Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP1.4512.867.2016.1.DM
z 12 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania i sposobu udokumentowania przyznanego bonusu pośredniego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i sposobu udokumentowania przyznanego bonusu pośredniego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności prowadzi sprzedaż detaliczną w sklepach m.in. żywności, napojów i wyrobów tytoniowych.

Wnioskodawca będzie otrzymywał premie pieniężne pośrednie, które po spełnieniu przez Wnioskodawcę, określonych warunków (np. zakupie określonej liczby towarów od dostawców/usługodawców lub poprzez dany kanał dystrybucji w danym okresie rozliczeniowym), przelewane będą przez producenta na rachunek Wnioskodawcy.

Premie pieniężne pośrednie przelewane będą na rzecz Wnioskodawcy bezpośrednio od producenta towarów, który nie jest dostawcą towarów dla Wnioskodawcy, gdyż dane towary nabywane będą przez Wnioskodawcę od hurtowni zajmujących się ich dystrybucją.

W konsekwencji premia pieniężna pośrednia (rodzaj premii) zdefiniowany w umowach pomiędzy Wnioskodawcą a producentem (od którego Wnioskodawca nie jest bezpośrednim odbiorcą towarów) stanowić będzie de facto świadczenie pieniężne należne Wnioskodawcy, które będzie miało charakter jedynie motywujący do zwiększonych zakupów towarów produkowanych przez danego producenta.

Podstawą wypłaty będzie umowa zawarta z producentem, określająca m.in. zasady naliczania premii pieniężnych. Ponadto, Wnioskodawca może świadczyć na rzecz producenta usługi w zakresie promocji znaków towarowych producenta. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia przedmiotowych usług nie jest przedmiotem zapytania, przy czym są to usługi, których świadczenie podlega opodatkowaniu VAT ze stawką podstawową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo udokumentować należny mu bonus pośredni producenta notą obciążeniową, z uwagi na fakt, że czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku osiągnięcia odpowiedniego pułapu zakupów zgodnie z ustaleniami pomiędzy Wnioskodawcą a producentem, Wnioskodawcy będzie przysługiwała premia pieniężna, przy czym Wnioskodawca będzie miał prawo udokumentować zapłatę premii wystawiając notę obciążeniową na rzecz danego producenta, z uwagi na fakt, że zapłata premii nie jest czynnością podlegającą ustawie o VAT.

Powołując brzmienie art. 5, art. 7 ustawy o VAT, Wnioskodawca wskazał, że w analizowanej sytuacji nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zatem bezspornym jest, że zapłata premii pieniężnej z tytułu uzyskania określonych parametrów obrotu przez Wnioskodawcę ani sam fakt uzyskania określonych parametrów obrotu nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Następnie przywołując brzmienie art. 8 ustawy, Wnioskodawca zauważył, że z przepisu tego wynika, że warunkiem koniecznym świadczenia usług jest spełnienie określonego świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz producenta. Warunki spełnienia takiego świadczenia oraz ewentualne wynagrodzenie powinny być określone umownie.

W przedmiotowej sytuacji podmiotem wykonującym świadczenie jest producent, który jednak realizuje dostawę towarów na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem podmiotu trzeciego. W konsekwencji Wnioskodawca nabywa towary producenta od podmiotu trzeciego i podmiot trzeci obciąża Wnioskodawcę wynagrodzeniem z tytułu nabycia przedmiotowych towarów.

Z kolei, z samego taktu, iż Wnioskodawca realizując określone poziomy obrotu sprzedaży towarów producenta nie wynika, że świadczy na rzecz producenta usługi. Z samego faktu uzyskania premii nie wynika, że Wnioskodawca jest obowiązany do spełniania jakichkolwiek świadczeń (podejmowania czynności) na rzecz producenta w odniesieniu sprzedaży towarów producenta.

Należy zauważyć, że w komentowanym kontekście biznesowym Wnioskodawca świadczy jedynie usługi w zakresie promocji znaków towarowych producenta, przy czym jest to odrębna usługa i podlega odrębnie opodatkowaniu VAT. Wszelkie czynności w zakresie świadczenia usług promocji znaków towarowych zostały określone umownie i nie mają bezpośredniego związku z uzyskaniem określonych poziomów sprzedaży. W zakresie uzyskania premii, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do podejmowania określonych czynności.

Biorąc powyższe pod uwagę, w analizowanej sytuacji, w ogóle nie dochodzi do świadczenia Wnioskodawcy na rzecz producenta, tym samym, premia pieniężna wypłacana na rzecz Wnioskodawcy nie może zostać uznana za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług.

