAT. Należy wyraźnie podkreślić, że realizowana przez Spółkę inwestycja drogowa jest niezbędna dla przeprowadzenia Inwestycji, która jest niezbędna do wykonania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (sprzedaż lokali). Oddanie bowiem do użytkowania obiektów budownictwa zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej skutkuje zwiększeniem obrotów Spółki z tytułu sprzedaży lokali położonych w tych obiektach. Nie ulega zatem wątpliwości, że przekazanie praw do nakładów na inwestycję drogową Zarządcy jest realizowane do celów działalności gospodarczej Spółki. W rezultacie, przekazanie praw do nakładów przez Spółkę na rzecz Zarządcy jako nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT i Spółka nie będzie z tego tytułu zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego w VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Za odpłatne świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440 z późn. zm.), budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

W myśl zaś art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przepis art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność prowadzona jest w formie spółki jawnej. Przedmiotem działalności spółki jest budowa obiektów budownictwa mieszkaniowego w celu ustanowienia prawa odrębnej własności lokali mieszkalnych i niemieszkalnych znajdujących się w wybudowanych obiektach oraz przenoszenia ich na nabywców w drodze umów sprzedaży.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza realizować zadanie polegające na budowie zespołu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z lokalami usługowymi i podziemną halą garażową (zwaną w dalszej treści wniosku inwestycją). W związku z tą inwestycją konieczne jest wykonanie inwestycji drogowej na nieruchomościach stanowiących własność Gminy. Powyższy obowiązek wykonania przez Wnioskodawcę inwestycji drogowej wynika z wydanej decyzji o warunkach zabudowy.

Na żadnym etapie inwestycji drogowej Spółce nie przysługuje prawo do rozporządzania jak właściciel gruntem, na którym realizowana będzie inwestycja drogowa, bowiem grunt ten stanowi własność Gminy. Po zakończeniu inwestycji drogowej, Spółka zobowiązana będzie do nieodpłatnego przekazania Zarządcy (Gminie) praw do wszelkich nakładów poczynionych na realizację inwestycji drogowej, bowiem taki jest warunek podpisania przez Gminę (Zarządcą Drogi) z Wnioskodawcą umowy w trybie przepisu art. 16 ust 2 ustawy o drogach publicznych. Nieodpłatne przekazanie praw do nakładów będzie dokumentowane protokołem odbiorczym.

Budowa budynków mieszkalnych i mieszkalno-usługowych a następnie sprzedaż lokali powstałych w ramach Inwestycji jest przedmiotem działalności Spółki.

Wydatki związane z realizacją inwestycji drogowej przekazywanej nieodpłatnie Zarządcy drogi są zatem związane z generowanym przychodem oraz z obrotem opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że przekazania praw do nakładów poniesionych w związku ze zrealizowaną inwestycją drogową na rzecz gminy, na gruncie nienależącym do Wnioskodawcy, nie można rozpatrywać w kategorii dostawy towarów. Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawcy przysługiwało prawo do rozporządzania jak właściciel gruntem, na którym inwestycja drogowa ma być realizowana. Zatem, przekazania przez Wnioskodawcę infrastruktury drogowej nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy.

Czynność ta stanowić będzie zatem świadczenie usług w rozumieniu powołanego art. 8 ustawy. Z uwagi natomiast na fakt, że opisane przekazanie nastąpi nieodpłatnie, kwestia uznania tej czynności za odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług powinna być rozważana na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając powyższe uznać należy, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy nakładów na infrastrukturę drogową, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu – jak wskazano – świadczenie tych usług musi się odbyć bez związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie – jak wykazano we wniosku – nieodpłatne świadczenie usług, polegające na nieodpłatnym przekazaniu praw do nakładów związanych z inwestycją drogową dotyczącą koniecznej przebudowy bądź modernizacji ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zamierzona inwestycja dotycząca gminnej drogi dojazdowej do zespołu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z lokalami usługowymi i podziemną halą garażową jest niezbędna, bowiem bez zobowiązania się do jej wykonania i nieodpłatnego przekazania jej na rzecz Gminy (Zarządcy drogi) na podstawie umowy zawartej w trybie przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, Spółka nie otrzyma pozwolenia na budowę ww. obiektów, z którymi wiąże się uzyskanie przychodu z ich sprzedaży.

Zatem należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy (Zarządcy Drogi) praw do nakładów poczynionych na inwestycję drogową, znajdującą się na gruncie nienależącym do Wnioskodawcy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy założeniu, że ponoszone wydatki dotyczyć będą przebudowy bądź modernizacji istniejących układów drogowych, chodników czy ciągów pieszo-rowerowych wyłącznie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą również kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi przez Spółkę podczas realizacji inwestycji drogowej.

Zgodnie z art. art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przepisy ustawy o VAT nie precyzują jednak, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami.

Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo -skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem opodatkowanego obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu opodatkowanego VAT.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, w związku z wydatkami poniesionymi podczas inwestycji drogowej, określone w art. 86 ust. 1 ustawy. Jak wskazano bowiem we wniosku, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a wydatki związane z realizacją inwestycji drogowej będą związane z związane z obrotem opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

Z tych też względów z uwagi na to, że zamierzona inwestycja drogowa dotycząca drogi dojazdowej stanowiącej drogę publiczną, będącą własnością Gminy będzie związana z czynnościami opodatkowanymi w opisanych okolicznościach, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku związanego nabyciem towarów i usług dotyczących infrastruktury drogowej w zakresie koniecznej przebudowy/modernizacji drogi gminnej, przy założeniu, że nie zajdą wyłączenia określone w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy również zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin