Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.1044.2016.1.BD
z 26 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesione przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej koszty nabycia Materiałów B+R mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania w wysokości ustalonej zgodnie ze stosowaną metodą rachunkowości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesione przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej koszty nabycia Materiałów B+R mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania w wysokości ustalonej zgodnie ze stosowną metodą rachunkowości.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym prace z zakresu projektowania, badań i rozwoju, integracji systemów, produkcji, realizacji wsparcia i szkoleń oraz modernizacji śmigłowców.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka prowadzi również działalność badawczo-rozwojową (dalej: „działalność B+R”) w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm. – dalej: „UoPDOP”), obejmującą badania naukowe oraz prace rozwojowe, odpowiednio w rozumieniu art. 4a pkt 27 oraz pkt 28 UoPDOP.

Z tytułu prowadzonej działalności B+R Spółka ponosi różnego rodzaju koszty, w tym koszty nabycia jednakowych (ze względu na rodzaj i przeznaczenie) materiałów i surowców (np. półfabrykaty metalowe, materiały kompozytowe, agregaty elektryczne, hydrauliczne, pneumatyczne, elektronika, tensometry). Część z nich Spółka wykorzystuje do czynności bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R (dalej łącznie: „Materiały B+R”).

Materiały i surowce, w tym Materiały B+R, mogą być nabywane po różnych cenach, ze względu m.in. na dokonywanie zakupów w walutach, od różnych dostawców, czy w odstępach czasowych.

W celu optymalizacji kosztów ponoszonych na nabycie materiałów i surowców dla celów rozmaitych działalności prowadzonych przez Spółkę, część materiałów i surowców wykorzystywanych dla celów poszczególnych działalności (w tym działalności B+R - Materiały B+R) Spółka nabywa je łącznie w ramach większych zakupów i następnie wprowadza do swoich magazynów (powiększając zapasy). Dalej tak nabyte oraz przechowywane materiały i surowce Spółka wydaje poszczególnym jednostkom organizacyjnym Spółki z magazynów zgodnie ze zgłaszanym przez nie zapotrzebowaniem na prowadzoną przez nich działalność.

Spółka ewidencjonuje materiały i surowce nabywane w wyżej opisany sposób w systemie SAP. Ewidencja ta prowadzona jest zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej: „UoR”) (winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm., dalej: „UoR”). Koszt nabycia materiałów i surowców dla celów rachunkowych oraz podatkowych Spółka wykazuje w wysokości ustalonej na podstawie metody średniej ważonej ceny ewidencyjnej (dalej: „AVCO”).

Zachodzący proces wygląda następująco:

• w systemie SAP tworzone jest zamówienie dla materiałów i surowców danego rodzaju (na którym podane są takie informacje, jak np. adres i nazwa dostawcy, opis i indeks materiału, jednostka miary, ilość, cena jednostkowa, termin dostawy, które po jego zatwierdzeniu pracownik działu zaopatrzenia wysyła do dostawcy,
• w momencie dostarczenia zamówionego towaru do firmy w systemie SAP rejestruje się dostawę przychodzącą (dokument PZ). Zawarte są w niej m.in. następujące dane: adres i nazwa dostawcy, numer zamówienia, opis i indeks materiału, jednostka miary, ilość przyjęta, nazwa magazynu, na który przyjęto materiał. W momencie rejestracji PZ system automatycznie wycenia przyjęty materiał po cenie z przyporządkowanego zamówienia. Do wartości materiału zakupionego za granicą system dolicza automatycznie dodatkowy, predefiniowany narzut kosztu nabycia w wysokości 7,5% ceny dla towarów dostarczonych spoza UE (na transport i cło) oraz w wysokości 1% ceny dla towarów dostarczonych z UE (tylko na transport). Narzut kosztu nabycia nie występuje w przypadku zakupu materiałów w kraju (brak cła, koszty transportu są nieistotne). Ceny wyrażone w walucie przeliczane są po kursie średnim NBP z dnia rejestracji dokumentu PZ,
• po otrzymaniu od dostawcy faktury VAT i wprowadzaniu jej do systemu SAP, system sprawdza wartość magazynu (ilość zamówionych materiałów i surowców danego rodzaju przemnożoną przez cenę z faktury VAT) - wówczas, jeżeli jest różnica w wartości pomiędzy przyjętym w PZ zamówieniem, a fakturą VAT, system SAP koryguje wartość z PZ do wartości z faktury VAT (np. w przypadku zakupu w walucie ostateczna wycena następuje po kursie średnim NBP z daty faktury).