Należy również zauważyć, że premia nie stanowi w żadnym wypadku ekwiwalentu za wykonywane jakiekolwiek świadczenia na rzecz producenta ale jest płatnością należną wyłącznie w przypadku przekroczenia określonych parametrów dotyczących obrotu w zakresie sprzedaży towarów producenta.

Konsekwentnie kwota premii nie może być traktowana jako podstawa opodatkowania w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreślił, że zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług. Biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca nie świadczy na rzecz producenta żadnych usług ani nie jest zobowiązany do spełnienia żadnego innego świadczenia w celu uzyskania premii, premia nie mogłaby być traktowana jako wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi i tym samym jako podstawa opodatkowania dla celów podatku VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego przykładowo w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. akt I FSK 94/06, zgodnie z którym „za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 analizowanej ustawy nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie, osiągniętych przez nabywcę towarów; premia wypłacona przez sprzedawcę w razie osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi”.

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 602/09, zgodnie z którym „Premia wypłacona przez sprzedawcę, w przypadku osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi”.

Takie stanowisko, znajduje także potwierdzenie na gruncie prawa wspólnotowego w zakresie podatków pośrednich. Trybunał w swoim orzecznictwie podkreślał niejednokrotnie, że aby dochodziło do odpłatnego świadczenia usług, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wykonaniem określonych usług a uzyskaniem wynagrodzenia. Przykładowo w wyroku w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał wskazał, że „usługi są świadczone za wynagrodzeniem rozumieniu art. 2 (1) VI Dyrektywy, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy”.

Ponadto, jako że otrzymanie lub nieotrzymanie premii „przez Spółkę leasingową” występuje wyłącznie w związku z zaistnieniem określonego stanu faktycznego (uzyskania określonego obrotu) oznacza to, że pomiędzy wypłatą premii a zachowaniem Wnioskodawcy nie zachodzi związek przyczynowo-skutkowy polegający na wystąpieniu efektu (zapłaty premii) w wyniku wykonania Wnioskodawcę określonych czynności na rzecz producenta.

Na konieczność istnienia powyższego związku TSUE wskazał m.in. w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, w którym stwierdził że „koncepcja świadczenia usług wykonywanych za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2(1) VI Dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem”.

Powyższe uzasadnia ocenę, że wypłacana Wnioskodawcy premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego określonej wielkości obrotów, nie odnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi premię za wystąpienie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Fakt uzyskania przez producenta określonego obrotu w zakresie sprzedaży towarów producenta nie staje się automatycznie, z chwilą przekroczenia tego progu, usługą Wnioskodawcy na rzecz producenta.

Tym samym premia pieniężna będąca przedmiotem wniosku nie może być zakwalifikowana do żadnej sytuacji wskazanej w art. 8 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę premie pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym wystawienie noty obciążeniowej należy uznać za poprawny sposób dokumentowania otrzymywanych rabatów pośrednich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wskazać należy, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Należy zauważyć, że ani w Dyrektywie 2006/112/WE Rady, ani też w ustawie o podatku od towarów i usług prawodawca nie zdefiniował pojęcia „premia pieniężna” czy też „rabat”.

Warunkiem uznania, że premia pieniężna/bonus stanowi w istocie rabat, jest wykazanie ścisłego związku pomiędzy premią pieniężną, a zrealizowanymi dostawami. W przypadku premii pieniężnych z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotów (określonej wartości sprzedaży lub ilości sprzedanych towarów) taki związek jest identyfikowalny, gdyż dopiero zrealizowanie wszystkich dostaw (nie tylko jednej z nich) zapewnia osiągnięcie zakładanego poziomu obrotów uprawniającego do uzyskania premii pieniężnej. Premia pieniężna/bonus z tytułu osiągnięcia określonych obrotów przez kupującego jest zatem jednocześnie związana z każdą dostawą z osobna – bez jej realizacji warunek uprawniający do uzyskania premii nie zostałby spełniony – oraz z wszystkimi dostawami (usługami) łącznie (zrealizowanie dopiero wszystkich dostaw czy usług generujących określony poziom obrotów uprawnia do przyznania premii pieniężnej).

Relacja ta staje się szczególnie widoczna w przypadku, gdy prawo do przyznania premii pieniężnej i/lub jej wysokość, uzależniona jest od określonego poziomu obrotów osiągniętego w danym czasie. W tym przypadku, premia pieniężna za dany okres, w ujęciu ekonomicznym, sprowadza się w istocie do dokonania przez sprzedawcę na rzecz nabywcy zwrotu części uiszczonego wynagrodzenia z tytułu uprzednio dokonanych w danym okresie z nabywcą transakcji – w następstwie czego zmniejszeniu ulega wcześniej określona jego łączna wartość, a tym samym proporcjonalnemu pomniejszeniu ulega wartość wynagrodzenia z tytułu pojedynczych transakcji, zawartych w danym okresie.

