Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP3.4512.561.2016.2.AT
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 25 listopada 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz stosowania procedury odwrotnego obciążenia VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz stosowania procedury odwrotnego obciążenia VAT.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma … świadczy główne usługi oznaczone PKD 66.12.Z - działalność maklerska związana z rynkiem papierów wartościowych i towarów giełdowych. Świadczy również usługi oznaczone PKD 46.12.Z - działalność agentów zajmujących się sprzedażą paliw, rud, metali i chemikaliów przemysłowych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług, jest również zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

W lipcu 2016 roku podatnik zakupił od kontrahenta z Izraela ołów czysty rafinowany. Kontrahent ten wystawił podatnikowi fakturę zakupu stosując VAT 0%.

Towar ten jest składowany w magazynach bezcłowych w …, stamtąd też został wysłany do odbiorcy ostatecznego.

Podatnik sprzedał ołów do odbiorcy w Polsce. Zgodnie z umową, po stronie odbiorcy były koszty transportu. Zgodnie z umową, polski odbiorca odebrał towaru z magazynu z … najmując swoją firmę spedycyjną.

Do całej transakcji odbiorca towaru wynajął pośrednika, tj. agencje celna o nazwie …, która zajęła się dokumentacją celną w celu zapewnienia usługi odprawy fiskalnej dla odbiorcy towaru. Za usługę zapłacił podatnik zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy podatnikiem a odbiorcą towaru.

Pośrednik (agencja celna … wystąpiła jako reprezentant do odprawy fiskalnej przez tamtejszym urzędem podatkowym w imieniu odbiorcy towaru) postarali się oni również o nadanie VAT-UE. Numerem tym na fakturze sprzedażowej wystawionej podatnikowi posłużył się również sprzedający towar (kontrahent z Izraela).

Podatnik za miesiąc lipiec 2016 r. wykazał wyżej opisany zakup w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Podatnik zakupił od kontrahenta z Izraela olej czysty rafinowany, który jest produktem „wprowadzonym do obrotu wolnego”. Na fakturze zakupowej posłużył się on numerem VAT-UE (nadanym przy pomocy pośrednika podatkowego z …).

Cały towar jest magazynowany na terenie UE w tzw. składach celnych w … i stamtąd jest transportowany do klientów. Koszty transportu ponosił kupujący (klient z …), a Podatnik był tylko osobą pośredniczącą w całej transakcji, na którą podatnik wystawił fakturę sprzedażową.

Kontrahent z Izraela nie jest zarejestrowany w UE. Jest to podmiot, który zakupił towar, który był składowany w magazynach bezcłowych w …. Od chwili zakupu aż do chwili sprzedaży towar ten nie przemieścił się.

Na potrzeby rozliczenia VAT odbiorca towaru wynajął holenderską agencję celną, która jako reprezentant zajęła się całą dokumentację celna i odprawą fiskalną.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w innym kraju UE.

Odbiorca ostateczny jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, był nim również w momencie dokonania transakcji.

Procedura przewozu towaru: towar był składowany w magazynach w Holandii. Wnioskodawca w momencie zapłaty za towar dał dyspozycję do magazynu w Holandii żeby on wydał towar odbiorcy (z Polski) i to on wynajął firmę spedycyjną, która odebrała towar z magazynu w Holandii i przetransportowała go do Polski.

Przedmiot nabycia: ołów czysty rafinowany o czystości 99,97%, PKWiU 24.43.11.0 – ołów nieobrobiony plastycznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wykazał transakcje prawidłowo i czy podlega ona mechanizmowi odwrotnego obciążenia?

Wnioskodawca stoi na stanowisku opierając się na przepisach zawartych w nowelizacji o podatku VAT z lipca 2015 r. (załącznik nr 11), iż miał podstawę zastosowania w tej transakcji mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Transakcję tę Wnioskodawca wykazał również jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (w deklaracji VAT-7).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:




1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;




2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przepis ust. 1 – w myśl art. 9 ust. 3 ustawy – stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
   - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (pkt 1);
• (…);
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3) (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisami art. 17 ust. 1c, 1d, 1e, 1f, 1g ustawy, w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20.000 zł.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Natomiast zgodnie z przepisami art. 17 ust. 2a i 2b ustawy, jeżeli dokonujący dostawy towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, dla której zgodnie z ust. 1 pkt 7 podatnikiem jest nabywca, podjął wszelkie niezbędne środki celem rzetelnego rozliczenia podatku od tej dostawy, nie ma on obowiązku rozliczenia podatku z tytułu tej dostawy, także w przypadku, gdy po jej dokonaniu ustalono, że wskutek działania podmiotu uczestniczącego w tej dostawie jako nabywca nie były spełnione przesłanki określone w ust. 1 pkt 7, o którym to działaniu dokonujący dostawy towarów przy zachowaniu należytej staranności nie wiedział lub nie mógł wiedzieć.

Przepis ust. 2a stosuje się pod warunkiem, że zapłata należności z tytułu dostawy towarów nastąpiła z rachunku płatniczego nabywcy, w tym przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego, o ile umożliwiają one dokonującemu dostawy towarów identyfikację składającego zlecenie płatnicze.

W poz. 28e załącznika nr 11 został wymieniony: „ołów nieobrobiony plastycznie” - PKWiU 24.43.11.0.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133, o czym stanowi art. 99 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy (sprzedawca przedmiotowego towaru na rzecz odbiorcy w Polsce) sprowadzają się do tego, czy w okolicznościach takich jak zaprezentowane w opisie stanu faktycznego nie należy rozpoznać wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz procedury odwróconego obciążenia VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy stwierdzić, że w Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz zastosowania mechanizmu odwróconego VAT. Zaznaczenia wymaga bowiem, że skoro przejście prawa do dysponowania towarem – ołów nieobrobiony plastycznie PKWiU 24.43.11.0 – jak właściciel miało miejsce na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE (tu: na terytorium Holandii), to tym samym brak jest prawnej możliwości do rozpoznania WNT na terytorium kraju przez Wnioskodawcę oraz odpowiednio zastosowania przez niego mechanizmu odwróconego VAT. W tej sytuacji miejscem świadczenia (dostawy i opodatkowania), zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest terytorium Holandii. Ewentualne dalsze kwestie związane z prawidłową klasyfikacją dostawy dla celów VAT nie leżą od tej chwili już po stronie Wnioskodawcy. Innymi słowy, jako że czynność opisanej dostawy nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju, Wnioskodawca nie był zobowiązany do zastosowanego przez siebie sposobu rozliczenia transakcji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.