Zgodnie bowiem z polityką Spółki:

• nabyte materiały i surowce przyjmowane są na magazyn wg rzeczywistej ceny nabycia (cena z faktury zakupu plus narzut kosztów transportu i cła), zgodnie z art. 28 ust. 11 pkt 1 ustawy o rachunkowości. Definicję ceny nabycia określa z kolei art. 28 ust. 2 wymienionej ustawy. Jest nią cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym. Należy ją powiększyć o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżyć o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski,
• rozchód materiałów i surowców, w tym Materiałów B+R, z magazynu wycenia się wg AVCO i tak określona wartość jest przez Spółkę zaliczana do kosztów uzyskania przychodów.

Przyjęcie powyższej metody ewidencjonowania materiałów i surowców wynika w szczególności z tego, że ze względu na:

• charakter systemu SAP służącego prowadzeniu ewidencji rachunkowej Spółki,
• działalności gospodarczej (m.in. wykorzystywanie tych samych materiałów i surowców dla różnych celów, np. produkcji na sprzedaż i działalności B+R),
• prowadzenia magazynów (duże magazyny obsługujące różne jednostki organizacyjne Spółki),
• organizację procesów w Spółce (w momencie wprowadzania do magazynu danej partii nabytych materiałów lub surowców Spółka najczęściej nie ma jeszcze wiedzy na jaki cel zostaną dane materiały lub surowce przeznaczone),
• prowadzenie szczegółowej ewidencji i nadzoru procesu rozchodu w celu powiązania wydawanej z magazynu jednostki materiału, czy surowca byłoby dla Spółki znacząco utrudnione.

Zatem, w przypadku Materiałów B+R, wydatki z tytułu ich nabycia są przez Spółkę rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodów w momencie ich wydania z magazynu dla celów działalności B+R.

Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d UoPDOP (dalej: „Ulga B+R”). Polegać ono ma na dokonaniu, na podstawie art. 18d ust. 1 UoPDOP, odliczenia od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 UoPDOP kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 18d ust. 1 oraz ust. 2 UoPDOP i poniesionych przez Spółkę na działalność B+R po 1 stycznia 2016 r. W szczególności Spółka zamierza dokonywać odliczenia w ramach Ulgi B+R kosztów nabycia Materiałów B+R. Spółka planuje dokonać odliczenia kosztów nabytych Materiałów B+R w wysokości ustalonej przy zastosowaniu metody AVCO.

W związku ze stosowaniem AVCO, Spółka podkreśla, że nie jest w stanie dokonać identyfikacji wydawanych Materiałów B+R i przyporządkowania ich na poziomie ewidencji kosztu do konkretnych faktur zakupowych. Materiały B+R zakupione od dostawców przyjmowane są bowiem do magazynu Spółki w powiązaniu z zamówieniem i poprzez rozliczenie zakupu z daną fakturą go dokumentującą.

Spółka zamierza dokonać odliczenia kosztów działalności B+R, w tym nabycia Materiałów B+R, zgodnie z art. 18d ust. 8 UoPDOP, w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym dane koszty są i będą ponoszone.

W celu skorzystania z Ulgi B+R Spółka wyodrębni w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 UoPDOP, koszty działalności B+R, zgodnie z art. 9 ust. 1b UoPDOP. Ponadto, Spółka będzie wykazywać w zeznaniu koszty nabycia Materiałów B+R podlegających odliczeniu zgodnie z art. 18e UoPDOP, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 18d ust. 4-8 UoPDOP. W szczególności, Spółka zaznacza, że nie prowadzi i nie zamierza prowadzić w przyszłości działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz że koszty nabycia Materiałów B+R nie zostaną zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia poniesionych w ramach prowadzonej działalności B+R kosztów nabycia Materiałów B+R w wysokości ustalonej zgodnie ze stosowaną metodą rachunkowości?