Natomiast w sytuacji, gdy pomiędzy dostawcą i nabywcą istnieje stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskuje premię nie tylko za satysfakcjonującą dostawcę wartość czy ilość dokonanych zakupów, lecz także za realizację przez nabywcę innych czynności na rzecz dostawcy, np. podjęcie działań w kierunku rozwijania bazy sprzedaży towarów kontrahenta, zobowiązanie się do stosowania szczególnych np. określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów, przyjęcie określonych zobowiązań lojalnościowych wobec dostawcy itp., wówczas mamy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, nagradzanych przez niego stosowną premią, która powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Na szczególną uwagę zasługuje wyrok w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) producent, który zrefundował wartość kuponu zniżkowego detaliście lub wartość kuponu uprawniającego do zwrotu gotówki klientowi końcowemu, otrzymuje, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub detalistów za jego towary, pomniejszoną o wartość przedmiotowych kuponów. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona” (pkt 28).

Ponadto, TSUE wskazuje, że: „(...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT, uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika” (pkt 31).

Powyższe orzeczenie potwierdza zatem jednoznacznie, że w przypadku udzielania zniżki podmiotowi niebędącemu bezpośrednim nabywcą towarów/usług, sprzedawca powinien obniżyć obrót z tytułu sprzedaży.

Przy czym zaznaczyć należy, że rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o udzielonym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie udzielającego rabat. Jeżeli rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha transakcji ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, bowiem w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą, a tym odbiorcą nie dojdzie do żadnej dostawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzi sprzedaż detaliczną w sklepach m.in. żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Wnioskodawca będzie otrzymywał premie pieniężne pośrednie, które po spełnieniu przez Niego, określonych warunków (np. zakupie określonej liczby towarów od dostawców/usługodawców lub poprzez dany kanał dystrybucji w danym okresie rozliczeniowym), przelewane będą przez producenta na rachunek Wnioskodawcy. Producent towarów nie jest bezpośrednim dostawcą towarów, gdyż Wnioskodawca nabywa je od hurtowni zajmujących się ich dystrybucją. Premia pieniężna pośrednia będzie stanowiła motywację do zwiększonych zakupów towarów produkowanych przez danego producenta. Podstawą jej wypłaty będzie umowa zawarta z producentem, określająca m.in. zasady naliczania premii. Ponadto, Wnioskodawca może świadczyć na rzecz producenta usługi w zakresie promocji znaków towarowych producenta, które to świadczenie podlega opodatkowaniu VAT stawką podstawową.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – otrzymanie premii pieniężnej pośredniej nie będzie uzależnione od wykonania przez Wnioskodawcę jakichkolwiek czynności, a „premia nie stanowi w żadnym wypadku ekwiwalentu za wykonywane jakiekolwiek świadczenia na rzecz producenta ale jest płatnością należną wyłącznie w przypadku przekroczenia określonych parametrów dotyczących obrotu w zakresie sprzedaży towarów Producenta”, to otrzymane kwoty pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy, gdyż nie mają związku z wykonaniem przez Niego określonych świadczeń. W konsekwencji, wypłacana przez producenta premia pieniężna nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, że analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi zatem do stwierdzenia, że o ile – jak wynika z wniosku – wypłacenie premii pieniężnej pośredniej nie będzie uzależnione od żadnego świadczenia wzajemnego ze strony Wnioskodawcy, to nie będzie stanowić wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług.

W związku z powyższym w kwestii dokumentowania otrzymanych premii pieniężnych należy wskazać, że w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wskazano wyżej, otrzymanie przez Wnioskodawcę premii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym czynność ta nie może być dokumentowana fakturą. Brak jest natomiast przeciwwskazań dla dokumentowania przyznanych premii poprzez wystawienie innych niż faktura dokumentów np. poprzez notę obciążeniową. Należy jednak zauważyć, że inne niż faktura dokumenty nie są przewidziane przez ustawę o podatku od towarów i usług i jako takie nie są objęte tą regulacją.

Mając powyższe na uwadze, za prawidłowe uznać należy stanowisko wyrażone we wniosku, zgodnie z którym „wystawienie noty obciążeniowej należy uznać za poprawny sposób dokumentowania otrzymywanych rabatów pośrednich”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.