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia poniesionych w ramach prowadzonej działalności B+R kosztów nabycia Materiałów B+R w wysokości ustalonej zgodnie ze stosowaną metodą rachunkowości.

Przepisy dotyczące Ulgi B+R

Zgodnie z art. 4a pkt 27 UoPDOP, badania naukowe oznaczają:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Z kolei prace rozwojowe, zgodnie z art. 4a pkt 28 UoPDOP, to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Zgodnie z art. 18d ust. 1, 2 oraz 3 UoPDOP od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 UoPDOP, podatnik ma możliwość odliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność B+R, tj.:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określonej w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności B+R,
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R,
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne na potrzeby prowadzonej działalności B+R,
4. wyniki badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki na potrzeby prowadzonej działalności B+R,
5. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 UoPDOP,
6. dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
   
   

W myśl art. 18d ust. 4 UoPDOP, koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Natomiast zgodnie z art. 18d ust. 5 oraz ust. 6 UoPDOP, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, a prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 7 UoPDOP, podatnik może odliczyć jedynie 10%, 20% lub 30% kwoty poniesionych kosztów kwalifikowanych, w zależności od kategorii danego kosztu oraz wielkości przedsiębiorstwa.

Wreszcie, zgodnie z art. 18d ust. 8 UoPDOP, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Sytuacja Wnioskodawcy

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 18d ust. l UoPDOP ustawodawca uprawnił podatników prowadzących działalność B+R do dokonania odliczenia kosztów kwalifikowanych stanowiących koszty uzyskania przychodów oraz wskazanych w art. 18d ust. 2 oraz 3 UoPDOP poniesionych na działalność B+R od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 UoPDOP.

Zatem Spółka jest i będzie uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 UoPDOP m.in. kosztów nabycia Materiałów B+R, ponieważ w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

• Materiały B+R są i będą nabywane w ramach prowadzonej działalności B+R,
• koszty nabycia Materiałów B+R stanowią i będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 UoPDOP,
• koszty nabycia Materiałów B+R zostaną wyodrębnione w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 UoPDOP,
• odliczenie z tytułu Ulgi B+R kosztów nabycia Materiałów B+R zostanie dokonane zgodnie z art. 18d ust. 4-8 UoPDOP oraz 18e UoPDOP, tj. w zakresie nabycia Materiałów B+R Spółka spełnia i będzie spełniać regulacje odnoszące się do Ulgi B+R.
  
  

Niemniej, w tym kontekście Spółka powzięła wątpliwość odnośnie prawidłowości sposobu ustalania wartości Materiałów B+R dla celów Ulgi B+R.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 UoPDOP, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Zgodnie z powyższym, przepisy UoPDOP nie określają szczegółowych zasad prowadzenia ewidencji.

Odrębnymi przepisami w tym kontekście są przede wszystkim postanowienia UoR oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, ewidencja rachunkowa prowadzona zgodnie z UoR służy również celom podatkowym, w szczególności w zakresie wyceny nabywanych materiałów i surowców służącej ustaleniu wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Zgodnie z art. 34 ust. l UoR, jednostki mogą wyceniać m.in. materiały i towary w cenach zakupu, jeżeli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki.

W myśl art. 34 ust. 2 UoR, składniki rzeczowych aktywów obrotowych mogą być na dzień nabycia lub wytworzenia ujmowane w księgach rachunkowych w cenach przyjętych do ewidencji, z uwzględnieniem różnic między tymi cenami, a rzeczywistymi cenami ich nabycia albo zakupu, albo kosztami wytworzenia.

Natomiast zgodnie z art. 34 ust. 4 UoR, w przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów,
2. przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła),
3. przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła),
4. w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia.
   
   

Należy podkreślić, że zasady ustalania kosztów podatkowych wynikają wyłącznie z postanowień UoPDOP, a nie z przepisów UoR. UoPDOP nie reguluje jednakże kwestii metody ewidencjonowania kosztów materiałów mogących zostać zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Przywołane przepisy UoPDOP wskazują jedynie, że podatnicy mogą potrącić jako koszty uzyskania przychodów koszty w faktycznie poniesionej wysokości. W zakresie ewidencji prowadzonej na cele podatkowe przepisy UoPDOP odwołują się w tym zakresie jedynie do postanowień UoR. Tym samym, metoda ewidencjonowania kosztów prawidłowa na gruncie UoR powinna być prawidłowa dla celów PDOP.

Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, określanie praw i obowiązków w zakresie prawa podatkowego powinno, co do zasady, opierać się na normach prawa podatkowego, a nie UoR, chyba że przepisy podatkowe zawierałyby stosowne bezpośrednie odesłanie (wyroki NSA z 20 kwietnia 2001 r., sygn. akt III SA 3352/99, z 28 września 2001 r., sygn. akt III SA 1078/00). W zakresie prawa podatkowego, przepisy o rachunkowości mogą być więc stosowane jeśli wynika to z odpowiedniej podstawy prawnej zawartej w ustawach podatkowych, a ich stosowanie nie stoi w sprzeczności z prawem podatkowym.

W tym kontekście, znane są Wnioskodawcy interpretacje (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 kwietnia 2014 r., sygn. ITPB3/423-11d/14/PS, z 3 kwietnia 2014 r., sygn. ITPB3/423-11a/14/PS), zgodnie z którymi dopuszczalne jest by ze względu na rodzaj prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, w szczególności wobec dokonywania dużej ilości transakcji dla pojedynczych towarów handlowych, ustalanie kosztu własnego sprzedaży odbywało się przy wykorzystaniu metody średniej ważonej, która nie wymaga bezpośredniego przypisania do każdej transakcji sprzedaży rzeczywistej ceny nabycia (na podstawie otrzymanych od kontrahenta faktur).

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka nabywa różnego rodzaju materiały i surowce, w tym Materiały B+R. Materiały i surowce mogą być kupowane przez Spółkę od różnych dostawców oraz w odstępach czasowych, dlatego ich ceny zakupu mogą się różnić między sobą. Oznacza to, że materiały i surowce mogą być przyjmowane do magazynu po różnych cenach. Zarazem prowadzenie szczegółowej ewidencji dla każdej jednostki nabywanego materiału lub surowca ze względu na ich charakter oraz charakter prowadzenia magazynów i działalności, wiązałoby się ze znaczącym utrudnieniem dla Spółki.

Następnie, wydawane z magazynu materiały i surowce ewidencjonowane są w wartości ustalonej zgodnie z przyjętą w Spółce metodą AVCO (przedstawioną w art. 34 ust. 4 pkt 1 UoR). Wskutek tego wartość wykorzystanych w danym okresie przez Spółkę materiałów i surowców może odbiegać od faktycznej ceny zakupu danych materiałów i surowców.

Należy przy tym podkreślić, że AVCO w przypadku wyceny zapasów jest metodą wyceny ich rozchodu, polegającą na jego księgowaniu przy wykorzystaniu średniej ważonej ceny ich nabycia. Metoda ta może być wykorzystywana m.in. do rozchodu materiałów. AVCO, tak jak i inne metody wyceny zapasów, ma istotne znaczenie, dlatego że ceny zakupywanych materiałów oraz ogólne koszty produkcji zmieniają się w czasie, ze względu na ich przyjmowanie do magazynu po różnych cenach. Nie stosując żadnej metody identyfikacji zapasów, nie można określić ceny przyjęcia danej jednostki zapasu. W konsekwencji, również zaewidencjonowana wartość wykorzystanych przez jednostki organizacyjne Spółki prowadzące działalność B+R Materiałów B+R mogłaby odbiegać od rzeczywistej wartości ich nabycia.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, Spółka jest uprawniona na gruncie art. 9 ust. 1 UoPDOP do korzystania z metody AVCO w celu ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, Spółka jest również uprawniona do kalkulowania kwoty odliczenia z tytułu Ulgi B+R w stosunku do kosztów nabycia Materiałów B+R w oparciu o metodę AVCO, mimo że w wyniku jej wykorzystania rzeczywisty koszt nabycia Materiałów B+R może być inny niż koszt Materiałów B+R wykazany dla celów odliczenia z tytułu Ulgi B+R.

Po pierwsze, jak to zastało wyżej wskazane, zgodnie z art. 18d ust. 1 UoPDOP od podstawy opodatkowania można odliczyć z tytułu Ulgi B+R koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność B+R. Z kolei zgodnie z UoPDOP koszty uzyskania przychodów podatnik jest uprawniony do skalkulowania przy zastosowaniu metody AVCO. Zdaniem Spółki, możliwość zastosowania metody AVCO dla celów obliczenia wysokości kosztów uzyskania przychodów uprawnia tym samym do jej zastosowania dla celów obliczenia wysokości Ulgi B+R.

Po drugie, przepisy dotyczące Ulgi B+R w odniesieniu do prowadzenia ewidencji rachunkowej nie zawierają żadnych szczegółowych regulacji, za wyjątkiem art. 9 ust. 1b UoPDOP. Przepis ten nakazuje jedynie wyodrębnić w prowadzonej ewidencji rachunkowej koszty działalności B+R, nie odnosząc się do metody kalkulowania kosztów działalności B+R. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy wskazane jest, aby analogicznie jak w postanowieniach UoR na potrzeby Ulgi B+R wystarczające powinno być wyodrębnienie w ewidencji rachunkowej prowadzonej przez Spółkę (czy to w księdze głównej, czy w księgach pomocniczych) kosztów kwalifikowanych, w tym kosztów nabycia Materiałów B+R.

Po trzecie, Spółka pragnie podkreślić, że UoPDOP nie zawiera jakichkolwiek wyłączeń w zakresie odesłania do postanowień UoR zawartego w art. 9 ust. 1 UoPDOP (do którego z kolei odsyła art. 9 ust. 1b UoPDOP) dla celów prowadzenia ewidencji kosztów działalności B+R, który to przepis, jak Spółka wykazała, uprawnia do dostosowania metody AVCO dla celów kalkulowania wysokości ponoszonych kosztów uzyskania przychodów.

Wreszcie, w myśl art. 18e UoPDOP, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d UoPDOP, są obowiązani wykazać w zeznaniu koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w danym roku podatkowym jest on uprawniony do skorzystania z Ulgi B+R w wysokości, w jakiej zostały przez niego rozpoznane koszty nabycia Materiałów B+R zgodnie z prowadzoną m.in. dla celów PDOP ewidencją rachunkową oraz zgodnie z prowadzoną na jej bazie ewidencją dla potrzeby Ulgi B+R (wymóg wskazany w art. 9 ust. 1b UoPDOP).

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja przeciwna do wyżej przedstawionej byłaby sprzeczna z UoPDOP. Doprowadziłoby to bowiem do nieuzasadnionego na gruncie UoPDOP ewidencjonowania w odmiennej wysokości tych samych wydatków dla celów zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów oraz dla celów dokonania odliczenia z tytułu Ulgi B+R. Postanowienia UoPDOP nie wskazuje zaś nigdzie wprost konieczności prowadzenia podwójnej ewidencji w tym zakresie. Art. 9 ust. 1b UoPDOP nakazuje jedynie wyodrębnić w prowadzonej ewidencji rachunkowej koszty działalności B+R.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia poniesionych w ramach prowadzonej działalności B+R kosztów nabycia Materiałów B+R w wysokości ustalonej zgodnie ze stosowaną metodą rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „UoPDOP”).

Art. 15 ust. 1 UoPDOP stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 UoPDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 UoPDOP. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 UoPDOP).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, definiuje również rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 UoPDOP, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 4a pkt 27 UoPDOP, badania naukowe oznaczają:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 1 UoPDOP, podatnik może odliczyć od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową zwane „kosztami kwalifikowanymi”. Ustawodawca w art. 18d ust. 2 UoPDOP, wymienia rodzaje kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową uznawane za koszty kwalifikowane. W konsekwencji, aby wspomniane odliczenie mogło mieć zastosowanie koszty uzyskania przychodów muszą być poniesione przez Wnioskodawcę na działalność badawczo-rozwojową oraz stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 UoPDOP.

Ustawodawca w art. 18d UoPDOP doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
   
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
   
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2014 r. poz. 1620, z 2015 r. poz. 249 i 1268 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1311) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
   
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4;
   
5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione przez podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, na:
   
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
      
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
      
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
      
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Zgodnie z art. 18d ust. 3 UoPDOP, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Do kosztów, o których mowa w zdaniu pierwszym, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się. Jednocześnie, w art. 18d ust. 4 UoPDOP, ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Przy czym, w art. 18d ust. 5 oraz ust. 6 UoPDOP, zawarto zastrzeżenie, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, a prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi, przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

• podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu UoPDOP,
• ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu UoPDOP, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 UoPDOP;
• podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b UoPDOP, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
• podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w UoPDOP,
• koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
  
  

W przypadku podatników, którzy planują skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, UoPDOP nakłada dodatkowe wymagania, co do ewidencji kosztów, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi. Zgodnie z art. 9 ust. 1 UoPDOP, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, tj. z postanowieniami ustawy o rachunkowości. Przy czym, zgodnie z art. 9 ust. 1b UoPDOP, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d UoPDOP, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Z kolei, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.), księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą:

1. dziennik,
2. księgę główną,
3. księgi pomocnicze,
4. zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych,
5. wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o rachunkowości, konta ksiąg pomocniczych zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniem zapisów kont księgi głównej. Prowadzi się je w ujęciu systematycznym jako wyodrębniony system ksiąg, kartotek (zbiorów kont), komputerowych zbiorów danych, uzgodniony z saldami i zapisami na kontach księgi głównej.

Przywołane regulacje nakładają na podatnika, chcącego skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, obowiązek wyodrębnienia kosztów ponoszonych w związku z działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu UoPDOP. Ustawa nie precyzuje jednak, w jaki sposób to wyodrębnienie powinno zostać wykonane. Wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową w ewidencji rachunkowej ma być podstawą do kalkulacji ulgi badawczo-rozwojowej. Zatem, podatnik ma obowiązek dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii.

W związku z powyższym, dla określenia możliwości skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, istotne będzie prowadzenie działalności, która spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu UoPDOP oraz posiadanie wyodrębnionej ewidencji kosztów kwalifikowanych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka prowadzi również działalność badawczo-rozwojową, obejmującą badania naukowe oraz prace rozwojowe.

Z tytułu prowadzonej działalności B+R Spółka ponosi różnego rodzaju koszty, w tym koszty nabycia jednakowych (ze względu na rodzaj i przeznaczenie) materiałów i surowców. Część z nich Spółka wykorzystuje do czynności bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R. Koszt nabycia materiałów i surowców dla celów rachunkowych oraz podatkowych Spółka wykazuje w wysokości ustalonej na podstawie metody średniej ważonej ceny ewidencyjnej. Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów nabycia materiałów w ramach ulgi na przedmiotową działalność.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie materiałów i surowców wykorzystywanych bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych w przypadku, gdy spełniają ww. kryteria stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 UoPDOP. Tym samym, zgodnie z art. 18d ust. 1 i ust. 2 UoPDOP od podstawy opodatkowania Spółka może odliczyć się koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Za koszty kwalifikowane uznaje się zatem nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z działalnością badawczo-rozwojową. Odnosząc się natomiast do konieczności prowadzenia ewidencji rachunkowej służącej wyodrębnieniu kosztów nabycia materiałów i surowców związanych bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową stwierdzić należy, że przepisy UoPDP nie wskazują w jakiej formie powinno zostać dokonane wyodrębnienie, o którym mowa w art. 9 ust. 1b UoPDOP. Ponadto przedmiotowe przepisy nie określają również minimalnych wymagań, jakie powinno spełniać narzędzie, które służy wyodrębnieniu wydatków poniesionych w związku z działalnością badawczo-rozwojową. Wskazać jedynie należy, że przedmiotowe wyodrębnienie powinno być dokonane w taki sposób, aby umożliwić wykazanie w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych w odpowiedniej wysokości.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych w wysokości ustalonej zgodnie z przyjętą ewidencją rachunkową. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.